Mesopropithecus
http://dbpedia.org/resource/Mesopropithecus an entity of type: WikicatLemurs
El mesopropitec (Mesopropithecus) és un gènere extint de lèmurs de mida petita-mitjana que inclou tres espècies: M. dolichobrachion, M. globiceps i M. pithecoides. Juntament Palaeopropithecus, Archaeoindris i Babakotia, forma la família dels lèmurs peresós (paleopropitècids). En el passat es cregué que era un índrid, car el crani és similar al dels sifaques d'avui en dia, però un descobert recentment revelà que el mesopropitec tenia les potes anteriors més llargues que les posteriors - un caràcter distintiu que es dona en els lèmurs peresós però no en els índrids.
rdf:langString
السيفاكا الوسيط (الاسم العلمي:‡Mesopropithecus) هو جنس منقرض من الحيوانات يتبع الفصيلة الإندرية من رتبة الرئيسيات.
rdf:langString
Mesopropithecus is een geslacht van uitgestorven lemuren uit de familie Palaeopropithecidae die voorkwamen in Madagaskar in het Holoceen.
rdf:langString
Мезопропитеки (лат. Mesopropithecus) — вымерший род ленивцевых лемуров, обитавших на Мадагаскаре в плейстоцене и голоцене. К настоящему времени к роду относят три вида: M. dolichobrachion, M. globiceps и M. pithecoides. По размерам мезопропитеки были мельче остальных ленивцевых лемуров, но крупней современных мадагаскарских лемуров, достигая по весу (в зависимости от вида) 10—14 килограммов. Все мезопропитеки были растительноядными, их диета состояла из листьев, плодов и семян. Мезопропитеки известны по субфоссильным останкам и вымерли недавно: возраст подвергнутых радиоуглеродному анализу останков определяется VI—VII веком новой эры, уже после прихода на Мадагаскар человека, и возможно, что охота и сведение лесов стали причиной вымирания этого рода.
rdf:langString
Mesopropithecus ist eine ausgestorbene Gattung der Primaten aus der Gruppe der Palaeopropithecidae. Sie lebte bis vor rund 500 Jahren auf der Insel Madagaskar. Wie alle Palaeopropithecinae hatte Mesopropithecus stark verlängerte Vordergliedmaßen und andere anatomische Merkmale, die auf eine suspensorische (nach unten an den Bäumen hängende) Lebensweise ähnlich den Faultieren hinweisen. Der Bau des Schädels glich dem der Sifakas, war aber deutlich größer. Man schätzt das Gewicht der Tiere auf rund zehn Kilogramm. Es werden drei Arten unterschieden:
rdf:langString
Ο Μεσοπροπίθηκος (Mesopropithecus) είναι εξαφανισμένο γένος μικρού έως μέσου μεγέθους λεμούριου, στρεψίρρινου πρωτεύοντος, από την Μαδαγασκάρη, το οποίο περιλαμβάνει τα είδη M. dolichobrachion, M. globiceps, και M. pithecoides. Μαζί με τον , τον Αρχαιοίντρις, και τον Μπαμπακότια είναι μέλος της οικογένειας των βραδύποδων λεμούριων (Παλαιοπροπιθηκίδες, Palaeopropithecidae). Κάποτε θεωρούνταν λόγω του ότι το κρανίο του ήταν παρόμοιο με αυτό των σύγχρονων , ωστόσο ένας (ο σκελετός εκτός από τα οστά του κρανίου) που βρέθηκε πρόσφατα δείχνει ότι ο Μεσοπροπίθηκος είχε μακρύτερα πρόσθια άκρα από ότι οπίσθια, χαρακτηριστικό κοινό στους βραδύποδες λεμούριους αλλά όχι στους ιντριίδες. Ωστόσο, καθώς είχε τα πιο κοντά πρόσθια άκρα από όλους τους βραδύποδες λεμούριους, θεωρείται ότι ήταν πιο τετράποδ
