Nominative determinism
http://dbpedia.org/resource/Nominative_determinism an entity of type: Abstraction100002137
Nomen omen (skrót od wyrażenia: nomen atque omen lub nomen est omen) – łaciński zwrot, który można przetłumaczyć jako „imię jest wróżbą” lub „imię stanowi znak”, co według starożytnych Rzymian oznacza, że imię lub nazwisko kryje w sobie informację o człowieku czy też zdradza jego cechy charakteru lub przeznaczony mu los. Dotyczy to także przedmiotów lub nazw. Autorem zwrotu jest Plaut i został on użyty w komedii Pers (Persa). Nazwę Nomen omen ma polski kabaret oraz książka autorstwa Marty Kisiel
rdf:langString
姓名决定论（英語：Nominative determinism）是1994年《新科學人》杂志率先提出的假说，声称人类倾向根据姓名选择适合的职业方向。该杂志行文幽默的“反馈”专栏指出，许多研究人员的姓氏与研究领域非常契合。例如曾出版极地探索著作，研究员斯普拉特曾与他人合作发表泌尿学文章。结合类似事例，人们不禁猜测姓名与职业或存在心理关联。《新科学人》提出假说后持续收到读者反馈例证，据此不定期重新讨论主题。姓名决定论同标名联系密切，但含义有区别。姓名决定论关注姓名与职业的因果关系，标名仅指人名同职业贴合，不考虑贴合原因。 西格蒙德·弗洛伊德的姓氏有“快乐”之意，心理学家卡尔·荣格据此提出人类倾向根据姓氏选择职业。少量现代实证研究表明，有些职业从业人员姓名与职业相符的比例很高，但这些研究的取样手段尚有争议。姓名决定论可能是的产物，该假说认为人类会下意识地对自身相关事物感兴趣。
rdf:langString
الحتمية الاسمية هي الفرضية القائلة بان الناس يميلون للانجذاب نحو مجالات عمل تناسب أسمائهم. استُخدم المصطلح للمرة الأولى في مجلة نيو ساينتست (New Scientist)عام 1994، عندما أشار عمود المجلة الساخر المخصص للتعليقات إلى عدة دراسات أجراها باحثون لهم كنيات مميزة ومناسبة لموضوع البحث. تضمنت هذه الدراسات كتابًا عن الاستكشافات القطبية كتبه دانييل سنومان ومقالة عن جرحة المسالك البولية كتبها الباحثان سبلات وويدون. أدت هذه الملاحظات وأمثلة أخرى إلى افتراضات رعناء أن هناك أثر سيكولوجي يؤثر على اختيار المهنة. ومنذ ظهور المصطلح، أصبحت الحتمية الاسمية موضوعًا متكررًا بصورة غير منتظمة في مجلة نيو ساينتست، إذ استمر القراء بإرسال الأمثلة عنها. تختلف الحتمية الاسمية عن المفهوم المرتبط «اسم على مسمى» بتركيزها على السببية، إذ يعنى مفهوم اسم على مسمى أن الاسم مناسب للشخص، دون قول أي شيء عن ماذا يناسب.
rdf:langString
Nomen omen (doslovně jméno znamení) je latinské rčení, které se používá v případě, kdy jméno osoby nebo název místa vyjadřuje charakteristickou vlastnost svého nositele. Výraz pochází od římského dramatika Tita Maccia Plauta (asi 250–184 př. n. l.), který ve své hře Persa (Peršan) použil formulaci nomen atque omen (latinsky „název a znamení zároveň“). V jeho hře se vyskytuje postava velmi zištné nevěstky, která se jmenuje Lucris (lucrum, lat. zisk).
rdf:langString
Nomen est omen ist eine lateinische Redensart und bedeutet „der Name ist ein Zeichen“. Sie wird meist gebraucht, um auszudrücken, dass der Name eine Person oder Sache treffend kennzeichnet, oft auch übertreibend oder ironisch gebrochen. Zum besseren Verständnis kann man es frei mit „Der Name ist Programm“ übersetzen. Die Redensart stammt ursprünglich vom römischen Komödiendichter Plautus (um 250–184 v. Chr.), der in seinem Stück Persa (Der Perser) die Formulierung nomen atque omen (lat. „Name und zugleich auch Vorbedeutung“) verwendete.
