Messianic Secret
http://dbpedia.org/resource/Messianic_Secret an entity of type: Thing
السر المسيحاني يشير إلى أن عيسى/يسوع أمر أتباعه بعدم الإعلان للآخرين أنه المسيح، كما في مقاطع معينة من العهد الجديد وخاصة في إنجيل مرقس. وقد حاول منذ William Wrede تفسير السبب.
rdf:langString
Fonto inspira:[1] Per mesia sekreto oni intencas la sintenon, laŭ hipotezoj de iuj historiistoj, praktikitan de Jesuo dum la publika ministerio, dum kiu li provus teni sekreta sian mesian identecon foje al disĉiploj (oni vidu: Mt 16,15-20; Mk 8,29-30; Lk 9,20-21), foje al miraklitoj (Mk 1,44;Mk 5,43;Mk 7,36;Mk 8,26), foje al la demonoj (Mk 1,25;Mk 1,34;Mk 3,12) eble por eviti esti vidita ĉe la entuziasmaj amasoj kiel mesio triumfa liberanto. Subtenantoj de ekzisto de tiu sekreto asertas ke, nur kiam komenciĝis lia pasionon, kiam li estis forlasita de la amasoj kaj de la disĉiploj, Jesuo sin malkaŝe proklamis Kristo-Mesio (vidu: Mk 14,61-62).
rdf:langString
The Messianic Secret is a motif in the Gospel of Mark, in which Jesus is portrayed as commanding his followers to maintain silence about his Messianic mission. Attention was first drawn to this motif in 1901 by William Wrede. Part of Wrede's theory involved statements in the New Testament by Jesus to demons who recognize his divine nature as well as to his followers not to reveal to others that he is the Messiah. Wrede suggested that this theme was not historical but was an addition by the author of Mark. Wrede's broad concept of the Messianic Secret also involved the use of parables by Jesus.
rdf:langString
Le secret messianique est un thème majeur de l'exégèse biblique et de la théologie chrétienne. Il concerne avant tout plusieurs passages de l'Évangile selon Marc où Jésus de Nazareth accomplit des guérisons miraculeuses mais enjoint à ses disciples de garder le silence sur ces prodiges. Chez les biblistes, ce silence volontaire sur son rôle de messie porte le nom allemand de « Messiasgeheimnis » (« secret messianique »), expression créée en 1901 par William Wrede avec son ouvrage Das Messiasgeheimnis in den Evangelien : Zugleich ein Beitrag zum Verständnis des Markusevangeliums.
rdf:langString
Con segreto messianico si intende l'atteggiamento che, secondo le ipotesi di alcuni storici, avrebbe tenuto Gesù durante il suo ministero pubblico, durante il quale avrebbe tentato di tenere nascosta la sua identità messianica talvolta ai discepoli (Mt16,15-20;Mc8,29-30;Lc9,20-21), talvolta ai miracolati (Mc1,44;Mc5,43;Mc7,36;Mc8,26), talvolta ai demoni esorcizzati (Mc1,25;Mc1,34;Mc3,12) forse per evitare di essere visto dalla folla entusiasta come un messia liberatore trionfale. Coloro i quali sostengono l'esistenza di tale segreto affermano che, solamente quando iniziò la sua passione, quando fu abbandonato dalla folla e dai discepoli, Gesù si sarebbe riconosciuto apertamente come il Cristo-Messia (Mc14,61-62).
rdf:langString
rdf:langString
السر المسيحاني
rdf:langString
Mesia sekreto
rdf:langString
Secret messianique
rdf:langString
Segreto messianico
rdf:langString
Messianic Secret
xsd:integer
4625952
xsd:integer
1124086240
rdf:langString
السر المسيحاني يشير إلى أن عيسى/يسوع أمر أتباعه بعدم الإعلان للآخرين أنه المسيح، كما في مقاطع معينة من العهد الجديد وخاصة في إنجيل مرقس. وقد حاول منذ William Wrede تفسير السبب.
