Miha Krek
http://dbpedia.org/resource/Miha_Krek an entity of type: Thing
Ο Μίχα Κρεκ (σλοβενικά: Miha Krek) (28 Σεπτεμβρίου 1897 - 18 Νοεμβρίου 1969) ήταν σλοβένος δικηγόρος και συντηρητικός πολιτικός. Μεταξύ 1941 και 1969, ήταν ο άτυπος αρχηγός της σλοβενικής αντικομμουνιστικής μετανάστευσης. Παρέμεινε στη Ρώμη μέχρι το 1947 όπου οργάνωσε μαζί με τον ένα δίκτυο που βοήθησε στη μετανάστευση χιλιάδων Σλοβένων ιδίως για την Αργεντινή και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1947 πήγε και ο ίδιος στις Ηνωμένες Πολιτείες και επίσημα εξελέγη πρόεδρος του σλοβενικού Λαϊκού κόμματος στην εξορία. Πέθανε στο Κλίβελαντ του Οχάιο, και τον διαδέχθηκε ο Μίλος Στάρε στο Λαϊκό κόμμα..
rdf:langString
Miha Krek (28 September 1897 – 18 November 1969) was a Slovenian lawyer and conservative politician. Between 1941 and 1969, he was the informal leader of the Slovenian anti-Communist emigration. Born in the Upper Carniolan village of Leskovica, he studied at the St. Stanislaus Institute in Šentvid near Ljubljana. During World War I, he was drafted in the Austro-Hungarian Army. After the war, he studied law at the universities of Zagreb and Ljubljana, where he obtained his PhD in 1930. Until 1935, he had a law firm in Ljubljana.
rdf:langString
rdf:langString
Μίχα Κρεκ
rdf:langString
Miha Krek
rdf:langString
Miha Krek
rdf:langString
Miha Krek
xsd:date
1969-11-18
xsd:date
1897-09-28
xsd:integer
22826070
xsd:integer
1105858307
xsd:date
1897-09-28
<second>
1930.0
xsd:date
1969-11-18
xsd:integer
200
rdf:langString
Minister of Education
rdf:langString
Stevan Ćirić
rdf:langString
Miloš Trifunović
xsd:date
1941-03-27
xsd:date
1939-08-26
rdf:langString
Ο Μίχα Κρεκ (σλοβενικά: Miha Krek) (28 Σεπτεμβρίου 1897 - 18 Νοεμβρίου 1969) ήταν σλοβένος δικηγόρος και συντηρητικός πολιτικός. Μεταξύ 1941 και 1969, ήταν ο άτυπος αρχηγός της σλοβενικής αντικομμουνιστικής μετανάστευσης. Γεννήθηκε στην Άνω Καρνολία της Αυστροουγγαρίας στο χωριό Λεσκοβίτσα,, σπούδασε στο "Ινστιτούτο Αγίου Στανισλάους" στη Σεντβίντ κοντά στη Λιουμπλιάνα. Κατά τη διάρκεια του Α΄παγκοσμίου πολέμου πολέμησε με τον Αυστροουγγρικό στρατό. Μετά τον πόλεμο σπούδασε νομικά στα πανεπιστήμια του Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνα όπου απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1930. Μέχρι το 1935 είχε δικηγορικό γραφείο στη Λιουμπλιάνα. Προσχώρησε στο συντηρητικό Σλοβενικό καθολικό Λαϊκό κόμμα το 1921. Αρχικά υπηρέτησε στους πολιτιστικούς συλλόγους του κόμματος. Υπηρέτησε επίσης ως πρόεδρος του σλοβενικού τμήματος της καθολικής δράσης, και αρχισυντάκτης της κύριας συντηρητικής εφημερίδας "Slovenec". Κατά τη διάρκεια της βασιλικής δικτατορίας του βασιλιά Αλέξανδρου Καραγιώργεβιτς της Γιουγκοσλαβίας διετέλεσε αντιπρόεδρος του κόμματος. Το 1936 έγινε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του . Το 1938 εξελέγη μέλος του κοινοβουλίου του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας στον κατάλογο της Γιουγκοσλαβικής Ριζοσπαστικής κοινότητας των οποίων οι σλοβένοι του Λαϊκού Κόμματος ήταν μέρος του μεταξύ 1935 και 1941. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους έγινε Υπουργός κατασκευών και διατήρησε το υπουργείο του έως τον Φεβρουάριο του 1939. Το 1940 διορίστηκε Υπουργός Παιδείας. Μετά το θάνατο του Άντον Κόροσετς έγινε γενικός γραμματέας της Γιουγκοσλαβικής Ριζοσπαστικής κοινότητας στην και έγινε έτσι η δεύτερος πιο σημαίνοντας πολιτικός της Σλοβενίας και του Λαϊκού κόμματος μετά τον . Μετά την εισβολή του Άξονα στη Γιουγκοσλαβία τον Απρίλιο του 1941 μετανάστευσε στην Παλαιστίνη και στη συνέχεια στο Λονδίνο, ως μέλος της Γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης στην εξορία. Μετά το θάνατο του Φραν Κούλοβετς στην αεροπορική επιδρομή του Βελιγραδίου έγινε ο ηγέτης στην εξορία του σλοβενικού Λαϊκού κόμματος, ενώ έγινε ηγέτης του κόμματος στην κατεχόμενη Σλοβενία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δημοσίευσε αρκετά μανιφέστα προτρέποντας τους Σλοβένους χωρίς μεγάλη επιτυχία να ενταχθούν στους Τσέτνικ του Ντράζα Μιχαήλοβιτς. Υποστήριξε επίσης επαφές με τη μη κομμουνιστική υπόγεια αντίσταση της Σλοβενίας που είναι γνωστή ως "σλοβενικό σύμφωνο". Το 1944 ήταν αντίθετος με τη συμφωνία των Τίτο και Σούμπατιτς με την οποία η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση στην εξορία αναγνώρισε τους παρτιζάνους. Το ίδιο έτος μετακόμισε στη Ρώμη όπου οργάνωσε το Εθνικό συμβούλιο της Σλοβενίας στο εξωτερικό, το οποίο ήταν σε αντίθεση με την κομμουνιστική ηγεσία του απελευθερωτικού μετώπου στη Σλοβενία. