Neolobophorinae

http://dbpedia.org/resource/Neolobophorinae

Neolobophorinae is a subfamily of earwigs in the family Forficulidae. There are about 5 genera and 19 described species in Neolobophorinae. rdf:langString
Neolobophorinae – podrodzina skorków z podrzędu i rodziny skorkowatych. Owady o średnich jak na skorki rozmiarach ciała. Kulistawa głowa ma mniej lub bardziej wyraźne szwy lub też jest szwów pozbawiona (u niektórych Neolobophora). Czułki mają pierwszy człon normalnie wykształcony lub podwójnie żeberkowany (Eudohrnia), a pozostałe człony relatywnie krótkie, przy czym czwarty jest wyraźnie krótszy niż trzeci. Szerokość przedplecza jest taka jak głowy. Pokrywy (tegminy) mogą być od dość dobrze wykształconych (u Setocordax) przez krótkie, skrócone po szczątkowe, zredukowane do bocznych klapek (u Tristanella). Śródpiersie jest mniej więcej tak szerokie jak długie, kwadratowe w zarysie. Walcowaty, gładki odwłok ma w przypadku samca ostatni z tergitów zwykle poprzeczny, o krawędzi tylnej niezmod rdf:langString
rdf:langString Neolobophorinae
rdf:langString Neolobophorinae
xsd:integer 60642702
xsd:integer 1099069046
rdf:langString Burr, 1907
xsd:integer 4
rdf:langString Neolobophorinae
rdf:langString Neolobophorinae is a subfamily of earwigs in the family Forficulidae. There are about 5 genera and 19 described species in Neolobophorinae.
rdf:langString Neolobophorinae – podrodzina skorków z podrzędu i rodziny skorkowatych. Owady o średnich jak na skorki rozmiarach ciała. Kulistawa głowa ma mniej lub bardziej wyraźne szwy lub też jest szwów pozbawiona (u niektórych Neolobophora). Czułki mają pierwszy człon normalnie wykształcony lub podwójnie żeberkowany (Eudohrnia), a pozostałe człony relatywnie krótkie, przy czym czwarty jest wyraźnie krótszy niż trzeci. Szerokość przedplecza jest taka jak głowy. Pokrywy (tegminy) mogą być od dość dobrze wykształconych (u Setocordax) przez krótkie, skrócone po szczątkowe, zredukowane do bocznych klapek (u Tristanella). Śródpiersie jest mniej więcej tak szerokie jak długie, kwadratowe w zarysie. Walcowaty, gładki odwłok ma w przypadku samca ostatni z tergitów zwykle poprzeczny, o krawędzi tylnej niezmodyfikowanej lub wyposażonej w dwa kolce. Przysadki odwłokowe przekształcone są w cienkie, szydłowate szczypce, które u samców mogą być uzbrojone ząbkami na krawędziach wewnętrznych. Przedstawiciele podrodziny zasiedlają krainy: orientalną i neotropikalną. Takson ten wprowadzony został w 1907 roku przez . Należy doń 18 opisanych gatunków, zgrupowanych w 5 rodzajach: * Burr, 1907 * Rehn, 1922 * Scudder, 1875 * Brindle, 1970 * Borelli, 1909
xsd:nonNegativeInteger 2494

data from the linked data cloud