Northern Liang

rdf:langString Północne Liang

rdf:langString Północne Liang (chiń. 北凉; pinyin Bĕi Liáng) – chińskie państwo okresu Szesnastu Królestw, z ośrodkiem w dzisiejszej prowincji Gansu, istniejące w latach 397 - 439. Północne Liang powstało w wyniku buntu, jaki w roku 397 podniósł ród Juqu, należący do plemienia Lushui hu wchodzącego w skład Xiongnu, przeciwko władcom Późniejszego Liang. Juqu szybko udało się opanować północno-zachodnią część Liangzhou (jak miejscowi nazywali „korytarz Hexi”), wraz z Dunhuangiem i Jiuquan. Oficjalnie królem (wang) nowego państwa został Chińczyk (397 - 401), jednak jego rzeczywista władza była słaba. W roku 401 przywódca Juqu, (401 - 433), zabił Duan Ye i zagarnął królestwo dla siebie. Już wcześniej, w roku 400, w Dunhuangu wybuchła rebelia innego miejscowego urzędnika pochodzenia chińskiego, (400 - 417). Jej rezultatem było założenie państwa Zachodnie Liang. W roku 401 Li Gao zajął Jiuquan, nie był jednak zdolny do dalszej ekspansji kosztem znacznie silniejszego Północnego Liang. Tymczasem Juqu Mengxun rozpoczął ekspansję na południe, w roku 401 zajmując Zhangye, a w 412 tradycyjny ośrodek władzy w Liangzhou, Guzang (dzis. Wuwei), gdzie przeniósł on swoją stolicę. W roku 421 Juqu Mengxu zdobył także Dunhuang, niszcząc tym samym Zachodnie Liang i stając się jedynym władcą Liangzhou. Jego syn, (433 - 439), w roku 437 przypieczętował sojusz z cesarzem Północnej dynastii Wei (423 - 452), nawzajem wymieniając się z nim siostrami, które zostały ich konkubinami. Mimo to w roku 439 siły Północnej dynastii Wei rozpoczęły inwazję Gansu, zajmując Guzang i przesiedlając znaczną część jego ludności do swojej stolicy, . Zazwyczaj przyjmuje się, że był to koniec istnienia Północnego Liang, jednak synowie Juqu Mujiana nadal walczyli o utrzymanie państwa. (442 - 444), namiestnik Jiuquanu, i Juqu Yide, namiestnik Zhangye, uciekli do Dunhuangu, gdzie rządził ich kuzyn Yuqu Tang'er, podczas gdy (444 - 460), namiestnik Ledu, udał się dalej na zachód, ostatecznie docierając aż do królestwa , z ośrodkiem w oazie położonej na południowym odgałęzieniu szlaku wokół pustyni Takla Makan. W następnym roku Wuhui i Yide odbili Jiuquan, jednak w obliczu przeważających sił Północnej dynastii Wei Wuhui zaoferował zwrot miasta. Oferta ta została przyjęta i Wuhui zaczął nim rządzić w imieniu Północnej dynastii Wei. Wkrótce jednak przeciwko swoim wujom zbuntował się Tang'er, i w roku 441, kiedy pomaszerowali oni na Dunhuang, siły Północnej dynastii Wei ponownie zajęły Jiuquan. W tej sytuacji Wuhui wraz z 10 tys. rodzin z Dunhuangu udał się w kierunku Shanshan, by dołączyć do swojego brata Anzhou. W roku 442 udało mu się zdobyć Gaochang i założyć na zachodzie nowe państwo, które nazwał Wielkie Liang. Niemniej na wschodzie jeszcze w roku 444 na terenie dzisiejszej prowincji Shanxi wybuchło powstanie pod wodzą syna Juqu Mengxuna, Juqu Binga, a rok później w rejonie Xingchengu (dzis. ) kolejne pod wodzą należącego do Lushui hu niejakiego Hao Wena. Najpoważniejszym z tych powstań Lushui hu był bunt pod przywództwem , który w latach 445 - 446 wstrząsnął samymi podstawami istnienia Północnego Wei i wymagał osobistej interwencji cesarza Taiwu. Tymczasem na zachodzie kiedy Wuhui zmarł w roku 444 władzę przejął po nim jego brat Anzhou. W roku 450 zdobył on Jarchoto, kończąc tym samym istnienie miejscowego państwa . W roku 460 Anzhou został jednak zabity przez Rouran, którzy ustanowili podległym im władcą niejakiego Kan Bozhou, i w ten sposób rządy rodu Juqu na zachodnich peryferiach Chin dobiegły końca.