Mysterium Cosmographicum
http://dbpedia.org/resource/Mysterium_Cosmographicum an entity of type: Thing
Mysterium Cosmographicum è un trattato scientifico di Giovanni Keplero pubblicato nel 1596 a Tubinga. Vi espone i risultati sui suoi primi studi effettuati sull'ordine del Sistema solare. L'astronomo tedesco sostiene la concezione di una natura strutturata geometricamente da Dio. Da questo presupposto Keplero crede di poter arrivare a descrivere l'ordine celeste attraverso la matematica, tuttavia il risultato finale più che l'esito di osservazioni e studi appare una visione filosofica del mondo influenzata dal pitagorismo e dal neoplatonismo.
rdf:langString
Mysterium cosmograficum is het eerste boek van Johannes Kepler, verschenen in 1596 in Tübingen. Hij behandelt daarin de bouw van de kosmos, zoals hij die zich voorstelde. Dit boek is belangrijk, omdat dit het eerste boek is na Copernicus' "De Revolutionibus", dat de zon in het midden van de "kosmos" plaatst. Kepler is de eerste die in een wetenschappelijk werk het idee van Copernicus als basis voor een these neemt. Hij stuurt het boek onder andere aan Tycho Brahe en komt zo met deze in contact.
rdf:langString
السر المقدس للكون (باللاتينية: Mysterium Cosmographicum) (بالإنجليزية: The Cosmographic Mystery) هو كتاب كتبه عالم الفلك الألماني يوهانس كيبلر فنشره في مدينة توبينغن في عام 1597. أعاد نشره مرة ثانية في عام 1621. اقترح كيبلر بأنه بالإمكان التعبير عن المسافات بين الكواكب الستة المعروفة آنذاك من خلال المجسمات الأفلاطونية الخمسة محصورة في كرة ممثلة بمسار الكوكب زحل.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (do češtiny volně přeloženo Posvátné tajemství kosmu nebo Tajemství vesmíru, doslovněji jako Kosmografické mystérium či jenom Mystérium) je první teologicko-astronomický spis německého astronoma a teologa Johanna Keplera. Poprvé byl vydaný roku 1596 v latinském jazyce v Tübingenu. Mysterium Cosmographicum je významná kniha pro astronomii. Stala se základem celého Keplerova díla a prvním významným krokem k modernizaci koperníkovské teorie. Johannes Kepler se jejím zveřejněním proslavil ve vzdělaneckých kruzích.
rdf:langString
To Mysterium Cosmographicum (κατά λέξη μετάφραση Το κοσμογραφικό μυστήριο, εναλλακτικές αποδόσεις: Κοσμικό μυστήριο ή Το μυστικό του Σύμπαντος) είναι βιβλίο αστρονομίας γραμμένο στη λατινική από τον μεγάλο Γερμανό αστρονόμο Γιοχάνες Κέπλερ, που εκδόθηκε στην Τυβίγγη το 1597 (αν και η σελίδα του τίτλου του αναφέρει το 1596 ως το έτος εκδοσεως) και σε δεύτερη έκδοση το 1621. Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι Prodromus dissertationum cosmographicarum, continens mysterium cosmographicum, de admirabili proportione orbium coelestium, de que causis coelorum numeri, magnitudinis, motuumque periodicorum genuinis & proprijs, demonstratum, per quinque regularia corpora geometrica (δηλαδή «Πρόδρομος των κοσμολογικών δοκιμίων, περιέχων: Το μυστικό του Σύμπαντος, Επί της θαυμασίας αναλογίας των Ουρανίων Σ
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (laŭvorte La kosmografia mistero, alternative tradukita kiel Kosma mistero, La sekreto de la mondo, aŭ ankaŭ per ioma variaĵo) estas libro pri astronomio de la germana astronomo Johannes Kepler, publikigita en Tubingeno en 1597, kvankam la titolpaĝo de la libro indikas 1596 kiel ties publikiga jaro, kaj en dua eldono en 1621. Kepler proponis, ke la distancaj rilatoj inter la ses planedoj tiam konataj povas esti komprenataj laŭ terminoj de la kvin Platonaj solidoj, enfermitaj ene de sfero kiu reprezentis la orbiton de Saturno.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (del latín: El Misterio Cosmográfico) es un libro de astronomía escrito por el astrónomo alemán Johannes Kepler, publicado en Tübingen en el 1596 y la segunda edición en el 1621. El título completo del libro es: Precursor de los ensayos cosmológicos, los cuales contienen el secreto del universo; acerca de la proporción maravillosa de las esferas celestes, y acerca de las verdaderas y particulares causas del número, magnitud, y movimientos periódicos de los cielos; establecidos por medio de los cinco sólidos geométricos regulares (Latín: Prodromus dissertationum cosmographicarum, continens mysterium cosmographicum, de admirabili proportione orbium coelestium, de que causis coelorum numeri, magnitudinis, motuumque periodicorum genuinis & proprijs, demonstratum, per q
