Mark 16

http://dbpedia.org/resource/Mark_16 an entity of type: Thing

Marc 16, ou encore la finale de Marc, est le dernier chapitre de l'Évangile selon Marc. Cette finale représente l'un des principaux problèmes étudiés par les exégètes du Nouveau Testament. rdf:langString
Markus 16 (disingkat Mrk 16 atau Mr 16) adalah pasal keenam belas dan sekaligus pasal terakhir Injil Markus dalam Perjanjian Baru di Alkitab Kristen, yang diyakini ditulis menurut catatan Markus. Pasal ini memuat catatan mengenai Kebangkitan Yesus dan peristiwa-peristiwa sesudahnya. rdf:langString
마르코 복음서 16장은 마르코 복음서의 결말이다. 1절부터 20절까지로 이루어져 있다. rdf:langString
Marcus 16 is het laatste hoofdstuk van het Evangelie volgens Marcus in het Nieuwe Testament in de Bijbel. Veel geleerden gaan ervan uit dat de laatste twaalf verzen oorspronkelijk niet tot het Evangelie behoorden. rdf:langString
《馬可福音》第16章是基督教《新約聖經·馬可福音》的最後一章,是《新約全書》內容裡一章含有爭議性的內容,原因是有學者認為本章後半部是後人所加的。 rdf:langString
مرقس 16 هو الإصحاح الأخير من إنجيل مرقس في العهد الجديد من الكتاب المقدس. يبدأ باكتشاف مريم المجدلية ومريم أم يعقوب وسالومة . وهناك قابلوا رجلًا شابًا أبيض اللباس أعلن عن قيامة يسوع. اختتمت أقدم مخطوطتان لمرقص 16 (ترجعان للقرن الرابع الميلادي) بالآية 8 التي تروي فرار النساء من القبر الفارغ، وصمتهم بعد قول أي شيء لأحد، لأنهن كن خائفات للغاية. rdf:langString
Marcos 16 es el último capítulo del Evangelio de Marcos en el Nuevo Testamento de la Biblia cristiana. Comienza con el descubrimiento de la tumba vacía por María Magdalena, María la madre de Jacobo, y Salomé. Allí se encuentran con un hombre vestido de blanco que anuncia la resurrección de Jesús (Marcos 16:1-6). Los dos manuscritos más antiguos de Marcos 16 (del año 300) entonces concluyen con el versículo 8, el cual termina con las mujeres huyendo de la tumba vacía, y «ni decían nada a nadie, porque tenían miedo».​ rdf:langString
Mark 16 is the final chapter of the Gospel of Mark in the New Testament of the Christian Bible. It begins after the sabbath, with Mary Magdalene, Mary the mother of James, and Salome bringing spices to the tomb to anoint Jesus' body. There they encounter the stone rolled away, the tomb open, and a young man dressed in white who announces the resurrection of Jesus. The two oldest manuscripts of Mark 16 (from the 300s) conclude with verse 8, which ends with the women fleeing from the empty tomb, and saying "nothing to anyone, because they were too frightened". rdf:langString
Marco 16 è il sedicesimo e ultimo capitolo del Vangelo secondo Marco nel Nuovo Testamento. Il capitolo inizia con la scoperta della tomba vuota da parte di Maria Maddalena, da Maria madre di Giacomo e da Salomé. Le donne incontrano qui un giovane vestito di bianco che annuncia loro la risurrezione di Gesù (vv. 1-6). Il più antico dei manoscritti di Marco 16 conservatisi, risalente al IV secolo, si conclude al versetto 8, ovvero quando le donne lasciano la tomba vuota sentendosi dire di «non dire nulla a nessuno, perché sarebbero state troppo spaventate». rdf:langString
Dłuższe zakończenie Ewangelii Marka – 12-wierszowe zakończenie Ewangelii Marka (Mk 16, 9-20), którego pochodzenie od autora Ewangelii podważa część współczesnych badaczy. Zakończenia nie zawierają dwa najważniejsze kodeksy biblijne z IV wieku: Synajski i Watykański. Spośród innych greckich rękopisów zakończenia nie zawierają jedynie kodeks minuskułowy oznaczony symbolem 304. Minuskuły 20 i 22 zawierają dłuższe zakończenie, ale na marginesie zamieszczają scholion kwestionujący. Dłuższego zakończenia nie mają co najmniej cztery rękopisy syryjskie, znaczna część rękopisów koptyjskich i ormiańskich, nie uwzględniają go Kanony Euzebiusza. Z ojców Kościoła dłuższego zakończenia nie znają: Klemens Aleksandryjski, Orygenes, Euzebiusz, Hieronim. Jednak Kodeks Watykański, ze względu na pozostawioną rdf:langString
