Melian Dialogue
http://dbpedia.org/resource/Melian_Dialogue an entity of type: WikicatWarsInvolvingAncientGreece
Mélský dialog je epizoda popsaná Thúkydidem v Dějinách peloponéské války (kniha 5, kapitoly 84–116), která se odehrála během athénského obléhání ostrova Mélos v roce 416 př. n. l. Jde o rozhovor mezi vyslanci Athén a vládci Mélu. Thúkidydés byl v této době v exilu a jednání se neúčastnil, tudíž je jeho popis pouze parafrází údajného dialogu.
rdf:langString
El diálogo de los melios es un pasaje perteneciente al Libro V (85-113) de la Historia de la guerra del Peloponeso, escrita por el historiador griego Tucídides. El diálogo es un ejemplo clásico del choque entre las ideas liberales y las realistas sobre las relaciones internacionales y con frecuencia se lo parafrasea en discusiones de carácter realista. Se trata de un texto inusual debido a que está escrito como diálogo teatral y no a modo de registro de enfrentamiento discursivo, tal como Tucídides escribía habitualmente.
rdf:langString
Мелосский диалог — отрывок, содержащийся в «Истории Пелопоннесской войны» Фукидида, который описывает проблему противостояния между народом острова Мелос (находился в южной части Эгейского моря) и афинянами в 416—415 гг.до н. э.
rdf:langString
حوار ميلوس هو مقطوعة نقاش قام بادراجها في كتابه تاريخ الحرب البيلوبونيسية. وهي الحرب المدمرة والتي استمرت لمدة 27 سنة من القتال الدموي (431-404 قبل الميلاد) وذلك بين المدينتين القوّيتين أثينا واسبرطة. وهذا الحوار هو واحد من خطابين في الكتاب (الخطاب الآخر يتناول الدفاع عن الديموقراطية الاثينية في تأبين بيريكلس في بداية الكتاب). ليس من الضرورة أن تكون هذه الخطابات مكتوبة كما حصلت بالحقيقة، ولكن تم إدخالها في النص بغاية البلاغة الادبية. تجري أحداث هذا الخطاب بعد 15 عام على بدء الحرب البيلوبونيسية، وذلك في المواجهة بين الاثينيين وأهل جزيرة ميلوس من 415 -416 قبل الميلاد، وهي جزيرة صغيرة تقع في جنوب بحر إيجة إلى الشرق من اسبرطه. طالب الاثينيون أن يقوم شعب ميلوس بتسليم مدينتهم وأن يدفعوا الجزية أو يواجهوا تدمير مدينتهم. قام أهل ميلوس بالدفاع عن حقهم بالبقاء على الحياد، واستنجدوا بحس أثينا الأخلا
rdf:langString
Ο Διάλογος των Μηλίων με τους Αθηναίους είναι ένα από τα δραματικότερα επεισόδια του Πελοποννησιακού Πολέμου και εξιστορείται στο 5ο βιβλίο της Ιστορίας του Θουκυδίδη. Ο διάλογος αυτός έχει μείνει στην ιστορία ως η αντιπαράθεση του δικαίου έναντι της ισχύος.
rdf:langString
Der Melierdialog bezeichnet eine berühmte Episode im Geschichtswerk „Der Peloponnesische Krieg“ des griechischen Historikers Thukydides (Buch 5, Kapitel 84–116). Dabei handelt es sich um die in Wechselreden gefasste Auseinandersetzung einerseits zwischen den Vertretern der mit Krieg drohenden Hegemonialmacht Athen, die ultimativ die Unterwerfung der Inselbewohner von Melos unter das attische Seebund-Regime verlangen, und den Verhandlungsführern der Melier andererseits, die Melos die Unabhängigkeit von Athen zu erhalten suchen.
