Neume
http://dbpedia.org/resource/Neume an entity of type: Thing
Neumy jsou grafické značky, znaménka a symboly, které od 9. století sloužily k notaci a následné interpretaci melodických útvarů gregoriánských zpěvů a příležitostně také k zápisu světských i duchovních melodií mimo těch liturgických. Neumy zpravidla stojí nad textem. Jde o první předchůdce moderní symbolické hudební notace.
rdf:langString
Νευματική σημειογραφία ονομάζεται το σύνολο διαφορετικών συστημάτων σημειογραφίας που χρησιμοποιήθηκαν για την απόδοση της δυτικοευρωπαϊκής μουσικής μέχρι την ανακάλυψη του πενταγράμμου και χρησιμοποιούνται ως σήμερα στο γρηγοριανό μέλος και τη βυζαντινή μουσική. Στις νευματικές σημειογραφίες δεν χρησιμοποιούνται φθογγόσημα, τα οποία στο σύστημα του πενταγράμμου δηλώνουν συγκεκριμένους μουσικούς φθόγγους ανεξάρτητα από το τι προηγείται ή ακολουθεί, αλλά νεύματα, τα οποία δηλώνουν το διάστημα, το κατά πόσο δηλαδή θα πρέπει να ανέβει ή να κατέβει η φωνή σε σχέση με τον προηγούμενο φθόγγο.
rdf:langString
Neŭmoj (laŭ greka νεύμα, eo.: „mangesto") estas grafikaj signoj, figuroj kaj simboloj uzataj ekde la 9-a jarcento por la notado de melodia formo kaj intencata interpretado de gregoriaj ĉantoj kaj foje ankaŭ por notado de profanaj kaj religiaj melodioj eksterliturgiaj. Plejparte ili staras super la teksto. Krome jam en la frua mezepoko oni nomis neŭmoj mallongajn melodierojn, melodiŝablonojn aŭ melismojn super unuopaj vokaloj – ekz. jubilo kantata sur la lasta vokalo de haleluja. Ĉikaze la nocio neŭmo deduktiĝas de (greke: πνεύμα, eo: „spirito", „spireto" aŭ „aero").
rdf:langString
ネウマ譜（ネウマふ、英: neumatic notation）とは、楽曲の楽譜を「ネウマ」と呼ばれる記号を用いて書き表す記譜法のことである。
rdf:langString
Не́вменная нота́ция (лат. neuma, от др.-греч. νεῦμα; первоначально — знак головой [кивок] или глазами) — тип музыкальной нотации, в которой основным элементом нотной графики (графемой) служит невма (1). Использовалась в средневековой Европе начиная с эпохи Каролингского Возрождения главным образом для записи церковной монодической музыки — григорианского хорала. Невмы применялись также в Византии (см. Византийская музыка), на Руси (см. Знаменное пение), в древней Армении (см. Хазы).
rdf:langString
紐姆記譜法或稱紐姆譜，是以“纽姆”为基本元素的记谱方式。纽姆“Neuma”源于希腊语“νεύμα neûma”意为记号、点头或举手示意的动作，二说源自“πνεύμα”意为气息，又或“νόμος”意为旋律。纽姆谱是一種早期的記譜法用于记录额我略圣咏，大約形成於9世紀，並且於10世紀發展出，到了12世紀，發展出標記的方法。
rdf:langString
Un neuma és un signe de la notació musical emprat a l'edat mitjana. El seu nom ve del grec antic pneuma, "respiració". Inicialment, els neumes indicaven, de manera aproximada, el moviment ascendent o descendent de la melodia, un ornament o una particularitat de l'execució. Tenien diferents formes i es col·locaven a sobre dels textos litúrgics per recordar als cantors els moviments melòdics del cant. Aquesta forma d'anotació -denominada in campo aperto o notació adiastemàtica va ser substituïda, a mesura que s'hi van anar afegint les línies horitzontals de referència de l'altura dels sons que acabarien constituint l'actual pentagrama, pel sistema de . Posteriorment, l'escriptura d'alguns dels neumes es transformaria en l'escriptura de les notes musicals.