Marcos 16 é o décimo-sexto e último capítulo do Evangelho de Marcos no Novo Testamento da Bíblia. Ele começa com a descoberta do túmulo vazio de Jesus por Maria Madalena, Maria e Salomé, onde estava um homem vestido de branco que anuncia-lhes a ressurreição de Jesus. Outros críticos identificaram dois finais distintos: o "Final Longo" (que abrange os versículos 9 a 20) e o "Final Curto", que aparece em seis manuscritos gregos e em dezenas de cópias etíopes. Com algumas variações, este final mais curto é o seguinte: rdf:langString
rdf:langString مرقس 16
rdf:langString Marcos 16
rdf:langString Markus 16
rdf:langString Marc 16
rdf:langString Marco 16
rdf:langString Mark 16
rdf:langString 마르코의 복음서 16장
rdf:langString Dłuższe zakończenie Ewangelii Marka
rdf:langString Marcus 16
rdf:langString Marcos 16
rdf:langString 马可福音第16章
rdf:langString Mark 16
xsd:integer 216755
xsd:integer 1122076747
rdf:langString right
rdf:langString First lines of Mark 16 from Codex Sinaiticus
rdf:langString horizontal
rdf:langString Left: outside of Garden Tomb; right: inside of the Church of the Holy Sepulchre
rdf:langString center
rdf:langString Tradition sites of Jesus' tomb
rdf:langString center
xsd:integer 5267
rdf:langString The Garden Tomb 2008.jpg
rdf:langString Chapters of the Bible
rdf:langString Luke 1
rdf:langString chapter 15
xsd:integer 250
rdf:langString Mark 15
rdf:langString Luke 1
rdf:langString مرقس 16 هو الإصحاح الأخير من إنجيل مرقس في العهد الجديد من الكتاب المقدس. يبدأ باكتشاف مريم المجدلية ومريم أم يعقوب وسالومة . وهناك قابلوا رجلًا شابًا أبيض اللباس أعلن عن قيامة يسوع. اختتمت أقدم مخطوطتان لمرقص 16 (ترجعان للقرن الرابع الميلادي) بالآية 8 التي تروي فرار النساء من القبر الفارغ، وصمتهم بعد قول أي شيء لأحد، لأنهن كن خائفات للغاية. حدّدت دراسات نهايتين بديلتين مختلفتين: «النهاية الطويلة» (الآيات 9-20) و«النهاية القصيرة»، اللتين تتواجدان معًا في ست مخطوطات يونانية، وفي عشرات النسخ الجعزية. تتضمن الإصدارات الحديثة من العهد الجديد بشكل عام النهاية الأطول، ولكن تضعها بين قوسين أو تنسيقها بطريقة مختلفة لإظهار أنها لا تعتبر جزءًا من النص الأصلي.
rdf:langString Mark 16 is the final chapter of the Gospel of Mark in the New Testament of the Christian Bible. It begins after the sabbath, with Mary Magdalene, Mary the mother of James, and Salome bringing spices to the tomb to anoint Jesus' body. There they encounter the stone rolled away, the tomb open, and a young man dressed in white who announces the resurrection of Jesus. The two oldest manuscripts of Mark 16 (from the 300s) conclude with verse 8, which ends with the women fleeing from the empty tomb, and saying "nothing to anyone, because they were too frightened". Textual critics have identified two distinct alternative endings: the "Longer Ending" (verses 9–20) and the unversed "Shorter Ending" or "lost ending", which appear together in six Greek manuscripts, and in dozens of Ethiopic copies. Modern versions of the New Testament generally include the Longer Ending, but place it in brackets or otherwise format it to show that it is not considered part of the original text.