rdf:langString
Fonto inspira:[1] Per mesia sekreto oni intencas la sintenon, laŭ hipotezoj de iuj historiistoj, praktikitan de Jesuo dum la publika ministerio, dum kiu li provus teni sekreta sian mesian identecon foje al disĉiploj (oni vidu: Mt 16,15-20; Mk 8,29-30; Lk 9,20-21), foje al miraklitoj (Mk 1,44;Mk 5,43;Mk 7,36;Mk 8,26), foje al la demonoj (Mk 1,25;Mk 1,34;Mk 3,12) eble por eviti esti vidita ĉe la entuziasmaj amasoj kiel mesio triumfa liberanto. Subtenantoj de ekzisto de tiu sekreto asertas ke, nur kiam komenciĝis lia pasionon, kiam li estis forlasita de la amasoj kaj de la disĉiploj, Jesuo sin malkaŝe proklamis Kristo-Mesio (vidu: Mk 14,61-62). Reale, la ordonoj altruditaj al la demonoj estas ĉiam malfruaj: ili jam publike deklaris la mesian dignecon de Jesuo. La ordonoj altruditaj al la miraklitoj unuavide ŝajnas male absurdaj ĉar senefikaj: post la sanigo de leprulo(Mk 1,40-45), ekzemple, Jesuo estus altrudinta du ordonojn unu kontraŭ la alia. La unua estus ĝuste tiu de la silento pri la miraklo, dum la dua estus tiu de la prezentiĝo al la sacerdoto kaj de la ofero pro sia purigo laŭ la mosea leĝo. Tial, iuj ekzegezistoj kritikis kaj dubigis pri la teorio de la ekzisto de mesia sekreto.
rdf:langString
The Messianic Secret is a motif in the Gospel of Mark, in which Jesus is portrayed as commanding his followers to maintain silence about his Messianic mission. Attention was first drawn to this motif in 1901 by William Wrede. Part of Wrede's theory involved statements in the New Testament by Jesus to demons who recognize his divine nature as well as to his followers not to reveal to others that he is the Messiah. Wrede suggested that this theme was not historical but was an addition by the author of Mark. Wrede's broad concept of the Messianic Secret also involved the use of parables by Jesus. Wrede's theory had an inherent inter-relationship with the hypothesis of Markan priority, which Wrede eventually abandoned, but some of his followers accepted. The theory of the Messianic secret was strongly criticized in the first years of the 20th century, then gained acceptance in the 1920s. It eventually began to lose support and by the 1970s it no longer existed as Wrede had proposed it. Since Wrede, attempts to decipher Mark's characterization of the disciples and the "Messianic Secret" have been centerstage.
rdf:langString
Le secret messianique est un thème majeur de l'exégèse biblique et de la théologie chrétienne. Il concerne avant tout plusieurs passages de l'Évangile selon Marc où Jésus de Nazareth accomplit des guérisons miraculeuses mais enjoint à ses disciples de garder le silence sur ces prodiges. Chez les biblistes, ce silence volontaire sur son rôle de messie porte le nom allemand de « Messiasgeheimnis » (« secret messianique »), expression créée en 1901 par William Wrede avec son ouvrage Das Messiasgeheimnis in den Evangelien : Zugleich ein Beitrag zum Verständnis des Markusevangeliums. En exégèse, cette notion est indissociable de l'antériorité de Marc. Dans l'histoire du christianisme, elle recoupe les interrogations sur la manière dont les premières communautés percevaient Jésus.
rdf:langString
Con segreto messianico si intende l'atteggiamento che, secondo le ipotesi di alcuni storici, avrebbe tenuto Gesù durante il suo ministero pubblico, durante il quale avrebbe tentato di tenere nascosta la sua identità messianica talvolta ai discepoli (Mt16,15-20;Mc8,29-30;Lc9,20-21), talvolta ai miracolati (Mc1,44;Mc5,43;Mc7,36;Mc8,26), talvolta ai demoni esorcizzati (Mc1,25;Mc1,34;Mc3,12) forse per evitare di essere visto dalla folla entusiasta come un messia liberatore trionfale. Coloro i quali sostengono l'esistenza di tale segreto affermano che, solamente quando iniziò la sua passione, quando fu abbandonato dalla folla e dai discepoli, Gesù si sarebbe riconosciuto apertamente come il Cristo-Messia (Mc14,61-62). In realtà, gli ordini imposti ai demoni sono sempre tardivi: essi stessi hanno già dichiarato pubblicamente la dignità messianica di Gesù. Gli ordini imposti ai miracolati sembrano invece assurdi: dopo la guarigione di un lebbroso (Mc1,40-45), ad esempio, Gesù avrebbe imposto due ordini incompatibili l'uno con l'altro. Il primo sarebbe appunto quello di mantenere il silenzio riguardo al miracolo, mentre il secondo sarebbe quello di presentarsi al sacerdote e offrire per la sua purificazione quello che prescrive la legge di Mosè. Pertanto, alcuni esegeti hanno messo in discussione la teoria dell'esistenza di un segreto messianico.
xsd:nonNegativeInteger
11968