rdf:langString
Le Dialogue mélien, plus précisément le dialogue entre les Athéniens et les Méliens, est un débat inclus par Thucydide dans son Histoire de la guerre du Péloponnèse, récit du conflit opposant les puissantes cités grecques de Sparte et d’Athènes à la fin du Ve siècle av. J.-C., soldé par l'effondrement de cette dernière. Le Dialogue mélien a lieu dans la quinzième année de guerre, lors de la confrontation en 416-415 entre les Athéniens et le peuple de Mélos, petite île située dans le sud de la mer Égée, à l'est de Sparte. Les Athéniens exigent que les Méliens se soumettent et paient un tribut, sous peine de voir leur cité détruite. Les Méliens affirment leur droit de rester neutres, faisant appel au sens de la justice des Athéniens et à leur compassion envers une petite cité pacifique et sa
rdf:langString
Diálogo meliano ou diálogo de Melos é uma passagem da obra de Tucídides sobre a Guerra do Peloponeso. Retrata um exemplo clássico do confronto do liberalismo com o realismo dentro do campo de relações internacionais e é usualmente parafraseado nas discussões que envolvam o pensamento realista. É uma peça peculiar, dada a sua escrita em forma de diálogo teatral, bastante diferente do estilo típico de Tucídides. Frente a essas alegações, os atenienses adotam a postura mais rigorosa que se encontra no realismo: Ou, numa versão mais sintética:
rdf:langString
rdf:langString
حوار ميلوس
rdf:langString
Mélský dialog
rdf:langString
Melierdialog
rdf:langString
Διάλογος Αθηναίων-Μηλίων
rdf:langString
Diálogo de los melios
rdf:langString
Dialogue mélien
rdf:langString
Melian Dialogue
rdf:langString
Diálogo meliano
rdf:langString
Мелосский диалог
xsd:integer
358773
xsd:integer
946499410
rdf:langString
Mélský dialog je epizoda popsaná Thúkydidem v Dějinách peloponéské války (kniha 5, kapitoly 84–116), která se odehrála během athénského obléhání ostrova Mélos v roce 416 př. n. l. Jde o rozhovor mezi vyslanci Athén a vládci Mélu. Thúkidydés byl v této době v exilu a jednání se neúčastnil, tudíž je jeho popis pouze parafrází údajného dialogu.
rdf:langString
حوار ميلوس هو مقطوعة نقاش قام بادراجها في كتابه تاريخ الحرب البيلوبونيسية. وهي الحرب المدمرة والتي استمرت لمدة 27 سنة من القتال الدموي (431-404 قبل الميلاد) وذلك بين المدينتين القوّيتين أثينا واسبرطة. وهذا الحوار هو واحد من خطابين في الكتاب (الخطاب الآخر يتناول الدفاع عن الديموقراطية الاثينية في تأبين بيريكلس في بداية الكتاب). ليس من الضرورة أن تكون هذه الخطابات مكتوبة كما حصلت بالحقيقة، ولكن تم إدخالها في النص بغاية البلاغة الادبية. تجري أحداث هذا الخطاب بعد 15 عام على بدء الحرب البيلوبونيسية، وذلك في المواجهة بين الاثينيين وأهل جزيرة ميلوس من 415 -416 قبل الميلاد، وهي جزيرة صغيرة تقع في جنوب بحر إيجة إلى الشرق من اسبرطه. طالب الاثينيون أن يقوم شعب ميلوس بتسليم مدينتهم وأن يدفعوا الجزية أو يواجهوا تدمير مدينتهم. قام أهل ميلوس بالدفاع عن حقهم بالبقاء على الحياد، واستنجدوا بحس أثينا الأخلاقي للحفاظ على مدينة ضعيفة سالمة وغير قادرة على الدفاع عن نفسها. أجاب الاثينيون بشدة أن مسائل العدالة لا يمكن أن تناقش بين قوى غير متكافئة وقاموا بفرض حصار على ميلوس تطبيقا لتهديدهم السابق، كما قاموا بتجويع شعب المدينة حتى الاستسلام، بعد ذلك باشروا بذبح الرجال في سن الخدمة العسكرية، وباستعباد النساء والأطفال. وقد أصبح هذا العمل “شهيرا بكونه أسوأ الفظائع التي ارتكبها مجتمع يدعي اللياقة الإنسانية، بالإضافة إلى اعتبار هذا العمل واحد من التأكيدات الأكثر شهرة على حقوق السلطة المطلقة عبر التاريخ” الحجج قدّم الاثينيون بصراحة ومباشرة عرضا لأهل ميلوس بصفة انذار: اما الاستسلام ودفع الجزية لأثينا، أو مواجهة التدمير الشامل.