Nernst lamp
http://dbpedia.org/resource/Nernst_lamp an entity of type: Artifact100021939
Die Nernstlampe (auch Nernst-Lampe) ist eine von dem Physikochemiker Walther Nernst in Göttingen im Jahre 1897 zum Patent angemeldete Glühlampe. Diese Glühlampe ist effizienter als die damals gebräuchliche Kohlenfadenlampe und lieferte zudem ein natürlicheres, dem Tageslicht ähnlicheres Licht. Für den Glühkörper (Nernststift) wurden Magnesiumoxid sowie Mischungen von Zirkoniumdioxid und Yttriumoxid verwendet.
rdf:langString
La lampe de Nernst est l'une des premières lampes à incandescence électriques. Mise au point en 1897 par Walther Hermann Nernst et commercialisée en Europe et aux États-Unis, elle fut surpassée par les lampes utilisant un filament au tungstène.
rdf:langString
The Nernst lamp was an early form of incandescent lamp.
rdf:langString
Lampada de Nerst foi uma forma primitiva de lâmpada incandescente elétrica. Estas lâmpadas utilizavam um filamento de cerâmica ao invés de tungstênio. Como o filamento de cerâmica não oxida quando exposto ao ar, não havia necessidade da lâmpada ser inertizada com vácuo ou gás nobre. Foi criada pelo cientista e químico alemão Walther Nernst.
rdf:langString
Lampa Nernsta – jedna z pierwszych żarówek. Jej żarnikiem był ceramiczny pręcik, nieulegający utlenianiu na powietrzu, tak więc szklana osłona tej lampy nie musiała być wcale szczelna. Wynaleziona przez niemieckiego fizyka i chemika Walthera Nernsta w 1897, była mniej więcej dwa razy wydajniejsza niż wcześniejsza żarówka z żarnikiem węglowym i wytwarzała światło o widmie zbliżonym do światła dziennego. Konstrukcję lampy komplikowała konieczność użycia dodatkowego elementu rozgrzewającego ceramiczny żarnik, który w temperaturze pokojowej nie przewodził prądu. Początkowo dość popularne, lampy Nernsta zostały wyparte przez tańsze i znacznie wydajniejsze żarówki z żarnikiem wolframowym.Obecnie lampę te wykorzystuje się powszechnie jako źródło promieniowania podczerwonego.
rdf:langString
Лампа Нернста — разновидность лампы накаливания, изобретённая немецким физиком Вальтером Нернстом в 1897 году. В качестве тела накала в ней использовался керамический стержень. Лампа Нернста была более эффективна, чем лампа накаливания с угольной нитью и излучала свет более «холодного» спектра, однако вскоре уступила место лампам накаливания с вольфрамовой нитью.
rdf:langString
能斯特發光體（Nernst glower）是一種舊式的白熾燈，它由瓦爾特·能斯特发明，可以提供光譜學所需的近紅外線連續光源。能斯特發光體的外型通常被製造成圓柱體棒狀或管狀，由二氧化鋯（ZrO2）、氧化釔（Y2O3）、氧化铒（Er2O3）三種化合物混合而成的氧化物混合物大概重量以90:7:3的比例製作。能斯特發光體須以電力加熱至2000 °C始得運作，且加熱過程剛開始需要外部熱源加熱，不能直接通電產生電流熱效應，因為在室溫下這種材料是絕緣體。 能斯特發光體後來被一種稱為的碳化矽（SiC）電熱棒取代，兩者運作原理類似。差別在於，格羅棒在1100 °C就能運作，而且不需要任何初始加熱器，因為它本身在各種溫度下都是導體。格羅棒也比能斯特發光體更適合用於疏散避難系統。
rdf:langString
La lámpara de Nernst fue una forma primitiva de lámpara incandescente eléctrica. Las lámparas de Nernst no usaban un filamento de wolframio brillante sino una varilla de cerámica que se calentaba hasta la incandescencia. Debido a que la varilla (a diferencia del alambre de tungsteno) no se oxidaba cuando se exponía al aire, no había necesidad de encerrarla dentro de un ambiente de vacío o gas noble. Las lámparas de Nernst podían operar expuestos al aire y sólo estaban encerrados en vidrio para aislar el emisor incandescente caliente de su entorno. Como varilla se usaba un material cerámico de óxido de zirconio-itrio.
