Oboe d'amore
http://dbpedia.org/resource/Oboe_d'amore an entity of type: Thing
Die Oboe d’amore (französisch hautbois d’amour; auch Liebesoboe und Große Hoboe) gehört zur Familie der Oboeninstrumente. Die Bezeichnung „d’amore“ (deutsch „Liebes-“) ist ein Überbleibsel aus der Renaissance, in der auch andere Instrumente (z. B. Viola d’amore) diesen Beinamen aufgrund ihres warmen und lieblichen Klanges erhalten haben. Charakteristisch für dieses Holzblasinstrument ist der kugel- oder birnenförmige Schallbecher (Liebesfuß). Wie das ähnliche Englisch Horn handelt es sich um eine Altoboe.
rdf:langString
The oboe d'amore (pronounced [ˈɔːboe daˈmoːre]; Italian for "oboe of love"), less commonly hautbois d'amour, is a double reed woodwind musical instrument in the oboe family. Slightly larger than the oboe, it has a less assertive and a more tranquil and serene tone, and is considered the mezzo-soprano of the oboe family, between the oboe (soprano) and the cor anglais or English horn (alto). It is a transposing instrument, sounding a minor third lower than it is notated, i.e. in A. The bell is pear-shaped (called "Liebesfuß") and the instrument uses a bocal, similar to but shorter than that of the cor anglais.
rdf:langString
オーボエ・ダモーレは、オーボエ属に分類されるダブルリードの木管楽器の一種。
rdf:langString
L'oboe d'amore, meno comunemente oboe d'amour, è uno strumento a fiato.
rdf:langString
오보에 다모레(이탈리아어: Oboe d'amore)는 오보에족의 목관악기이다.
rdf:langString
Obój miłosny (wł. oboe d’amore, skrót: ob d’amore) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych. Jest w stroju A, co oznacza, że transponuje o tercję małą w dół. Ma gruszkowatą czarę głosową nadającą mu łagodniejsze brzmienie od zwykłego oboju. Został skonstruowany przez Christopha Graupnera na początku XVIII wieku. Można go usłyszeć w kompozycjach Bacha, jak i Georga Telemanna.
rdf:langString
O oboé d'amore é um instrumento de sopro da família dos oboés. Assim como o corne inglês, é um instrumento transpositor, afinado em lá - uma terça menor abaixo do oboé. Sua técnica, no entanto, é a mesma, e a palheta é muito semelhante. O oboé d'amore é raramente utilizado nas peças orquestrais e de câmara, mas Johann Sebastian Bach o utilizou com freqüência, especialmente em suas cantatas.
rdf:langString
Oboe d’amore är ett träblåsinstrument med dubbla rörblad vars register ligger mitt emellan oboe och engelskt horn. Instrumentets klangfärg är individuell men erinrar om bägge de förut nämnda släktingarna. Den är ett transponerande instrument och stämd i A.
rdf:langString
柔音雙簧管（義大利語：oboe d'amore）是雙簧管的變種樂器，屬於雙簧類的木管樂器。體型比一般的雙簧管稍大和長，音色相對較為寧靜，是介於雙簧管和英國管之間的中高音雙簧管。
rdf:langString
L'oboè d'amor és un instrument de vent de fusta de llengüeta doble de la família de l'oboè. Està afinat en la, és a dir, una tercera menor més avall que l'oboè. D'un to més tranquil i fosc, la seva forma és semblant al corn anglès, encara que amb unes dimensions menors.
rdf:langString
La hobojo de amoro (france hautbois d'amour, itale oboe d'amore) estas la aldinstrumento en la familio de la hobojo. Ĝi estas agordita en a, do etan pli tercion malalte ol la hobojo. Ĝia sonkoloro estas pli milda ol tiu de la hobojo, sed ne tiel milda kiel tiu de la angla korno. Tiun ĉi sonkoloron grave influas ĝia piroforma sonpeco je la finaĵo. Oni uzis ĝin ĉefe en la baroko, kaj tiam precipe Johann Sebastian Bach kaj Georg Philipp Telemann. Povas okazi, ke oni uzas ĝin ankaŭ en modernaj simfoniorkestroj, sed nur relative malofte (ekz. en la Sinfonia domestica de Richard Strauss aŭ en Bolero de Maurice Ravel).