rdf:langString
Mesopropithecus es un género extinto de lémures de pequeño a mediano tamaño. Este género de primates estrepsirrinos endémicos de Madagascar incluye tres especies: M. dolichobrachion, M. globiceps y M. pithecoides. Junto con Palaeopropithecus, Archaeoindris y Babakotia forma la familia Palaeopropithecidae, o lémures perezosos. En su día este género se consideró como parte de los índridos porque su cráneo es similar al de los actuales sifacas, pero un esqueleto postcraneal recientemente descubierto muestra que Mesopropithecus tenía unos miembros superiores más largos que los inferiores, un rasgo característico de los lémures perezosos, pero no de los índridos. Sin embargo, dado que tenían los miembros superiores más cortos de todos los lémures perezosos, se cree que Mesopropithecus era proba
rdf:langString
Mesopropithecus ("middle sifaka" from Ancient Greek μέσος (mésos), “middle” + Modern Latin propithecus, "sifaka") is an extinct genus of small to medium-sized lemur, or strepsirrhine primate, from Madagascar that includes three species, M. dolichobrachion, M. globiceps, and M. pithecoides. Together with Palaeopropithecus, Archaeoindris, and Babakotia, it is part of the sloth lemur family (Palaeopropithecidae). Once thought to be an indriid because its skull is similar to that of living sifakas, a recently discovered postcranial skeleton shows Mesopropithecus had longer forelimbs than hindlimbs—a distinctive trait shared by sloth lemurs but not by indriids. However, as it had the shortest forelimbs of all sloth lemurs, it is thought that Mesopropithecus was more quadrupedal and did not use
rdf:langString
Mesopropithecus est un genre éteint de petits ou moyens lémuriens originaires de Madagascar et qui comprend trois espèces : M. dolichobrachion, M. globiceps et M. pithecoides. Avec les genres Palaeopropithecus, Archaeoindris et Babakotia, il fait partie de la famille des Palaeopropithecidae.
rdf:langString
Mesopropithecus è un genere di lemuri estinti vissuti fino a circa 500 anni fa in Madagascar. Possedeva arti anteriori più lunghi rispetto ai posteriori, che assieme ad altre caratteristiche anatomiche ne lasciano presupporre uno stile di vita arboricolo simile a quello dei bradipi, con alimentazione a base di foglie.Il cranio presentava invece costruzione molto simile a quella dei sifaka, coi quali questi animali sono imparentati ed ai quali somigliavano probabilmente molto, fatta eccezione per le dimensioni ed il peso, che doveva raggiungere i 10 kg.
rdf:langString
Mesopropithecus är ett utdött släkte av lägre primater (Strepsirrhini) som levde på Madagaskar. De sista medlemmarna av släktet kan ha levt under 600-talet. Hittills blev tre arter av släktet beskrivna:
* M. dolichobrachion upptäcktes 1986 och beskrevs 1996.
* M. globiceps hittades i centrala Madagaskar och beskrevs 1936.
* M. pithecoides beskrevs 1905. Fossil av arten hittades på flera olika platser.