rdf:langString
La notación neumática (del griego πνεῦμα, transliterado al románico como pneuma y simplificada en español como neuma; cuyo significado es "espíritu, soplo, respiración") es un sistema de notación musical empleado entre los siglos IX y XIII. Consistía en una serie de signos gráficos que se escribían por encima de un texto y que representaban uno o varios sonidos, sin especificar el ritmo. Las grafías especifican el número de sonidos, el modo en el que se articulaban entre sí, así como la situación tonal o melódica de los sonidos relativa e imprecisa dentro de una escala. Constituye uno de los primeros intentos sistemáticos de notación musical. Este tipo de escritura musical está más cerca de ser una ayuda mnemotécnica que un sistema musical propiamente dicho, puesto que los textos de neumas
rdf:langString
Neumen (griechisch νεῦμα neuma, deutsch ‚Wink‘) werden graphische Zeichen, Figuren und Symbole genannt, die seit dem 9. Jahrhundert zur Notation der melodischen Gestalt und der gewünschten Interpretation des Gregorianischen Gesangs verwendet werden. Gelegentlich dienen sie auch für das Aufschreiben weltlicher und religiöser Melodien außerhalb der Liturgie. Meist stehen sie über dem Text.
rdf:langString
A neume (/njuːm/; sometimes spelled neum) is the basic element of Western and Eastern systems of musical notation prior to the invention of five-line staff notation. The earliest neumes were inflective marks that indicated the general shape but not necessarily the exact notes or rhythms to be sung. Later developments included the use of heightened neumes that showed the relative pitches between neumes, and the creation of a four-line musical staff that identified particular pitches. Neumes do not generally indicate rhythm, but additional symbols were sometimes juxtaposed with neumes to indicate changes in articulation, duration, or tempo. Neumatic notation was later used in medieval music to indicate certain patterns of rhythm called rhythmic modes, and eventually evolved into modern music
rdf:langString
On appelle neumes (du grec ancien νεῦμα / neûma « inclinaison », sans lien étymologique avec πνεῦμα / pneûma « esprit », malgré l’étymologie médiévale) des signes de notation musicale décrivant de petites formules mélodiques appliquées à une syllabe. À l’origine, ils indiquaient d’une manière peu précise les « inclinaisons », c’est-à-dire les inflexions de la mélodie, d’où leur nom. Ils furent en usage à partir du IXe siècle et durant tout le Moyen Âge, jusqu'à la généralisation de la portée moderne à cinq lignes. La notation neumatique carrée, calquée sur celle de la fin du XIIe siècle début du XIIIe siècle, sur les portées à quatre lignes, reste utilisée dans les éditions modernes de plain-chant, c’est-à-dire essentiellement le chant grégorien.
rdf:langString
Il neuma (dal greco νεύμα neuma: segno, cenno, ma anche da πνεύμα: soffio, fiato o νόμος: melodia, formula melodica) nel canto gregoriano è un segno della notazione musicale utilizzato a partire dal IX secolo e durante tutto il Medioevo, fino all'introduzione del tetragramma, che sta a indicare l'insieme di note che si trovano su un'unica sillaba. Attualmente, nelle moderne edizioni del canto gregoriano come nel graduale Triplex, vengono utilizzate sia la notazione quadrata sia la notazione sangallese e la notazione metense per offrire una lettura sinottica.
rdf:langString
Een neume (Oudgrieks πνεῦμα (pneuma), ademhaling) is het basiselement van Westerse en Oosterse muzieknotatie, zoals deze bestond vóórdat de notatie met notenbalk ontstond. Een neume is een teken ter aanduiding van de melodiegang bij een gezongen lettergreep; kenmerkend voor neumen is dat ze geen exacte aanduiding van intervallen of toonhoogte aangeven.
rdf:langString
Neumy – forma notacji muzycznej w średniowieczu. Słowo pochodzi z greckiego słowa pneuma, czyli „oddech”, lub od greckiego słowa neuma oznaczającego znak. Stanowiły one ogólny zarys linii melodycznej, informowały, czy melodia wędruje w górę, czy w dół, nie wskazując początkowo wielkości poszczególnych interwałów. Dopiero wprowadzenie linii (notacja diastematyczna) przez Gwidona z Arezzo (zm. 1050) pozwoliło na szczegółowy zapis melodii chorałowych. Notacja ta obejmuje znaki w formie kropek (punctum) i kresek (virga) przedstawiające przybliżony przebieg melodii; nie zawsze określają one dokładny czas trwania i wysokość dźwięku. Neumy zapisywano początkowo bezliniowo, później na czterolinii.
rdf:langString
Neumer [ˈnεvm-], även [ˈnɔjm-] (av grekiska νεῦμα neuma 'tecken', 'vink') är en medeltida notation för i huvudsak liturgisk sång. Tecknen representerar inte exakta tonhöjder utan endast den melodiska rörelsen. Neumskriften är bara ett minnesstöd för den som redan lärt sig melodin.
