Luminism (Impressionism)
http://dbpedia.org/resource/Luminism_(Impressionism) an entity of type: WikicatBelgianPainters
Luminisme o luminista és un terme de la historiografia de l'art d'utilització problemàtica, que s'aplica a diversos moviments artístics, molt diferents entre si. És habitual identificar aquest moviment amb l'últim impressionisme o neoimpressionisme de finals del segle xix i començaments del segle xx, que prestava una especial atenció a l'efecte de la llum; però també s'ha usat per definir l'estil pre-impressionista dels paisatgistes nord-americans de mitjan segle xix. Per a major confusió, també s'ha utilitzat el mateix terme per etiquetar als pintors de la segona meitat del segle xvi i començaments del segle xvii que evolucionen des del manierisme al barroc inicial, intensificant els efectes del clarobscur fins a arribar al tenebrisme.
rdf:langString
Het luminisme is een stroming in de schilderkunst, vooral in België, die ontstaan is vanaf 1904 vanuit het postimpressionisme, waarin ook elementen van het realisme en het impressionisme aan bod kwamen.
rdf:langString
Luminizm – sposób kształtowania kompozycji malarskiej za pomocą gry światła.
* monochromatyczny – uwypuklenie światła przy dominującej tonacji jednobarwnej (Caravaggio, Rembrandt, Georges de La Tour)
* kolorystyczny – światło jako czynnik wyzwalający wibrację kolorystyczną (Hendrick ter Brugghen, Aleksander Gierymski, Claude Lorrain, Camille Pissarro, Joaquín Sorolla y Bastida, William Turner)
rdf:langString
Люминизм (нидерл. Luminisme) — одно из художественных направлений в живописи, получившее распространение в странах Европы и США. В США люминизм получил развитие в пейзажной живописи в 1850 - 1870-е годы, его существование связано с живописью школы Гудзона. В Бельгии, Нидерландах и, отчасти, в Испании получил распространение на рубеже XIX - XX века. В России люминизм получил распространение в творчестве А. И. Куинджи, И. Ф, Шультце и К. Я. Крыжицкого.
rdf:langString
Luminismo o luminista, en el ámbito de la pintura del siglo xix al xx, es un término controvertido en la historiografía del arte. Aplicado a varios estilos pictóricos, con sutiles diferencias, no debe confundirse con el «luminismo» del periodo que precede al caravaggismo (finales del siglo xvi y comienzos del xvii), ni con el llamado «Light art».
rdf:langString
Als Luminismus bezeichnet man einen Kunststil des Postimpressionismus, der besonderen Wert auf deutliche Lichteffekte setzte. Der Stil wurde vor allem geprägt durch den Belgier Emile Claus und dessen Schüler (Jenny Montigny, Anna De Weert, , Gustave de Smet, Frits van den Berghe und Constant Permeke) sowie durch die frühen pointilistischen Werke der Niederländer Jan Toorop, Jan Sluijters, Leo Gestel und Piet Mondriaan. Während sich die Arbeiten der belgischen Künstler allerdings vor allem stilistisch an dem französischen Impressionismus und hier insbesondere an der Malerei Claude Monets orientierten, lagen die Vorbilder der niederländischen Maler eher im Bereich des Fauvismus von Henri Matisse, Maurice de Vlaminck und André Derain.
rdf:langString
Luminism is a late-impressionist or neo-impressionist style in painting which devotes great attention to light effects. The term has been used for the style of the Belgian (mainly Flemish) painters such as Emile Claus and Théo van Rysselberghe and their followers (Adriaan Jozef Heymans, Anna Boch, Évariste Carpentier, Guillaume Van Strydonck, , Jenny Montigny, Anna De Weert, George Morren (1868–1941), Modest Huys, , , Yvonne Serruys and Juliette Wytsman, as well as for the early pointillist work of the Dutch painters Jan Toorop, Leo Gestel, Jan Sluijters, and Piet Mondriaan.