rdf:langString Marcos 16 es el último capítulo del Evangelio de Marcos en el Nuevo Testamento de la Biblia cristiana. Comienza con el descubrimiento de la tumba vacía por María Magdalena, María la madre de Jacobo, y Salomé. Allí se encuentran con un hombre vestido de blanco que anuncia la resurrección de Jesús (Marcos 16:1-6). Los dos manuscritos más antiguos de Marcos 16 (del año 300) entonces concluyen con el versículo 8, el cual termina con las mujeres huyendo de la tumba vacía, y «ni decían nada a nadie, porque tenían miedo».​ Los críticos textuales han identificado dos finales alternativos distintos: el «final largo» (Marcos 16:9-20) y el «final corto» o «final perdido», que aparecen juntos en seis manuscritos griegos y en docenas de copias etíopes. Las versiones modernas del Nuevo Testamento generalmente incluyen el final largo, pero colocándolo entre paréntesis o en algún otro formato para mostrar que no se considera parte del texto original. Muchos eruditos consideran a 16:8 como el final original y creen que el final más largo (Marcos 16:9-20) fue escrito después por otra persona como un resumen de las apariciones del Jesús resucitado y varios milagros realizados por los cristianos. En este pasaje de 12 versos, el autor se refiere a las apariciones de Jesús a María Magdalena, dos discípulos, y luego a los Once (los Doce Apóstoles, menos Judas). El texto concluye con la Gran Comisión, declarando que los creyentes que se han bautizado, serán salvos, mientras que los no creyentes serán condenados, y la imagen de Jesús llevado al cielo y sentado a la diestra de Dios.​ La mayoría de los expertos creen que los versículos 9-20 no eran parte del texto original, y son un añadido de los cristianos posteriores.​ Los críticos textuales han identificado dos finales distintos: el «Final Largo» (vv. 9-20) y el «Final Corto», apareciendo juntos en seis manuscritos griegos, y en docenas de copias etíopes. El «Final Corto», con ligeras variaciones, es el siguiente: Ellas comunicaron inmediatamente a Pedro y a sus compañeros todas estas instrucciones. Y después de esto, Jesús mismo envió por medio de ellos, desde el oriente hasta el occidente, el mensaje sacrosanto e incorruptible de la salvación eterna. En un manuscrito latino de c. 430, el «Final Corto» aparece sin el «Final Largo». En esta copia latina (Codex Bobbiensis, «k»), el texto de Marcos 16 es anómalo: contiene una interpolación entre 16:3 y 16:4, que parece presentar la ascensión de Cristo que ocurre en ese punto; omite la última parte de 16:8, y contiene algunos errores extraños en su presentación del «Final Corto». Otras irregularidades en el Codex Bobbiensis llevan a la conclusión de que fue producido por un copista (probablemente en Egipto), quien no estaba familiarizado con el material que estaba copiando. Debido a la evidencia patrística (desde finales del siglo I) de la existencia de copias de Marcos con 16:9-20, la mayoría de los estudiosos coincide en que este pasaje debe haber sido escrito y unido al evangelio a más tardar a principios del siglo II.​ Los eruditos están divididos sobre la cuestión de si el «Final Largo» fue creado deliberadamente para terminar el Evangelio de Marcos (como sostuvo James Kelhoffer) o si comenzó su existencia como un texto independiente que se utilizó como «parche» a la otra manera abrupta de finalizar el texto de Marcos. Su fracaso para unirse fácilmente a la narrativa de la escena al final de 16:8 es un punto a favor de la segunda opción. Una segunda cuestión es si Marcos pretendía dejar de escribir al final de 16:8 o no; las referencias a una futura reunión en Galilea entre Jesús y los discípulos (en Marcos 14:28, 16:7) sugieren que Marcos pretendía escribir más allá de 16:8.​ El Concilio de Trento, en respuesta a la crítica protestante, definió el Canon de Trento, que es el canon bíblico católico. El «Decretum de Canonicis Scripturis», publicado en 1546 en la cuarta sesión del Consejo, afirma que Jesús ordenó que el evangelio debía ser predicado por los apóstoles a toda criatura: una declaración claramente basada en Marcos 16:15. El decreto procedió a afirmar, después de enumerar los libros de la Biblia de acuerdo con el canon católico, que: «Si alguno, pues, no reconociere por sagrados y canónicos estos libros, enteros, con todas sus partes, como ha sido costumbre leerlos en la Iglesia católica, y se hallan en la antigua versión latina llamada Vulgata; y despreciare a sabiendas y con ánimo deliberado las mencionadas tradiciones, sea anatema». Dado que Marcos 16:9-20 es parte del Evangelio de Marcos en la Vulgata, y el pasaje se ha leído de forma rutinaria en las iglesias desde la antigüedad (como lo demuestra su utilización por Ambrosio, Agustín, Pedro Crisólogo, Severo de Antioquía, León, etc.), el decreto del Concilio afirma la situación canónica del pasaje. Este pasaje también fue utilizado por los protestantes durante la Reforma Protestante; Martin Lutero utiliza Marcos 16:16 como base de una doctrina en su Catecismo Menor. Marcos 16:9-20 se incluyó en el Nuevo Testamento de Reims, la Biblia King James y la Biblia Reina Valera, entre otras traducciones influyentes. En la mayoría de las traducciones modernas basadas principalmente en el texto alejandrino, los pasajes están incluidos, pero entre corchetes o con notas especiales, o ambos.