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους του 1945 συνέγραψε ένα μανιφέστο με τίτλο «Η Κυβέρνηση του Τίτο και ο ολοκληρωτισμός», μαζί με τον ηγέτη του Σοσιαλιστικού κόμματος της Γιουγκοσλαβίας και τον ηγέτη του Ανεξάρτητου Δημοκρατικού κόμματος . Το 1946 δικάστηκε ερήμην από τις νέες Γιουγκοσλαβικές κομμουνιστικές αρχές με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και των εγκλημάτων πολέμου και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης. Παρέμεινε στη Ρώμη μέχρι το 1947 όπου οργάνωσε μαζί με τον ένα δίκτυο που βοήθησε στη μετανάστευση χιλιάδων Σλοβένων ιδίως για την Αργεντινή και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1947 πήγε και ο ίδιος στις Ηνωμένες Πολιτείες και επίσημα εξελέγη πρόεδρος του σλοβενικού Λαϊκού κόμματος στην εξορία. Πέθανε στο Κλίβελαντ του Οχάιο, και τον διαδέχθηκε ο Μίλος Στάρε στο Λαϊκό κόμμα..
rdf:langString
Miha Krek (28 September 1897 – 18 November 1969) was a Slovenian lawyer and conservative politician. Between 1941 and 1969, he was the informal leader of the Slovenian anti-Communist emigration. Born in the Upper Carniolan village of Leskovica, he studied at the St. Stanislaus Institute in Šentvid near Ljubljana. During World War I, he was drafted in the Austro-Hungarian Army. After the war, he studied law at the universities of Zagreb and Ljubljana, where he obtained his PhD in 1930. Until 1935, he had a law firm in Ljubljana. Krek joined the conservative Catholic Slovene People's Party in 1921. Initially, he served in the Party's auxiliary cultural associations. He also served as the president of the Slovenian section of the Catholic Action, and chief editor of the main conservative newspaper . During the royal dictatorship of king Alexander I of Yugoslavia, he served as vice-president of the party. In 1936, he became minister without portfolio in the cabinet of Milan Stojadinović. In 1938, he was elected Member of the Parliament of the Kingdom of Yugoslavia on the list of the Yugoslav Radical Community, of which the Slovene People's Party was part between 1935 and 1941. In December of the same year, he became Minister of Constructions. He maintained the ministry in the government of Dragiša Cvetković, formed after Stojadinović's downfall in February 1939. In 1940, he was named Minister of Education in the Cvetković-Maček coalition government. After the death of Anton Korošec, Krek became General Secretary of the Yugoslav Radical Community in the Drava Banovina, and thus the second most influential politician in the Slovene People's Party after . After the Axis invasion of Yugoslavia in April 1941, Krek emigrated to Palestine and then to London, as a member of the Yugoslav Government in Exile, led by Dušan Simović. Following the death of Fran Kulovec in the Belgrade air raid, Krek became the exile leader of the Slovene People's Party, while Marko Natlačen became the party's leader in occupied Slovenia. Together with fellow party member Franc Snoj, Krek became the Slovene representative the Yugoslav exile governments of Slobodan Jovanović and Miloš Trifunović. During this time, he published several manifestos urging the Slovenes, without much success, to join the Chetnik resistance movement of Draža Mihailović. He also maintained contacts with the Slovene non-Communist underground resistance, known as the Slovene Covenant. In 1944, he opposed the Tito-Šubašić Agreement, with which the Yugoslav government in exile recognized the Yugoslav partisans. The same year, he moved to Rome, where he organized the Slovenian National Council Abroad, which was opposed to the Communist-led Liberation Front of the Slovenian People. In May and June 1945, he tried unsuccessfully to prevent the re-patriation of the Slovene Home Guard to Yugoslavia. In September of the same year, he co-authored a manifesto titled "Tito's Government is Introducing Totalitarianism", together with the leader of the Socialist Party of Yugoslavia Živko Topalović and the leader of the Independent Democratic Party Adam Pribićević. In 1946, Krek was tried in absentia by the new Yugoslav Communist authorities on charges of high treason and war crimes and sentenced to 15 years of prison. He stayed in Rome until 1947, where he organized, together with Ivan Ahčin, a network that helped in the emigration of tens and thousands of Slovenes, especially to Argentina and to the United States. In 1947, he moved to the United States himself, and was officially elected as president of the Slovene People's Party in Exile. During 1949, he assisted Reuben H. Markham, who edited "Communists Crush Churches in Eastern Europe," with material on Yugoslavia. He died in Cleveland, Ohio, and was succeeded by as the President of the Slovene People's Party.
xsd:nonNegativeInteger
7623