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (lit. The Cosmographic Mystery, alternately translated as Cosmic Mystery, The Secret of the World, or some variation) is an astronomy book by the German astronomer Johannes Kepler, published at Tübingen in 1597 and in a second edition in 1621. Kepler proposed that the distance relationships between the six planets known at that time could be understood in terms of the five Platonic solids, enclosed within a sphere that represented the orbit of Saturn.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum, (dosł. Kosmograficzna tajemnica, Tajemnica Kosmiczna) – dzieło z astronomii napisane przez Jana Keplera i opublikowane w Tybindze w 1596 r. (drugie wydanie w 1621 r.). Pełniejszy tytuł dzieła brzmiał: Prodomus dissertationum cosmographicarum, continens mysterium cosmographicum, de admirabili proportione orbium coelestium(...), co można przetłumaczyć jako: Zwiastun rozprawy kosmograficznej, obejmującej tajemnicę kosmosu, podziwu godne proporcje sfer niebieskich(...).
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (em português: O mistério sagrado do Cosmos) é um livro de astronomia do astrônomo alemão Johannes Kepler, publicado em Tübingen em 1597 e em uma segunda edição em 1621. Kepler propôs que as relações de distância entre os seis planetas conhecidos naquela época poderiam ser entendidas em termos dos cinco sólidos platônicos, encerrados em uma esfera que representava a órbita de Saturno.
rdf:langString
«Mysterium Cosmographicum» (с лат. — «Тайна мироздания») — книга немецкого астронома Иоганна Кеплера, изданная в 1596 году в Тюбингене (второе издание — 1621 год). Эта книга — первый опубликованный труд Кеплера, в котором он развивает гелиоцентрическую систему мира Коперника, описывая модель мира с позиций сакральной геометрии, с помощью системы платоновых тел. Кеплер предположил, что соотношения размеров орбит шести планет Солнечной системы, известных к тому времени, описываются системой вписанных друг в друга правильных многогранников. В схеме Кеплера каждый правильный многогранник имеет вписанную (внутреннюю) сферу, касающуюся центров каждой грани, и описанную (внешнюю) сферу, проходящую через все вершины, причём центр у этих сфер общий, и в нём находится Солнце. При этом в сферу орбиты
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (Таємниця світу) — книга німецького астронома Йоганна Кеплера, видана в Тюбінгені (друге видання — 1621 рік). Ця книга — перша опублікована праця Кеплера, в якій він розвиває геліоцентричну систему світу Коперника, описуючи модель світу з позицій сакральної геометрії, за допомогою системи платонових тіл. Кеплер припустив, що співвідношення розмірів орбіт шести планет Сонячної системи, відомих на той час, описуються системою вписаних один в одного правильних багатогранників. У схемі Кеплера кожен правильний багатогранник має вписану (внутрішню) сферу, що дотикається до центрів кожної грані, й описану (зовнішню) сферу, що проходить через усі вершини, причому центр у цих сфер спільний, і в ньому розташоване Сонце. При цьому у сферу орбіти Сатурна вписано куб, в куб у
rdf:langString
rdf:langString
السر المقدس للكون (كتاب)
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum
rdf:langString
Mysterium cosmographicum
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum
rdf:langString
Тайна мироздания
rdf:langString
Таємниця світу
xsd:integer
3194945
xsd:integer
1121118450
rdf:langString