rdf:langString Marc 16, ou encore la finale de Marc, est le dernier chapitre de l'Évangile selon Marc. Cette finale représente l'un des principaux problèmes étudiés par les exégètes du Nouveau Testament.
rdf:langString Markus 16 (disingkat Mrk 16 atau Mr 16) adalah pasal keenam belas dan sekaligus pasal terakhir Injil Markus dalam Perjanjian Baru di Alkitab Kristen, yang diyakini ditulis menurut catatan Markus. Pasal ini memuat catatan mengenai Kebangkitan Yesus dan peristiwa-peristiwa sesudahnya.
rdf:langString 마르코 복음서 16장은 마르코 복음서의 결말이다. 1절부터 20절까지로 이루어져 있다.
rdf:langString Dłuższe zakończenie Ewangelii Marka – 12-wierszowe zakończenie Ewangelii Marka (Mk 16, 9-20), którego pochodzenie od autora Ewangelii podważa część współczesnych badaczy. Zakończenia nie zawierają dwa najważniejsze kodeksy biblijne z IV wieku: Synajski i Watykański. Spośród innych greckich rękopisów zakończenia nie zawierają jedynie kodeks minuskułowy oznaczony symbolem 304. Minuskuły 20 i 22 zawierają dłuższe zakończenie, ale na marginesie zamieszczają scholion kwestionujący. Dłuższego zakończenia nie mają co najmniej cztery rękopisy syryjskie, znaczna część rękopisów koptyjskich i ormiańskich, nie uwzględniają go Kanony Euzebiusza. Z ojców Kościoła dłuższego zakończenia nie znają: Klemens Aleksandryjski, Orygenes, Euzebiusz, Hieronim. Jednak Kodeks Watykański, ze względu na pozostawioną lukę (półtorej kolumny), świadczy iż skryba miał świadomość, iż inne rękopisy zawierają tu tekst. Dłuższe zakończenie posiadają: Kodeks Aleksandryjski, Efrema, Bezy, Waszyngtoński, rękopisy reprezentujące tekst bizantyjski, Diatessaron, przekłady koptyjskie zarówno w dialekcie bohairskim (część rękopisów), jak i saidzkim (część rękopisów). Z ojców Kościoła znają je: Ireneusz (Adversus Haer., 3:10,6), Polikarp, Tertulian. Występuje też we wczesnych lekcjonarzach. Dłuższe zakończenie jest raczej nieznane dla tekstu aleksandryjskiego, przekazuje je natomiast tekst bizantyjski, cezarejski i zachodni. Rękopisy Rodziny Lake’a zawierają dłuższe zakończenie, jednak z uwagą, że nie występuje w wielu rękopisach i nie zostało uwzględnione przez Kanony Euzebiusza. Tekst ten cytuje Justyn Męczennik i Ireneusz. Ormiański rękopis Nowego Testamentu pochodzący z 989 roku i oznaczony symbolem MS. 2374, przypisuje autorstwo Mk 16, 9-20 prezbiterowi Arystionowi, wzmiankowanemu we fragmentach Papiasza. Interesującą jest wzmianka Papiasza, iż Marek „o jedno się tylko bowiem starał, o to, by nic nie opuścić z tego, co słyszał, oraz by nie napisać jakiej nieprawdy”, co niektórzy próbują interpretować jako echo toczonego wówczas sporu o zakończenie Ewangelii Marka. E.P. Gould zidentyfikował 19 spośród 163 słów perykopy Mk 16, 12-20, które nie występują nigdzie więcej w Ewangelii Marka. Z drugiej strony wiersz 8 nie wygląda na zakończenie, zwłaszcza że kończy się spójnikiem γαρ (bowiem). Takie zakończenie byłoby co najmniej