Mariandyni
http://dbpedia.org/resource/Mariandyni an entity of type: Thing
Les Mariandynes ou Mariandyniens, (en grec ancien : Μαριανδυνοί), sont un peuple antique d’Anatolie, une population indigène d’une région qui englobe Héraclée du Pont en Bithynie. C'est lors d'un passage par leur territoire que les Argonautes perdent Tiphys après un sacrifice. Ils font partie de l'armée lydienne de Crésus et de l'armée perse de Cyrus II et Xerxès.
rdf:langString
Els mariandins (en llatí Mariandyni, en grec antic Μαριανδυνοί, Μαριανδηνοί, o Μαρυανδυνοί) eren un poble antic i conegut que vivien al nord-est de Bitínia entre els rius Sangarios i Billaeus, a l'est de la tribu anomenada tini o bitini. El seu país s'anomenava Mariandinia (Μαριανδυνία), segons Esteve de Bizanci. L'heroi mític Mariandí, es considera, en mitologia grega, l'epònim dels mariandins.
rdf:langString
Οι Μαριανδυνοί θεωρούνταν απόγονοι του Μαριανδυνού. Η χώρα τους βρισκόταν γύρω από την πόλη Ηράκλεια του Πόντου.Ο είχε έρθει από τη Θράκη και κατέλαβε την περιοχή. Αρχικά οι Μαριανδυνοί ήταν ελεύθεροι, αλλά το 480 π.Χ. εμφανίζονται να συμμετέχουν στην εκστρατεία του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας, γεγονός που σημαίνει ότι ήδη είχαν υποταχθεί στην Περσική Αυτοκρατορία. Ακολούθησαν συγκρούσεις λίγο αργότερα μεταξύ Ελλήνων και γηγενών πληθυσμών, στην Ηράκλεια. Οι Μαριανδυνοί έχασαν και αναγκάστηκαν να συνάψουν μια ιδιαίτερη συνθήκη με τους νέους αποίκους. Συμφώνησαν να γίνουν υποτελείς τους, με την ιδιομορφία ότι οι Έλληνες κύριοί τους δεν μπορούσαν να τους πουλήσουν έξω από τη γενέτειρά τους. Είναι αρκετά πιθανό ότι οι Μαριανδυνοί της Ηράκλειας εξελληνίστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω τ
rdf:langString
Die Mariandyner oder Mariandynoi (altgriechisch Μαριανδυνοί, Μαριανδηνοί oder Μαρυανδυνοί) waren ursprünglich eine palaisch-sprachige, antike Bevölkerung an der Südküste des Schwarzen Meeres. Später von eingewanderten thrakischen Völkern überlagert, siedelten sie zwischen Bithynien und Paphlagonien in einem Mariandynia genannten Land, das im Westen von der Wasserscheide zwischen Sangarios und Hypios, im Osten vom Unterlauf des Billaios und Paphlagonien, im Süden von Abant und Köroglu Daglari begrenzt wird. Ihre Küste bildete den sinus Mariandynus, den Mariandynischen Golf. Strabon zählt sie zu den Bithyniern oder den Paphlagoniern, während Herodot sie von Bithyniern und dem thrakischen Stamm der Thynen trennt und ihre Bewaffnung paphlagonisch nennt.
rdf:langString
Los mariandinos (Mariandyni, Μαριανδυνοί, Μαριανδηνοί, o Μαρυανδυνοί) habitaban en el territorio noroccidental de Anatolia. Fue un pueblo tracio de Bitinia entre los ríos y Billaeus, al este de los tinios o bitinios. Según Scylax el río Hypius era el que formaba el límite entre bitinios y mariandinos. Estrabón los considera una rama de los bitinios, pero Heródoto claramente menciona a los mariandinos como un pueblo no tracio y a los bitinios como tracios; además en el ejército persa los bitinios y los mariandinos aparecen por separado y el armamento y vestimenta de los mariandinos era más similar a la de los paflagonios que al de los bitinios. Ambos pueblos formaban parte de la III satrapía persa y el país era llamado Mariandinia (Mariandynia, Μαριανδυνία). Heródoto menciona que este pue
rdf:langString
The Mariandyni (Μαριανδυνοί or Μαρυανδυνοί) were an ancient tribe in the north-east of Bithynia. Their country was called Mariandynia (Μαριανδυνία, Stephanus of Byzantium s. v.) and Pliny speaks of a Sinus Mariandynus ("Mariandynian Gulf") on their coast. Greek myths have Mariandynus as their presumed eponymous hero. The chief city in their territory was Heraclea Pontica, the inhabitants of which reduced the Mariandyni, for a time, to a state of servitude resembling that of the Cretan Mnoae, or the Thessalian Penestae. According to modern researcher John Hind,
rdf:langString
Suku Mariandini (Μαριανδυνοί, Μαριανδηνοί, atau Μαρυανδυνοί) merupakan sebuah suku kuno di timur laut Bitinia. Negara mereka disebut Mariandinia (Μαριανδυνία, s. v.) dan Plinius berbicara tentang Sinus Mariandynus ("Teluk Mariandinus") di pantai mereka. Mitos Yunani menjadikan sebagai pahlawan eponim dugaan. Suku Mariandini mendiami wilayah antara sungai Sangarios dan , di sebelah timur wilayah yang diduduki oleh suku lain yang disebut atau . Menurut , mereka tidak meluas sejauh barat Sangarios, karena menurut dia sungai Hypius membentuk batas antara Bitini dan Mariandini.