السر المقدس للكون (باللاتينية: Mysterium Cosmographicum) (بالإنجليزية: The Cosmographic Mystery) هو كتاب كتبه عالم الفلك الألماني يوهانس كيبلر فنشره في مدينة توبينغن في عام 1597. أعاد نشره مرة ثانية في عام 1621. اقترح كيبلر بأنه بالإمكان التعبير عن المسافات بين الكواكب الستة المعروفة آنذاك من خلال المجسمات الأفلاطونية الخمسة محصورة في كرة ممثلة بمسار الكوكب زحل. يشرح الكتاب نظرية كيبلر حول الفلك، معتمدا في ذلك على نظرية مركزية الشمس التي جاء بها نيكولاس كوبرنيكوس حيث تُملي المجسمات الأفلاطونية بنية الفلك وتعكس لخطة الله من خلال الهندسة.كان هذا الكتاب المرة الثانية بعد نيكولاس كوبرنيكوس حيث يكتب أن نظرية مركزية الشمس هي نظرية صحيحة فيزيائيا. دافع عن كوبرنيكوس في ملحق لكتاب له كتبه عام 1576.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (do češtiny volně přeloženo Posvátné tajemství kosmu nebo Tajemství vesmíru, doslovněji jako Kosmografické mystérium či jenom Mystérium) je první teologicko-astronomický spis německého astronoma a teologa Johanna Keplera. Poprvé byl vydaný roku 1596 v latinském jazyce v Tübingenu. Kepler chtěl ve spise odkrýt boží principy vesmíru. Domníval se, že je odhalil, protože se mu podařilo sestavit takzvaný mnohostěnný archetypus model sluneční soustavy, jakkoli se později ukázalo, že je chybný. Tato hypotéza byla založena na umístění pěti platónských těles mezi sféry šesti tehdy známých planet a zároveň heliocentrické nauce Mikuláše Koperníka. Dílo se podrobně zabývá rovněž pohyby planet a jejich vzdáleností od Slunce. Ve vydání Mysteria pomáhal Keplerovi zejména jeho učitel a přítel Michael Mästlin. De facto se jedná o teologické dílo. Kepler považoval vesmír složený z archetypů za jednotný a geometricky dokonalý obraz Boha. Zatímco Bůh Otec podle něj alegoricky představoval Slunce, duchovní i fyzikální centrum vesmíru, Bůh Syn představoval sféru stálic (nebeská klenba s hvězdami) a Duch svatý byl výrazem meziplanetárního prostoru přenášející sílu Slunce na planety, které se díky tomu pohybují. V Keplerově myšlení je patrný vliv Platóna i Mikuláše Kusánského. Mysterium Cosmographicum je významná kniha pro astronomii. Stala se základem celého Keplerova díla a prvním významným krokem k modernizaci koperníkovské teorie. Johannes Kepler se jejím zveřejněním proslavil ve vzdělaneckých kruzích.
rdf:langString
To Mysterium Cosmographicum (κατά λέξη μετάφραση Το κοσμογραφικό μυστήριο, εναλλακτικές αποδόσεις: Κοσμικό μυστήριο ή Το μυστικό του Σύμπαντος) είναι βιβλίο αστρονομίας γραμμένο στη λατινική από τον μεγάλο Γερμανό αστρονόμο Γιοχάνες Κέπλερ, που εκδόθηκε στην Τυβίγγη το 1597 (αν και η σελίδα του τίτλου του αναφέρει το 1596 ως το έτος εκδοσεως) και σε δεύτερη έκδοση το 1621. Ο πλήρης τίτλος του έργου είναι Prodromus dissertationum cosmographicarum, continens mysterium cosmographicum, de admirabili proportione orbium coelestium, de que causis coelorum numeri, magnitudinis, motuumque periodicorum genuinis & proprijs, demonstratum, per quinque regularia corpora geometrica (δηλαδή «Πρόδρομος των κοσμολογικών δοκιμίων, περιέχων: Το μυστικό του Σύμπαντος, Επί της θαυμασίας αναλογίας των Ουρανίων Σφαιρών, και Επί των αληθών και συγκεκριμένων αιτίων του αριθμού, του μεγέθους και των περιοδικών κινήσεων των Ουρανών. Αποδεικνυόμενα δια των πέντε κανονικών γεωμετρικών στερεών»). Ο Κέπλερ πρότεινε σε αυτό του έργο ότι οι σχέσεις των αποστάσεων μεταξύ των 6 τότε γνωστών πλανητών μπορούσαν να ερμηνευθούν μέσω των 5 πλατωνικών στερεών, κλεισμένων μέσα σε μια εξωτερική σφαίρα που αντιστοιχούσε στην τροχιά του Κρόνου. Το βιβλίο εξηγεί την κοσμολογική θεωρία του Κέπλερ, ως βασιζόμενη στο ηλιοκεντρικό σύστημα. Σε αυτή τα 5 πυθαγόρεια κανονικά πολύεδρα καθορίζουν τη δομή του Σύμπαντος και αντανακλούν το σχέδιο του Θεού μέσα από τη γεωμετρία. Αυτή ήταν η πρώτη απόπειρα μετά τον Κοπέρνικο να δηλωθεί ότι η ηλιοκεντρική θεωρία ανταποκρίνεται στο πραγματικό Σύμπαν. Καθώς γράφει ο Κέπλερ, ανεκάλυψε τυχαία τη βάση του μοντέλου αυτού ενώ απεδείκνυε τη γεωμετρική σχέση μεταξύ δύο περιγεγραμμένων κύκλων. Συνειδητοποίησε ότι είχαν παρόμοιο λόγο ακτίνων με τον λόγο των ακτίνων των τροχιών του Κρόνου και του Δία. Ωστόσο, μετά απο περαιτέρω υπολογισμούς, κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει όλους τους πλανήτες με τη χρήση κανονικών διδιάστατων πολυγώνων και αντί για αυτά θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει τα πέντε πλατωνικά στερεά.