rdf:langString
Nominative determinism is the hypothesis that people tend to gravitate towards areas of work that fit their names. The term was first used in the magazine New Scientist in 1994, after the magazine's humorous "Feedback" column noted several studies carried out by researchers with remarkably fitting surnames. These included a book on polar explorations by Daniel Snowman and an article on urology by researchers named Splatt and Weedon. These and other examples led to light-hearted speculation that some sort of psychological effect was at work. Since the term appeared, nominative determinism has been an irregularly recurring topic in New Scientist, as readers continue to submit examples. Nominative determinism differs from the related concept aptronym, and its synonyms 'aptonym', 'namephreak',
rdf:langString
Determinisme nominatif adalah sebuah hipotesis yang menyatakan bahwa individu cenderung tertarik pada bidang pekerjaan yang sesuai dengan nama individu tersebut. Istilah ini pertama kali muncul di majalah New Scientist tahun 1994, ketika kolom Feedback membahas sejumlah studi tentang kecocokan bidang pekerjaan dengan nama keluarga seseorang. Contohnya meliputi buku karangan Daniel Snowman yang membahas penjelajahan kutub dan sebuah artikel tentang urologi yang ditulis oleh dua peneliti bernama Splatt dan Weedon. Contoh-contoh tersebut lantas menimbulkan spekulasi kecil terkait adanya efek psikologis tertentu. Sejak kemunculan determinisme nominatif, istilah tersebut telah dibahas berulang di New Scientist sejalan dengan pembaca yang terus mengirimkan contoh. Determinisme nominatif berbeda
rdf:langString
La frase Nomen omen (o al plurale nomina sunt omina) è una locuzione latina che, tradotta letteralmente, significa "il nome è un presagio", "un nome un destino", "il destino nel nome", "di nome e di fatto" e deriva dalla credenza dei Romani che nel nome della persona fosse indicato il suo destino. La frase deriva originariamente dal poeta comico romano Plauto, che usò la frase "nomen atque omen" (ossia "nome e allo stesso tempo anche premeditazione") in un passo della sua commedia Persa (Il persiano).
rdf:langString
Nomen est omen is een Latijnse uitdrukking met de betekenis: de naam is een voorteken (omen). De Romeinen waren van mening dat iemands naam iets zei over zijn lot. De uitspraak is afkomstig uit een toneelstuk van de komediedichter Plautus, waarin iemand het advies krijgt op de slavenmarkt het meisje Lucris 'lucratief' te kopen, met als argument dat alleen al haar naam en de voorbetekenis ervan de prijs waard zijn.Strikt genomen verwijst de term dus niet naar families wier naam in de 18e eeuw is ontstaan uit hun beroep, maar naar mensen wier levensloop toevalligerwijs goed past bij hun naam waaronder ze geboren zijn. In de laatste heerst uiteraard wel een spanningsveld; als je als "de Boer" wordt geboren in een boerenfamilie kun je je afvragen of het de familieachtergrond, de naam, of beide
rdf:langString
rdf:langString
حتمية اسمية
rdf:langString
Nomen omen
rdf:langString
Nomen est omen
rdf:langString
Determinisme nominatif
rdf:langString
Nomen omen
rdf:langString
Nominative determinism
rdf:langString
Nomen omen
rdf:langString
Nomen est omen
rdf:langString
姓名决定论
xsd:integer
2326978
xsd:integer
1106871614
rdf:langString
left
rdf:langString
I remember as a child people saying to me "of course you are going to be a barrister because of your name". How much is down to the subconscious is difficult to say, but the fact that your name is similar may be a reason for showing more interest in a profession than you might otherwise. Any link in adult eyes may seem trivial but to someone in their formative years starting to think about their career it's possible it may have an effect.