rdf:langString
El oboe de amor (del italiano: oboe d'amore ‘oboe de amor’) es un instrumento de viento madera de doble lengüeta y tubo cónico. Es un miembro de la familia del oboe, muy parecido a este. Es ligeramente más largo que el oboe, tiene un tono menos firme, pero más tranquilo y sereno, y es considerado como el miembro mezzo-soprano o alto de la familia. Es un instrumento transpositor y suena una tercera menor descendente a su notación musical, es decir, en la. La campana tiene forma de bulbo y el instrumento emplea un bocal, parecido al del corno inglés, pero es más pequeño.
rdf:langString
Le hautbois d'amour ("l'oboe d'amore") est un instrument de musique à vent de la famille des bois, à anche double et de perce conique. C'est un instrument transpositeur, dont les sons sonnent une tierce mineure plus bas que les notes écrites sur les partitions conçues pour lui.
rdf:langString
De oboe d'amore, ook wel liefdeshobo genoemd, is een muziekinstrument, dat tot de houtblazers wordt gerekend. De oboe d'amore is een dubbelriet aangeblazen instrument, dat erg lijkt op de hobo. Maar in vergelijking met de hobo is de oboe d'amore iets groter en heeft het een iets rustiger en serene klank. De oboe d'amore wordt wel de alt of mezzo-sopraan onder de hobo's genoemd en klinkt een kleine terts (anderhalve toon) lager dan de hobo en een grote terts (twee hele tonen) hoger dan de althobo. Het is een transponerend instrument, wat betekent dat de oboe d'amore ook een kleine terts lager klinkt dan wat op papier wordt genoteerd.
rdf:langString
Гобой д’амур — деревянный духовой инструмент, разновидность гобоя. Он слегка больше обычного гобоя и, по сравнению с ним, обладает менее напористым и более мягким и спокойным тембром. Гобой д’амур - инструмент в строе ля (in А), транспонирует на малую терцию вниз. В семействе гобоев выполняет тесситурную функцию меццо-сопрано.
rdf:langString
Гобой д'амур (італ. oboe d'amore, дослівно — гобой любові) — дерев'яний духовий інструмент, схожий на звичайний гобой. Відрізняється дещо більшим розміром в порівнянні з ним, і дає менш напористий і більш м'який і спокійний звук. Діапазон — від соль малої октави до ре третьої. Гобой д'амур був винайдений в XVIII столітті і вперше використаний в творі нім. Wie Wunderbar IST Gottes Gut. Йоганн Себастьян Бах написав багато п'єс — концерти, кантати, частина «In Spiritum Sanctum» в Мессі сі мінор — для цього інструменту. Георг Філіп Телеман також іноді застосовував цей інструмент.
rdf:langString
rdf:langString
Oboè d'amor
rdf:langString
Oboe d’amore
rdf:langString
Hobojo de amoro
rdf:langString
Oboe de amor
rdf:langString
Hautbois d'amour
rdf:langString
Oboe d'amore
rdf:langString
オーボエ・ダモーレ
rdf:langString
오보에 다모레
rdf:langString
Oboe d'amore
rdf:langString
Oboe d'amore
rdf:langString
Obój miłosny
rdf:langString
Oboé d'amore
rdf:langString
Гобой д’амур
rdf:langString
Oboe d’amore
rdf:langString
柔音雙簧管
rdf:langString
Гобой д'амур
rdf:langString
Oboe d'amore
xsd:integer
567607
xsd:integer
1121090472
rdf:langString
woodwind
rdf:langString
*Woodwind
*Wind
*Double reed
xsd:integer
400
rdf:langString
L'oboè d'amor és un instrument de vent de fusta de llengüeta doble de la família de l'oboè. Està afinat en la, és a dir, una tercera menor més avall que l'oboè. D'un to més tranquil i fosc, la seva forma és semblant al corn anglès, encara que amb unes dimensions menors. L'oboè d'amor va ser inventat al segle xviii i perfeccionat més tard per . La designació «d'amore» en italià va ser utilitzada en el barroc per a definir instruments de so agradable. Va ser utilitzat per primera vegada el 1717 per Christoph Graupner. Johann Sebastian Bach utilitzava sovint l'oboè d'amor en les seves cantates. També han escrit per a aquest instrument els compositors Georg Philipp Telemann i Georg Friedrich Händel. Més recentment, l'oboè d'amor ha sigut utilitzat per Maurice Ravel en el Boléro i Richard Strauss li ha reservat un paper important en la .