rdf:langString
rdf:langString
Mariandins
rdf:langString
Mariandyner
rdf:langString
Μαριανδυνοί
rdf:langString
Mariandinos
rdf:langString
Suku Mariandini
rdf:langString
Mariandynes
rdf:langString
Mariandyni
xsd:integer
38160904
xsd:integer
1079588218
rdf:langString
Els mariandins (en llatí Mariandyni, en grec antic Μαριανδυνοί, Μαριανδηνοί, o Μαρυανδυνοί) eren un poble antic i conegut que vivien al nord-est de Bitínia entre els rius Sangarios i Billaeus, a l'est de la tribu anomenada tini o bitini. El seu país s'anomenava Mariandinia (Μαριανδυνία), segons Esteve de Bizanci. Segons Escílax de Carianda no ocupaven tota la vall del Sangarios, perquè el riu Hypius formava el límit entre els tinis i els mariandins. Estrabó els considera una branca dels bitinis però Heròdot clarament diu que els mariandins eren un poble no traci i els bitinis eren tracis. A més a l'exèrcit persa els bitinis i els mariandins apareixen per separat i l'armament i vestimenta dels mariandins era més similar a la dels soldats de Paflagònia que a la dels bitinis. La principal ciutat del seu territori era Heraclea Pòntica. Els grecs que habitaven la ciutat van reduir als mariandins a un estat de servitud, com eren per exemple els peneste a Tessàlia. No és segur a quina ètnia pertanyien, encara que si no eren tinis havien d'estar emparentats amb els paflagonis. A la divisió del territori que va fer l'Imperi Persa formaven part de la tercera satrapia. L'heroi mític Mariandí, es considera, en mitologia grega, l'epònim dels mariandins.
rdf:langString
Οι Μαριανδυνοί θεωρούνταν απόγονοι του Μαριανδυνού. Η χώρα τους βρισκόταν γύρω από την πόλη Ηράκλεια του Πόντου.Ο είχε έρθει από τη Θράκη και κατέλαβε την περιοχή. Αρχικά οι Μαριανδυνοί ήταν ελεύθεροι, αλλά το 480 π.Χ. εμφανίζονται να συμμετέχουν στην εκστρατεία του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας, γεγονός που σημαίνει ότι ήδη είχαν υποταχθεί στην Περσική Αυτοκρατορία. Ακολούθησαν συγκρούσεις λίγο αργότερα μεταξύ Ελλήνων και γηγενών πληθυσμών, στην Ηράκλεια. Οι Μαριανδυνοί έχασαν και αναγκάστηκαν να συνάψουν μια ιδιαίτερη συνθήκη με τους νέους αποίκους. Συμφώνησαν να γίνουν υποτελείς τους, με την ιδιομορφία ότι οι Έλληνες κύριοί τους δεν μπορούσαν να τους πουλήσουν έξω από τη γενέτειρά τους. Είναι αρκετά πιθανό ότι οι Μαριανδυνοί της Ηράκλειας εξελληνίστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, λόγω της επαφής που είχαν με τους Έλληνες.