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (laŭvorte La kosmografia mistero, alternative tradukita kiel Kosma mistero, La sekreto de la mondo, aŭ ankaŭ per ioma variaĵo) estas libro pri astronomio de la germana astronomo Johannes Kepler, publikigita en Tubingeno en 1597, kvankam la titolpaĝo de la libro indikas 1596 kiel ties publikiga jaro, kaj en dua eldono en 1621. Kepler proponis, ke la distancaj rilatoj inter la ses planedoj tiam konataj povas esti komprenataj laŭ terminoj de la kvin Platonaj solidoj, enfermitaj ene de sfero kiu reprezentis la orbiton de Saturno. Tiu libro klarigas la kosmologian teorion de Keplero, bazita sur la Kopernika sistemo, en kiu la kvin Platonaj solidoj diktas la strukturon de la universo kaj montras la planojn de Dio pere de geometrio. Tiu fakte estis la dua klopodo ekde Koperniko kiu diris, ke la teorio de suncentrismo estas fizike prava. estis jam publikigante defendon de Koperniko en apendico en 1576. Laŭ la rakonto de la propra Keplero mem, li hazarde malkovris la bazon de la modelo demonstrante la geometrian rilaton inter du cirkloj. Kepler asertis, ke li havis epifanion (subita scienca rimarko) la 19an de Julio 1595, dum instruado en Graz, demonstranta la periodan konjunkcion de Saturno kaj Jupitero en la zodiako: li konstatis, ke regulaj plurlateroj ligitaj unu enmetita kaj unu ĉirkaŭmetita cirklas je difinitaj proporcioj, kio, li raciigis, povus esti la geometria bazo de la universo. Post malsukceso trovi unikan aranĝon de plurlateroj kiuj kongruas kun konataj astronomiaj observoj (eĉ kun kromaj planedoj aldonitaj al la sistemo), Kepler ekeksperimentis per 3-dimensiaj pluredroj. Li trovis, ke ĉiu el la kvin Platonaj solidoj povus esti enmetita kaj ĉirkaŭmetita fare de ĉielaj sferoj; fiksante tiujn solidojn, ĉiuj enmetitaj en po unu sfero, unu ene de alia produktus ses tavolojn, korespondantaj al la ses tiam konataj planedoj — Merkuro, Venuso, Tero, Marso, Jupitero, kaj Saturno. Ordigante la solidojn laŭelekte — okedro, dudekedro, dekduedro, kvaredro, kubo — Kepler trovis, ke la sferoj povus esti metitaj je intervaloj korespondantaj al la relativaj grandoj de la vojo de ĉiu planedo, akceptante, ke la planedoj cirklas la Sunon. Kepler trovis ankaŭ formulon rilatiganta la grandon de la orbito de ĉiu planedo al la longo de ties orbita periodo: el internaj al eksteraj planedoj, la proporcio de pliigo en orbita periodo esats dufoje la diferenco en orbita radiuso. Tamen, Kepler poste malakceptis tiun formulon, ĉar ĝi ne estis sufiĉe preciza. Kiel indikita en la titolo, Kepler kredis, ke li estis malkovranta la geometrian planon de Dio por la universo. Multo de la entuziasmo de Kepler por la Kopernika sistemo venis el siaj teologiaj konvinkoj pri la konekto inter tio fizika kaj tio spirita; la universo mem estis imago de Dio, dum la Suno korespondus al la Patro, la stela sfero al la Filo, kaj la intervena spaco intera la Sankta Spirito. Lia unua manuskripto de Mysterium enhavis etendan ĉapitron kunigantan heliocentrismon kun bibliaj fragmentoj kiuj ŝajnis apogi geocentrismon. Kun la subteno de sia mentoro Michael Maestlin, Kepler ricevis permeson el la senato de la Tubingena universitato por publikigi sian manuskripton, kondiĉe de la forigo de la Biblia ekzegezo kaj de la aldono de pli simpla, pli komprenenbla priskribo de la Kopernika sistemo same kiel de la novaj ideoj de Keplero. Mysterium estis publikigita malfrue en 1596, kaj Kepler ricevis siajn ekzemplerojn kaj eksendis ilin al elstaraj astronomoj kaj patronoj komence de 1597; ĝi ne estis amplekse legita, sed ĝi establis la reputacion de Keplero kiel tre lerta astronomo. La entuziasma dediĉaĵo al povegaj patronoj kaj al la homoj kiuj kontrolis lian postenon en Graz, ankaŭ havigis gravan aliron al la patrona sistemo. Kvankam la detaloj estis modifitaj de lia posta verkaro, Kepler neniam abandonis la platonisman pluredr-sferecan kosmologion de Mysterium Cosmographicum. Liaj postaj ĉefaj astronomiaj verkoj estis iel nur pluaj disvolvigoj de tiu, rilate al la trovo de pli precizaj internaj kaj eksteraj dimensioj de la sferoj kalkulante la ekstercentrecojn de la planedaj orbitoj en ĝi. En 1621, Kepler publikigis etendan duan eldonon de Mysterium, duone tiom longa denove kiel la unua, detalanta en piednotoj la korektojn kaj plibonigojn kiujn li estis atingintajn en la 25 jaroj ekde ties unua publikigo.