dziwne. Jednak badania wykazały, że takie zakończenie zdania jest dopuszczalne, a w 1972 roku P.W. van der Horst pokazał, że w ten sposób kończył się jeden z traktatów Plotyna. sugerował, że pierwotne zakończenie Ewangelii Marka (ostatnia karta papirusowego manuskryptu) mogło ulec zniszczeniu, dlatego po pół wieku dopisane zostało zakończenie na podstawie innych Ewangelii, głównie Łukasza. Takie opinie stają się jednak w ostatnich dziesięcioleciach coraz mniej popularne, wysiłki egzegetów kierują się raczej w kierunku analizy otwartego zakończenia. Bart D. Ehrman i są zdania, że tekst ten nie należał do oryginalnej Ewangelii Marka. Mimo tych wątpliwości, fragment ten uznawany jest przez większość Kościołów za natchniony i pojawia się prawie we wszystkich współczesnych przekładach Ewangelii. Nie pojawia się w Piśmie Świętym w Przekładzie Nowego Świata w rewizji z 2013, a we wcześniejszych edycjach tego przekładu był umieszczany na marginesie, w wydaniu do studium (w j. polskim z 2020 roku) także umieszczony jest na marginesie. Niektóre rękopisy zawierają też po Mk 16,8 krótsze zakończenie o treści: „Zaraz jednak krótko opowiedziały tym, którzy byli z Piotrem. Następnie zaś od Wschodu aż po Zachód sam Jezus rozpowszechnił przez nich świętą i nieprzemijalną naukę o wiecznym zbawieniu. Amen” (BE). Spośród nich jedynie rękopis k (łaciński ) kończy w tym miejscu Ewangelię Marka, natomiast rękopisy L, Ψ, 083 albo 099, 274mg, 579, ℓ 1602, Sy-Hmg, samss, bomss, aethmss zawierają także dłuższe zakończenie.
rdf:langString Marco 16 è il sedicesimo e ultimo capitolo del Vangelo secondo Marco nel Nuovo Testamento. Il capitolo inizia con la scoperta della tomba vuota da parte di Maria Maddalena, da Maria madre di Giacomo e da Salomé. Le donne incontrano qui un giovane vestito di bianco che annuncia loro la risurrezione di Gesù (vv. 1-6). Il più antico dei manoscritti di Marco 16 conservatisi, risalente al IV secolo, si conclude al versetto 8, ovvero quando le donne lasciano la tomba vuota sentendosi dire di «non dire nulla a nessuno, perché sarebbero state troppo spaventate». I critici hanno identificato due finali alternativi al capitolo: il cosiddetto «finale lungo» (vv. 9-20) ed il «finale breve», che appare in sei manoscritti in lingua greca antica ed in dozzine di copie in etiope. Le versioni moderne del Nuovo Testamento generalmente includono il «finale lungo», ma lo mettono tra parentesi quadre o in formato diverso rispetto ai versetti precedenti per mostrare come non sia considerato parte del testo originale; i vv. 9-20 sono ormai considerati e ritenuti un'interpolazione non autentica e successiva alla stesura, dalla quasi totalità degli studiosi.
rdf:langString Marcus 16 is het laatste hoofdstuk van het Evangelie volgens Marcus in het Nieuwe Testament in de Bijbel. Veel geleerden gaan ervan uit dat de laatste twaalf verzen oorspronkelijk niet tot het Evangelie behoorden.