جادل أهل ميلوس بأنّهم مدينة محايدة وليسوا على عداء مع أثينا وبالتالي لا يحتاج الاثينيون لسحقهم. أجاب الاثينيون بأنهم إذا قبلوا حيادية أهل ميلوس واستقلالهم، فسيبدون ضعفاء: سوف يظن الناس أنّهم قاموا بالعفو عن ميلوس لأنهم لا يملكون القوة الكافية للاستيلاء عليها. قام أهل ميلوس بالرد أن غزو المدينة سوف يحذّر كافة المدن اليونانية المحيادة، التي ستصبح معادية لأثينا لخوفهم من أن تقوم أثينا باجتياحهم أيضا. جادل الاثينيون انه ليس من المتوقع ان تتصرف الدول اليونانية في البر الرئيسي بهذه الطريقة. وإنما العكس فالمدن-الجزر التي قامت اثينا باجتياحها في السابق قد تقوم بحمل السلاح ضد اثينا في حال تمرد ميلوس.فجادل أهل ميلوس بأنه سيكون تصرفا مخزيا وجبانا ان يقوموا بالاستسلام بلا قتال. ومثل ما يذكر “ إذا كان رعاياكم مستعدون لاخذ مثل هذه المخاطرللهرب من امبراطوريتكم، وانتم للحفاظ عليها، فنحن الذين ما زلنا أحرارا فسنبّين عن جبن وضعف كبيرين إذا فشلنا في مواجهة ما سيحدث ووافقنا على الاستسلام للعبودية” . فأجاب الاثينيون أن النقاش الحقيقي ليس حول الشرف بل حول الحفاظ على الذات. جادل أهل ميلوس أنّه وبالرغم من أنّ الاثينيين أقوى بكثير من ميلوس فهم لا يزالون يملكون فرصة للفوز. تصدّى الاثينيون لهذا الموقف بالقول أن للأقوياء فقط الحق بالانغماس في الأمل، وان الاثينين يفوقون ميلوس عددا بشكل يدعي على اليأس.فيرد أهل ميلوس أنّهم يرفضون هذا العرض، لأنهم يؤمنون بأن لديهم المساعدة من الآلهة. ويسرد ثوكيديدس “ نحن على ثقة أن الالهة سوف تعطينا حظا جيدا كحظكم، لأننا ننتصر للحق ضد الباطل” فقام الاثينيون بالإجابة أن الالهة والناس يحترمون القوة أكثر من الحجج الأخلاقية، ويلّخص هذا الموقف بقوله الشهير “ الأقوياء ينتزعون ما في وسعهم، والضعفاء يذعنون”. يصر أهل ميلوس أن أقاربهم من اسبرطة سيأتون لنجدتهم. فيجيب الاثينيون أن ليس للاسبرطيين شيئا ليكسبوه والكثير ليخسروه وأن رابط الدم لا يكفي لتحفيزهم. ينهي الاثينيون حجتهم بأنه ليس هناك من عيب في الخضوع لعدو أقوى. أما أهل ميلوس فلم يغيّروا رأيهم وقاموا بطرد مبعوثي اثينا بتهذيب. الاقتباسات الاقتباسات التالية هي من حوار بين مبعوثي أثينا الذين فاوضوا مع مبعوثي ميلوس كما رواه -أثينا: “عن أنفسنا لن نتعبكم بادعاءات خادعة- إما حول حقنا بامبراطوريتنا لكوننا قمنا بطرد الفرس، أو أننا نقوم بمهاجمتكم لأخطاء قمتم بها اتجاهنا- ولن نقوم بخطاب طويل لن تقوموا بتصديقه بأية حال. ولكننا نرجو منكم ألا تقوموا بمحاولة اقناعنا بقولكم أنكم لم تقوموا بالاشتراك مع اسبرطة بالرغم من كونكم مستعمرة من أهلها، أو أنّكم لم تقترفوا أي خطأ اتجاهنا، ونرجو أن تهدفوا لما هو ممكن اخذين بعين الاعتبار مواقفنا الحقيقية كفريقين. إذ تعرفون كما نعرف أن الحق، كما يقول الواقع، هو بين المتساويين في القوة، بينما ينتزع الاقوياء ما في وسعهم، يذعن الضعفاء كما عليهم.” (5.89) -ميلوس: “كونوا على ثقة أننا مثلكم، نعي تماما الصعوبات الناتجة عن مجابهة قوتكم، الا إذا كانت الشروط متساوية. ولكننا نثق أن الآلهة ستعطينا حظا كحظكم لأننا بشر نجابه الظلم، وأن ما نحتاجه من قوة سيأتي من حلفنا مع ، المجبورون، حتى ولو خجلا، ان يأتوا لنجدة أقاربهم. ثقتنا، إذا، ليست غير عقلانية بشكل كامل” -أثينا: “بما نؤمن من الالهة، وما نعرفه من البشر، هو أن هناك قانونا ملازما لطبيعتهم وهو أنهم يحكمون أينما باستطاعتهم. ونحن لسنا أول من جعل هذا القانون، أو عملنا به: وجدناه قبلنا، وسنتركه موجودا للأبد بعدنا، كل ما نفعله هو استخدامه، ونحن نعرف أنّ الجميع بما فيه أنتم، لو كان لديهم ما يوازي قوتنا لفعلوا كما نفعل نحن”
rdf:langString
Ο Διάλογος των Μηλίων με τους Αθηναίους είναι ένα από τα δραματικότερα επεισόδια του Πελοποννησιακού Πολέμου και εξιστορείται στο 5ο βιβλίο της Ιστορίας του Θουκυδίδη. Ο διάλογος αυτός έχει μείνει στην ιστορία ως η αντιπαράθεση του δικαίου έναντι της ισχύος. Το περιστατικό συνέβη το 416 π.Χ.. Οι Αθηναίοι επιτέθηκαν στη Μήλο, μια μικρή, Λακεδαιμονική αποικία, με σκοπό να την αναγκάσουν να ενταχθεί στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Οι Μήλιοι ζήτησαν να γίνει σεβαστό το δικαίωμά τους να μείνουν ουδέτεροι στη σύγκρουση των Αθηναίων με τη Σπάρτη. Τελικά οι Αθηναίοι εκμεταλλευόμενοι την τεράστια στρατιωτική τους υπεροχή καταλαμβάνουν τη Μήλο, εκτελούν όλους τους ενήλικους άνδρες, και εξανδραποδίζουν τις γυναίκες και τα παιδιά, εγκαθιστώντας στο νησί Αθηναίους εποίκους.
