Najdat
http://dbpedia.org/resource/Najdat
النجدات اسم فرقة إسلامية وهي أحد فرق الخوارج، أتباع نجدة بن عامر الحنفي، يختلف مذهبهم قليلًا عن بقية الفرق، واشتهروا باختلافهم بين بعضهم البعض وخروجهم حتى على قادتهم
rdf:langString
Najdat fou una branca kharigita fundada per —en àrab نجدة بن عامر الحنفي— que es va desenvolupar al segle vii a les regions de Yamama i Bahrayn, i un grup al Sistan.
rdf:langString
The Najdat were the sub-sect of the Kharijite movement that followed Najda ibn 'Amir al-Hanafi, and in 682 launched a revolt against the Umayyad Caliphate in the historical provinces of Yamama and Bahrain, in central and eastern Arabia. Among the beliefs of the Najdat were:
* Allowing the concealment of their true beliefs, if they were in territories where the Sunnis dominated.
* Sinning Muslims were not excommunicated as unbelievers. The Najdat believed that they could be forgiven by Allah - only he who persisted in his sin and repeatedly committed it, could be accused of unbelief.
rdf:langString
Het najdatisme is een uitgestorven groepering binnen het kharidjisme. Het najdatisme werd eind 7de eeuw gesticht door . Hij rebelleerde tegen de Omajjaden stichtte een eigen staat in het woestijngebied van Centraal- en Oost-Arabië waarover ze kort regeerden. Later protesteerde men tegen zijn leer en werd hij vermoord door een van zijn volgelingen. Toen nam de leiding over maar werd in 693 gauw verslagen door kalief Abd al-Malik.
rdf:langString
Los najadadatas (también najadāt o najadat) eran los seguidores jariyitas de Najda b. ʿĀmir al-Hanafī al-Harūrī, de la tribu árabe de Banu Hanifa que se rebelaron en 682 en la región árabe de Yamamah. Parece[cita requerida] que inicialmente apoyaron al anti-Califa Abd Allah ibn al-Zubayr contra el califa omeya Abd al-Malik bin Marwan, defendiendo con él a la ciudad de La Meca bajo asedio del general omeya Haggag bin Yūsuf (entonces poderoso wālī de Kufa) y poisteriormente tomaron el control de Baréin, convirtiendo la ciudad de Qatīf en su capital.
rdf:langString
I Najadāt furono i seguaci kharigiti di , un esponente arabo della tribù dei Banū Hanīfa che si ribellò verso il 682 nella regione araba della Yamāma. Sembra che costoro inizialmente appoggiassero l'anti-califfo ʿAbd Allāh b. al-Zubayr contro il Califfo omayyade ʿAbd al-Malik b. Marwān, difendendo con lui la città di Mecca posta sotto assedio dal generale omayyade al-Hajjāj b. Yūsuf (poi potentissimo wālī di Kufa) e s'impadronissero quindi nel 685 del Bahrein, elevando la città di a loro capitale.
rdf:langString
Надждиты (араб. نجدات — надждат) — представители одной из крайних сект хариджитского течения в исламе, которые управляли в VII веке историческими регионами Бахрейна и Ямамы в восточной Аравии. Основатель секты — Наджда ибн Амир аль-Ханафи из племени ханифа. Отличительные черты надждизма:
rdf:langString
rdf:langString
نجدات
rdf:langString
Najdat
rdf:langString
Najadata
rdf:langString
Najadat
rdf:langString
Najdat
rdf:langString
Najdatisme
rdf:langString
Надждиты
xsd:integer
10361483
xsd:integer
1098940227
rdf:langString
R.
rdf:langString
Rubinacci
xsd:integer
810
rdf:langString
Azāriḳa
xsd:integer
1
rdf:langString
النجدات اسم فرقة إسلامية وهي أحد فرق الخوارج، أتباع نجدة بن عامر الحنفي، يختلف مذهبهم قليلًا عن بقية الفرق، واشتهروا باختلافهم بين بعضهم البعض وخروجهم حتى على قادتهم
rdf:langString
Najdat fou una branca kharigita fundada per —en àrab نجدة بن عامر الحنفي— que es va desenvolupar al segle vii a les regions de Yamama i Bahrayn, i un grup al Sistan.
rdf:langString
The Najdat were the sub-sect of the Kharijite movement that followed Najda ibn 'Amir al-Hanafi, and in 682 launched a revolt against the Umayyad Caliphate in the historical provinces of Yamama and Bahrain, in central and eastern Arabia. Among the beliefs of the Najdat were:
* Allowing the concealment of their true beliefs, if they were in territories where the Sunnis dominated.
