Minyans
http://dbpedia.org/resource/Minyans an entity of type: WikicatAncientGreecePeoples
Los minias (en griego Μινύες) eran un pueblo beocio, el primero que cuenta con un nombre entre los pelasgos, situado en Orcómeno, y relacionado con Tesalia meridional.
rdf:langString
De Minyers (Oudgrieks: Μινύαι / Minúai) waren in de Griekse mythologie een Griekse stam, die bekendstond om zijn zeetochten en die in Thessalië aan de Pagasitische Golf en in Noord-Boeotië in en om Orchomenos leefde. Moderne archeologen gebruiken de term soms in een andere betekenis, namelijk om de eerste golf van sprekende volkeren in het 2e millennium v.Chr., ten tijde van de vroege Bronstijdculturen, aan te duiden. Deze volkeren worden soms geïdentificeerd met het begin van de Midden-Helladische cultuur.
rdf:langString
Минийцы (др.-греч. Μινύες), согласно греческой мифологии — полулегендарная автохтонная группа, населявшая Эгейский регион. Согласно Геродоту, пеласги изгнали минийцев с острова Лемнос. Центром минийцев был город Орхомен в Беотии.
rdf:langString
Minyer (grekiska Μινύες eller Μινύαι) var enligt den grekiska mytologin en urgrekisk folkstam i Thessalien och Boiotien med huvudsäte i Orchomenos, en av Boiotiens äldsta städer. Minyerna prisas som de äldsta grekiska sjöfararna. De var även driftiga jordbrukare och utförde beundransvärda arbeten med att torrlägga den boiotiska dalslätten kring sjön Kopais och reglera floden Kefissos flöde. Över huvud taget tycks de ha utmärkt sig genom en tidigt utvecklad kultur. Även argonauterna och deras avkomlingar på ön Lemnos brukar betecknas som minyer. Minyerna spred sig även till andra delar av Grekland, och sagorna berättar om skaror av minyer som invandrade och för längre eller kortare tid nedsatte sig i Elis, Lakonien, Attika m.fl.
rdf:langString
Els Minies (Minyae Μινύαι) van ser un antic poble de Grècia, suposats descendents de Mínias fill d'Orcomen Van constituir una raça d'herois a Orcomen, Iolcos i altres llocs. Mínias hauria emigrat des de Tessàlia al nord de Beòcia, on hauria fundat la ciutat d'Orcomen. Des de llavors els seus habitants s'haurien anomenat minies per a distingir-se dels habitants d'una altra ciutat d'Orcòmen, a Arcàdia. També haurien fundat colònies a Trifília i a l'illa de Tera. Els darrers a portar el nom de Minies foren els habitants de Trifília a l'Èlide, on els minies havien fundat sis ciutats.
rdf:langString
Οι Μινύες ήταν προϊστορικό ελληνικό έθνος που κατοικούσε στη Βοιωτία και μάλιστα στον Ορχομενό της Βοιωτίας σε αντιδιαστολή με τον Ορχομενό της Θεσσαλίας, όπως διαφαίνεται να συμφωνούν οι: Όμηρος (Ιλιάδα Β΄511 και Οδύσσεια ια΄ 284), Ησίοδος (αποσπάσματα 144), Πίνδαρος (Ολ. ΧΙV), και Θουκυδίδης (IV 76). Επιπρόσθετα σημειώνει ο Στράβων ότι αυτοί οι Μινύες της Βοιωτίας διέφεραν από εκείνους της Θεσσαλίας, (ΙΧ 2, 3, 40).
rdf:langString
Laŭ la helena mitologio kaj legenda prahistorio la Minioj (el la greka Μινύες) estis aŭtoktona etno kiu loĝis en la egeaj regionoj. Tamen, la maniero kiel la vera historio influas sur la literaturo pri legendaj homoj kaj ĝia rilato al lingva studado, ankoraŭ estas tre reviziinda, do multajn asertojn de fakuloj oni taksu nur kiel hipotezoj.
rdf:langString
Minyer (altgriechisch Μινύαι Minyai) war in der Griechischen Mythologie die Bezeichnung eines Bevölkerungsteils des antiken Griechenland, der für die historische Zeit als eigenständiger Stamm nicht mehr bezeugt und auch archäologisch nicht fassbar ist. Ihr Hauptsiedlungsgebiet lag in der Umgebung des boiotischen Orchomenos, westlich des – heute ausgetrockneten – Kopaïs-Sees. Aus mykenischer Zeit zeugen Sakral- und Profanbauten sowie Keramik von der entwickelten Kultur dieser Region.