rdf:langString
Neumas são os elementos básicos do sistema de notação musical antes da invenção da notação de pautas de cinco linhas.A notação musical começou por surgir primeiro com a função de auxiliar a memória de quem cantava e só mais tarde se tornou cada vez mais precisa. Primeiramente, eram colocadas pequenas marcas junto das palavras indicando o tipo de movimento sonoro a cantar. Essas marcas chamavam-se neumas e dividiam-se em dois grupos:
rdf:langString
Не́вми — знаки музичної нотації, що використовувалися у Середньовічній Європі для запису церковної музики. Невменна нотація передувала появі сучасної нотації. Слово «невма» походить від пізньолатинського neuma, яке у свою чергу походить від дав.-гр. πνεῠμα («пневма» — дихання). Початково невми спиралися на мовлення і складалися з різних знаків пунктуації (рисок, крапок тощо) та їх комбінацій, що проставляли над текстом псалмів. Однак, за допомогою невм співак не міг прочитати нову мелодію, а міг лише нагадати вже відомий мотив.
rdf:langString
rdf:langString
Neuma
rdf:langString
Neumy
rdf:langString
Neume
rdf:langString
Νευματική σημειογραφία
rdf:langString
Neŭmo
rdf:langString
Notación neumática
rdf:langString
Neume
rdf:langString
Neuma
rdf:langString
ネウマ譜
rdf:langString
Neume
rdf:langString
Neume
rdf:langString
Neumy
rdf:langString
Neuma
rdf:langString
Невменная нотация
rdf:langString
Neumer
rdf:langString
紐姆記譜法
rdf:langString
Невми
xsd:integer
965911
xsd:integer
1108392462
rdf:langString
Neumy jsou grafické značky, znaménka a symboly, které od 9. století sloužily k notaci a následné interpretaci melodických útvarů gregoriánských zpěvů a příležitostně také k zápisu světských i duchovních melodií mimo těch liturgických. Neumy zpravidla stojí nad textem. Jde o první předchůdce moderní symbolické hudební notace.
rdf:langString
Un neuma és un signe de la notació musical emprat a l'edat mitjana. El seu nom ve del grec antic pneuma, "respiració". Inicialment, els neumes indicaven, de manera aproximada, el moviment ascendent o descendent de la melodia, un ornament o una particularitat de l'execució. Tenien diferents formes i es col·locaven a sobre dels textos litúrgics per recordar als cantors els moviments melòdics del cant. Aquesta forma d'anotació -denominada in campo aperto o notació adiastemàtica va ser substituïda, a mesura que s'hi van anar afegint les línies horitzontals de referència de l'altura dels sons que acabarien constituint l'actual pentagrama, pel sistema de . Posteriorment, l'escriptura d'alguns dels neumes es transformaria en l'escriptura de les notes musicals. Aquesta va ser la forma pròpia i més específica d'anotar per escrit les melodies del cant gregorià i dels altres cants litúrgics medievals de l'església cristiana. Aquests neumes prenien formes diferents -lleugerament o sensiblement diferents segons els casos- en funció de les diferents cal·ligrafies emprades en diverses zones d'Europa. Hi va haver una notació neumàtica específicament catalana.
rdf:langString
Νευματική σημειογραφία ονομάζεται το σύνολο διαφορετικών συστημάτων σημειογραφίας που χρησιμοποιήθηκαν για την απόδοση της δυτικοευρωπαϊκής μουσικής μέχρι την ανακάλυψη του πενταγράμμου και χρησιμοποιούνται ως σήμερα στο γρηγοριανό μέλος και τη βυζαντινή μουσική. Στις νευματικές σημειογραφίες δεν χρησιμοποιούνται φθογγόσημα, τα οποία στο σύστημα του πενταγράμμου δηλώνουν συγκεκριμένους μουσικούς φθόγγους ανεξάρτητα από το τι προηγείται ή ακολουθεί, αλλά νεύματα, τα οποία δηλώνουν το διάστημα, το κατά πόσο δηλαδή θα πρέπει να ανέβει ή να κατέβει η φωνή σε σχέση με τον προηγούμενο φθόγγο.