* Sinning Muslims were not excommunicated as unbelievers. The Najdat believed that they could be forgiven by Allah - only he who persisted in his sin and repeatedly committed it, could be accused of unbelief.
rdf:langString
Los najadadatas (también najadāt o najadat) eran los seguidores jariyitas de Najda b. ʿĀmir al-Hanafī al-Harūrī, de la tribu árabe de Banu Hanifa que se rebelaron en 682 en la región árabe de Yamamah. Parece[cita requerida] que inicialmente apoyaron al anti-Califa Abd Allah ibn al-Zubayr contra el califa omeya Abd al-Malik bin Marwan, defendiendo con él a la ciudad de La Meca bajo asedio del general omeya Haggag bin Yūsuf (entonces poderoso wālī de Kufa) y poisteriormente tomaron el control de Baréin, convirtiendo la ciudad de Qatīf en su capital. Después de un fallido intento de capturar Basora, se apoderaron de parte de Omán y Yemen: todas las zonas más periféricas y por lo tanto más adecuadas que otras para evitar las duras reacciones de las fuerzas califales. Al iniciar la conquista del Hejaz tras la derrota de Abd Allāh Ibn Yubair, tuvieron que sufrir el ataque de Abd Allah bin Abbas, primo del Profeta Muhammad, y una grieta ideológica dentro de sus filas, entre aquellos que favorecían la continuación de la lucha contra los "usurpadores" omeyas y los que estaban a favor de un principio de acuerdo con Damasco. Los intransigentes, liderados por 'Atiya al-it Hanafī, se refugiaron en la región iraní de Sigistán (Helmand), asumiendo el título de Atawiyya, mientras que algunos más radicales asesinaron a Nadja, para intentar posteriormente luchar contra el califa omeya Abd al-Malik ibn Marwan, quien los derrotaría en 693, en la batalla de Mushahhar.
rdf:langString
I Najadāt furono i seguaci kharigiti di , un esponente arabo della tribù dei Banū Hanīfa che si ribellò verso il 682 nella regione araba della Yamāma. Sembra che costoro inizialmente appoggiassero l'anti-califfo ʿAbd Allāh b. al-Zubayr contro il Califfo omayyade ʿAbd al-Malik b. Marwān, difendendo con lui la città di Mecca posta sotto assedio dal generale omayyade al-Hajjāj b. Yūsuf (poi potentissimo wālī di Kufa) e s'impadronissero quindi nel 685 del Bahrein, elevando la città di a loro capitale. Presero una strada diversa rispetto ai più estremisti azraqiti, al contrario di essi, infatti, i najadāt non ritenevano lecito l'assassinio politico né ritenevano rinnegati chi non li seguisse.Dopo un fallito tentativo di conquistare Basra, presero alcune regioni dell'ʿOmān e dello Yemen: aree tutte alquanto periferiche e perciò più idonee di altre per evitare le dure reazioni delle forze califfali. Nell'avviare la conquista del Hijāz dopo la sconfitta di ʿAbd Allāh b. al-Jubayr, dovettero subire però il contrasto portato contro di loro da , cugino del profeta Muhammad e una spaccatura ideologica all'interno delle loro file fra chi era favorevole al proseguimento di una lotta senza quartiere contro gli "usurpatori" omayyadi e chi invece era favorevole a un accordo di massima con Damasco. I più oltranzisti, al comando di ʿAtiya al-Hanafī, si rifugiarono nelle regioni iraniche del Sigistān (Sīstān), assumendo la denominazione di ˁAtawiyya mentre una parte ancor più radicale assassinò Najda per cercare poi l'urto col califfo omayyade ʿAbd al-Malik b. Marwān, venendo sconfitti da lui nel 693 nella .
rdf:langString
Het najdatisme is een uitgestorven groepering binnen het kharidjisme. Het najdatisme werd eind 7de eeuw gesticht door . Hij rebelleerde tegen de Omajjaden stichtte een eigen staat in het woestijngebied van Centraal- en Oost-Arabië waarover ze kort regeerden. Later protesteerde men tegen zijn leer en werd hij vermoord door een van zijn volgelingen. Toen nam de leiding over maar werd in 693 gauw verslagen door kalief Abd al-Malik.
rdf:langString
Надждиты (араб. نجدات — надждат) — представители одной из крайних сект хариджитского течения в исламе, которые управляли в VII веке историческими регионами Бахрейна и Ямамы в восточной Аравии. Основатель секты — Наджда ибн Амир аль-Ханафи из племени ханифа. Отличительные черты надждизма:
* Дозволение убийства христиан, иудеев и др. немусульман, тогда как азракиты (другая хариджитская секта) не дозволяли их убиение при условии принятия их власти.
* Убеждение в том, что существование халифа или любого другого правителя необязательно в религии, так что если члены общества способны поддерживать отношения на основе религиозных принципов, то у них может отсутствовать глава.
* Дозволение сокрытия своих истинных убеждений посредством такии, если они пребывали на территориях, где доминировали сунниты.
* Наджда ибн Амир, в отличие от основной массы хариджитов, не делал такфир согрешившим мусульманам, то есть не считал их неверующими, и полагал, что они могут быть прощены Аллахом. Только тот, кто упорствовал в своем грехе и неоднократно совершал его, по его мнению, мог быть обвинён в неверии — куфре. Впоследствии часть сторонников Наджды начала возражать против его некоторых убеждений и восстала против него, и в конечном счёте он был убит. Новым главой надждитов стал Абу Фудайк, но они вскоре были разгромлены омейядским халифом Абд аль-Маликом. Часть сторонников Наджды всё ещё оставалась верной его учению, и некоторое время надждизм продолжал своё существование. На сегодняшний день у этой секты приверженцев нет.
xsd:nonNegativeInteger
8270