Naos (hieroglyph)
http://dbpedia.org/resource/Naos_(hieroglyph)
El naos és la sala més important dels temples de l'antic Egipte i de la Grècia Antiga.
rdf:langString
Naos tvoří v antickém chrámu jeho vnitřní prostor, bez ohledu na to, zda se jedná o chrám jednolodní nebo vícelodní .
rdf:langString
Naoso (en antikva greka, ναός, "templo" aŭ "diloĝejo" kaj en egipta per ur "granda loĝejo") estas la plej grava ĉambro de la temploj de la Antikva Egipto kaj de la Antikva Grekio, same kiel tiu de la preĝejoj de la prakristanismo, Bizanca Imperio kaj ortodoksismo. Laŭ Francisko Azorín naoso estas Centra navo de la grekaj k. romanaj temploj. Li indikas etimologion el la greka naos (navo), el naiein (loĝi) kaj de tie la latina naos. Kaj li aldonas la terminon pronaoso, kiel antaŭnaoso.
rdf:langString
Naos (altgriechisch ναός und νεώς neós ‚Tempel‘) bezeichnet in der antiken Verwendung einen Tempel, insbesondere auch seinen Innenraum, unabhängig davon, ob er ein- oder mehrschiffig gestaltet war.
rdf:langString
Una naos (del griego ναός "templo") o cela, en español (del latín cella "dormitorio", "oquedad"), es la cámara interior de un templo en la arquitectura clásica, o una tienda que mira hacia la calle en la arquitectura romana (véase domus).
rdf:langString
Naos, du grec ancien ναός, « temple, sanctuaire », désigne, dans le domaine de l'architecture, la partie centrale d'un édifice cultuel, recevant généralement l'effigie d'une divinité. Ainsi correspond-il à la partie la plus importante d'un temple de la Grèce antique, de l'Égypte antique, au Débir du temple de Jérusalem, ou encore au « Saint des Saints » des églises orthodoxes.
rdf:langString
De naos (Oudgrieks: ναός) is het heilige der heiligen in de Griekse tempel. Het werd in de Klassieke Periode vaak voorafgegaan door een pronaos. In de naos stond het cultusbeeld van de godheid. De naos en pronaos werden bij de meeste tempels aan alle kanten door zuilen omgeven (de zogenaamde peripteros). Het heiligdom zelf stond op een van de buitenwereld afgegrensd domein temenos, waarin geen profane gebouwen mochten worden opgetrokken.
rdf:langString
Naos (grek.), huvudrum (cella) i ett grekiskt tempel eller församlingsrum (skepp) i en ortodox kyrka. Bakom naos kunde förekomma ett förvaringsrum, opistodom. Förplatsen framför naos kallades pronaos, särskilt då det åt sidorna begränsades av väggar, anter. I den fornkristna basilikan betecknar naos församlingsrummet i motsats till koret.
rdf:langString
Наос (грец. ναός) — первісно — молитовний зал, головне приміщення (святилище) античного храму, де знаходилося скульптурне зображення божества. У Стародавньому Єгипті наосом був ковчег, обрамлення для статуї бога, саркофага фараона або сховище для священного човна. У сучасному вжитку — центральна частина християнського храму, де під час служби знаходяться парафіяни. Зі сходу до наосу примикає вівтар — найважливіше приміщення храму, де розташовується престол і відбувається літургія. Вівтар у православних храмах відділений від наоса завісою та іконостасом.
rdf:langString
Naos (název odvozen od významu řeckého slova ναός (neutrum), latinsky cella, označujícího kultovní prostor antického chrámu) je zvláštní posvátná schrána, do níž byly ve starověkém Egyptě umísťovány kultovní sochy bohů. Protože v důsledku obřadu otevírání úst v kultovním obrazu bůh podle představ Egypťanů skutečně přebýval, byly dveře naa nejpozději v teologii Pozdní doby označovány jako „brána nebes“. Stejným slovem bývá někdy označována i místnost, kde schrána stála.