rdf:langString
Neŭmoj (laŭ greka νεύμα, eo.: „mangesto") estas grafikaj signoj, figuroj kaj simboloj uzataj ekde la 9-a jarcento por la notado de melodia formo kaj intencata interpretado de gregoriaj ĉantoj kaj foje ankaŭ por notado de profanaj kaj religiaj melodioj eksterliturgiaj. Plejparte ili staras super la teksto. Krome jam en la frua mezepoko oni nomis neŭmoj mallongajn melodierojn, melodiŝablonojn aŭ melismojn super unuopaj vokaloj – ekz. jubilo kantata sur la lasta vokalo de haleluja. Ĉikaze la nocio neŭmo deduktiĝas de (greke: πνεύμα, eo: „spirito", „spireto" aŭ „aero").
rdf:langString
La notación neumática (del griego πνεῦμα, transliterado al románico como pneuma y simplificada en español como neuma; cuyo significado es "espíritu, soplo, respiración") es un sistema de notación musical empleado entre los siglos IX y XIII. Consistía en una serie de signos gráficos que se escribían por encima de un texto y que representaban uno o varios sonidos, sin especificar el ritmo. Las grafías especifican el número de sonidos, el modo en el que se articulaban entre sí, así como la situación tonal o melódica de los sonidos relativa e imprecisa dentro de una escala. Constituye uno de los primeros intentos sistemáticos de notación musical. Este tipo de escritura musical está más cerca de ser una ayuda mnemotécnica que un sistema musical propiamente dicho, puesto que los textos de neumas no podían ser descifrados si no se conocía la melodía previamente. Su origen está en la indicación de los acentos graves y agudos de las palabras latinas sobre el texto, formando los llamados neumas que representaban muy imperfectamente los giros melódicos de una pieza musical. En la notación neumática, el tempo y el ritmo dependen del texto y no se anotan.
rdf:langString
Neumen (griechisch νεῦμα neuma, deutsch ‚Wink‘) werden graphische Zeichen, Figuren und Symbole genannt, die seit dem 9. Jahrhundert zur Notation der melodischen Gestalt und der gewünschten Interpretation des Gregorianischen Gesangs verwendet werden. Gelegentlich dienen sie auch für das Aufschreiben weltlicher und religiöser Melodien außerhalb der Liturgie. Meist stehen sie über dem Text. Ferner wurden bereits im frühen Mittelalter kurze melodische Einheiten, Melodieformeln oder melismatische Melodieteile über einzelnen Vokalen – wie beispielsweise der Jubilus, der auf dem letzten Vokal des Alleluias gesungen wird – als Neumen bezeichnet. In diesem Fall wurde der Begriff Neume von Pneuma (gr. πνεῦμα pneuma ‚Geist‘, ‚Hauch‘, ‚Luft‘) abgeleitet.
rdf:langString
On appelle neumes (du grec ancien νεῦμα / neûma « inclinaison », sans lien étymologique avec πνεῦμα / pneûma « esprit », malgré l’étymologie médiévale) des signes de notation musicale décrivant de petites formules mélodiques appliquées à une syllabe. À l’origine, ils indiquaient d’une manière peu précise les « inclinaisons », c’est-à-dire les inflexions de la mélodie, d’où leur nom. Ils furent en usage à partir du IXe siècle et durant tout le Moyen Âge, jusqu'à la généralisation de la portée moderne à cinq lignes. La notation neumatique carrée, calquée sur celle de la fin du XIIe siècle début du XIIIe siècle, sur les portées à quatre lignes, reste utilisée dans les éditions modernes de plain-chant, c’est-à-dire essentiellement le chant grégorien. Le neume transcrit une formule mélodique et rythmique appliquées à une syllabe (une même syllabe pouvant recevoir plusieurs neumes, dans le chant mélismatique). Contrairement à l'approche moderne, l'élément de base pour le chant grégorien (que ce soit pour son analyse ou son interprétation) n'est pas la note de musique, mais le neume. On désignait également autrefois par « la neume » (au féminin) le grand mélisme qui suit l'Alléluia, et plus généralement, tous les mélismes des pièces grégoriennes et émis d'un seul souffle. Ce terme tend à être à présent désuet, le terme « neume » étant plutôt réservé aux neumes élémentaires.
rdf:langString
A neume (/njuːm/; sometimes spelled neum) is the basic element of Western and Eastern systems of musical notation prior to the invention of five-line staff notation. The earliest neumes were inflective marks that indicated the general shape but not necessarily the exact notes or rhythms to be sung. Later developments included the use of heightened neumes that showed the relative pitches between neumes, and the creation of a four-line musical staff that identified particular pitches. Neumes do not generally indicate rhythm, but additional symbols were sometimes juxtaposed with neumes to indicate changes in articulation, duration, or tempo. Neumatic notation was later used in medieval music to indicate certain patterns of rhythm called rhythmic modes, and eventually evolved into modern musical notation. Neumatic notation remains standard in modern editions of plainchant.