rdf:langString
La hobojo de amoro (france hautbois d'amour, itale oboe d'amore) estas la aldinstrumento en la familio de la hobojo. Ĝi estas agordita en a, do etan pli tercion malalte ol la hobojo. Ĝia sonkoloro estas pli milda ol tiu de la hobojo, sed ne tiel milda kiel tiu de la angla korno. Tiun ĉi sonkoloron grave influas ĝia piroforma sonpeco je la finaĵo. Oni uzis ĝin ĉefe en la baroko, kaj tiam precipe Johann Sebastian Bach kaj Georg Philipp Telemann. Povas okazi, ke oni uzas ĝin ankaŭ en modernaj simfoniorkestroj, sed nur relative malofte (ekz. en la Sinfonia domestica de Richard Strauss aŭ en Bolero de Maurice Ravel). La hobojo de amoro reprezentis ekde la frua 18-a jarcento la aldpozicion, dum kiam la hobojo mem estas sopraninstrumento. La tenorpozicion reprezentis la hobojo de ĉaso (taille de hautbois), kiu pluevoluiĝis al angla korno. Tion oni tamen ne komprenu jene, ke oni formis ensemblojn el po unu hobojo, hobojo de amoro, hobojo de ĉaso kaj fagoto, sed se oni enmetis la hobojon de amoro, tiam kutime anstataŭ la hobojo, kaj nepre ankaŭ pare - ĉefe tiam, se la tonalo tion sugestis.
rdf:langString
Die Oboe d’amore (französisch hautbois d’amour; auch Liebesoboe und Große Hoboe) gehört zur Familie der Oboeninstrumente. Die Bezeichnung „d’amore“ (deutsch „Liebes-“) ist ein Überbleibsel aus der Renaissance, in der auch andere Instrumente (z. B. Viola d’amore) diesen Beinamen aufgrund ihres warmen und lieblichen Klanges erhalten haben. Charakteristisch für dieses Holzblasinstrument ist der kugel- oder birnenförmige Schallbecher (Liebesfuß). Wie das ähnliche Englisch Horn handelt es sich um eine Altoboe.
rdf:langString
El oboe de amor (del italiano: oboe d'amore ‘oboe de amor’) es un instrumento de viento madera de doble lengüeta y tubo cónico. Es un miembro de la familia del oboe, muy parecido a este. Es ligeramente más largo que el oboe, tiene un tono menos firme, pero más tranquilo y sereno, y es considerado como el miembro mezzo-soprano o alto de la familia. Es un instrumento transpositor y suena una tercera menor descendente a su notación musical, es decir, en la. La campana tiene forma de bulbo y el instrumento emplea un bocal, parecido al del corno inglés, pero es más pequeño. El oboe de amor fue inventado en el siglo XVIII y fue empleado por primera vez por Christoph Graupner en Wie wunderbar ist Gottes Güt. Johann Sebastian Bach escribió varias piezas — un concierto, algunas de sus cantatas (incluida la BWV 147 y BWV 120 entre otras), y el movimiento titulado "In Spiritum Sanctum" de su Misa en si menor — para el instrumento. Georg Philipp Telemann también ocasionalmente empleaba el oboe de amor. Tras ganar popularidad a finales del siglo XVIII, el oboe de amor cayó en desuso durante aproximadamente un siglo hasta que compositores como Richard Strauss (por ejemplo en la Sinfonía doméstica donde el instrumento representa un niño), Claude Debussy (por ejemplo en "Gigues", perteneciente a Images para orquesta , donde el oboe de amor tiene un largo pasaje de solo), Maurice Ravel, Frederick Delius, y otros empezaron a usarlo de nuevo al final del siglo XIX. Puede escucharse en obras de Tōru Takemitsu "Vers, L'Arc-en-Ciel, Palma", pero su uso más famoso en obras modernas es, quizás, en el Bolero de Maurice Ravel donde el oboe de amor sigue al requinto para volver al tema principal. Hay muy pocos intérpretes del oboe de amor conocidos que se dediquen exclusivamente a este instrumento. Quizás el más conocido sea Jennifer Paull, nacida en Gran Bretaña, donde estudió oboe en Londres pero se decantó por el oboe de amor y ha grabado numerosos CD. Hoy en día hay muy pocos fabricantes de oboe de amor y se emplea en pocas piezas. Este hecho, unido al alto coste que ronda los 6000 € hace que los oboístas lo alquilen cuando la pieza lo requiere.
