Nicolas Perrenot de Granvelle

rdf:langString Nicolas Perrenot de Granvelle

rdf:langString Nicolas Perrenot de Granvelle (Ornans, 1484 – Augsburg 28 augustus 1550) was een staatsman uit de Franche-Comté in dienst van de Habsburgse dynastie. Hij werd zeer eerzuchtig en hebzuchtig genoemd en verwierf een twaalftal heerlijkheden, waaronder Grandvelle (vanwaar zijn naam), Chantonnay, Champagney, Cantecroy (bij Antwerpen) en de baronie Ronse. Nicolas Perrenot studeerde en promoveerde tot doctor in de rechten te Dole en werd spoedig raadsheer bij het parlement (provinciehuis en gerechtshof) in die stad. In 1518 werd hij in de adelstand verheven, en nadien bracht hij het achtereenvolgens tot raadsheer van keizer Karel V en van Margaretha van Oostenrijk, lid van de Geheime Raad te Brussel (1524) en gouverneur en rechter voor de Franche-Comté te Besançon (1527). Na de dood van Mercurino di Gattinara (1465–1530, sinds 1518 Karels grootkanselier, die de afbraak van de feodale staatsstructuur en de consolidatie van het vorstelijk absolutisme voorstond) werd Nicolas Perrenot diens feitelijke opvolger, hoewel niet in de waardigheid van grootkanselier, maar officieel slechts als grootzegelbewaarder en de facto als eerste minister. Hij vergezelde Karel V op al diens reizen en stond hem met zijn advies bij in zijn oorlogen tegen Frankrijk, tegen de Turken en tegen de Duitse vorsten. In de vele diplomatieke zendingen die hem werden toevertrouwd, onder andere bij koning Frans I van Frankrijk en bij Maurits van Saksen, toonde Perrenot zich een bedreven diplomaat. Ten opzichte van de politiek-religieuze geschillen in het Heilige Roomse Rijk adviseerde hij steeds een politiek van gematigdheid en verzoening. Na zijn overlijden in 1550 werd hij opgevolgd door zijn zoon, Antoine Perrenot de Granvelle, die ook een van de invloedrijkste politici onder het bewind van Karels opvolger Filips II zou worden.