rdf:langString
Naos (grezierazko ναός, "tenplua") Antzinako Egipto eta Antzinako Greziako tenpluen gelarik garrantzitsuena da. Erromatar arkitekturan naosari cella ere deitzen zaio eta, horregatik greziakoari ere batzuetan hala deritzo. Egipton, faraoi guztiek hasten zuten euren eraikin jainkotiarra toki honetatik, ondoren, monumentuaren gainontzeko zatiak eraikitzen ziren, logikoa, gela honetan, jainkoaren kak atseden hartzen baitzuen. Bizantziar Inperioan, naosa erabiltzen jarraitu zen, adibidez, garai hartako eliza bereizgarri batean, San Salbatore in Kora elizan, Konstantinoplan ikus daitekeen bezala.
rdf:langString
Naos (Greek ναός "temple, shrine") the descriptive name given to an Egyptian hieroglyph (Gardiner O18). The Jubilee pavilion hieroglyph is a side view of the pharaoh seated, in opposing views, wearing the two separate crowns, the crown of the South, the hedjet, and the crown of the North (the Nile Delta), the deshret. The pavilion is composed of two side views of the naos hieroglyph. A naophoros "temple-bearer" is a type of statue holding the naos symbol. An example is the Ramesside-era statue of Panehsy, overseer of the treasury. The earliest examples of such statues date to the 18th Dynasty.
rdf:langString
Naos (gr. ναός naós - okręt, nawa), cella (łac. cella - izba) – najważniejsze pomieszczenie w świątyni. W starożytnej Grecji i Rzymie pomieszczenie, w którym umieszczano posąg bóstwa. Była to zamknięta przestrzeń sanktuarium, najczęściej prostokątna, zwykle poprzedzona przedsionkiem (zwanym pronaos). W większych świątyniach naos był dzielony na trzy części (nawy) i poprzedzony pronaosem w postaci portyku. W jego tylnej części symetrycznie do pronaosu znajdował się często opistodomos, a między opistodomosem i naosem bywał umieszczany adyton.
rdf:langString
Также, Наос — собственное имя Дзеты Кормы. Нао́с (от греч. ναός — домик, жилище божества) — центральная часть древнегреческого храма. У древних римлян — целла. Вначале, в архаической Греции, — святилище в виде деревянного ящика, в котором хранили статуэтку божества. Такой «домик» имел двускатную крышу и раскрывающиеся дверцы. Наосы устанавливали на специальной ладье. Наос с открытыми дверцами символизировал пребывание божества на небе. Позднее наосом стали называть нишу для культовой статуи. В классическую эпоху с формированием композиции древнегреческого периптера наосом стали называть центральную часть храма, где находилась культовая статуя. Со стороны главного фасада и входа в храм (вход, как правило, находился с восточной стороны) располагался пронаос. Позади наоса — опистодом. Древне
rdf:langString
Наос (з грец. ναός — храм, святиня) — описова назва, надана єгипетському ієрогліфу О18 за . Ієрогліф «наос» є складовою частиною ієрогліфа (О23 за Гердінером), який складається із двох розташованих поруч ієрогліфів «наос». Ранні пластини часів Стародавнього царства, наприклад, пластина з ім'ям фараона Дена, зображувала його збоку у своєму храмі — наосі. Прикладом іншого, комбінованого вигляду із двома коронами є притолока фараона Сенусерта ІІ із ХІІ династії ХІХ ст. до н.е., на якій зображені «наоси» із заокругленими дахами по обидві сторони ієрогліфу «ювілейний павільйон».
rdf:langString
rdf:langString
Naos
rdf:langString
Naos (architektura)
rdf:langString
Naos (starověký Egypt)
rdf:langString
Naos (Architektur)
rdf:langString
Naoso
rdf:langString
Naos (arquitectura)
rdf:langString
Naos
rdf:langString
Naos
rdf:langString
Naos (hieroglyph)
rdf:langString
Naos (Griekse tempel)
rdf:langString
Naos
rdf:langString
Наос
rdf:langString
Naos
rdf:langString
Наос
rdf:langString
Наос (ієрогліф)
xsd:integer
17259487
xsd:integer
1076459920
rdf:langString
El naos és la sala més important dels temples de l'antic Egipte i de la Grècia Antiga.