rdf:langString Marcos 16 é o décimo-sexto e último capítulo do Evangelho de Marcos no Novo Testamento da Bíblia. Ele começa com a descoberta do túmulo vazio de Jesus por Maria Madalena, Maria e Salomé, onde estava um homem vestido de branco que anuncia-lhes a ressurreição de Jesus. O versículo 8 termina com as mulheres fugindo do local e afirmando que «[elas] não disseram nada a ninguém, porque estavam possuídas de medo» (Marcos 16:8). Muitos estudiosos afirmam que este é o final original do capítulo e que o trecho seguinte (Marcos 16:9–20) foi escrito e acrescentado depois com o objetivo de sumarizar as aparições de Jesus e os milagres realizados pelos cristãos depois da ressurreição. Neste trecho, o autor faz referência à aparição a Maria Madalena, a dois discípulos e finalmente aos onze apóstolos (os doze apóstolos menos Judas). O texto conclui com a Grande Comissão, declarando que os crentes que haviam sido batizados serão salvos e os infiéis, condenados, a ascensão de Jesus ao céu para sentar-se à direita de Deus. A maior parte dos acadêmicos, concordando com a análise do crítico textual , acredita que de fato o trecho não era parte do texto original de Marcos. Outros críticos identificaram dois finais distintos: o "Final Longo" (que abrange os versículos 9 a 20) e o "Final Curto", que aparece em seis manuscritos gregos e em dezenas de cópias etíopes. Com algumas variações, este final mais curto é o seguinte: Em um manuscrito latino de c. 430 conhecido como Codex Bobbiensis ("k"), o "Final Curto" aparece sem o "Final Longo" e todo o texto de Marcos 16 é anômalo: há uma interpolação entre 16:3 e 16:4 que parece relatar que ascensão de Jesus teria ocorrido naquele ponto da narrativa, a parte final de 16:8 está ausente e há alguns estranhos erros na forma como aparece o "Final Curto". Outras irregularidades no Codex Bobbiensis levaram à conclusão que ele foi produzido por um copista (provavelmente do Egito) que não conhecia o material que estava copiando. Por conta de evidências da era patrística (século II em diante) sobre a existência de cópias de Marcos com o "Final Longo", a posição majoritária entre os estudiosos é que ele deve ter sido escrito e acrescentado ao final de Marcos antes do século II. Mas eles se dividem sobre a questão de se o "Final Longo" foi criado deliberadamente para servir de final para o Evangelho de Marcos (como defende James Kelhoffer) ou se ele já existia como um texto distinto que foi utilizado para "remendar" o final abrupto deixado por Marcos. A falta de uma transição suave entre a narrativa da cena em 16:8 e a seguinte é uma evidência a favor desta última posição. Há discordância entre os estudiosos se Marcos de fato parou de escrever em 16:8 — e, se o fez, se foi de propósito ou não — ou se ele continuou escrevendo um final que hoje se perdeu. Alusões a um encontro futuro na Galileia entre Jesus e seus discípulos (em Marcos 14:28 e Marcos 16:7) fazem crer que ele tencionava escrever mais. O Concílio de Trento, reagindo às críticas protestantes, definiu o Cânone de Trento, que é o cânon bíblico da Igreja Católica. "Decretum de Canonicis Scripturis", emitido em 1546 durante a quarta sessão do concílio, afirma que Jesus ordenou que o evangelho fosse pregado por seus apóstolos a todos os homens — uma frase claramente baseada em Marcos 16:15. O decreto afirmou ainda, depois de listar os livros da Bíblia, que "se alguém não receber como sagrado e canônico os ditos livros inteiros com todas as suas partes, como se costumava lê-los na Igreja Católica, como eles aparecem na antiga edição latina Vulgata e deliberadamente e de caso pensado condenarem as tradições já mencionadas, que seja anátema". Como Marcos 16:9-20 é parte do Evangelho de Marcos na Vulgata e a passagem tem sido rotineiramente lida nas igrejas desde tempos imemoriais (como demonstra-se em Ambrósio, Agostinho, Pedro Crisólogo, Severo de Antioquia, Leão Magno e outros), o decreto do concílio reafirma o caráter canônico da passagem. Ela também era utilizada pelos protestantes durante a Reforma: Martinho Lutero utilizou Marcos 16 16: como base para uma doutrina em seu catecismo menor. O trecho também era parte do "Novo Testamento de Reims" e da Bíblia do Rei Jaime (King James Version) e outras influentes traduções. Em sua forma moderna, é baseada principalmente no texto alexandrino, mas aparece entre chaves, com nota de rodapé ou ambos
rdf:langString 《馬可福音》第16章是基督教《新約聖經·馬可福音》的最後一章,是《新約全書》內容裡一章含有爭議性的內容,原因是有學者認為本章後半部是後人所加的。
xsd:integer 2
xsd:nonNegativeInteger 53648

data from the linked data cloud