rdf:langString
rdf:langString
سيفاكا وسيط
rdf:langString
Mesopropitec
rdf:langString
Mesopropithecus
rdf:langString
Μεσοπροπίθηκος
rdf:langString
Mesopropithecus
rdf:langString
Mesopropithecus
rdf:langString
Mesopropithecus
rdf:langString
Mesopropithecus
rdf:langString
Mesopropithecus
rdf:langString
Мезопропитеки
rdf:langString
Mesopropithecus
rdf:langString
Mesopropithecus
xsd:integer
26321288
xsd:integer
1095869668
xsd:double
2.1
rdf:langString
left
rdf:langString
Standing, 1905
xsd:integer
30
xsd:integer
570
rdf:langString
Right profile view of a short mammal skull, including the mandible
rdf:langString
Mesopropithecus globiceps skull
xsd:double
1.1
2
rdf:langString
Mesopropithecus range map.svg
rdf:langString
Subfossil sites for Mesopropithecus = M. dolichobrachion;' = M. globiceps;' = M. pithecoides
rdf:langString
EX
rdf:langString
rdf:langString
M. dolichobrachion (Simons et al., 1995)
rdf:langString
M. globiceps (Lamberton, 1936)
rdf:langString
M. pithecoides (Standing, 1905)
rdf:langString
Species
rdf:langString
Neopropithecus (Lamberton, 1936)
rdf:langString
Mesopropithecus
rdf:langString
Mesopropithecus placement within the lemur phylogeny
xsd:integer
30
rdf:langString
El mesopropitec (Mesopropithecus) és un gènere extint de lèmurs de mida petita-mitjana que inclou tres espècies: M. dolichobrachion, M. globiceps i M. pithecoides. Juntament Palaeopropithecus, Archaeoindris i Babakotia, forma la família dels lèmurs peresós (paleopropitècids). En el passat es cregué que era un índrid, car el crani és similar al dels sifaques d'avui en dia, però un descobert recentment revelà que el mesopropitec tenia les potes anteriors més llargues que les posteriors - un caràcter distintiu que es dona en els lèmurs peresós però no en els índrids.
rdf:langString
السيفاكا الوسيط (الاسم العلمي:‡Mesopropithecus) هو جنس منقرض من الحيوانات يتبع الفصيلة الإندرية من رتبة الرئيسيات.
rdf:langString
Ο Μεσοπροπίθηκος (Mesopropithecus) είναι εξαφανισμένο γένος μικρού έως μέσου μεγέθους λεμούριου, στρεψίρρινου πρωτεύοντος, από την Μαδαγασκάρη, το οποίο περιλαμβάνει τα είδη M. dolichobrachion, M. globiceps, και M. pithecoides. Μαζί με τον , τον Αρχαιοίντρις, και τον Μπαμπακότια είναι μέλος της οικογένειας των βραδύποδων λεμούριων (Παλαιοπροπιθηκίδες, Palaeopropithecidae). Κάποτε θεωρούνταν λόγω του ότι το κρανίο του ήταν παρόμοιο με αυτό των σύγχρονων , ωστόσο ένας (ο σκελετός εκτός από τα οστά του κρανίου) που βρέθηκε πρόσφατα δείχνει ότι ο Μεσοπροπίθηκος είχε μακρύτερα πρόσθια άκρα από ότι οπίσθια, χαρακτηριστικό κοινό στους βραδύποδες λεμούριους αλλά όχι στους ιντριίδες. Ωστόσο, καθώς είχε τα πιο κοντά πρόσθια άκρα από όλους τους βραδύποδες λεμούριους, θεωρείται ότι ήταν πιο τετράποδος στην κίνηση και δεν κρέμονταν από δέντρα τόσο όσο οι άλλοι βραδύποδες λεμούριοι. Και τα τρία είδη έτρωγαν φύλλα, φρούτα και σπόρους, αλλά με διαφορετικές αναλογίες. Ο M. pithecoides ήταν κυρίως φυλλοβόρος, αλλά έτρωγε και φρούτα ενώ σποραδικά σπόρους. Ο M. globiceps έτρωγε φρούτα και φύλλα, καθώς και μεγαλύτερη ποσότητα σπόρων από ότι ο M. pithecoides. Ο M. dolichobrachion είχε επίσης μικτή δίαιτα φρούτων και φύλλων, αλλά αναλύσεις υποδεικνύουν ότι κατανάλωνε περισσότερους σπόρους από ότι τα άλλα δύο είδη. Αν και σπάνια, τα τρία είδη ήταν ευρέως διαδεδομένα στο νησί, ωστόσο ήταν αναμεταξύ τους, με τον M. dolichobrachion στα βόρεια, τον M. pithecoides στα νότια και δυτικά, και τον M. globiceps στο κέντρο του νησιού. Ο M. dolichobrachion ήταν ο πιο ξεχωριστός από τα τρία είδη λόγω των μεγαλύτερων πρόσθιων άκρων του. Ο Μεσοπροπίθηκος ήταν ένας από τους μικρότερους, εξαφανισμένους πλέον, , αλλά ελαφρώς μεγαλύτερος από τους μεγαλύτερους επιζώντες λεμούριους. Είναι γνωστός μόνο από υποαπολιθωμένα κατάλοιπα, και εξαφανίστηκε μετά την άφιξη των ανθρώπων στο νησί, πιθανώς λόγω της πίεσης από το κυνήγι και της καταστροφής του ενδιαιτήματος του.