rdf:langString
Naos (název odvozen od významu řeckého slova ναός (neutrum), latinsky cella, označujícího kultovní prostor antického chrámu) je zvláštní posvátná schrána, do níž byly ve starověkém Egyptě umísťovány kultovní sochy bohů. Protože v důsledku obřadu otevírání úst v kultovním obrazu bůh podle představ Egypťanů skutečně přebýval, byly dveře naa nejpozději v teologii Pozdní doby označovány jako „brána nebes“. Stejným slovem bývá někdy označována i místnost, kde schrána stála. Naon stávalo ve svatyni v nejzazší části chrámu chápaného jako skutečný „příbytek boha“. V nejstarších dobách bývalo zhotovováno ze dřeva nebo jiných rostlinných materiálů, od Staré říše většinou z tvrdých druhů kamene. Postupně se jeho podoba ustálila do tvaru hranolu až komolého jehlanu. Při výzdobě naa bývaly používány symbolické (například symbol okřídleného slunce) i prvky (zejména římsa a ). V Pozdní době mělo stříšku připomínající nízkou pyramidu či spíše pyramidion, která symbolizovala mytický „prvotní pahorek“ – místo stvoření světa.
rdf:langString
Naos tvoří v antickém chrámu jeho vnitřní prostor, bez ohledu na to, zda se jedná o chrám jednolodní nebo vícelodní .
rdf:langString
Naoso (en antikva greka, ναός, "templo" aŭ "diloĝejo" kaj en egipta per ur "granda loĝejo") estas la plej grava ĉambro de la temploj de la Antikva Egipto kaj de la Antikva Grekio, same kiel tiu de la preĝejoj de la prakristanismo, Bizanca Imperio kaj ortodoksismo. Laŭ Francisko Azorín naoso estas Centra navo de la grekaj k. romanaj temploj. Li indikas etimologion el la greka naos (navo), el naiein (loĝi) kaj de tie la latina naos. Kaj li aldonas la terminon pronaoso, kiel antaŭnaoso.
rdf:langString
Naos (altgriechisch ναός und νεώς neós ‚Tempel‘) bezeichnet in der antiken Verwendung einen Tempel, insbesondere auch seinen Innenraum, unabhängig davon, ob er ein- oder mehrschiffig gestaltet war.
rdf:langString
Naos (grezierazko ναός, "tenplua") Antzinako Egipto eta Antzinako Greziako tenpluen gelarik garrantzitsuena da. Erromatar arkitekturan naosari cella ere deitzen zaio eta, horregatik greziakoari ere batzuetan hala deritzo. Egipton, faraoi guztiek hasten zuten euren eraikin jainkotiarra toki honetatik, ondoren, monumentuaren gainontzeko zatiak eraikitzen ziren, logikoa, gela honetan, jainkoaren kak atseden hartzen baitzuen. Tenplu bakoitzak, orokorrean, naos bat zuen, estatua bat edo estatuatxoak zituen jainkotiar elementuaren gela, jainkoaren irudiarekin. Jainkoarekin "harremanetan" jar zitekeen pertsona bakarra, faraoia zen. Antzinako Grezia eta Antzinako Erroman, tenpluek, naosean, jainkoaren estatua ere bazuten barnean, nora profanoa ez zen ohi sartzen. Bere barnean, Adyton delakoa zegoen, edo, literalki, "sar ezin daitekeen tokia", beraz, naosa zen tokirik sakratuena. Bizantziar Inperioan, naosa erabiltzen jarraitu zen, adibidez, garai hartako eliza bereizgarri batean, San Salbatore in Kora elizan, Konstantinoplan ikus daitekeen bezala.
rdf:langString
Una naos (del griego ναός "templo") o cela, en español (del latín cella "dormitorio", "oquedad"), es la cámara interior de un templo en la arquitectura clásica, o una tienda que mira hacia la calle en la arquitectura romana (véase domus).