rdf:langString
The oboe d'amore (pronounced [ˈɔːboe daˈmoːre]; Italian for "oboe of love"), less commonly hautbois d'amour, is a double reed woodwind musical instrument in the oboe family. Slightly larger than the oboe, it has a less assertive and a more tranquil and serene tone, and is considered the mezzo-soprano of the oboe family, between the oboe (soprano) and the cor anglais or English horn (alto). It is a transposing instrument, sounding a minor third lower than it is notated, i.e. in A. The bell is pear-shaped (called "Liebesfuß") and the instrument uses a bocal, similar to but shorter than that of the cor anglais.
rdf:langString
Le hautbois d'amour ("l'oboe d'amore") est un instrument de musique à vent de la famille des bois, à anche double et de perce conique. C'est un instrument transpositeur, dont les sons sonnent une tierce mineure plus bas que les notes écrites sur les partitions conçues pour lui. Utilisé en musique de chambre, musique concertante, orchestre symphonique, plus rarement en orchestre d'harmonie, le hautbois d'amour a une sonorité douce et envoûtante, à la manière des sopranistes, d'où son qualificatif « d'amour » pour sa tendresse un peu mélancolique qui se marie bien avec la musique à caractère pastoral.
rdf:langString
オーボエ・ダモーレは、オーボエ属に分類されるダブルリードの木管楽器の一種。
rdf:langString
L'oboe d'amore, meno comunemente oboe d'amour, è uno strumento a fiato.
rdf:langString
De oboe d'amore, ook wel liefdeshobo genoemd, is een muziekinstrument, dat tot de houtblazers wordt gerekend. De oboe d'amore is een dubbelriet aangeblazen instrument, dat erg lijkt op de hobo. Maar in vergelijking met de hobo is de oboe d'amore iets groter en heeft het een iets rustiger en serene klank. De oboe d'amore wordt wel de alt of mezzo-sopraan onder de hobo's genoemd en klinkt een kleine terts (anderhalve toon) lager dan de hobo en een grote terts (twee hele tonen) hoger dan de althobo. Het is een transponerend instrument, wat betekent dat de oboe d'amore ook een kleine terts lager klinkt dan wat op papier wordt genoteerd. De oboe d'amore werd in de 18e eeuw uitgevonden en voor het eerst gebruikt door Christoph Graupner in Wie wunderbar ist Gottes Güt. Johann Sebastian Bach schreef regelmatig muziekstukken waarin de oboe d'amore gebruikt werd, waaronder een concert, veel van zijn cantates en het "Qui sedes" uit de Hohe Messe. Bachs tijdgenoot Georg Philipp Telemann gebruikte de oboe d'amore regelmatig en schreef o.a. twee concerten voor het instrument (A-groot en G-groot). In de tweede helft van de 18e eeuw verloor de oboe d'amore zijn populariteit. Pas aan het einde van de 19e eeuw werd het instrument herontdekt en gebruikt door componisten als Richard Strauss, Claude Debussy, Maurice Ravel en Frederick Delius. Het bekendste moderne muziekstuk waarin de oboe d'amore gebruikt wordt is de Bolero van Ravel.
rdf:langString
오보에 다모레(이탈리아어: Oboe d'amore)는 오보에족의 목관악기이다.