rdf:langString
Mesopropithecus ist eine ausgestorbene Gattung der Primaten aus der Gruppe der Palaeopropithecidae. Sie lebte bis vor rund 500 Jahren auf der Insel Madagaskar. Wie alle Palaeopropithecinae hatte Mesopropithecus stark verlängerte Vordergliedmaßen und andere anatomische Merkmale, die auf eine suspensorische (nach unten an den Bäumen hängende) Lebensweise ähnlich den Faultieren hinweisen. Der Bau des Schädels glich dem der Sifakas, war aber deutlich größer. Man schätzt das Gewicht der Tiere auf rund zehn Kilogramm. Vermutlich war auch die Lebens- und Fortbewegungsweise von Mesopropithecus durch langsame, behäbige Bewegungen geprägt. Die Nahrung bestand wahrscheinlich hauptsächlich aus Blättern. Es werden drei Arten unterschieden:
* Von Mesopropithecus globiceps wurden subfossile Reste in Zentralmadagaskar gefunden.
* Mesopropithecus pithecoides war etwas größer und lebte im mittleren und westlichen Madagaskar.
* Mesopropithecus dolichobrachion wurde erst Mitte der 1990er-Jahre entdeckt. Das Aussterben dieser Tiere dürfte in ursächlichem Zusammenhang mit der Besiedlung Madagaskars durch die Menschen stehen, die erst vor rund 1500 Jahren begann. Im Anschluss daran sind eine Reihe von Primatenarten verschwunden, darunter auch die Riesenlemuren. Die Gründe dafür lagen in der Bejagung und der Lebensraumzerstörung, möglicherweise gekoppelt mit klimatischen Veränderungen. Mesopropithecus war die kleinste der ausgestorbenen Gattungen und könnte bis vor rund 500 Jahren gelebt haben.
rdf:langString
Mesopropithecus est un genre éteint de petits ou moyens lémuriens originaires de Madagascar et qui comprend trois espèces : M. dolichobrachion, M. globiceps et M. pithecoides. Avec les genres Palaeopropithecus, Archaeoindris et Babakotia, il fait partie de la famille des Palaeopropithecidae. On pensait autrefois que Mesopropithecus faisait partie de la famille des Indriidae parce que son crâne est semblable à celui des propithèques actuels mais un squelette découvert récemment montre que Mesopropithecus avait les membres antérieurs plus longs que les postérieurs, un trait distinctif des Palaeopropithecidae, absent chez les Indriidae. Toutefois, comme il avait les membres antérieurs les plus courts de tous les Palaeopropithecidae, on pense que Mesopropithecus était plutôt quadrupède et ne se déplaçait pas en se suspendant aux branches comme les autres Palaeopropithecidae. Les trois espèces mangeaient des feuilles, des fruits et des graines mais les proportions étaient différentes. M. pithecoides était avant tout un mangeur de feuilles (folivore) mais mangeait aussi de temps en temps des graines et des fruits. M. globiceps mangeait un mélange de fruits et de feuilles, ainsi qu'une plus grande quantité de graines que M. pithecoides. M. dolichobrachion consommait également un mélange de fruits et de feuilles, mais l'analyse de ses dents montre qu'il consommait encore plus de graines que les deux autres espèces. Bien que rares, les trois espèces ont été largement réparties à travers l'île et vicariantes entre elles avec M. dolichobrachion vivant dans le nord, M. pithecoides dans le sud et l'ouest et M. globiceps dans le centre de l'île. M. dolichobrachion est le plus distinct des trois espèces en raison de ses bras plus longs. Mesopropithecus était l'un des plus petits lémuriens subfossiles éteints, mais il était tout de même un peu plus grand que le plus grand des lémuriens encore vivants. Connu seulement par ses restes, il est mort après l'arrivée des humains sur l'île, probablement en raison de la pression de la chasse et de la destruction de ses habitats.