rdf:langString
Le terme luminisme est utilisé pour parler de plusieurs groupes de peintres forts différents : un ensemble de peintres belges, les œuvres de jeunesse pointillistes des Néerlandais Jan Toorop, Jan Sleijters ou Piet Mondrian, un groupe de peintres espagnols qui comprend notamment Joaquín Sorolla, (en) et (en), un ensemble de peintres américains désignés par l'expression luminisme aux États-Unis, des peintres luministes russes tels que Isaac Levitan ou Arkhip Kouïndji qui ont représenté des paysages dans des tonalités douces en mettant l'accent sur le rendu atmosphérique, les effets de la lumière directe et de la lumière reflétée, notamment sur l’eau. Le luminisme belge, auquel cette entrée est pour l'essentiel consacrée, est une forme d’impressionnisme autochtone consacrant une grande atte
rdf:langString
Con il termine generale di luminismo la critica artistica intende in primo luogo designare un indirizzo pittorico che punta a creare particolari effetti luminosi mediante l'acceso contrasto fra ombra e luce, con un uso incidente e violento di quest'ultima in un contesto di intonazione scura. Notevoli soluzioni luministiche sono riscontrabili in certe opere del Rinascimento, soprattutto di artisti tardo-rinascimentali (p. es. Tintoretto), e in molti lavori di epoca barocca (p. es. Caravaggio e la sua scuola) Il termine viene talvolta applicato anche alla scultura (p. es. la ricerca di forti contrasti luminosi che caratterizza l'opera di Bernini).
rdf:langString
Лумінізм (нід. Luminisme) — це пізній імпресіонізм або неоімпресіонізм в живописі.Лумінізм з імпресіонізмом розділяє акцент на ефектах світла. Лумінізм передував імпресіонізму, і художники, які писали в стилі лумінізм, не перебували під впливом імпресіонізму.
rdf:langString
rdf:langString
Luminisme
rdf:langString
Luminismus
rdf:langString
Luminismo
rdf:langString
Luminisme
rdf:langString
Luminismo
rdf:langString
Luminism (Impressionism)
rdf:langString
Luminisme
rdf:langString
Luminizm
rdf:langString
Луминизм
rdf:langString
Лумінізм
xsd:integer
2922477
xsd:integer
1097612354
rdf:langString
Luminisme o luminista és un terme de la historiografia de l'art d'utilització problemàtica, que s'aplica a diversos moviments artístics, molt diferents entre si. És habitual identificar aquest moviment amb l'últim impressionisme o neoimpressionisme de finals del segle xix i començaments del segle xx, que prestava una especial atenció a l'efecte de la llum; però també s'ha usat per definir l'estil pre-impressionista dels paisatgistes nord-americans de mitjan segle xix. Per a major confusió, també s'ha utilitzat el mateix terme per etiquetar als pintors de la segona meitat del segle xvi i començaments del segle xvii que evolucionen des del manierisme al barroc inicial, intensificant els efectes del clarobscur fins a arribar al tenebrisme.