rdf:langString
According to Greek mythology and legendary prehistory of the Aegean region, the Minyans or Minyae (Greek: Μινύες, Minyes) were an autochthonous group inhabiting the Aegean region. The extent to which the prehistory of the Aegean world is reflected in literary accounts of legendary peoples, and the degree to which material culture can be securely linked to language-based ethnicity have been subjected to repeated revision.
rdf:langString
Les Minyens sont un peuple ancien de la mythologie grecque ; ils tirent leur nom de leur ancêtre Minyas. Il s'agit probablement d'une fraction des Éoliens. Comme pour les Pélasges, l'association de ce peuple évoqué par les auteurs antiques à une culture archéologique n'est pas établie. Hérodote présente également les Argonautes comme les ancêtres des Minyens.
rdf:langString
Secondo la mitologia greca, i Mini - agg. minio, minia, minie, minii - (in greco Μινύες, Minyes), furono un gruppo autoctono abitante la regione egea. Tuttavia, l'estensione con cui la preistoria del mondo egeo viene riflessa nei resoconti letterari di popoli leggendari è soggetta a ripetute revisioni.
rdf:langString
rdf:langString
Mínies
rdf:langString
Minyer
rdf:langString
Μινύες
rdf:langString
Minioj
rdf:langString
Minias
rdf:langString
Minyens
rdf:langString
Mini (popolo)
rdf:langString
Minyans
rdf:langString
Minyers
rdf:langString
Минийцы
rdf:langString
Minyer
xsd:integer
83568
xsd:integer
1111632441
rdf:langString
Note
rdf:langString
Els Minies (Minyae Μινύαι) van ser un antic poble de Grècia, suposats descendents de Mínias fill d'Orcomen Van constituir una raça d'herois a Orcomen, Iolcos i altres llocs. Mínias hauria emigrat des de Tessàlia al nord de Beòcia, on hauria fundat la ciutat d'Orcomen. Des de llavors els seus habitants s'haurien anomenat minies per a distingir-se dels habitants d'una altra ciutat d'Orcòmen, a Arcàdia. Molts dels argonautes s'anomenaven minies, perquè eren descendents de les filles de Mínias. Herodot explica que els descendents dels argonautes es van establir a Lemnos on van conservar el nom fins que en foren expulsats pels pelasgs i van decidir de tornar a la terra dels seus pares. Van ser acollits pels lacedemonis, ja que Càstor i Pòl·lux havien participat en l'expedició de la nau Argo. Però, després de casar-se amb dones espartanes, aquests minies van cometre impietats i els espartans els van empresonar. Quan estaven a punt d'executar-los, les noves esposes dels minies van visitar-los a la presó i van intercanviar les robes amb ells, i així van poder fugir, refugiant-se al mont Taígetos. També haurien fundat colònies a Trifília i a l'illa de Tera. Els darrers a portar el nom de Minies foren els habitants de Trifília a l'Èlide, on els minies havien fundat sis ciutats.