rdf:langString
Mesopropithecus es un género extinto de lémures de pequeño a mediano tamaño. Este género de primates estrepsirrinos endémicos de Madagascar incluye tres especies: M. dolichobrachion, M. globiceps y M. pithecoides. Junto con Palaeopropithecus, Archaeoindris y Babakotia forma la familia Palaeopropithecidae, o lémures perezosos. En su día este género se consideró como parte de los índridos porque su cráneo es similar al de los actuales sifacas, pero un esqueleto postcraneal recientemente descubierto muestra que Mesopropithecus tenía unos miembros superiores más largos que los inferiores, un rasgo característico de los lémures perezosos, pero no de los índridos. Sin embargo, dado que tenían los miembros superiores más cortos de todos los lémures perezosos, se cree que Mesopropithecus era probablemente más cuadrúpedo y no usaba la suspensión (colgados de las ramas en lugar de sentados) tanto como los demás lémures perezosos. Las tres especies comían hojas, frutas y semillas, pero las proporciones eran diferentes. M. pithecoides era fundamentalmente folívoro, pero también se alimentaba de fruta y ocasionalmente de semillas. M. globiceps comía una mezcla de frutas y hojas, así como una cantidad más grande de semillas que M. pithecoides. M. dolichobrachion también consumía una dieta variada de frutas y hojas, pero el análisis de sus dientes sugiere que se alimentaba en mayor medida de semillas que las otras dos especies. Aunque poco comunes, las tres especies estuvieron extensamente distribuidas a través de la isla aún alopátricas unas de otras, con M. dolichobrachion en el norte,M. pithecoides en el sur y oeste y M. globiceps en el centro de la isla. M. dolichobrachion era la más diferenciada de entre las tres, debido a sus brazos más largos. Mesopropithecus es uno de los lémures subfósiles extintos más pequeños, pero aun así era ligeramente mayor que los lémures actuales más grandes. Conocido solo por sus restos subfósiles, desapareció después de la llegada de los humanos a la isla, probablemente debido a la presión de la caza y la destrucción de su hábitat.
rdf:langString
Mesopropithecus ("middle sifaka" from Ancient Greek μέσος (mésos), “middle” + Modern Latin propithecus, "sifaka") is an extinct genus of small to medium-sized lemur, or strepsirrhine primate, from Madagascar that includes three species, M. dolichobrachion, M. globiceps, and M. pithecoides. Together with Palaeopropithecus, Archaeoindris, and Babakotia, it is part of the sloth lemur family (Palaeopropithecidae). Once thought to be an indriid because its skull is similar to that of living sifakas, a recently discovered postcranial skeleton shows Mesopropithecus had longer forelimbs than hindlimbs—a distinctive trait shared by sloth lemurs but not by indriids. However, as it had the shortest forelimbs of all sloth lemurs, it is thought that Mesopropithecus was more quadrupedal and did not use suspension as much as the other sloth lemurs. All three species ate leaves, fruits, and seeds, but the proportions were different. M. pithecoides was primarily a leaf-eater (folivores), but also ate fruit and occasionally seeds. M. globiceps ate a mix of fruits and leaves, as well as a larger quantity of seeds than M. pithecoides. M. dolichobrachion also consumed a mixed diet of fruits and leaves, but analysis of its teeth suggests that it was more of a seed predator than the other two species. Although rare, the three species were widely distributed across the island yet allopatric to each other, with M. dolichobrachion in the north, M. pithecoides in the south and west, and M. globiceps in the center of the island. M. dolichobrachion was the most distinct of the three species due to its longer arms. Mesopropithecus was one of the smallest of the known extinct subfossil lemurs, but was still slightly larger than the largest living lemurs. Known only from subfossil remains, it died out after the arrival of humans on the island, probably due to hunting pressure and habitat destruction.