rdf:langString
Lampu Nernst adalah bentuk awal dari lampu pijar elektrik. Lampu Nernst tidak menggunakan filamen wolfram pijar, sebagai gantinya, digunakan sebatang keramik yang dipanaskan hingga memijar. Karena batang keramik tidak mengalami oksidasi ketika dipaparkan ke udara, tidak ada keharusan untuk mengemasnya pada tabung atau gas mulia, batang keramik pada lampu Nernst dapat beroperasi pada udara bebas dan hanya ditutup dengan gelas untuk mengisolasi bahang yang dihasilkannya.
rdf:langString
Il filamento di Nernst o lampadina di Nernst è una sorgente luminosa usata in spettroscopia infrarossa. Fu inventato nel 1898 da Walther Nernst. Il filamento di Nernst è costituito da un cilindro composto da ossidi di zirconio, ittrio e torio; alle estremità ci sono due conduttori di platino. Il filamento quando attraversato da corrente elettrica emette radiazione luminosa con maggiore intensità nell'infrarosso tra le temperature di 1200-2000 K.La lampadina di Nernst utilizza il filamento come emettitore luminoso. Si compone di un filamento pre-riscaldante, del filamento di Nernst, di un limitatore di corrente "ballast" per il precedente (generalmente un resistore ferro-idrogeno) e di un commutatore.Il filamento di Nernst è scarsamente conduttivo a temperatura ambiente e per questo è neces
rdf:langString
De nernstlamp werd in 1897 uitgevonden door de Duitse natuur- en scheikundige Walther Nernst, professor aan de universiteit van Göttingen. Deze elektrische lamp maakt gebruik van een keramisch staafje met elektrische aansluitingen, dat wordt vóórverhit zodat het elektrisch geleidend wordt en witgloeiend licht uitstraalt. Het gloeistaafje was samengesteld uit verbindingen van zeldzame aarden, met als belangrijkste component zirkonium.
rdf:langString
Лампа Нернста була ранньою формою лампи розжарення. В лампах Нернста не використовували світні вольфрамові нитки. Натомість там застосовувалися керамічні стрижні, які нагрівалися до розжарення. Оскільки стрижень (на відміну від вольфрамового дроту) з плином часу не окиснювався від впливу повітря, не було потреби закривати його у вакуумі чи благородних газових середовищах; пальники в лампах Нернста могли працювати під впливом повітря і були поміщені в скло, лише щоб ізолювати гарячий випромінювач від його оточення. Як світний стрижень було використано керамічний оксид цирконію — оксид ітрію.
rdf:langString
rdf:langString
Nernstlampe
rdf:langString
Lámpara de Nernst
rdf:langString
Lampu Nernst
rdf:langString
Lampe de Nernst
rdf:langString
Filamento di Nernst
rdf:langString
Nernst lamp
rdf:langString
Nernstlamp
rdf:langString
Lampa Nernsta
rdf:langString
Lâmpada de Nernst
rdf:langString
Лампа Нернста
rdf:langString
能斯特發光體
rdf:langString
Лампа Нернста
xsd:integer
2467238
xsd:integer
1121176052
rdf:langString
Die Nernstlampe (auch Nernst-Lampe) ist eine von dem Physikochemiker Walther Nernst in Göttingen im Jahre 1897 zum Patent angemeldete Glühlampe. Diese Glühlampe ist effizienter als die damals gebräuchliche Kohlenfadenlampe und lieferte zudem ein natürlicheres, dem Tageslicht ähnlicheres Licht. Für den Glühkörper (Nernststift) wurden Magnesiumoxid sowie Mischungen von Zirkoniumdioxid und Yttriumoxid verwendet.