rdf:langString
Obój miłosny (wł. oboe d’amore, skrót: ob d’amore) – instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych. Jest w stroju A, co oznacza, że transponuje o tercję małą w dół. Ma gruszkowatą czarę głosową nadającą mu łagodniejsze brzmienie od zwykłego oboju. Został skonstruowany przez Christopha Graupnera na początku XVIII wieku. Można go usłyszeć w kompozycjach Bacha, jak i Georga Telemanna.
rdf:langString
O oboé d'amore é um instrumento de sopro da família dos oboés. Assim como o corne inglês, é um instrumento transpositor, afinado em lá - uma terça menor abaixo do oboé. Sua técnica, no entanto, é a mesma, e a palheta é muito semelhante. O oboé d'amore é raramente utilizado nas peças orquestrais e de câmara, mas Johann Sebastian Bach o utilizou com freqüência, especialmente em suas cantatas.
rdf:langString
Гобой д’амур — деревянный духовой инструмент, разновидность гобоя. Он слегка больше обычного гобоя и, по сравнению с ним, обладает менее напористым и более мягким и спокойным тембром. Гобой д’амур - инструмент в строе ля (in А), транспонирует на малую терцию вниз. В семействе гобоев выполняет тесситурную функцию меццо-сопрано. Диапазон — от ля малой октавы до ре третьей. Был изобретён в XVIII веке и впервые использован Кристофом Граупнером в кантате «Wie wunderbar ist Gottes Güt». Иоганн Себастьян Бах нередко включал этот инструмент в свои произведения; к примеру, партии гобоев д’амур присутствуют в кантате BWV 8 (“Liebster Gott, wann werd' ich sterben?”), в Мессе си минор (ария баса «Et in Spiritum Sanctum”) и т. д. Известны концерты Георга Филиппа Телемана для гобоя д’амур (TWV 51:G3, TWV 51:A2). После падения популярности в конце XVIII века гобой д’амур практически не употреблялся композиторами на протяжении примерно 100 лет. Однако на рубеже XIX-XX веков такие композиторы, как Рихард Штраус, Клод Дебюсси, Морис Равель, Шарль Кёклен, Фредерик Делиус начали вновь использовать инструмент в своих произведениях. Его также можно слышать в произведении Тору Такэмицу «Vers l’Arc-en-Ciel, Palma», но, пожалуй, наиболее известно его соло в «Болеро» Мориса Равеля.
rdf:langString
Oboe d’amore är ett träblåsinstrument med dubbla rörblad vars register ligger mitt emellan oboe och engelskt horn. Instrumentets klangfärg är individuell men erinrar om bägge de förut nämnda släktingarna. Den är ett transponerande instrument och stämd i A.
rdf:langString
柔音雙簧管（義大利語：oboe d'amore）是雙簧管的變種樂器，屬於雙簧類的木管樂器。體型比一般的雙簧管稍大和長，音色相對較為寧靜，是介於雙簧管和英國管之間的中高音雙簧管。
rdf:langString
Гобой д'амур (італ. oboe d'amore, дослівно — гобой любові) — дерев'яний духовий інструмент, схожий на звичайний гобой. Відрізняється дещо більшим розміром в порівнянні з ним, і дає менш напористий і більш м'який і спокійний звук. Діапазон — від соль малої октави до ре третьої. Гобой д'амур був винайдений в XVIII столітті і вперше використаний в творі нім. Wie Wunderbar IST Gottes Gut. Йоганн Себастьян Бах написав багато п'єс — концерти, кантати, частина «In Spiritum Sanctum» в Мессі сі мінор — для цього інструменту. Георг Філіп Телеман також іноді застосовував цей інструмент. Після падіння популярності в кінці XVIII століття а гобой д'амур практично не вживався авторами впродовж майже 100 років. Однак такі композитори, як Ріхард Штраус, Клод Дебюссі, Моріс Равель, , почали знову використовувати інструмент у своїх творах. Найвідомішим твором із соло гобою д'амур імовірно є «Болеро» Моріса Равеля .
rdf:langString
Eighteenth century
xsd:double
422.112
rdf:langString
Double-reeded aerophone with keys
rdf:langString
Modern and baroque oboe d'amore, Denner copy
xsd:nonNegativeInteger
5065