Mount Lucania

rdf:langString Όρος Λουκάνια

rdf:langString Το Όρος Λουκάνια (αγγλ. Mount Lucania) είναι το τρίτο υψηλότερο βουνό και κορυφή του Καναδά και το δεύτερο υψηλότερο που βρίσκεται ολόκληρο μέσα στα όρια της χώρας (η κορυφή του αμέσως υψηλότερου, του Όρους Σεντ Ελίας, βρίσκεται πάνω στη συνοριακή γραμμή μεταξύ Καναδά και Αλάσκας). Η κορυφή Λουκάνια έχει υψόμετρο 5.240 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μια ράχη τη συνδέει με την κορυφή του (5.073 μέτρα), την 5η υψηλότερη στον Καναδά. Το Λουκάνια βαφτίστηκε από τον Δούκα των Αβρουζίων, καθώς στεκόταν πάνω στην κορυφή του Σεντ Ελίας στις 31 Ιουλίου 1897 (ως ο πρώτος άνθρωπος που ανέβηκε εκεί ποτέ): Βλέποντας από πολύ μακριά την κορυφή αυτή, πέρα από το Όρος Λόγκαν, αμέσως της έδωσε το όνομα «του πλοίου επί του οποίου η αποστολή είχε ταξιδεύσει από το Λίβερπουλ στη Νέα Υόρκη», του «Λουκανία». Το σύνολο όλων αυτών των κορυφών ανήκει στην , τη δεύτερη υψηλότερη στη Βόρεια Αμερική, μετά την Οροσειρά της Αλάσκας, στο έδαφος Γιούκον του Καναδά. Η πρώτη ανάβαση στην κορυφή του Όρους Λουκάνια έγινε το 1937 από τους Αμερικανούς ορειβάτες και Ρόμπερτ Χικς Μπέιτς. Οι Γουόσμπερν και Μπέιτς, προκειμένου να είναι ξεκούραστοι, μετέβησαν με ένα μικρό αεροπλάνο στον Παγετώνα Γουόλς, σε υψόμετρο 2.670 μέτρων. Η χρήση αεροπορικής υποστηρίξεως στην ορειβασία ήταν καινοτομία εκείνη την εποχή: ο Γουόσμπερν ζήτησε τη βοήθεια του Ρόμπερτ Κάμπελ («Μπομπ») Ρηβ (Robert Campbell Reeve, 1902-1980), ονομαστού πιλότου της Αλάσκας που ειδικευόταν σε προσγειώσεις εκτός αεροδρομίου. Ο Ρηβ του απάντησε λίγο αργότερα με τηλεγράφημα: «οπουδήποτε ανεβείς, εγώ θα πετάξω». Πραγματοποίησε πολλές αναγνωριστικές πτήσεις με το μονοπλάνο του, τύπου Fairchild F-51 (ή Fairchild FC-2) που έφερε χιονοπέδιλα αντί ρόδες, μέχρι τον παγετώνα τον Μάιο, αλλά όταν προσγειώθηκε πάνω του μαζί με τους Γουόσμπερν και Μπέιτς τον Ιούνιο, το αεροπλάνο βούλιαξε σε πρώιμα λιωμένο πάγο. Οι τρεις τους χρειάσθηκαν πέντε ημέρες σκληρών προσπαθειών για να βγάλουν το αεροπλάνο και ο Ρηβ μπόρεσε τελικώς να απογειωθεί έχοντας αφαιρέσει όλο το ωφέλιμο βάρος και με τη βοήθεια μιας λείας κατωφέρειας στον πάγο. Οι δύο ορειβάτες συνέχισαν οδοιπορώντας μέχρι την κορυφή Λουκάνια. Κατόπιν, σε μία «επική κάθοδο και επιστροφή στον πολιτισμό», περπάτησαν επί 240 χιλιόμετρα στις παγωμένες ερημιές μέχρι το χωριό Μπέργουος Λάντινγκ του Γιούκον. Η δεύτερη άνοδος στην κορυφή έγινε το 1967 από τους Τζέρυ Χάλπερν, Μάικ Χάμφρεϋς, Γκάρυ Λούκις και Τζέρυ Ρόουτς. Την άνοιξη του 2021 οι Πασκάλ Μαρσώ και Εύα Καποτσόλα ανέβηκαν στην κορυφή και έγιναν έτσι η πρώτη αμιγώς γυναικεία ορειβατική ομάδα που το κατόρθωσε.