rdf:langString
La lámpara de Nernst fue una forma primitiva de lámpara incandescente eléctrica. Las lámparas de Nernst no usaban un filamento de wolframio brillante sino una varilla de cerámica que se calentaba hasta la incandescencia. Debido a que la varilla (a diferencia del alambre de tungsteno) no se oxidaba cuando se exponía al aire, no había necesidad de encerrarla dentro de un ambiente de vacío o gas noble. Las lámparas de Nernst podían operar expuestos al aire y sólo estaban encerrados en vidrio para aislar el emisor incandescente caliente de su entorno. Como varilla se usaba un material cerámico de óxido de zirconio-itrio. Desarrolladas por el físico y químico alemán Walther Nernst en 1897 en la Universidad de Goettingen, estas lámparas eran aproximadamente dos veces más eficientes que las lámparas de filamento de carbono y emitían una luz más "natural" (más similar al espectro a la luz del día). Las lámparas fueron comercializadas con bastante éxito por un tiempo, aunque poco a poco fueron superadas por la bombilla incandescente de filamento de tungsteno aún más eficientes. Una desventaja del diseño de Nernst era que el vástago de cerámica no era eléctricamente conductor a temperatura ambiente por lo que las lámparas necesitaban un filamento calentador separado para calentar la cerámica lo suficiente para comenzar a conducir electricidad por sí misma. Además de su uso para la iluminación eléctrica ordinaria, las lámparas de Nernst se utilizaron en uno de los primeros sistemas prácticos de fax de larga distancia, diseñados por el profesor Arthur Korn en 1902, en la lámpara de hendidura de Allvar Gullstrand (1911) para oftalmología. Después de que las lámparas de Nernst cayeran en desuso los "resplandedores de Nernst" pasaron a ser utilizados como la fuente emisora de infrarrojos que se utiliza en dispositivos de espectroscopía infrarroja. (Recientemente, incluso esto se ha vuelto obsoleto, ya que los resplandedores de Nernst han sido reemplazados en gran parte por barras de carburo de silicio o "globos", que son conductores incluso a temperatura ambiente y por lo tanto no necesitan precalentamiento).
rdf:langString
La lampe de Nernst est l'une des premières lampes à incandescence électriques. Mise au point en 1897 par Walther Hermann Nernst et commercialisée en Europe et aux États-Unis, elle fut surpassée par les lampes utilisant un filament au tungstène.
rdf:langString
The Nernst lamp was an early form of incandescent lamp.
rdf:langString
Lampu Nernst adalah bentuk awal dari lampu pijar elektrik. Lampu Nernst tidak menggunakan filamen wolfram pijar, sebagai gantinya, digunakan sebatang keramik yang dipanaskan hingga memijar. Karena batang keramik tidak mengalami oksidasi ketika dipaparkan ke udara, tidak ada keharusan untuk mengemasnya pada tabung atau gas mulia, batang keramik pada lampu Nernst dapat beroperasi pada udara bebas dan hanya ditutup dengan gelas untuk mengisolasi bahang yang dihasilkannya. Dikembangkan oleh fisikawan dan kimiawan Jerman Walther Nernst pada tahun 1897 di Universitas Goettingen, lampu ini dua kali lipat lebih efisien dari dan memancarkan cahaya yang lebih alami. Satu kekurangan dari desain Nernst adalah batang keramik bukanlah konduktor pada suhu ruang jadi lampu memerlukan pemanas terpisah untuk memanaskan keramik hingga cukup panas untuk mulai menghantar dengan sendirinya.
rdf:langString
Il filamento di Nernst o lampadina di Nernst è una sorgente luminosa usata in spettroscopia infrarossa. Fu inventato nel 1898 da Walther Nernst. Il filamento di Nernst è costituito da un cilindro composto da ossidi di zirconio, ittrio e torio; alle estremità ci sono due conduttori di platino. Il filamento quando attraversato da corrente elettrica emette radiazione luminosa con maggiore intensità nell'infrarosso tra le temperature di 1200-2000 K.La lampadina di Nernst utilizza il filamento come emettitore luminoso. Si compone di un filamento pre-riscaldante, del filamento di Nernst, di un limitatore di corrente "ballast" per il precedente (generalmente un resistore ferro-idrogeno) e di un commutatore.Il filamento di Nernst è scarsamente conduttivo a temperatura ambiente e per questo è necessario che venga riscaldato prima che possa essere attraversato da corrente. Nella lampadina di Nernst questo viene pre-riscaldato dal filamento, composto da un filamento in platino, ricoperto da fibre di amianto e ossido di zirconio. Una volta che il filamento di Nernst viene scaldato a sufficienza, inizia a condurre corrente, che permette al commutatore di disconnettere il filamento riscaldante.