rdf:langString
Naos, du grec ancien ναός, « temple, sanctuaire », désigne, dans le domaine de l'architecture, la partie centrale d'un édifice cultuel, recevant généralement l'effigie d'une divinité. Ainsi correspond-il à la partie la plus importante d'un temple de la Grèce antique, de l'Égypte antique, au Débir du temple de Jérusalem, ou encore au « Saint des Saints » des églises orthodoxes.
rdf:langString
Naos (Greek ναός "temple, shrine") the descriptive name given to an Egyptian hieroglyph (Gardiner O18). The Jubilee pavilion hieroglyph is a side view of the pharaoh seated, in opposing views, wearing the two separate crowns, the crown of the South, the hedjet, and the crown of the North (the Nile Delta), the deshret. The pavilion is composed of two side views of the naos hieroglyph. The early Old Kingdom labels, for example Pharaoh Den, portrayed him in a side view in his naos. An example of the combined, opposed, view with the two crowns, is the lintel of Senusret II, 12th Dynasty, 19th century BCE. It shows the naos curved roofs of each half of the pavilion hieroglyph. A naophoros "temple-bearer" is a type of statue holding the naos symbol. An example is the Ramesside-era statue of Panehsy, overseer of the treasury. The earliest examples of such statues date to the 18th Dynasty.
rdf:langString
De naos (Oudgrieks: ναός) is het heilige der heiligen in de Griekse tempel. Het werd in de Klassieke Periode vaak voorafgegaan door een pronaos. In de naos stond het cultusbeeld van de godheid. De naos en pronaos werden bij de meeste tempels aan alle kanten door zuilen omgeven (de zogenaamde peripteros). Het heiligdom zelf stond op een van de buitenwereld afgegrensd domein temenos, waarin geen profane gebouwen mochten worden opgetrokken.
rdf:langString
Naos (gr. ναός naós - okręt, nawa), cella (łac. cella - izba) – najważniejsze pomieszczenie w świątyni. W starożytnej Grecji i Rzymie pomieszczenie, w którym umieszczano posąg bóstwa. Była to zamknięta przestrzeń sanktuarium, najczęściej prostokątna, zwykle poprzedzona przedsionkiem (zwanym pronaos). W większych świątyniach naos był dzielony na trzy części (nawy) i poprzedzony pronaosem w postaci portyku. W jego tylnej części symetrycznie do pronaosu znajdował się często opistodomos, a między opistodomosem i naosem bywał umieszczany adyton. W architekturze bizantyńskiej naosem zwano środkową część i sanktuarium kościoła zbudowanego na planie centralnym, czyli tę część, w której odbywały się czynności liturgiczne. W starożytnym Egipcie naos był rodzajem relikwiarza lub pomniejszonej kaplicy z umieszczanym w niej posążkiem lub symbolem bóstwa, zazwyczaj lokowanej w najdalszej głębi sanktuarium. Dostęp do niego miał jedynie kapłan, a wyobrażenie bóstwa opuszczało to miejsce jedynie podczas codziennej jego porannej pielęgnacji lub z okazji uroczystych procesji, umieszczone na tzw. barce. Początkowo wykonywane tylko z drewna, naosy pojawiają się w okresie Średniego Państwa. Rzadkie jeszcze w czasach Nowego Państwa, w Epoce Późnej na ogół spotykane jako kamienne (z granitu). Nazwą tą określano również wolnostojące kapliczki (na ogół o wysokości 1-1,5 m) poświęcone nie tylko bóstwom znacznym (na przykład Hathor, Neit), lecz i pomniejszym (np. domowym, jak Bes lub Toeris). Częste w Okresie Ptolemejskim, wykonywane były z taniego i łatwego w obróbce piaskowca. Włączony do systemu znaków pisarskich, naos przedstawiany był też w postaci hieroglifu, występującego w dwóch postaciach: starszej i uproszczonej nowszej (prostokąt). Nazwę wywodzi się od per-ur („wielki dom”); może ona nawiązywać do tradycji pierwszych świątyń Górnego Egiptu. Spotykana w sztuce staroegipskiej postać niosąca niewielki (procesyjny) naos określana jest greckim mianem naoforos (najwcześniejsze przedstawienia pochodzą z czasów XVIII dynastii). Naos, którego cokół często ozdabiano postaciami faraona podtrzymującego sklepienie niebios, był również ich symbolem, a otwieraniu jego drzwi towarzyszyła formuła „Otwierają się bramy niebios”.