rdf:langString
Οι Μινύες ήταν προϊστορικό ελληνικό έθνος που κατοικούσε στη Βοιωτία και μάλιστα στον Ορχομενό της Βοιωτίας σε αντιδιαστολή με τον Ορχομενό της Θεσσαλίας, όπως διαφαίνεται να συμφωνούν οι: Όμηρος (Ιλιάδα Β΄511 και Οδύσσεια ια΄ 284), Ησίοδος (αποσπάσματα 144), Πίνδαρος (Ολ. ΧΙV), και Θουκυδίδης (IV 76). Επιπρόσθετα σημειώνει ο Στράβων ότι αυτοί οι Μινύες της Βοιωτίας διέφεραν από εκείνους της Θεσσαλίας, (ΙΧ 2, 3, 40). Γενάρχης και επώνυμος ήρωας των Μινύων, όπως επίσης σημειώνει ο Παυσανίας (ΙΧ 37, 7), ήταν ο Μινύας του οποίου τον τάφο (θησαυρό) είχε δει και αυτός ο ίδιος. Επιπρόσθετα όπως σημειώνει και ο Απολλώνιος ο Ρόδιος ο γενάρχης Μινύας καταγόταν από την Ιωλκό της Θεσσαλίας ("την γαρ Ιωλκόν Μινύαι ώκουν, ώς φησι Σιμωνίδης εν Συμμίκτοις"). Ίσως αυτή η Ιωλκός να πρόκειται για την "Μινύα πόλις Θετταλίας, ή πρότερον Αλμωνίας" (που αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης). Κατά την αρχαιολογική σκαπάνη και ιστορική έρευνα, σήμερα έχει γίνει αποδεκτό ότι οι Μινύες που εγκαταστάθηκαν στον Ορχομενό της Βοιωτίας υπήρξε έθνος δραστήριο και ιδίως ναυτικό που ανέπτυξε εμπορικές σχέσεις με άλλα ελληνικά φύλα ομόδοξα, ομόγλωσσα και ομότροπα, με συνέπεια να αποκτήσει μεγάλο πλούτο και ισχύ. Σε απόδειξη αυτού ο Παυσανίας αναφέρει τον πολύ πλούσιο θησαυρό, (μνήμα), του γενάρχη Μινύα που ο ίδιος είδε και που ανήκε στους λεγόμενους μεσο-ελλαδικούς χρόνους, δηλαδή τον 17ο με 16ο αιώνα π.Χ. Σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν ότι οι Μινύες αυτοί άκμασαν ιδίως κατά το πρώτο ήμισυ της 2ης χιλιετίας π.Χ. και επί μακρό διάστημα έτσι ώστε ν΄ αποκτήσουν πολλές αποικίες. Αλλά και οι Μινύες της Θεσσαλίας δεν υπήρξαν κατώτεροι αυτών που αναδείχθηκαν ιδιαίτερα ως ναυτικός λαός. Βέβαια η μορφολογία του εδάφους της Θεσσαλίας την εποχή εκείνη συνέβαλε κατά πολύ στην ανάδειξή τους αυτή. Ειδικότερα θεωρείται ότι η Αργοναυτική εκστρατεία ήταν δημιούργημα των Μινύων της Θεσσαλίας στα πλαίσια των μεγάλων τότε επιχειρήσεων - μετακινήσεων και δημιουργίας νέων αποικιών που σημειώθηκαν την εποχή εκείνη. Σημαντικότερες αποικίες των Μινύων ήταν στη Τέω, τη Λήμνο, τη Σαντορίνη, την Πύλο, το Ακρωτήριο Ταίναρο αλλά και η Μινώα Αμοργού στο λόφο πάνω από το λιμάνι Καταπόλων, κ.ά. που όλες είναι παράλιες ή νήσοι Αιγαίου. Εκτός όμως του Μινύα άλλος σημαντικός μυθικός βασιλιάς αυτών ήταν ο Εργίνος που σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ηττήθηκε από τον Ηρακλή και έγινε φόρου υποτελής των Θηβών, όπως σημειώνουν ο Διόδωρος, ο Ισοκράτης και ο Παυσανίας (που ίσως ν΄ αποτελεί μια αλληγορική ερμηνεία της ). Σημειώνεται ότι την ίδια εποχή καταλύθηκαν και οι Μυκήνες. Μετά όμως από την ολοκληρωτική επικράτηση των Δωριέων, 9ος αιώνας π.Χ., φαίνεται πως το κράτος των Μινύων εξαφανίσθηκε.
rdf:langString
Laŭ la helena mitologio kaj legenda prahistorio la Minioj (el la greka Μινύες) estis aŭtoktona etno kiu loĝis en la egeaj regionoj. Tamen, la maniero kiel la vera historio influas sur la literaturo pri legendaj homoj kaj ĝia rilato al lingva studado, ankoraŭ estas tre reviziinda, do multajn asertojn de fakuloj oni taksu nur kiel hipotezoj. La mikenaj grekoj alvenis al Kreto antaŭ 1450 a.K. plimalpli, kvankam ĝia ekzisto interne de la kontinento, devenas de la 17-a jarcento a.K., kiel tiamaj tombejoj konstatas. Verŝajne, laŭ aliaj pruvoj, ili alvenis el norda Grekio kaj la Balkanoj. Laŭ la interpretado de arkeologiaj fosadoj farita de John L. Caskey dum la 1950-aj jaroj, la etno-lingvaj pra-grekoj devenas aŭ rilatas al tiu popolo de minia (aŭ meza heladika) kulturo. Tamen, pli modernaj fakuloj dubas pri tiu datado kaj la rilato inter materiala kulturo kaj lingva etneco.