rdf:langString
ネウマ譜（ネウマふ、英: neumatic notation）とは、楽曲の楽譜を「ネウマ」と呼ばれる記号を用いて書き表す記譜法のことである。
rdf:langString
Een neume (Oudgrieks πνεῦμα (pneuma), ademhaling) is het basiselement van Westerse en Oosterse muzieknotatie, zoals deze bestond vóórdat de notatie met notenbalk ontstond. Een neume is een teken ter aanduiding van de melodiegang bij een gezongen lettergreep; kenmerkend voor neumen is dat ze geen exacte aanduiding van intervallen of toonhoogte aangeven. De oudste neumen waren tekens die contouren aangaven, maar geen exacte tonen of een exact ritme van datgene wat gezongen moest worden. In een later ontwikkelingsstadium ontstonden neumen die de relatieve intervallen tussen de neumen aangaven en werd een vierlijnige notenbalk geïntroduceerd die specifieke intervallen aanduidde. Soms werden aanvullende symbolen naast neumen geschreven om veranderingen in articulatie, duur of tempo aan te duiden. Neumennotatie werd later in de middeleeuwen gebruikt om bepaalde ritmepatronen te markeren (ritmische modi) en uiteindelijk evolueerden ze tot de moderne muzieknotatie. Neumennotatie is nog steeds gebruikelijk in moderne edities van monofone kerkzang in de rooms-katholieke traditie.
rdf:langString
Il neuma (dal greco νεύμα neuma: segno, cenno, ma anche da πνεύμα: soffio, fiato o νόμος: melodia, formula melodica) nel canto gregoriano è un segno della notazione musicale utilizzato a partire dal IX secolo e durante tutto il Medioevo, fino all'introduzione del tetragramma, che sta a indicare l'insieme di note che si trovano su un'unica sillaba. Il neuma trascrive una formula melodica e ritmica applicata a una singola sillaba. Si parlerà quindi di neuma monosonico se a una sillaba corrisponde una sola nota musicale o di neuma plurisonico nel caso dell'utilizzo di più note su una singola sillaba. Nel caso del melisma che solitamente caratterizza lo jubilus nel canto dell'alleluia, vengono impiegate anche decine di note in un unico neuma.Il neuma viene quindi distinto dall'elemento neumatico, il quale indica un segno unito in composizione ad altri che lo precedono o lo seguono su una singola sillaba.Contrariamente all'approccio moderno, l'elemento di base del canto gregoriano non è la nota musicale, ma il neuma. Attualmente, nelle moderne edizioni del canto gregoriano come nel graduale Triplex, vengono utilizzate sia la notazione quadrata sia la notazione sangallese e la notazione metense per offrire una lettura sinottica. Neuma melismatico in notazione quadrata.Principali neumi a confronto.
rdf:langString
Neumy – forma notacji muzycznej w średniowieczu. Słowo pochodzi z greckiego słowa pneuma, czyli „oddech”, lub od greckiego słowa neuma oznaczającego znak. Stanowiły one ogólny zarys linii melodycznej, informowały, czy melodia wędruje w górę, czy w dół, nie wskazując początkowo wielkości poszczególnych interwałów. Dopiero wprowadzenie linii (notacja diastematyczna) przez Gwidona z Arezzo (zm. 1050) pozwoliło na szczegółowy zapis melodii chorałowych. Notacja ta obejmuje znaki w formie kropek (punctum) i kresek (virga) przedstawiające przybliżony przebieg melodii; nie zawsze określają one dokładny czas trwania i wysokość dźwięku. Neumy zapisywano początkowo bezliniowo, później na czterolinii. Tempo jednej neumy określa się w przybliżeniu jako spokojną ósemkę. W różnych krajach oraz na przestrzeni wieków neumy przyjmowały i pod względem trwania, i wysokości oraz samego zapisu różną postać. W związku z tym nazywane są neumami bizantyńskimi, włoskimi, francuskimi, gotyckimi itd. W stylu rzymskim neuma była rombem. Ten system notacji charakterystyczny jest dla chorału gregoriańskiego.