rdf:langString
Lampada de Nerst foi uma forma primitiva de lâmpada incandescente elétrica. Estas lâmpadas utilizavam um filamento de cerâmica ao invés de tungstênio. Como o filamento de cerâmica não oxida quando exposto ao ar, não havia necessidade da lâmpada ser inertizada com vácuo ou gás nobre. Foi criada pelo cientista e químico alemão Walther Nernst.
rdf:langString
De nernstlamp werd in 1897 uitgevonden door de Duitse natuur- en scheikundige Walther Nernst, professor aan de universiteit van Göttingen. Deze elektrische lamp maakt gebruik van een keramisch staafje met elektrische aansluitingen, dat wordt vóórverhit zodat het elektrisch geleidend wordt en witgloeiend licht uitstraalt. Het gloeistaafje was samengesteld uit verbindingen van zeldzame aarden, met als belangrijkste component zirkonium. In tegenstelling tot andere gloeilampen heeft de nernstlamp geen vacuüm of edelgasomgeving nodig, maar kan gewoon in de open lucht gebruikt worden doordat het keramiek niet verder oxideert. De lamp is alleen omsloten door glas om de hete gloeispiraal – circa 1600°C – te beschermen voor z’n omgeving. Het voordeel was dat ze rendabeler en minder kwetsbaar waren dan de toen gangbare gloeilampen. Deze lampen werden voor een tijdje – begin 20e eeuw – zeer succesvol op de markt gebracht, maar verloren het toch van de gloeilampen. Een nadeel van Nernsts ontwerp was dat het gebruikte keramische materiaal niet elektrisch geleidend is bij kamertemperatuur. De lamp heeft een afzonderlijke voorverwarming nodig die het keramiek voldoende heet maakt totdat het zelf elektrisch geleidend wordt. Rond 1910 werd de lamp dan ook opgevolgd door de gloeilamp met wolfraamfilament die deze tekortkoming niet heeft en daarnaast ook het voordeel heeft dat hij bij hogere elektrische spanningen (230V) kan werken. Binnen Europa werden de lampen gemaakt door het Duitse bedrijf Allgemeine Elektricitäts Gesellschaft (AEG) te Berlijn. Tijdens de wereldtentoonstelling van 1900 in Parijs was het paviljoen van AEG verlicht door 800 nernstlampen, wat zeer spectaculair was voor die tijd. In de V.S. verkocht Nernst zijn patent aan George Westinghouse, die in 1901 de Nernst Lamp Company in Pittsburgh oprichtte. Mineralen voor de fabricage van de gloeispiralen werden gedolven uit de eigen fabrieksmijnen bij de legendarische Barringer-heuvels in Texas. (In 1937 verdwenen onder het water van Lake Buchanan). Omstreeks 1904 werden een totaal van 130.000 nernstlampen toegepast door het gehele land. Naast alledaags gebruik als elektrische verlichting werden nernstlampen gebruikt in de eerste praktische lange-afstand foto-elektrische facsimilesystemen (fax), ontworpen door professor Arthur Korn in 1902, in Allvar Gullstrands (1911) voor oogheelkunde, in projectors en in microscopen. Nadat de nernstlamp in de vergetelheid raakte werd de term Nernstgloeier gebruikt om de infrarood gevende bron te omschrijven, toegepast in infrarood spectroscopieapparaten. Rond 1980 is ook deze toepassing grotendeels vervallen omdat Nernstgloeiers op grote schaal zijn vervangen door siliciumcarbide gloeistaven of keramische buisjes van aluminiumoxide met een interne platina gloeidraad, die wel elektrisch geleidend zijn op kamertemperatuur en dus zonder voorverwarming werken.