rdf:langString
- James Counsell, barrister
xsd:integer
35
rdf:langString
الحتمية الاسمية هي الفرضية القائلة بان الناس يميلون للانجذاب نحو مجالات عمل تناسب أسمائهم. استُخدم المصطلح للمرة الأولى في مجلة نيو ساينتست (New Scientist)عام 1994، عندما أشار عمود المجلة الساخر المخصص للتعليقات إلى عدة دراسات أجراها باحثون لهم كنيات مميزة ومناسبة لموضوع البحث. تضمنت هذه الدراسات كتابًا عن الاستكشافات القطبية كتبه دانييل سنومان ومقالة عن جرحة المسالك البولية كتبها الباحثان سبلات وويدون. أدت هذه الملاحظات وأمثلة أخرى إلى افتراضات رعناء أن هناك أثر سيكولوجي يؤثر على اختيار المهنة. ومنذ ظهور المصطلح، أصبحت الحتمية الاسمية موضوعًا متكررًا بصورة غير منتظمة في مجلة نيو ساينتست، إذ استمر القراء بإرسال الأمثلة عنها. تختلف الحتمية الاسمية عن المفهوم المرتبط «اسم على مسمى» بتركيزها على السببية، إذ يعنى مفهوم اسم على مسمى أن الاسم مناسب للشخص، دون قول أي شيء عن ماذا يناسب. يعتبر عالم النفس كارل يونغ أول من اقترح فكرة انجذاب الناس إلى المهن التي تناسب أسمائهم، مستشهدًا بمثال سيجموند فرويد الذي درس المتعة، ويعني اسم عائلته (Frueud) باللغة الألمانية «الفرح». وقد أشارت بعض الدراسات التجريبية الحديثة إلى أن بعض المهن يمثلها بشكل غير متناسب أشخاص يحملون ألقابًا مناسبة لها (وأحيانًا أسماءٌ معينة)، على الرغم من الطعن في أساليب هذه الدراسات. تعد الأنانية الضمنية أحد التفسيرات للانتقاء المرشح، وتنص على أن البشر لديهم تفضيل غير واعي للأشياء التي يربطونها بأنفسهم.
rdf:langString
Nomen omen (doslovně jméno znamení) je latinské rčení, které se používá v případě, kdy jméno osoby nebo název místa vyjadřuje charakteristickou vlastnost svého nositele. Výraz pochází od římského dramatika Tita Maccia Plauta (asi 250–184 př. n. l.), který ve své hře Persa (Peršan) použil formulaci nomen atque omen (latinsky „název a znamení zároveň“). V jeho hře se vyskytuje postava velmi zištné nevěstky, která se jmenuje Lucris (lucrum, lat. zisk). Obdobná spojení jména a vlastností lze nalézt i v dílech jiných autorů, např. v Molièrově komedii Lakomec, kde je hlavní postavou Harpagon (harpago, lat. loupit), velmi často pak v pohádkových příbězích (Dlouhý, Široký a Bystrozraký, Otesánek, Cruella de Vil, strýček Skrblík apod.), komiksech Asterixova dobrodružství nebo v sérii románů Harry Potter.
