New Zealand at the 1968 Winter Olympics

rdf:langString Nowa Zelandia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1968

rdf:langString Nowa Zelandia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1968 – sześcioosobowa kadra sportowców reprezentujących Nową Zelandię na igrzyskach w 1968 roku w Grenoble. Reprezentacja składała się z dwóch kobiet i czterech mężczyzn, którzy wystąpili w jednej z dziesięciu dyscyplin, które Międzynarodowy Komitet Olimpijski włączył do kalendarza igrzysk. Wszyscy zawodnicy wystartowali w zawodach narciarstwa alpejskiego i dla każdego z nich był to debiut na igrzyskach olimpijskich. Najmłodszym reprezentantem Nowej Zelandii była niespełna osiemnastoletnia Margot Blakely, najstarszym zaś mający dwadzieścia pięć lat Thomas Huppert, który był jednocześnie chorążym reprezentacji. W składzie reprezentacji znajdował się również Chris Womersley, który jednak z powodu kontuzji nie wystartował w żadnej konkurencji, a także dwóch oficjeli. Rolę attaché olimpijskiego pełnił Jacques Arthaud. Nowozelandzki Komitet Olimpijski, powstały w 1911 roku i uznany przez MKOl w roku 1919, po raz pierwszy wysłał zawodników na zimowe igrzyska w 1952 roku, a następnie w roku 1960. Brak reprezentacji w latach 1956 i 1964 spowodowany był niskim w ocenie selekcjonerów kadry poziomem zawodników. Igrzyska w Grenoble były zatem trzecim startem Nowozelandczyków – w poprzednich dwóch występach reprezentanci tego kraju nie zdobyli żadnego medalu. Najwyższą pozycję – trzydziestą – zajęła Anne Reid w żeńskim slalomie, wyprzedzając jednakże tylko jedną zawodniczkę. Za najlepszy wynik Nowozelandzki Komitet Olimpijski uznał zatem 42. lokatę Roberta Palmera wśród 73 sklasyfikowanych w zjeździe zawodników.