rdf:langString
Lampa Nernsta – jedna z pierwszych żarówek. Jej żarnikiem był ceramiczny pręcik, nieulegający utlenianiu na powietrzu, tak więc szklana osłona tej lampy nie musiała być wcale szczelna. Wynaleziona przez niemieckiego fizyka i chemika Walthera Nernsta w 1897, była mniej więcej dwa razy wydajniejsza niż wcześniejsza żarówka z żarnikiem węglowym i wytwarzała światło o widmie zbliżonym do światła dziennego. Konstrukcję lampy komplikowała konieczność użycia dodatkowego elementu rozgrzewającego ceramiczny żarnik, który w temperaturze pokojowej nie przewodził prądu. Początkowo dość popularne, lampy Nernsta zostały wyparte przez tańsze i znacznie wydajniejsze żarówki z żarnikiem wolframowym.Obecnie lampę te wykorzystuje się powszechnie jako źródło promieniowania podczerwonego.
rdf:langString
Лампа Нернста — разновидность лампы накаливания, изобретённая немецким физиком Вальтером Нернстом в 1897 году. В качестве тела накала в ней использовался керамический стержень. Лампа Нернста была более эффективна, чем лампа накаливания с угольной нитью и излучала свет более «холодного» спектра, однако вскоре уступила место лампам накаливания с вольфрамовой нитью.
rdf:langString
能斯特發光體（Nernst glower）是一種舊式的白熾燈，它由瓦爾特·能斯特发明，可以提供光譜學所需的近紅外線連續光源。能斯特發光體的外型通常被製造成圓柱體棒狀或管狀，由二氧化鋯（ZrO2）、氧化釔（Y2O3）、氧化铒（Er2O3）三種化合物混合而成的氧化物混合物大概重量以90:7:3的比例製作。能斯特發光體須以電力加熱至2000 °C始得運作，且加熱過程剛開始需要外部熱源加熱，不能直接通電產生電流熱效應，因為在室溫下這種材料是絕緣體。 能斯特發光體後來被一種稱為的碳化矽（SiC）電熱棒取代，兩者運作原理類似。差別在於，格羅棒在1100 °C就能運作，而且不需要任何初始加熱器，因為它本身在各種溫度下都是導體。格羅棒也比能斯特發光體更適合用於疏散避難系統。
rdf:langString
Лампа Нернста була ранньою формою лампи розжарення. В лампах Нернста не використовували світні вольфрамові нитки. Натомість там застосовувалися керамічні стрижні, які нагрівалися до розжарення. Оскільки стрижень (на відміну від вольфрамового дроту) з плином часу не окиснювався від впливу повітря, не було потреби закривати його у вакуумі чи благородних газових середовищах; пальники в лампах Нернста могли працювати під впливом повітря і були поміщені в скло, лише щоб ізолювати гарячий випромінювач від його оточення. Як світний стрижень було використано керамічний оксид цирконію — оксид ітрію. Ці лампи, розроблені німецьким фізиком і хіміком Вальтером Нернстом 1897 року в Геттінгенському університеті, були приблизно вдвічі ефективніші, за лампи розжарення з вуглецевими нитками і вони випромінювали більш «природне» світло (більш схоже за спектром до денного світла). Лампи досить успішно продавалися протягом певного часу, хоча врешті-решт поступилися більш ефективним лампам розжарення з вольфрамовими нитками. Однією з вад будови лампочки Нернста, було те, що керамічний стрижень не був електропровідним за кімнатної температури, тому лампам був потрібен окремий нагрівач, який робив кераміку досить гарячою, щоби та почала проводити електроенергію самостійно. У США, Нернст продав патент Джорджу Вестінгаузові, який 1901 року заснував компанію Nernst Lamp у Пітсбурзі. Корисні копалини для виробництва світильників, видобувалися із власних шахт компанії на легендарному пагорбі Баррінгер, штат Техас. До 1904 року загалом по країні було введено в дію понад 130 000 ламп Нернста. У Європі світильники випускалися німецькою компанією Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft (AEG, General Electric Company) у Берліні. На Всесвітньому ярмарку 1900 року в Парижі, павільйон AEG було освітлено 800-а лампами Нернста, що було досить дивовижним на той час.
xsd:nonNegativeInteger
4415