rdf:langString
Nomen est omen ist eine lateinische Redensart und bedeutet „der Name ist ein Zeichen“. Sie wird meist gebraucht, um auszudrücken, dass der Name eine Person oder Sache treffend kennzeichnet, oft auch übertreibend oder ironisch gebrochen. Zum besseren Verständnis kann man es frei mit „Der Name ist Programm“ übersetzen. Die Redensart stammt ursprünglich vom römischen Komödiendichter Plautus (um 250–184 v. Chr.), der in seinem Stück Persa (Der Perser) die Formulierung nomen atque omen (lat. „Name und zugleich auch Vorbedeutung“) verwendete. Nomen atque omen wurde als Namenszauber dann von Wilhelm von Ockham „im philosophischen Nominalismus“ erkannt (oder durchschaut). Man kann die Wendung vielleicht auch „als Begriffsontologismus des philosophischen Idealismus“ betrachten, „um weltanschaulichen prälogischen Seelen- und Jenseitsglauben als reservatio mentalis oder asylum ignorantiae zu retten“. Namenszauber liegt zum Beispiel „noch in der Namengebung nach den Kalenderheiligen“. Regen Gebrauch von dem Prinzip, dass der Name für die Person steht, machten z. B. die Schöpfer von Asterix, René Goscinny und Albert Uderzo bzw. die Übersetzer, die mit dem Namen auch gleichzeitig die Person charakterisieren. Als Beispiele:
* Der unbestechliche Quaestor Claudius INCORRUPTUS in Asterix bei den Schweizern
* Der Zwietracht säende Tullius DESTRUCTIVUS in Streit um Asterix
rdf:langString
Nominative determinism is the hypothesis that people tend to gravitate towards areas of work that fit their names. The term was first used in the magazine New Scientist in 1994, after the magazine's humorous "Feedback" column noted several studies carried out by researchers with remarkably fitting surnames. These included a book on polar explorations by Daniel Snowman and an article on urology by researchers named Splatt and Weedon. These and other examples led to light-hearted speculation that some sort of psychological effect was at work. Since the term appeared, nominative determinism has been an irregularly recurring topic in New Scientist, as readers continue to submit examples. Nominative determinism differs from the related concept aptronym, and its synonyms 'aptonym', 'namephreak', and 'Perfect Fit Last Name' (captured by the Latin phrase nomen est omen 'the name is a sign'), in that it focuses on causality. 'Aptronym' merely means the name is fitting, without saying anything about why it has come to fit. The idea that people are drawn to professions that fit their name was suggested by psychologist Carl Jung, citing as an example Sigmund Freud who studied pleasure and whose surname means 'joy'. A few recent empirical studies have indicated that certain professions are disproportionately represented by people with appropriate surnames (and sometimes given names), though the methods of these studies have been challenged. One explanation for nominative determinism is implicit egotism, which states that humans have an unconscious preference for things they associate with themselves.
rdf:langString
Determinisme nominatif adalah sebuah hipotesis yang menyatakan bahwa individu cenderung tertarik pada bidang pekerjaan yang sesuai dengan nama individu tersebut. Istilah ini pertama kali muncul di majalah New Scientist tahun 1994, ketika kolom Feedback membahas sejumlah studi tentang kecocokan bidang pekerjaan dengan nama keluarga seseorang. Contohnya meliputi buku karangan Daniel Snowman yang membahas penjelajahan kutub dan sebuah artikel tentang urologi yang ditulis oleh dua peneliti bernama Splatt dan Weedon. Contoh-contoh tersebut lantas menimbulkan spekulasi kecil terkait adanya efek psikologis tertentu. Sejak kemunculan determinisme nominatif, istilah tersebut telah dibahas berulang di New Scientist sejalan dengan pembaca yang terus mengirimkan contoh. Determinisme nominatif berbeda dari konsep aptronim maupun sinonimnya terkait kausalitasnya. Hal ini karena aptronim merupakan sebuah kebetulan nama yang cocok dengan bidangnya, tanpa mengatakan alasan kecocokannya. Gagasan bahwa individu memiliki kecenderungan untuk merasa cocok dengan profesi yang sesuai dengan namanya diusulkan oleh Carl Gustav Jung. Jung memberi contoh, yakni Sigmund Freud yang meneliti tentang kegembiraan, sementara Freud sendiri adalah nama keluarga yang berarti suka cita. Sejumlah studi empiris belakangan ini menunjukkan bahwa profesi tertentu diemban oleh orang-orang dengan nama keluarga yang sesuai, meskipun metode studi ini telah ditentang. Salah satu penjelasan mengenai determinisme nominatif dapat dikaitkan oleh adanya egoisme implisit. Egoisme implisit menyatakan bahwa manusia memiliki preferensi bawah sadar untuk hal-hal yang mereka kaitkan dengan diri mereka sendiri.
rdf:langString
La frase Nomen omen (o al plurale nomina sunt omina) è una locuzione latina che, tradotta letteralmente, significa "il nome è un presagio", "un nome un destino", "il destino nel nome", "di nome e di fatto" e deriva dalla credenza dei Romani che nel nome della persona fosse indicato il suo destino. La frase deriva originariamente dal poeta comico romano Plauto, che usò la frase "nomen atque omen" (ossia "nome e allo stesso tempo anche premeditazione") in un passo della sua commedia Persa (Il persiano). La locuzione è oggi impiegata, spesso in modo scherzoso, per fare riferimento a caratteristiche personali o professionali che sono richiamate dal nome stesso dell'individuo (es. una persona allegra che si chiama Felice, una pescivendola di nome Alice, etc).
