Muhammad I al-Mustansir
http://dbpedia.org/resource/Muhammad_I_al-Mustansir an entity of type: Thing
أبو عبد الله محمد المستنصر هو -حسب ابن الشماع- المولى أبو عبد الله محمد المنتصر ابن أبي زكرياء بن عبد الله أبي محمد عبد الواحد، وأمه الأميرة عطف التي بنت جامع التوفيق، والمدرسة التوفيقية، ولد عام 625هـ/1228م، سلطان حفصي تولى الحكم فيما بين عامي 647هـ/1249م و675هـ/1277م، ويعتبر عهده العصر الذهبي للدولة الحفصية.
rdf:langString
Abu Abdallah Muhammad I. al-Mustansir (arabisch أبو عبد الله محمد المستنصر, DMG Abū ʿAbd Allāh Muḥammad al-Mustanṣir; † 1277) war von 1249 bis 1277 Kalif der Hafsiden in Ifrīqiya.
rdf:langString
Abû `Abd Allah Muhammad al-Mustansir est le troisième sultan hafside de Tunis. Il règne sur l'Ifriqiya entre 1249 et 1277.
rdf:langString
Muhammad I al-Mustansir (Arabic: أبو عبد الله محمد المستنصر, romanized: Abu Abd Allah Muhammad al-Mustansir ibn Yahya; c. 1228–1277) was the second ruler of the Hafsid dynasty in Ifriqiya and the first to claim the title of Khalif. Al-Mustansir concluded a peace agreement to end the Eighth Crusade launched by Louis IX of France in 1270. Muhammad I al-Mustansir had been a vassal of the Kingdom of Sicily, but had shaken off his allegiance when King Manfred was overthrown by King Charles I.
rdf:langString
Muhammad I al-Mustansir (Abu Abdullah Muhammad al-Mustansir ibn Yahya; 1228-1277) adalah Sultan kedua dari Dinasti Hafsiyun di Ifriqiya (sekrang terletak di Tunisia) dan merupakan penguasa Hafsiyun pertama yang mengklaim gelar khalifah.
rdf:langString
アブー=アブドゥッラー・ムハンマド・アル=ムスタンスィル(Abu Abd Allah Muhammad al-Mustansir ibn Yahya、? - 1277年)は、チュニスを中心とする地域を支配したハフス朝の第2代君主(在位:1249年 - 1277年)。
rdf:langString
Abu Abdalá Maomé Almostancir ibne Iáia (em árabe: أبو عبد الله محمد المستنصر إبن يحيى; romaniz.: Abu Abd Allah Muhammad al-Mustansir ibn Yahya), conhecido como Maomé I Almostancir, foi o segundo líder do Reino Haféssida na Ifríquia e primeiro a reclamar o título califal. Almostancir concluiu acordo de paz com a Oitava Cruzada lançada pelo rei Luís IX (r. 1226–1270) em 1270. Maomé foi vassalo do Reino da Sicília, mas deixou de sê-lo quando o rei Manfredo (r. 1258–1266) foi derrubado por Carlos I (r. 1246–1285).
rdf:langString
Абу Абдаллах Мухаммад I аль-Мустансир (араб. أبو عبد الله محمد المستنصر; нар. 1228–1277) — 2-й султан в 1249—1277 роках, 1-й халіф Держави Хафсідів з 1253 року.
rdf:langString
Abu-Abd-Al·lah Muhàmmad (I) al-Mustànsir ibn Yahya (I), més conegut com a al-Mustànsir o Muhàmmad al-Mustànsir o Abu-Abd-Al·lah al-Mustànsir (1228-1277) fou un emir hàfsida i califa almohade hàfsida, fill i successor d'Abu-Zakariyya Yahya ibn Abd-al-Wàhid el 1249. Era molt amic de la fastuositat i el 1253 va prendre el títol califal d'al-Mustànsir bi-L·lah. La seva política de prestigi li va reportar alguns èxits polítics al Marroc, la península Ibèrica, l'Hijaz i Egipte. Els àrabs d'Ifríqiya van intentar alguna revolta i complot però mai van posar en perill el seu tron.
rdf:langString
Abu Abd Allah Muhammad I al-Mustansir (in arabo: أبو عبد الله محمد المستنصر; 1228 – 1277) è stato il secondo sovrano della dinastia hafside in Ifriqiya e il primo ad arrogarsi il titolo di Califfo. Salì al trono dopo la morte del padre Abu Zakariyya Yahya, avvenuta nel 1249. Il suo nome era Abū ʿAbd Allāh Muhammad e assunse il laqab di al-Mustansir bi-llah, ossia "Colui che è reso vincitore da Dio" nel 1253.
rdf:langString
Мухаммад I аль-Мунтасир (или Абу Абд Алла Мухаммед аль-Яхья ибн Мустансир, араб. أبو زكريا يحيى بن حفص) — второй правитель государства Хафсидов в Ифрикии в 1249—1277 годах, первый халиф Хафсидов.Заключил в 1270 году мирное соглашение с Людовиком IX, королём Франции, в ходе Восьмого крестового похода и признал себя вассалом Королевства Сицилии, но отказался от клятвы вассала после свержения короля Манфреда.