rdf:langString
Neumas são os elementos básicos do sistema de notação musical antes da invenção da notação de pautas de cinco linhas.A notação musical começou por surgir primeiro com a função de auxiliar a memória de quem cantava e só mais tarde se tornou cada vez mais precisa. Primeiramente, eram colocadas pequenas marcas junto das palavras indicando o tipo de movimento sonoro a cantar. Essas marcas chamavam-se neumas e dividiam-se em dois grupos:
* virga, quando o movimento musical era ascendente,
* tractulus, quando o movimento musical era descendente
* o raramente usado gravis quando era muito descendente,
* e o punctum, utilizado muitas vezes no meio de neumas menos simples como o os de dois sons (podatus e clivis) e de três ou mais sons (torculus, porrectus, scandicus e climacus). Existiam também algumas alterações aos neumas, como o subpunctis, o resupinus, e o flexus. Existiam também vários sinais de pequenas alterações rítmicas, melódicas, ou interpretativas, assinaladas com letras. Neste sistema, o cantor tinha de conhecer previamente as músicas. Mais tarde, foram sendo implantadas linhas, no sistema musical, até chegar a um conjunto de quatro. Esta forma musical foi muito utilizada na Idade Média. Só mais tarde foram implantadas cinco linhas.
rdf:langString
Neumer [ˈnεvm-], även [ˈnɔjm-] (av grekiska νεῦμα neuma 'tecken', 'vink') är en medeltida notation för i huvudsak liturgisk sång. Tecknen representerar inte exakta tonhöjder utan endast den melodiska rörelsen. Neumskriften är bara ett minnesstöd för den som redan lärt sig melodin. De äldsta källorna med neumer är från 800–900-talen, men tidigare fanns så kallade . Neumerna har sannolikt utvecklats ur cheironomin (av grekiska χείρ cheir 'hand'), dvs. ur körledarens handrörelser. Senare utvecklades diastematiska neumer där även tonhöjden angavs med linjer, vilket sedermera gav upphov till Guido från Arezzos notsystem.
rdf:langString
Не́вменная нота́ция (лат. neuma, от др.-греч. νεῦμα; первоначально — знак головой [кивок] или глазами) — тип музыкальной нотации, в которой основным элементом нотной графики (графемой) служит невма (1). Использовалась в средневековой Европе начиная с эпохи Каролингского Возрождения главным образом для записи церковной монодической музыки — григорианского хорала. Невмы применялись также в Византии (см. Византийская музыка), на Руси (см. Знаменное пение), в древней Армении (см. Хазы).
rdf:langString
紐姆記譜法或稱紐姆譜，是以“纽姆”为基本元素的记谱方式。纽姆“Neuma”源于希腊语“νεύμα neûma”意为记号、点头或举手示意的动作，二说源自“πνεύμα”意为气息，又或“νόμος”意为旋律。纽姆谱是一種早期的記譜法用于记录额我略圣咏，大約形成於9世紀，並且於10世紀發展出，到了12世紀，發展出標記的方法。
rdf:langString
Не́вми — знаки музичної нотації, що використовувалися у Середньовічній Європі для запису церковної музики. Невменна нотація передувала появі сучасної нотації. Слово «невма» походить від пізньолатинського neuma, яке у свою чергу походить від дав.-гр. πνεῠμα («пневма» — дихання). Початково невми спиралися на мовлення і складалися з різних знаків пунктуації (рисок, крапок тощо) та їх комбінацій, що проставляли над текстом псалмів. Однак, за допомогою невм співак не міг прочитати нову мелодію, а міг лише нагадати вже відомий мотив. У Європі існувало кілька різновидів невменної нотації — санкт-галенська, аквітанська, лотаринзька, беневентанська, мозарабська, англосаксонська. Подібні системи нотації існували і в древніх азійських культурах — Єгипту, Індії, Палестини, Сирії, Персії, Вірменії. На Русі подібною системою нотації була . Існувало кілька типів невм, що розрізнялися кількістю знаків в одному кресленні та способом виконання: прості, складові, ліквесцентні (для полегшення виконання артикуляційно складних слів) та орнаментальні. У X столітті в європейській нотації з'явилися буквені знаки, що уточнювали мелодичні, темпові і ритмічні позначення. Висоту звуків стали позначати спочатку дрібними буквами, потім за допомогою лінійок, на які розміщали невми. Таким чином виникла так звана , з якої потім розвинувся сучасний нотопис. Подібна еволюція невменної нотації тривала і у Візантії, де дослідники виділяють ранньовізантійську (10-12 ст.), середньовізантійську (12-15 ст.) та пізньовіантійську (15-19 ст.) нотації.
xsd:nonNegativeInteger
30921