rdf:langString
Nomen est omen is een Latijnse uitdrukking met de betekenis: de naam is een voorteken (omen). De Romeinen waren van mening dat iemands naam iets zei over zijn lot. De uitspraak is afkomstig uit een toneelstuk van de komediedichter Plautus, waarin iemand het advies krijgt op de slavenmarkt het meisje Lucris 'lucratief' te kopen, met als argument dat alleen al haar naam en de voorbetekenis ervan de prijs waard zijn.Strikt genomen verwijst de term dus niet naar families wier naam in de 18e eeuw is ontstaan uit hun beroep, maar naar mensen wier levensloop toevalligerwijs goed past bij hun naam waaronder ze geboren zijn. In de laatste heerst uiteraard wel een spanningsveld; als je als "de Boer" wordt geboren in een boerenfamilie kun je je afvragen of het de familieachtergrond, de naam, of beide iets zeggen over het beroep dat je uiteindelijk uitoefent. Niet alleen in de Oudheid maar ook later waren er theorieën over het feit of een naam iets zei over het beroep maar ook bijvoorbeeld over het karakter van iemand. Wat er eerst was, de naam, zou dan volgens sommigen zelfs kunnen leiden tot een determinisme of een voorbestemming. Een vaak geciteerd voorbeeld is Carl Gustav Jung die in een publicatie van 1952 over synchroniciteit, het al of niet toevallig samenlopen of samen gebeuren van dingen, ingaat op dit onderwerp. Hij somt daarbij enkele voorbeelden op met daarbij een merkwaardig rijtje van enkele toenmalige filosofen onder wie hijzelf."...Herr Freud (vreugde) heeft het vooral over lust, Herr Adler (arend) over de wil om macht, Herr Jung (jong) over het idee van wedergeboorte…" Hoewel het geloof hierin tegenwoordig afgenomen is, wordt de uitdrukking nog wel gebruikt als men iemand ontmoet van wie de naam iets te maken lijkt te hebben met het beroep dat iemand uitoefent. Ook het geven van een "goede naam" aan een kind wijst nog naar de oude opvatting.
rdf:langString
Nomen omen (skrót od wyrażenia: nomen atque omen lub nomen est omen) – łaciński zwrot, który można przetłumaczyć jako „imię jest wróżbą” lub „imię stanowi znak”, co według starożytnych Rzymian oznacza, że imię lub nazwisko kryje w sobie informację o człowieku czy też zdradza jego cechy charakteru lub przeznaczony mu los. Dotyczy to także przedmiotów lub nazw. Autorem zwrotu jest Plaut i został on użyty w komedii Pers (Persa). Nazwę Nomen omen ma polski kabaret oraz książka autorstwa Marty Kisiel
rdf:langString
姓名决定论（英語：Nominative determinism）是1994年《新科學人》杂志率先提出的假说，声称人类倾向根据姓名选择适合的职业方向。该杂志行文幽默的“反馈”专栏指出，许多研究人员的姓氏与研究领域非常契合。例如曾出版极地探索著作，研究员斯普拉特曾与他人合作发表泌尿学文章。结合类似事例，人们不禁猜测姓名与职业或存在心理关联。《新科学人》提出假说后持续收到读者反馈例证，据此不定期重新讨论主题。姓名决定论同标名联系密切，但含义有区别。姓名决定论关注姓名与职业的因果关系，标名仅指人名同职业贴合，不考虑贴合原因。 西格蒙德·弗洛伊德的姓氏有“快乐”之意，心理学家卡尔·荣格据此提出人类倾向根据姓氏选择职业。少量现代实证研究表明，有些职业从业人员姓名与职业相符的比例很高，但这些研究的取样手段尚有争议。姓名决定论可能是的产物，该假说认为人类会下意识地对自身相关事物感兴趣。
xsd:nonNegativeInteger
52178