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (del latín: El Misterio Cosmográfico) es un libro de astronomía escrito por el astrónomo alemán Johannes Kepler, publicado en Tübingen en el 1596 y la segunda edición en el 1621. El título completo del libro es: Precursor de los ensayos cosmológicos, los cuales contienen el secreto del universo; acerca de la proporción maravillosa de las esferas celestes, y acerca de las verdaderas y particulares causas del número, magnitud, y movimientos periódicos de los cielos; establecidos por medio de los cinco sólidos geométricos regulares (Latín: Prodromus dissertationum cosmographicarum, continens mysterium cosmographicum, de admirabili proportione orbium coelestium, de que causis coelorum numeri, magnitudinis, motuumque periodicorum genuinis & proprijs, demonstratum, per quinque regularia corpora geometrica). Kepler propuso que la relación entre las distancias de los seis planetas conocidos en su tiempo podía entenderse en términos de los cinco sólidos platónicos, encerrados dentro de una esfera que representaba la órbita de Saturno. El libro explica la teoría cosmológica de Kepler, basado en el sistema copérnico, en el cual los cinco sólidos platónicos dictan la estructura del universo y reflejan el plan de Dios por medio de la geometría.De acuerdo a la narración de Kepler en este libro, el conocimiento de la relación entre la distancia de los planetas fue descubierto accidentalmente mientras él demostraba el cálculo de la razón entre un círculo y otro círculo que es creado rotando un círculo inscrito. Fue así que él notó que había descubierto que esta era la misma relación entre las órbitas de Saturno y Júpiter. Él escribió, “Por un mero accidente, casualmente me acerqué más al estado actual del asunto. Pensé que fue por intervención divina que había obtenido fortuitamente lo que nunca pude obtener por medio de cualquier esfuerzo.” Pero después de completar cálculos adicionales, comprendió que no podía utilizar polígonos de dos dimensiones para representar a todos los planetas, pero que en vez él tenía que usar los cinco sólidos platónicos.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (lit. The Cosmographic Mystery, alternately translated as Cosmic Mystery, The Secret of the World, or some variation) is an astronomy book by the German astronomer Johannes Kepler, published at Tübingen in 1597 and in a second edition in 1621. Kepler proposed that the distance relationships between the six planets known at that time could be understood in terms of the five Platonic solids, enclosed within a sphere that represented the orbit of Saturn. This book explains Kepler's cosmological theory, based on the Copernican system, in which the five Platonic solids dictate the structure of the universe and reflect God's plan through geometry. This was virtually the first attempt since Copernicus to say that the theory of heliocentrism is physically true. Thomas Digges had published a defense of Copernicus in an appendix in 1576. According to Kepler's account, he discovered the basis of the model while demonstrating the geometrical relationship between two circles. From this he realized that he had stumbled on a similar ratio to the one between the orbits of Saturn and Jupiter. He wrote, "I believe it was by divine ordinance that I obtained by chance that which previously I could not reach by any pains." But after doing further calculations he realized he could not use two-dimensional polygons to represent all the planets, and instead had to use the five Platonic solids.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum è un trattato scientifico di Giovanni Keplero pubblicato nel 1596 a Tubinga. Vi espone i risultati sui suoi primi studi effettuati sull'ordine del Sistema solare. L'astronomo tedesco sostiene la concezione di una natura strutturata geometricamente da Dio. Da questo presupposto Keplero crede di poter arrivare a descrivere l'ordine celeste attraverso la matematica, tuttavia il risultato finale più che l'esito di osservazioni e studi appare una visione filosofica del mondo influenzata dal pitagorismo e dal neoplatonismo.