rdf:langString
Die Mariandyner oder Mariandynoi (altgriechisch Μαριανδυνοί, Μαριανδηνοί oder Μαρυανδυνοί) waren ursprünglich eine palaisch-sprachige, antike Bevölkerung an der Südküste des Schwarzen Meeres. Später von eingewanderten thrakischen Völkern überlagert, siedelten sie zwischen Bithynien und Paphlagonien in einem Mariandynia genannten Land, das im Westen von der Wasserscheide zwischen Sangarios und Hypios, im Osten vom Unterlauf des Billaios und Paphlagonien, im Süden von Abant und Köroglu Daglari begrenzt wird. Ihre Küste bildete den sinus Mariandynus, den Mariandynischen Golf. Strabon zählt sie zu den Bithyniern oder den Paphlagoniern, während Herodot sie von Bithyniern und dem thrakischen Stamm der Thynen trennt und ihre Bewaffnung paphlagonisch nennt. Das Gebiet war mehrfach mit der Heraklessage verbunden. So stand er im Rahmen der Argonautensage den Mariandynern gegen die Bebryker bei – Kämpfe, auf die der mariandynische Threnos zurückgeführt wurde. Der mariandynische König Daskylos oder dessen Sohn Lykos nahmen den Helden auf, als dieser den Gürtel der Hippolyte suchte. Schließlich war der Eingang zur Unterwelt auf dem Gebiet der Mariandyner zu finden und Herakles stieg dort in die Acherousische Höhle hinab, um den Kerberos zu holen. Um 560 v. Chr. gründeten Megarer auf dem Gebiet der Mariandyner die Stadt Herakleia Pontike, vertrieben sie in mehreren Kriegen in das Hinterland und überführten sie für einige Zeit in einen den Heloten verglichenen, sklavenähnlichen Status. Nachdem Kroisos sein Reich bis an den Halys ausgedehnt hatte, gehörten die Mariandyner zu den unterworfenen Völkerschaften. Im Perserreich waren sie Teil der dritten, Katpatuka genannten Satrapie und tributpflichtig. Unter der Führung des Gobryas nahmen die Mariandyner 480 v. Chr. am Zug des Xerxes teil.
rdf:langString
Los mariandinos (Mariandyni, Μαριανδυνοί, Μαριανδηνοί, o Μαρυανδυνοί) habitaban en el territorio noroccidental de Anatolia. Fue un pueblo tracio de Bitinia entre los ríos y Billaeus, al este de los tinios o bitinios. Según Scylax el río Hypius era el que formaba el límite entre bitinios y mariandinos. Estrabón los considera una rama de los bitinios, pero Heródoto claramente menciona a los mariandinos como un pueblo no tracio y a los bitinios como tracios; además en el ejército persa los bitinios y los mariandinos aparecen por separado y el armamento y vestimenta de los mariandinos era más similar a la de los paflagonios que al de los bitinios. Ambos pueblos formaban parte de la III satrapía persa y el país era llamado Mariandinia (Mariandynia, Μαριανδυνία). Heródoto menciona que este pueblo fue conquistado en su momento por el Imperio Lidio bajo el mando de Creso. La ciudad principal de su territorio fue Heraclea Póntica, cuyos habitantes griegos redujeron a los mariandinos a un estado de servidumbre. En la mitología griega, fue uno de los territorios donde llegaron los Argonautas en su viaje a la Cólquide.
rdf:langString
The Mariandyni (Μαριανδυνοί or Μαρυανδυνοί) were an ancient tribe in the north-east of Bithynia. Their country was called Mariandynia (Μαριανδυνία, Stephanus of Byzantium s. v.) and Pliny speaks of a Sinus Mariandynus ("Mariandynian Gulf") on their coast. Greek myths have Mariandynus as their presumed eponymous hero. The Mariandyni inhabited the region between the rivers Sangarius and Billaeus, on the east of the territory occupied by another tribe called Thyni or Bithyni. According to Scylax of Caryanda, they did not extend as far west as the Sangarius, for according to him the river Hypius formed the boundary between the Bithyni and Mariandyni. Ancient sources are vague as to the ethnic affiliation of the Mariandyni. Strabo expresses a belief that the Mariandyni were a branch of the Bithynians, a belief which cannot be well reconciled with the statement of Herodotus, who clearly distinguishes the Mariandyni from the Thracians or Thyni in Asia Minor. Elsewhere, Strabo states that Mariandyni are Paphlagonians. The descriptions provided by Herodotus suggest that in the Persian army they appeared quite distinct from the Bithyni, and their armor resembled that of the Paphlagonians, which was quite different from that of the Bithyni. The chief city in their territory was Heraclea Pontica, the inhabitants of which reduced the Mariandyni, for a time, to a state of servitude resembling that of the Cretan Mnoae, or the Thessalian Penestae. According to modern researcher John Hind, "...the Mariandyni may have initially ceded some coastal territory [to the Heracleot colonists] fairly peacefully, being in need of protection from... the Bebrykes and the Paphlagones. In time the Herakleots acquired the Lycus Valley as the basis of their prosperity, and the Mariandyni entered a form of collective serfdom in which the saving grace was that they could not be dispersed or sold abroad. How this state of affairs was arrived at is not clear, bur the people may have been sold into it at a time of weakness by their chieftains, or may have slowly descended into it as a result of "being protected out of all they owned" by the Herakleots... The vigorous expansion of the Herakleot territory resulted in the locking of the Mariandyni into their agricultural villages as a dependent people, subject also to impressment as rowers in the fleet." In the early 5th century they seem to still have been an independent people, paying tribute directly to Lydian king Croesus, and to have been at war with Heraclea. In the division of the Persian empire they formed part of the third Persian satrapy.