rdf:langString
Mesopropithecus è un genere di lemuri estinti vissuti fino a circa 500 anni fa in Madagascar. Possedeva arti anteriori più lunghi rispetto ai posteriori, che assieme ad altre caratteristiche anatomiche ne lasciano presupporre uno stile di vita arboricolo simile a quello dei bradipi, con alimentazione a base di foglie.Il cranio presentava invece costruzione molto simile a quella dei sifaka, coi quali questi animali sono imparentati ed ai quali somigliavano probabilmente molto, fatta eccezione per le dimensioni ed il peso, che doveva raggiungere i 10 kg. L'estinzione di questi animali è stata probabilmente causata dalla colonizzazione dell'isola da parte degli uomini a partire dal 500 d.C., in seguito alla quale sono infatti scomparse numerose specie di proscimmie di grandi dimensioni (delle quali i Mesopropithecus erano quelle di minori dimensioni): probabilmente, alla caccia ed alla distruzione dell'habitat si sommarono anche dei cambiamenti climatici che ne causarono la scomparsa.
rdf:langString
Mesopropithecus is een geslacht van uitgestorven lemuren uit de familie Palaeopropithecidae die voorkwamen in Madagaskar in het Holoceen.
rdf:langString
Mesopropithecus är ett utdött släkte av lägre primater (Strepsirrhini) som levde på Madagaskar. De sista medlemmarna av släktet kan ha levt under 600-talet. Hittills blev tre arter av släktet beskrivna:
* M. dolichobrachion upptäcktes 1986 och beskrevs 1996.
* M. globiceps hittades i centrala Madagaskar och beskrevs 1936.
* M. pithecoides beskrevs 1905. Fossil av arten hittades på flera olika platser. Skallens konstruktion liknar sifakornas (Propithecus) skalle men andra kännetecken är förenlig med andra utdöda primater från Madagaskar och de sammanfattas därför i familjen Palaeopropithecidae. Ett skelett som tillskrevs arten M. pithecoides hade påfallande långa främre extremiteter. På grund av detta fynd antas att arterna främst vistades i träd och att de vägde omkring 10 kg. Födan utgjordes troligen av blad då tänderna liknar tänder av andra bladätare.
rdf:langString
Мезопропитеки (лат. Mesopropithecus) — вымерший род ленивцевых лемуров, обитавших на Мадагаскаре в плейстоцене и голоцене. К настоящему времени к роду относят три вида: M. dolichobrachion, M. globiceps и M. pithecoides. По размерам мезопропитеки были мельче остальных ленивцевых лемуров, но крупней современных мадагаскарских лемуров, достигая по весу (в зависимости от вида) 10—14 килограммов. Все мезопропитеки были растительноядными, их диета состояла из листьев, плодов и семян. Мезопропитеки известны по субфоссильным останкам и вымерли недавно: возраст подвергнутых радиоуглеродному анализу останков определяется VI—VII веком новой эры, уже после прихода на Мадагаскар человека, и возможно, что охота и сведение лесов стали причиной вымирания этого рода.
rdf:langString
Map of Madagascar, off the southeast coast of Africa, with one red dot in the extreme north of the island, two blue dots near the middle, and seven green dots in the southwest and west parts of the island.
xsd:nonNegativeInteger
32155