rdf:langString
Minyer (altgriechisch Μινύαι Minyai) war in der Griechischen Mythologie die Bezeichnung eines Bevölkerungsteils des antiken Griechenland, der für die historische Zeit als eigenständiger Stamm nicht mehr bezeugt und auch archäologisch nicht fassbar ist. Ihr Hauptsiedlungsgebiet lag in der Umgebung des boiotischen Orchomenos, westlich des – heute ausgetrockneten – Kopaïs-Sees. Aus mykenischer Zeit zeugen Sakral- und Profanbauten sowie Keramik von der entwickelten Kultur dieser Region. In der griechischen Mythologie gilt Minyas als Stammvater der Minyer. Während er als boiotischer Eponym weitgehend unbestritten ist, erscheint die Zuordnung einer Gruppe der Argonauten als Minyer fraglich; jene Helden stammten aus dem thessalischen Iolkos und wurden wohl erst in späteren Genealogien von den Minyaden abgeleitet. In den Sagen um Herakles heißt es, dass der Held nach seinem Sieg über die Minyer zum Dank vom thebanischen König Kreon dessen Tochter Megara als Braut erhielt. Eine andere Erzählung berichtet, dass den Minyern einst auf ihrer Flucht vor den Thrakern vom attischen König Schutz gewährt wurde; sie erhielten die Gegend um den athenischen Hafen als Wohnsitz und benannten selbige aus Dank nach ihrem Gönner Munychia. Nicht zuletzt soll der kretische König Minos Heros eines auf ebenjener Insel angesiedelten Zweiges der Minyer gewesen sein. Als solcher verehrte Minos den Stammesgott Poseidon, der ihm nach dem Tode des Karers Asterion die Herrschaft übertrug. Nach den Minyern benannte der Archäologe Heinrich Schliemann im 19. Jahrhundert die minysche Keramik, da er diese Keramikart in Orchomenos gefunden hatte. Wie sich später herausstellte, ist sie jedoch nicht nur auf Orchomenos oder Böotien beschränkt.
rdf:langString
Los minias (en griego Μινύες) eran un pueblo beocio, el primero que cuenta con un nombre entre los pelasgos, situado en Orcómeno, y relacionado con Tesalia meridional.
rdf:langString
Les Minyens sont un peuple ancien de la mythologie grecque ; ils tirent leur nom de leur ancêtre Minyas. Il s'agit probablement d'une fraction des Éoliens. Comme pour les Pélasges, l'association de ce peuple évoqué par les auteurs antiques à une culture archéologique n'est pas établie. Selon Hérodote, des Minyens habitant l'île de Lemnos, en ayant été chassés par les Pélasges, se réfugièrent en Laconie, où ils furent acceptés par les Spartiates et purent se marier avec des femmes du pays. Par la suite, un conflit éclata entre les immigrés minyens et les Spartiates et ils furent expulsés ; une partie accompagna alors Théras dans son expédition vers l'île de Kallisté ; d'autres partirent coloniser la Triphylie. Des Minyens étaient établis à Orchomène, ville fondée par Minyas. Selon Homère, ils participèrent à la guerre de Troie sous la conduite de leurs rois, Ascalaphe et Ialmène, qui étaient frères. Pausanias confirme cette tradition : « La couronne d'Orchomène passa à Ascalaphos et à lalménos, qu'on disait fils d’Arès et d’Astyoché, fille d'Actor, fils d'Azéos, fils de Clyménos ; les Myniens marchèrent sous leurs ordres au siège de Troie. » Au VIIe siècle av. J.-C., ils furent soumis par la confédération béotienne, dirigée par Thèbes ; dès lors, Orchomène fut considérée comme une cité béotienne. Hérodote présente également les Argonautes comme les ancêtres des Minyens.
rdf:langString
According to Greek mythology and legendary prehistory of the Aegean region, the Minyans or Minyae (Greek: Μινύες, Minyes) were an autochthonous group inhabiting the Aegean region. The extent to which the prehistory of the Aegean world is reflected in literary accounts of legendary peoples, and the degree to which material culture can be securely linked to language-based ethnicity have been subjected to repeated revision. The Mycenaean Greeks reached Crete as early as 1450s BC. Greek presence on the mainland, however, dates to 1600 BC as shown in the latest shaft graves. Other aspects of the Minyan period appear to arrive from northern Greece and the Balkans, in particular tumulus graves and perforated stone axes. John L. Caskey's interpretation of his archaeological excavations conducted in the 1950s linked the ethno-linguistic "Proto-Greeks" to the bearers of the Minyan (or Middle Helladic) culture. More recent scholars have questioned or amended his dating and doubted the linking of material culture to linguistic ethnicity.