rdf:langString
Als Luminismus bezeichnet man einen Kunststil des Postimpressionismus, der besonderen Wert auf deutliche Lichteffekte setzte. Der Stil wurde vor allem geprägt durch den Belgier Emile Claus und dessen Schüler (Jenny Montigny, Anna De Weert, , Gustave de Smet, Frits van den Berghe und Constant Permeke) sowie durch die frühen pointilistischen Werke der Niederländer Jan Toorop, Jan Sluijters, Leo Gestel und Piet Mondriaan. Während sich die Arbeiten der belgischen Künstler allerdings vor allem stilistisch an dem französischen Impressionismus und hier insbesondere an der Malerei Claude Monets orientierten, lagen die Vorbilder der niederländischen Maler eher im Bereich des Fauvismus von Henri Matisse, Maurice de Vlaminck und André Derain. Ein Beispiel in Deutschland ist Max Liebermann, der oft das durch Bäume brechende Lichtspiel auf dem Boden zeigte. In Spanien ist der Luminismus vor allem als Luminismo valenciano und in der Luministischen Schule von Sitges bekannt. Meist unter Beibehaltung einer detaillierten Wiedergabe der Motive standen die Maler vor allem unter dem Eindruck der Farbintensität der spanischen Landschaften und des mediterranen Lichts. Der Hauptvertreter dieser Stilrichtung ist der aus Valencia stammenden Joaquín Sorolla. Weitere Künstler dieser Stilrichtung waren Ignacio Pinazo, , , , , Joaquim Mir, Santiago Rusiñol, , Emilio Sala Francés, Francisco Domingo und . Nicht zum Umfeld der in Valencia tätigen Künstler gehörten der aus Madrid stammende Aureliano de Beruete und der aus Asturien kommende , die aber beide ebenfalls im Stil des Luminismus malten.
rdf:langString
Luminismo o luminista, en el ámbito de la pintura del siglo xix al xx, es un término controvertido en la historiografía del arte. Aplicado a varios estilos pictóricos, con sutiles diferencias, no debe confundirse con el «luminismo» del periodo que precede al caravaggismo (finales del siglo xvi y comienzos del xvii), ni con el llamado «Light art». En ocasiones identificado con el último impresionismo o neoimpresionismo de finales del siglo xix y comienzos del xx, que prestaba una especial atención a los efectos de la luz, también se ha usado para definir el estilo pre-impresionista de los paisajistas estadounidenses de mediados del siglo xix. Como se ha dicho, este mismo término sirvió para etiquetar a los pintores de la segunda mitad del siglo xvi y comienzos del siglo xvii que evolucionan desde el manierismo al barroco inicial, intensificando los efectos del claroscuro hasta llegar al tenebrismo.
rdf:langString
Luminism is a late-impressionist or neo-impressionist style in painting which devotes great attention to light effects. The term has been used for the style of the Belgian (mainly Flemish) painters such as Emile Claus and Théo van Rysselberghe and their followers (Adriaan Jozef Heymans, Anna Boch, Évariste Carpentier, Guillaume Van Strydonck, , Jenny Montigny, Anna De Weert, George Morren (1868–1941), Modest Huys, , , Yvonne Serruys and Juliette Wytsman, as well as for the early pointillist work of the Dutch painters Jan Toorop, Leo Gestel, Jan Sluijters, and Piet Mondriaan. After Emile Claus died in 1930, his pupil, Anna de Weert continued to paint in the luminist style at her studio near Ghent. In the Spanish painting the luminism term or Valencian luminism used for the work of a group of prominent Spanish painters led by Joaquín Sorolla, Ignacio Pinazo Camarlench, Teodoro Andreu, Francisco Benítez Mellado and Vicente Castell. Both styles have little in common. Emile Claus's work is still close to that of the great French impressionists, especially Claude Monet, whereas Dutch luminism, characterized by the use of large color patches, is closer to fauvism.
rdf:langString
Le terme luminisme est utilisé pour parler de plusieurs groupes de peintres forts différents : un ensemble de peintres belges, les œuvres de jeunesse pointillistes des Néerlandais Jan Toorop, Jan Sleijters ou Piet Mondrian, un groupe de peintres espagnols qui comprend notamment Joaquín Sorolla, (en) et (en), un ensemble de peintres américains désignés par l'expression luminisme aux États-Unis, des peintres luministes russes tels que Isaac Levitan ou Arkhip Kouïndji qui ont représenté des paysages dans des tonalités douces en mettant l'accent sur le rendu atmosphérique, les effets de la lumière directe et de la lumière reflétée, notamment sur l’eau. Le luminisme belge, auquel cette entrée est pour l'essentiel consacrée, est une forme d’impressionnisme autochtone consacrant une grande attention aux effets de lumière.