rdf:langString
Naos (grek.), huvudrum (cella) i ett grekiskt tempel eller församlingsrum (skepp) i en ortodox kyrka. Bakom naos kunde förekomma ett förvaringsrum, opistodom. Förplatsen framför naos kallades pronaos, särskilt då det åt sidorna begränsades av väggar, anter. I den fornkristna basilikan betecknar naos församlingsrummet i motsats till koret.
rdf:langString
Наос (грец. ναός) — первісно — молитовний зал, головне приміщення (святилище) античного храму, де знаходилося скульптурне зображення божества. У Стародавньому Єгипті наосом був ковчег, обрамлення для статуї бога, саркофага фараона або сховище для священного човна. У сучасному вжитку — центральна частина християнського храму, де під час служби знаходяться парафіяни. Зі сходу до наосу примикає вівтар — найважливіше приміщення храму, де розташовується престол і відбувається літургія. Вівтар у православних храмах відділений від наоса завісою та іконостасом.
rdf:langString
Также, Наос — собственное имя Дзеты Кормы. Нао́с (от греч. ναός — домик, жилище божества) — центральная часть древнегреческого храма. У древних римлян — целла. Вначале, в архаической Греции, — святилище в виде деревянного ящика, в котором хранили статуэтку божества. Такой «домик» имел двускатную крышу и раскрывающиеся дверцы. Наосы устанавливали на специальной ладье. Наос с открытыми дверцами символизировал пребывание божества на небе. Позднее наосом стали называть нишу для культовой статуи. В классическую эпоху с формированием композиции древнегреческого периптера наосом стали называть центральную часть храма, где находилась культовая статуя. Со стороны главного фасада и входа в храм (вход, как правило, находился с восточной стороны) располагался пронаос. Позади наоса — опистодом. Древнеримский зодчий Витрувий в трактате «Десять книг об архитектуре» (13 год до н. э.), написанном на латыни, ещё приводит оригинальные греческие названия, в том числе «ναός», но позднее, например в трактате Виньолы «Правило пяти ордеров архитектуры» (1562), и в последующих изданиях по теории архитектуры, авторы использовали только латинские термины. Отсюда терминологический парадокс. Внутреннее пространство древнегреческого храма также стали называть латинским термином «целла», хотя греки такого слова естественно не знали. В раннехристианских базиликах на Востоке и в церквях романского периода на Западе Европы по традиции продолжали использовать греческое слово «наос», но в XII—XIII веках постепенно переходили к старо-французскому nef, от лат. navis — корабль. Это соответствовало символическому значению пространства храма, ведь именно корабль (а не «ящик») ассоциировался с ролью церкви, подобно кораблю несущему души через бури жизни. Позднее сложилось неразборчивое отношение к различию семантики и символики античного наоса и христианского нефа. Отсюда досадная путаница в популярных справочных изданиях. В настоящее время в специальной литературе по теории архитектурной композиции принято строго разграничивать понятия наоса и нефа, опираясь на критерии исторической топографии.
rdf:langString
Наос (з грец. ναός — храм, святиня) — описова назва, надана єгипетському ієрогліфу О18 за . Ієрогліф «наос» є складовою частиною ієрогліфа (О23 за Гердінером), який складається із двох розташованих поруч ієрогліфів «наос». Ранні пластини часів Стародавнього царства, наприклад, пластина з ім'ям фараона Дена, зображувала його збоку у своєму храмі — наосі. Прикладом іншого, комбінованого вигляду із двома коронами є притолока фараона Сенусерта ІІ із ХІІ династії ХІХ ст. до н.е., на якій зображені «наоси» із заокругленими дахами по обидві сторони ієрогліфу «ювілейний павільйон». Наофорос («володар храму») — тип статуї, що «тримає» символ «наос». Зразком може слугувати статуя Панехси, наглядача скарбниці, часів Нового царства. Найдавніші зразки подібних статуй датуються часами XVIII династії.
xsd:nonNegativeInteger
2042