rdf:langString
Der Melierdialog bezeichnet eine berühmte Episode im Geschichtswerk „Der Peloponnesische Krieg“ des griechischen Historikers Thukydides (Buch 5, Kapitel 84–116). Dabei handelt es sich um die in Wechselreden gefasste Auseinandersetzung einerseits zwischen den Vertretern der mit Krieg drohenden Hegemonialmacht Athen, die ultimativ die Unterwerfung der Inselbewohner von Melos unter das attische Seebund-Regime verlangen, und den Verhandlungsführern der Melier andererseits, die Melos die Unabhängigkeit von Athen zu erhalten suchen. Es war weder die militärische Bedeutung dieses Konflikts, den Athen zu Zeiten eines mit Sparta vereinbarten Friedens 415/16 v. Chr. in zeitlicher Nähe zu anderen Unternehmungen vorantrieb, noch eine strategisch besondere Lage von Melos, die Thukydides dazu veranlassen konnten, diese Vorgänge auf eine in seinem Werk einmalige Weise zu behandeln. Denn die Schilderung des tatsächlichen Geschehens spielt gegenüber dem Austausch der beiderseitigen Motivlagen im Dialog nur eine knapp gehaltene, randliche Rolle. Thukydides kann im Hinblick auf die inhaltliche und formale Ausgestaltung dieses Dialogs aber so verstanden werden, dass er damit den Wendepunkt in der Geschichte der Großmacht Athen markieren wollte. Denn was zeitlich darauf unmittelbar folgte, war die für Athen katastrophal endende und seinen Machtniedergang einleitende Sizilienexpedition. Thukydides, der menschliches Handeln auf bestimmte naturgegebene Motivkonstanten zurückführte und mit seinem Werk den Anspruch erhob, „ein Besitztum für immer“ zu hinterlassen, hat im Melierdialog nicht wiedergegeben, so Wolfgang Will, was Athener und Melier einander tatsächlich sagten, sondern das, was sie „gedacht haben, ansonsten aber in öffentlicher Rede hinter diplomatischen Floskeln verbargen.“ Der Dialog zeigt vollkommen unverhüllt, welche Positionen einerseits die übermächtigen Athener und andererseits die unterlegenen Melier zum „Recht des Stärkeren“ einnahmen.
rdf:langString
El diálogo de los melios es un pasaje perteneciente al Libro V (85-113) de la Historia de la guerra del Peloponeso, escrita por el historiador griego Tucídides. El diálogo es un ejemplo clásico del choque entre las ideas liberales y las realistas sobre las relaciones internacionales y con frecuencia se lo parafrasea en discusiones de carácter realista. Se trata de un texto inusual debido a que está escrito como diálogo teatral y no a modo de registro de enfrentamiento discursivo, tal como Tucídides escribía habitualmente.