rdf:langString
Con il termine generale di luminismo la critica artistica intende in primo luogo designare un indirizzo pittorico che punta a creare particolari effetti luminosi mediante l'acceso contrasto fra ombra e luce, con un uso incidente e violento di quest'ultima in un contesto di intonazione scura. Notevoli soluzioni luministiche sono riscontrabili in certe opere del Rinascimento, soprattutto di artisti tardo-rinascimentali (p. es. Tintoretto), e in molti lavori di epoca barocca (p. es. Caravaggio e la sua scuola) Il termine viene talvolta applicato anche alla scultura (p. es. la ricerca di forti contrasti luminosi che caratterizza l'opera di Bernini). Con luminismo si indica altresì una forma di impressionismo o di neo-impressionismo pittorico che assegna primaria importanza alla luce e ai suoi effetti. In quest'accezione il termine fu usato anzitutto per definire lo stile del pittore belga Émile Claus e degli artisti che ne seguirono le orme (Évariste Carpentier, , , , , Frits van den Berghe, Didier Groffier, Fitz Henry Lane e altri ancora). Il vocabolo è peraltro usato anche in riferimento alla forma che assunse il divisionismo, e in particolare il puntinismo, in pittori olandesi come Jan Toorop, Jan Sluijters e Piet Mondrian. Aderirono alla tendenza luminista anche molti pittori americani della Hudson River School.
rdf:langString
Het luminisme is een stroming in de schilderkunst, vooral in België, die ontstaan is vanaf 1904 vanuit het postimpressionisme, waarin ook elementen van het realisme en het impressionisme aan bod kwamen.
rdf:langString
Luminizm – sposób kształtowania kompozycji malarskiej za pomocą gry światła.
* monochromatyczny – uwypuklenie światła przy dominującej tonacji jednobarwnej (Caravaggio, Rembrandt, Georges de La Tour)
* kolorystyczny – światło jako czynnik wyzwalający wibrację kolorystyczną (Hendrick ter Brugghen, Aleksander Gierymski, Claude Lorrain, Camille Pissarro, Joaquín Sorolla y Bastida, William Turner)
rdf:langString
Люминизм (нидерл. Luminisme) — одно из художественных направлений в живописи, получившее распространение в странах Европы и США. В США люминизм получил развитие в пейзажной живописи в 1850 - 1870-е годы, его существование связано с живописью школы Гудзона. В Бельгии, Нидерландах и, отчасти, в Испании получил распространение на рубеже XIX - XX века. В России люминизм получил распространение в творчестве А. И. Куинджи, И. Ф, Шультце и К. Я. Крыжицкого.
rdf:langString
Лумінізм (нід. Luminisme) — це пізній імпресіонізм або неоімпресіонізм в живописі.Лумінізм з імпресіонізмом розділяє акцент на ефектах світла. Лумінізм передував імпресіонізму, і художники, які писали в стилі лумінізм, не перебували під впливом імпресіонізму. Люмінізмом називається напрямок в постімпресіонізмі, в якому особлива увага приділяється відображенню світлових ефектів. Одним з головних представників цієї течії можна назвати бельгійського художника Еміля Клауса, а також його учнів Густава де Кошториса, Фріца ван дер Берге, Женні Монтіньї, Жоржа Морро, Анну де Верт, Константа Пермеке та ін. У цій манері виконані також ранні пуантилістські роботи голландців Яна Торопа, Яна Слейтерса, Лео Гестела і Піта Мондріана. Якщо роботи бельгійських художників-люміністів за своїм стилем дуже близькі до французьких імпресіоністів, особливо живопису Клода Моне, то їх голландські колеги в своєму живописі ґрунтувалися насамперед на творах фовістів: Анрі Матісса, Моріса де Вламінка, Андре Дерена.У живописі США протягом XIX століття також існував художній напрям під назвою люмінізм.
xsd:nonNegativeInteger
3654