rdf:langString
Mysterium cosmograficum is het eerste boek van Johannes Kepler, verschenen in 1596 in Tübingen. Hij behandelt daarin de bouw van de kosmos, zoals hij die zich voorstelde. Dit boek is belangrijk, omdat dit het eerste boek is na Copernicus' "De Revolutionibus", dat de zon in het midden van de "kosmos" plaatst. Kepler is de eerste die in een wetenschappelijk werk het idee van Copernicus als basis voor een these neemt. Hij stuurt het boek onder andere aan Tycho Brahe en komt zo met deze in contact.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum, (dosł. Kosmograficzna tajemnica, Tajemnica Kosmiczna) – dzieło z astronomii napisane przez Jana Keplera i opublikowane w Tybindze w 1596 r. (drugie wydanie w 1621 r.). Pełniejszy tytuł dzieła brzmiał: Prodomus dissertationum cosmographicarum, continens mysterium cosmographicum, de admirabili proportione orbium coelestium(...), co można przetłumaczyć jako: Zwiastun rozprawy kosmograficznej, obejmującej tajemnicę kosmosu, podziwu godne proporcje sfer niebieskich(...). W dziele tym Kepler zaproponował model Układu Słonecznego zbudowany w oparciu o pięć brył platońskich (wielościany regularne w przestrzeni trójwymiarowej). Ustawiając na przemian sfery i wielościany Kepler zauważył, że: 1.
* ośmiościan foremny opisany na sferze Merkurego jest wpisany w sferę Wenus. 2.
* dwudziestościan foremny opisany na sferze Wenus jest wpisany w sferę Ziemi; 3.
* dwunastościan foremny opisany na sferze Ziemi jest wpisany w sferę Marsa, 4.
* czworościan foremny opisany na sferze Marsa jest wpisany w sferę Jowisza 5.
* sześcian opisany na sferze Jowisza jest wpisany w sferę Saturna. Jest to model bazujący na teorii heliocentrycznej Kopernika, w którym pięć brył platońskich tworzy strukturę wszechświata i odzwierciedla boski plan stworzenia poprzez geometrię. Czasami model ten określa się nieco żartobliwie czwartym lub zerowym prawem Keplera (Frank Wilczek, laureat nagrody Nobla z fizyki w 2004), w nawiązaniu do słynnych odkrytych później trzech praw Keplera. Jest on jedynie przypadkową zbieżnością – promienie orbit planet, które Kepler dopasowywał, były wyznaczone według ówczesnych metod i dlatego nie były zbyt dokładne. Ponadto ten model nie może uwzględniać planet, które odkryto później, gdyż brakuje więcej brył (istnieje tylko pięć regularnych brył).