rdf:langString
Secondo la mitologia greca, i Mini - agg. minio, minia, minie, minii - (in greco Μινύες, Minyes), furono un gruppo autoctono abitante la regione egea. Tuttavia, l'estensione con cui la preistoria del mondo egeo viene riflessa nei resoconti letterari di popoli leggendari è soggetta a ripetute revisioni. Prima della seconda guerra mondiale, gli archeologi talvolta applicarono il termine "Mini" in modo diverso, per indicare la prima vera ondata di popoli parlanti il protogreco nel II millennio a.C., tra le culture dell'antica età del bronzo, talvolta identificate con l'inizio della cultura del Medio Elladico. La "ceramica minia" grigia è un termine usato dagli archeologi per un particolare stile di ceramica egea associata con il periodo Medio Elladico (2100–1550 a.C. ca.). Di conseguenza l'inizio del Medio Elladico sarebbe contrassegnato dalla immigrazione di questi "Mini". Secondo , questa fu la prima ondata di veri elleni in Grecia. Più recentemente, comunque, gli archeologi e paletnologi trovano il termine "Minyes" discutibile: "chiamare i marcatori della ceramica minia loro stessi 'Mini' è biasimevole", sottolineava F. H. Stubbings. "Derivare i nomi etnici dagli stili della ceramica è una delle abitudini più deplorevoli in archeologia," affermava F. J. Tritsch nel 1974. "Noi parliamo animatamente dei 'Mini' quando vogliamo indicare una popolazione che usa ceramica che noi chiamiamo 'minia'," sebbene egli avesse sbagliato nel dire che i Greci stessi non menzionano mai i 'Mini' come tribù o popolo. I greci micenei raggiunsero Creta nel ca. e la presenza greca sul continente viene fatta risalire al 1600 a.C., se la cultura materiale può essere collegata sicuramente all'etnicità basata sulla lingua. Altri aspetti del periodo "minio" sembrano arrivare dalla Grecia settentrionale e dai Balcani (tombe a tumulo, asce in pietra perforate). Secondo gli scavi archeologici di John L. Caskey condotti negli anni '50, la prova è emersa collegando i proto-greci ai portatori della cultura "minia" (o del Medio Elladico).
rdf:langString
De Minyers (Oudgrieks: Μινύαι / Minúai) waren in de Griekse mythologie een Griekse stam, die bekendstond om zijn zeetochten en die in Thessalië aan de Pagasitische Golf en in Noord-Boeotië in en om Orchomenos leefde. Moderne archeologen gebruiken de term soms in een andere betekenis, namelijk om de eerste golf van sprekende volkeren in het 2e millennium v.Chr., ten tijde van de vroege Bronstijdculturen, aan te duiden. Deze volkeren worden soms geïdentificeerd met het begin van de Midden-Helladische cultuur.
rdf:langString
Минийцы (др.-греч. Μινύες), согласно греческой мифологии — полулегендарная автохтонная группа, населявшая Эгейский регион. Согласно Геродоту, пеласги изгнали минийцев с острова Лемнос. Центром минийцев был город Орхомен в Беотии.
rdf:langString
Minyer (grekiska Μινύες eller Μινύαι) var enligt den grekiska mytologin en urgrekisk folkstam i Thessalien och Boiotien med huvudsäte i Orchomenos, en av Boiotiens äldsta städer. Minyerna prisas som de äldsta grekiska sjöfararna. De var även driftiga jordbrukare och utförde beundransvärda arbeten med att torrlägga den boiotiska dalslätten kring sjön Kopais och reglera floden Kefissos flöde. Över huvud taget tycks de ha utmärkt sig genom en tidigt utvecklad kultur. Även argonauterna och deras avkomlingar på ön Lemnos brukar betecknas som minyer. Minyerna spred sig även till andra delar av Grekland, och sagorna berättar om skaror av minyer som invandrade och för längre eller kortare tid nedsatte sig i Elis, Lakonien, Attika m.fl.
xsd:nonNegativeInteger
18796