rdf:langString
rdf:langString
أبو عبد الله محمد المستنصر
rdf:langString
Muhàmmad al-Mustànsir
rdf:langString
Muhammad I. al-Mustansir
rdf:langString
Abû `Abd Allah Muhammad al-Mustansir
rdf:langString
Muhammad I al-Mustansir
rdf:langString
Muhammad I al-Mustansir
rdf:langString
Muhammad I al-Mustansir
rdf:langString
アブー=アブドゥッラー・ムハンマド・アル=ムスタンスィル
rdf:langString
Maomé I Almostancir
rdf:langString
Мухаммад I аль-Мустансир
rdf:langString
Мухаммад I аль-Мустансир
rdf:langString
Muhammad I al-Mustansir
rdf:langString
Muhammad I al-Mustansir
rdf:langString
Hafsid Sultanate
xsd:integer
15261920
xsd:integer
1112264156
rdf:langString
Gold dinar of Muhammad I al-Mustansir
rdf:langString
–
xsd:integer
2
xsd:integer
2
rdf:langString
–
rdf:langString
Abu-Abd-Al·lah Muhàmmad (I) al-Mustànsir ibn Yahya (I), més conegut com a al-Mustànsir o Muhàmmad al-Mustànsir o Abu-Abd-Al·lah al-Mustànsir (1228-1277) fou un emir hàfsida i califa almohade hàfsida, fill i successor d'Abu-Zakariyya Yahya ibn Abd-al-Wàhid el 1249. Era molt amic de la fastuositat i el 1253 va prendre el títol califal d'al-Mustànsir bi-L·lah. La seva política de prestigi li va reportar alguns èxits polítics al Marroc, la península Ibèrica, l'Hijaz i Egipte. Els àrabs d'Ifríqiya van intentar alguna revolta i complot però mai van posar en perill el seu tron. El 1256 o 1257 va signar un tractat amb Jaume I de Catalunya i Aragó que reglamentava la presència comercial, militar i eclesiàstica catalana a Tunis alhora que garantia la neutralitat del rei català en les pretensions al tron del germà del califa, que s'havia establert primer a Granada però després en territori de Jaume I. Aquesta neutralitat es va mantenir amb successives donacions econòmiques del califa El 1260 va fer assassinar el seu visir (cap de la cancelleria), el literat andalusí Ibn al-Abbar. L'atac a Cartago del rei Lluís IX de França, quan va desviar la Vuitena Croada, va refredar les relacions amb els regnes cristians, tot i que el rei francès va morir a Cartago el 25 d'agost de 1270, i al cap d'un mes els croats van reembarcar en aplicació d'un tractat signat amb al-Mustànsir. La derrota croada del rei francès fou en gran part deguda a la neutralitat observada per Jaume I (i en menor mesura per altres sobirans com l'emperador d'Alemanya i el rei de Castella). Va morir el 1277 i el va succeir el seu fill Yahya al-Wàthiq ibn Muhàmmad.
rdf:langString
أبو عبد الله محمد المستنصر هو -حسب ابن الشماع- المولى أبو عبد الله محمد المنتصر ابن أبي زكرياء بن عبد الله أبي محمد عبد الواحد، وأمه الأميرة عطف التي بنت جامع التوفيق، والمدرسة التوفيقية، ولد عام 625هـ/1228م، سلطان حفصي تولى الحكم فيما بين عامي 647هـ/1249م و675هـ/1277م، ويعتبر عهده العصر الذهبي للدولة الحفصية.
rdf:langString
Abu Abdallah Muhammad I. al-Mustansir (arabisch أبو عبد الله محمد المستنصر, DMG Abū ʿAbd Allāh Muḥammad al-Mustanṣir; † 1277) war von 1249 bis 1277 Kalif der Hafsiden in Ifrīqiya.
rdf:langString
Abû `Abd Allah Muhammad al-Mustansir est le troisième sultan hafside de Tunis. Il règne sur l'Ifriqiya entre 1249 et 1277.
rdf:langString
Muhammad I al-Mustansir (Arabic: أبو عبد الله محمد المستنصر, romanized: Abu Abd Allah Muhammad al-Mustansir ibn Yahya; c. 1228–1277) was the second ruler of the Hafsid dynasty in Ifriqiya and the first to claim the title of Khalif. Al-Mustansir concluded a peace agreement to end the Eighth Crusade launched by Louis IX of France in 1270. Muhammad I al-Mustansir had been a vassal of the Kingdom of Sicily, but had shaken off his allegiance when King Manfred was overthrown by King Charles I.
rdf:langString
Muhammad I al-Mustansir (Abu Abdullah Muhammad al-Mustansir ibn Yahya; 1228-1277) adalah Sultan kedua dari Dinasti Hafsiyun di Ifriqiya (sekrang terletak di Tunisia) dan merupakan penguasa Hafsiyun pertama yang mengklaim gelar khalifah.