rdf:langString
Le Dialogue mélien, plus précisément le dialogue entre les Athéniens et les Méliens, est un débat inclus par Thucydide dans son Histoire de la guerre du Péloponnèse, récit du conflit opposant les puissantes cités grecques de Sparte et d’Athènes à la fin du Ve siècle av. J.-C., soldé par l'effondrement de cette dernière. Le Dialogue mélien a lieu dans la quinzième année de guerre, lors de la confrontation en 416-415 entre les Athéniens et le peuple de Mélos, petite île située dans le sud de la mer Égée, à l'est de Sparte. Les Athéniens exigent que les Méliens se soumettent et paient un tribut, sous peine de voir leur cité détruite. Les Méliens affirment leur droit de rester neutres, faisant appel au sens de la justice des Athéniens et à leur compassion envers une petite cité pacifique et sans défense. Les Athéniens répondent sèchement que la justice ne s'applique pas entre puissances inégales, et mettent le siège devant Mélos comme ils avaient menacé de le faire ; ayant affamé la ville et obtenu après plusieurs mois sa reddition, ils tuent les hommes en âge de se battre et réduisent en esclavage les femmes et les enfants. Cet épisode est resté célèbre comme la pire atrocité commise par une société habituellement plus humaine. La phrase des Athéniens selon qui « la justice n'entre en ligne de compte dans le raisonnement des hommes que si les forces sont égales de part et d'autre ; dans le cas contraire, les forts exercent leur pouvoir et les faibles doivent leur céder » a été discutée par des hommes d'action et des philosophes depuis lors.
rdf:langString
Diálogo meliano ou diálogo de Melos é uma passagem da obra de Tucídides sobre a Guerra do Peloponeso. Retrata um exemplo clássico do confronto do liberalismo com o realismo dentro do campo de relações internacionais e é usualmente parafraseado nas discussões que envolvam o pensamento realista. É uma peça peculiar, dada a sua escrita em forma de diálogo teatral, bastante diferente do estilo típico de Tucídides. O contexto em que se baseia a obra é a invasão da ilha de Melos pelos atenienses em 416 a.C., durante a Guerra do Peloponeso. Os melianos, colonos lacedemônios, recusavam-se a obedecer aos atenienses, ao contrário dos demais ilhéus, e sempre haviam resistido à influência da Liga de Delos (encabeçada por Atenas), bem como à subsequente invasão ateniense. A princípio mantiveram-se neutros, mas quando os atenienses passaram a devastar suas terras numa tentativa para forçá-los a aderir, os mélios saíram abertamente para a guerra. Diante disto, acampando em seu território com um importante dispositivo militar, os comandantes atenienses Cleômedes e Tísias, antes de causar qualquer dano às terras, mandaram emissários levando propostas para um entendimento com os mélios. O autor cita um encontro entre representações de ambos os lados, em que um debate sobre os prós e os contras da invasão foi travado, tendo o lado de Atenas alegado, de início, que o interesse meliano representado no debate seria o da elite, que estava receosa de ver o apoio do povo meliano a Atenas. Essa passagem provavelmente reflete a opinião de Tucídides sobre a invasão de Melos e não tem base rigorosamente histórica. Os argumentos foram lançados de ambos os lados. Os atenienses propuseram aos melianos que se aliassem a Atenas, conservando o território, embora sujeitos ao pagamento de tributos, para que assim fossem poupados, ou que lutassem até a própria destruição. Já os melianos alegaram que sua neutralidade deveria ser respeitada (a ilha não se colocava a favor de nenhum dos dois lados da Guerra do Peloponeso - nem de Atenas, nem de Esparta); que a clemência de Atenas melhoraria suas relações com Melos; que uma agressão ateniense faria com que Esparta interviesse em favor da ilha; e, finalmente, que os deuses protegeriam a ilha. Frente a essas alegações, os atenienses adotam a postura mais rigorosa que se encontra no realismo: ... pois deveis saber que o justo, nas discussões entre homens, só prevalece quando os interesses de ambos os lados são compatíveis, e que os fortes exercem o poder e os fracos se submetem. Ou, numa versão mais sintética: Os fortes fazem o que podem, e os fracos sofrem o que devem. Os atenienses afirmaram que esse princípio era conhecido pelos espartanos e, portanto, estes não interviriam em favor de Melos, pois ajudar um Estado fraco e condenado não seria vantajoso para eles. Com a recusa por parte dos atenienses, Melos é cercada e tomada em pouco tempo. A falta de apoio espartano, o reforço às tropas atenienses e as deserções melianas foram determinantes para a queda da ilha. Segundo Tucídides, Atenas executou todo homem meliano em idade de recrutamento militar, reduziu todas as mulheres e crianças à escravidão e recolonizou a ilha já despovoada.
rdf:langString
Мелосский диалог — отрывок, содержащийся в «Истории Пелопоннесской войны» Фукидида, который описывает проблему противостояния между народом острова Мелос (находился в южной части Эгейского моря) и афинянами в 416—415 гг.до н. э.
xsd:nonNegativeInteger
118