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (em português: O mistério sagrado do Cosmos) é um livro de astronomia do astrônomo alemão Johannes Kepler, publicado em Tübingen em 1597 e em uma segunda edição em 1621. Kepler propôs que as relações de distância entre os seis planetas conhecidos naquela época poderiam ser entendidas em termos dos cinco sólidos platônicos, encerrados em uma esfera que representava a órbita de Saturno. Este livro explica a teoria cosmológica de Kepler, baseada no sistema copernicano, em que os cinco sólidos platônicos ditam a estrutura do universo e refletem o plano de Deus por meio da geometria. Esta foi virtualmente a primeira tentativa desde Copérnico de dizer que a teoria do heliocentrismo é fisicamente verdadeira. Thomas Digges publicou uma defesa de Copérnico em um apêndice em 1576. De acordo com o relato de Kepler, ele descobriu a base do modelo enquanto demonstrava a relação geométrica entre dois círculos. A partir disso, ele percebeu que havia tropeçado em uma proporção semelhante àquela entre as órbitas de Saturno e Júpiter. Ele escreveu: "Creio que foi por ordenança divina que obtive por acaso aquilo que antes não podia alcançar com nenhum esforço". Mas depois de fazer mais cálculos, ele percebeu que não poderia usar polígonos bidimensionais para representar todos os planetas e, em vez disso, teve que usar os cinco sólidos platônicos.
rdf:langString
«Mysterium Cosmographicum» (с лат. — «Тайна мироздания») — книга немецкого астронома Иоганна Кеплера, изданная в 1596 году в Тюбингене (второе издание — 1621 год). Эта книга — первый опубликованный труд Кеплера, в котором он развивает гелиоцентрическую систему мира Коперника, описывая модель мира с позиций сакральной геометрии, с помощью системы платоновых тел. Кеплер предположил, что соотношения размеров орбит шести планет Солнечной системы, известных к тому времени, описываются системой вписанных друг в друга правильных многогранников. В схеме Кеплера каждый правильный многогранник имеет вписанную (внутреннюю) сферу, касающуюся центров каждой грани, и описанную (внешнюю) сферу, проходящую через все вершины, причём центр у этих сфер общий, и в нём находится Солнце. При этом в сферу орбиты Сатурна вписан куб, в куб вписана сфера Юпитера, в которую, в свою очередь, вписан тетраэдр, и далее друг в друга последовательно вписываются сферы Марса — додекаэдр, сфера Земли — икосаэдр, сфера Венеры — октаэдр и сфера Меркурия. В этой искусственной конструкции совпадение реальных размеров орбит планет с моделью Кеплера было не совсем точным, особенно много хлопот доставила Кеплеру сфера Меркурия, которую в конце концов пришлось вписать в октаэдр так, чтобы она касалась не граней, а середины рёбер последнего. Расхождения между теорией и эмпирическими данными Кеплер первоначально объяснял тем, что реальные планетные сферы имеют некоторую «толщину». В то же время он не оставлял попыток построения более точной модели мироздания, что и привело его в конечном счёте к открытию законов движения планет. На русский язык эта книга Кеплера никогда не переводилась, в 1981 году появился её перевод на английский язык с параллельным оригинальным текстом и предисловием известного историка науки Бернарда Коэна.
rdf:langString
Mysterium Cosmographicum (Таємниця світу) — книга німецького астронома Йоганна Кеплера, видана в Тюбінгені (друге видання — 1621 рік). Ця книга — перша опублікована праця Кеплера, в якій він розвиває геліоцентричну систему світу Коперника, описуючи модель світу з позицій сакральної геометрії, за допомогою системи платонових тіл. Кеплер припустив, що співвідношення розмірів орбіт шести планет Сонячної системи, відомих на той час, описуються системою вписаних один в одного правильних багатогранників. У схемі Кеплера кожен правильний багатогранник має вписану (внутрішню) сферу, що дотикається до центрів кожної грані, й описану (зовнішню) сферу, що проходить через усі вершини, причому центр у цих сфер спільний, і в ньому розташоване Сонце. При цьому у сферу орбіти Сатурна вписано куб, в куб уписано сферу Юпітера, в яку, в свою чергу, вписано тетраедр, і далі один в оден послідовно вписано сферу Марса — додекаедр, сферу Землі — ікосаедр, сферу Венери — октаедр і сферу Меркурія. Збіг розмірів орбіт планет з цією моделлю Кеплера був не зовсім точним, особливо багато клопоту спричинила Кеплеру сфера Меркурія, яку врешті-решт довелося вписати в октаедр так, щоб вона дотикалася не до граней, а до середин ребер останнього. Розбіжності між теорією і емпіричними даними Кеплер спочатку пояснював тим, що реальні планетні сфери мають деяку «товщину». Разом з тим, він не полишав спроб побудови точнішої моделі світобудови, що й привело до відкриття законів руху планет. 1981 року з'явився переклад книги англійською мовою з паралельним оригінальним текстом і передмовою відомого історика науки .
xsd:nonNegativeInteger
12000