rdf:langString
アブー=アブドゥッラー・ムハンマド・アル=ムスタンスィル(Abu Abd Allah Muhammad al-Mustansir ibn Yahya、? - 1277年)は、チュニスを中心とする地域を支配したハフス朝の第2代君主(在位:1249年 - 1277年)。
rdf:langString
Abu Abd Allah Muhammad I al-Mustansir (in arabo: أبو عبد الله محمد المستنصر; 1228 – 1277) è stato il secondo sovrano della dinastia hafside in Ifriqiya e il primo ad arrogarsi il titolo di Califfo. Salì al trono dopo la morte del padre Abu Zakariyya Yahya, avvenuta nel 1249. Il suo nome era Abū ʿAbd Allāh Muhammad e assunse il laqab di al-Mustansir bi-llah, ossia "Colui che è reso vincitore da Dio" nel 1253. Il suo regno viene ricordato perché si vociferò in ambiente cristiano europeo (ma senza alcun serio riscontro) della sua disponibilità a convertirsi al Cristianesimo. La speranza quindi di un troppo ottimista San Luigi IX era quella che, grazie a quell'importante conversione, le forze crociate francesi e quelle hafsidi avrebbero potuto facilmente aggredire da est il sultanato mamelucco di Egitto e Siria: passo che si riteneva indispensabile per condurre a buon esito una nuova crociata che il sovrano di Francia intendeva lanciare dopo il fallimento della Settima crociata nell'area di Damietta (Egitto). La notizia si rivelò destituita di qualsiasi fondamento e l'esercito che Luigi sperava si potesse unire a quello hafside per la progettata invasione dei domini mamelucchi, si trasformò in un esercito nemico di al-Mustansir.A nulla servì l'assedio portato a Tunisi dai Crociati. Un mese dopo tale inizio, nel 1270, una malattia portò anzi alla morte il Re santo e l'esercito crociato fu riportato in patria dal fratello di Luigi, Carlo.
rdf:langString
Мухаммад I аль-Мунтасир (или Абу Абд Алла Мухаммед аль-Яхья ибн Мустансир, араб. أبو زكريا يحيى بن حفص) — второй правитель государства Хафсидов в Ифрикии в 1249—1277 годах, первый халиф Хафсидов.Заключил в 1270 году мирное соглашение с Людовиком IX, королём Франции, в ходе Восьмого крестового похода и признал себя вассалом Королевства Сицилии, но отказался от клятвы вассала после свержения короля Манфреда. Султан Мамлюков Бейбарс I атаковал остатки государств крестоносцев в Сирии. К 1265 году он захватил Назарет, Хайфу, замок Торон и Арсуф. Гуго III Кипрский, номинальной короля Иерусалима, высадился в Акре, чтобы защитить город, в то время как Бейбарс прошел далеко на север, до Армении, которая была в то время под контролем монголов. Эти события привели к началу Восьмого крестового похода в 1267 году во главе с королём Людовиком IX. Брат Людовика Карл I Анжуйский, король Неаполя и Сицилии, убедил его сначала напасть на Тунис, чтобы создать надежную базу для нападения на Египет. Аль-Мустансир, по слухам, симпатизировал христианству, и Карл посчитал, что его можно вынудить перейти в христианство и сделать вассалом Сицилии. В июле 1270 года Людовик IX высадился на африканском побережье. Большая часть армии быстро вышла из строя из-за грязной питьевой воды, а сам король умер от «вздутия желудка» на следующий день после прибытия Карла. Его последним словом было «Иерусалим». Карл провозгласил сына Людовика Филиппа III новым королём, но из-за его молодости фактическим лидером крестового похода стал сам Карл. В связи с рост числа заболевших осада Туниса была снята 30 октября по итогам соглашения с аль-Мустансиром. По этому соглашению христиане получили свободу торговли с Тунисом, а монахам и священникам в городе гарантировалась безопасность, так что крестовый поход имел частичный успех. Узнав о смерти Людовика и эвакуации крестоносцев из Туниса, Бейбарс отменил свои планы отправить египетские войска против крестоносцев в Тунис.
rdf:langString
Abu Abdalá Maomé Almostancir ibne Iáia (em árabe: أبو عبد الله محمد المستنصر إبن يحيى; romaniz.: Abu Abd Allah Muhammad al-Mustansir ibn Yahya), conhecido como Maomé I Almostancir, foi o segundo líder do Reino Haféssida na Ifríquia e primeiro a reclamar o título califal. Almostancir concluiu acordo de paz com a Oitava Cruzada lançada pelo rei Luís IX (r. 1226–1270) em 1270. Maomé foi vassalo do Reino da Sicília, mas deixou de sê-lo quando o rei Manfredo (r. 1258–1266) foi derrubado por Carlos I (r. 1246–1285).
rdf:langString
Абу Абдаллах Мухаммад I аль-Мустансир (араб. أبو عبد الله محمد المستنصر; нар. 1228–1277) — 2-й султан в 1249—1277 роках, 1-й халіф Держави Хафсідів з 1253 року.
xsd:nonNegativeInteger
5081
xsd:gYear
1277
xsd:gYear
1249