rdf:langString
Les Mariandynes ou Mariandyniens, (en grec ancien : Μαριανδυνοί), sont un peuple antique d’Anatolie, une population indigène d’une région qui englobe Héraclée du Pont en Bithynie. C'est lors d'un passage par leur territoire que les Argonautes perdent Tiphys après un sacrifice. Ils font partie de l'armée lydienne de Crésus et de l'armée perse de Cyrus II et Xerxès.
rdf:langString
Suku Mariandini (Μαριανδυνοί, Μαριανδηνοί, atau Μαρυανδυνοί) merupakan sebuah suku kuno di timur laut Bitinia. Negara mereka disebut Mariandinia (Μαριανδυνία, s. v.) dan Plinius berbicara tentang Sinus Mariandynus ("Teluk Mariandinus") di pantai mereka. Mitos Yunani menjadikan sebagai pahlawan eponim dugaan. Suku Mariandini mendiami wilayah antara sungai Sangarios dan , di sebelah timur wilayah yang diduduki oleh suku lain yang disebut atau . Menurut , mereka tidak meluas sejauh barat Sangarios, karena menurut dia sungai Hypius membentuk batas antara Bitini dan Mariandini. Sumber-sumber kuno tidak jelas mengenai afiliasi etnis Mariandini. Strabo mengungkapkan keyakinan bahwa Mariandini adalah cabang dari Bitinia, keyakinan yang tidak dapat didamaikan dengan pernyataan Herodotos, yang dengan jelas membedakan Mariandini dari atau Thyni di Asia Kecil. Di tempat lain, Strabo menyatakan bahwa Mariandini adalah Paflagonia. Deskripsi yang diberikan oleh Herodotos menunjukkan bahwa dalam tentara Persia mereka tampak sangat berbeda dari Bitini, dan baju besi mereka menyerupai Paflagonia, yang sangat berbeda dari yang ada di Bitini. Kota utama di wilayah mereka adalah Heraklea Pontika, penduduk yang mengurangi Mariandini, untuk sementara waktu, ke keadaan perbudakan menyerupai yang dari Kreta Mnoae, atau Thessalia. Menurut peneliti modern John Hind, "...Mariandini mungkin pada awalnya menyerahkan beberapa wilayah pesisir [kepada koloni Herakleot] dengan cukup damai, karena membutuhkan perlindungan dari... Bebrykes dan Paflagoni. Belakangan Herakleot memperoleh Lembah Lykos sebagai basis kemakmuran mereka, dan Mariandini memasuki suatu bentuk perhambaan kolektif di mana anugerah keselamatan adalah bahwa mereka tidak dapat disebarkan atau dijual ke luar negeri. Bagaimana keadaan ini tiba tidak jelas, tetapi orang mungkin telah dijual ke dalamnya pada saat kepala suku mereka lemah, atau mungkin perlahan-lahan turun ke dalamnya sebagai akibat dari "dilindungi dari semua yang mereka dimiliki" oleh Herakleot... Perluasan yang kuat dari wilayah Herakleot mengakibatkan penguncian Mariandini ke desa-desa pertanian mereka sebagai orang-orang yang tergantung, juga tunduk pada kesan sebagai pendayung di armada." Pada awal abad ke-5 mereka tampaknya masih merupakan orang-orang independen, membayar upeti langsung kepada raja Persia, dan telah berperang dengan Heraklea. Dalam pembagian kekaisaran Persia mereka membentuk bagian dari satrap Persia ketiga.
xsd:nonNegativeInteger
3763