Lucius Tarquinius Superbus
http://dbpedia.org/resource/Lucius_Tarquinius_Superbus an entity of type: Thing
Lucius Tarquinius Superbus (neznámo – 495 př. n. l.) měl dle tradice být asi od roku 535 do roku 510/509 př. n. l. posledním římským králem, čímž skončilo období známo jako Římské království a byla nastolena Římská republika. Dle římských historiků se dostal na trůn pomocí vraždy svého předchůdce Servia Tullia. Římský historik Livius tvrdí, že T. Superbus měl být synem pátého krále, který se jmenoval Tarquinius Priscus. Na rozdíl od S. Tullia měl být stejně jako svůj (údajný) otec etruského původu.
rdf:langString
Luci Tarquini, dit el Superb, (llatí: Lucius Tarquinius o Tarquinius Superbus) va ser el setè i darrer rei de Roma (534 aC-510 aC) de la dinastia etrusca del regne romà. Fill de Tarquini Prisc (el cinquè rei de Roma), va conspirar per assassinar Servi Tul·li (sisè rei de Roma) amb la filla d'aquest i alhora la seva amant anomenada Túl·lia Minor i així aconseguir el poder. Un cop rei, el seu govern es va caracteritzar per ser una monarquia autocràtica.
rdf:langString
Tarkino Harroa (latinez: Lucius Tarquinius Superbus) Antzinako Erromako zazpigarren eta azken erregea izan zen (K.a. 534 - K.a. 509). Tarkino Zaharraren biloba zen. Servio Tulio aitaginarreba hil ondoren eskuratu zuen erregetza. Indar gabe utzi zuen Servio Tuliok aldarrikatu zuen konstituzioa eta, bortxazko neurriak erabiliz, aurrekoek bideraturiko obrak amaitu zituen. Erromatik kanpora, latinoak azpiratu zituen. K.a. 509an, haren seme Sextok Lukrezia, bahitu zuen, Erromako noble baten emaztea (Shakespearek jaso zuen gertakari hori The Rape of Lucretia kontakizun-poema ontzeko), eta, beraz, erromatarrak Tarkino Harroaren aurka matxinatu eta errepublika ezarri zuten, tarkinotarrak hiritik bidalirik.
rdf:langString
Tarquin le Superbe (Lucius Tarquinius Superbus en latin), fils ou petit-fils de Tarquin l'Ancien et gendre de Servius Tullius, fut le septième et dernier roi de Rome. Il régna de 534 av. J.-C. au 24 février 509 av. J.-C., et mourut en 495 av. J.-C.
rdf:langString
Lucio Tarquinio el Soberbio fue el séptimo y último rey de Roma, donde reinó según la tradición desde el año 534 a. C. al 509 a. C. Fue hijo, o posiblemente nieto, de Lucio Tarquinio Prisco y yerno del rey anterior, Servio Tulio, a quien asesinó. Ejerció un gobierno despótico.
rdf:langString
Ba é Tullus Hostilius an seachtú rí agus rí deireanach na Róimhe de réir finscéil. Bhí sé ina réim ar feadh 25 bliain go dtí gur éirigh an chosmhuintir amach agus bunaíodh an phoblacht.
rdf:langString
ルキウス・タルクィニウス・スペルブス(羅: Lucius Tarquinius Superbus)は、王政ローマ第7代にして最後の王(在位:紀元前535年 - 紀元前509年)。タルクィニウスが追放された後、ローマは共和政に移った。 第5代ルキウス・タルクィニウス・プリスクス王の息子で、先代の王であるセルウィウス・トゥッリウスの娘婿にあたる。コグノーメンの Superbus は「傲慢な」を意味し、日本語では傲慢王と訳される。ルキウス・ユニウス・ブルトゥスらによってローマから追放された。
rdf:langString
Lucio Tarquinio (Roma, ... – Cuma, 495 a.C.), meglio conosciuto come Tarquinio il Superbo a causa dei suoi costumi, fu il settimo e ultimo re di Roma. Della dinastia etrusca dei Tarquini, Tarquinio regnò dal 535 a.C. al 509 a.C., anno in cui fu messo al bando da Roma.
rdf:langString
Lúcio Tarquínio Soberbo (em latim Lucius Tarquinius Superbus; 535 – 496 a.C.), conhecido como Tarquínio, o Soberbo, foi o último rei de Roma e o terceiro dos reis Tarquínios. Reinou de 535 a.C. até 509 a.C.
rdf:langString
Луцій Тарквіній Гордий (лат. Lucius Tarquinius Superbus або Тарквіній II; *близько 576 до н. е. — †495 до н. е.) — відповідно до римських переказів останній, сьомий цар Стародавнього Риму у 534—509 р. до н. е. Відомий своєю тиранією. Був вигнаний з Рима.
rdf:langString
卢基乌斯·塔奎尼乌斯·苏培布斯(Lucius Tarquinius Superbus;?-前496年),罗马王政时代第七任君主,前535年登基,前509年被革命推翻。 苏培布斯是罗马第五代国王卢基乌斯·塔奎尼乌斯·布里斯库斯之子,据传他杀死了前任国王塞尔维乌斯·图利乌斯以登上王位。他在妻子的建议下由伊特鲁里亚移居罗马。关于苏培布斯的现存史料不多,他被描述为暴君和独裁者。他把很多精力用于战争,吞并了不少邻近的拉丁城镇。 公元前509年苏培布斯之子,因为强奸的妻子盧克麗霞,盧克麗霞不甘受辱而自害,造成事變,最後塞尔维乌斯·图利乌斯的儿子卢基乌斯·布鲁图發起兵變,苏培布斯被驱逐出罗马。 罗马人民决定不再实行君主制,而是选出两名(后改名为执政官)来治理国家,任期一年。第一任执政官是卢基乌斯·布鲁图和,罗马共和国成立。
rdf:langString
Луций Тарквиний Гордый (лат. Lucius Tarquinius Superbus) или Тарквиний II — согласно римскому преданию, последний, седьмой царь Древнего Рима. Годы правления: 534—509 г. до н. э. Известен своей тиранией. Был изгнан из Рима.
rdf:langString
لوكيوس تاركوينيوس سوبربوس والملقب بالفخور (وهو ما يعنيه لقب سوبربوس) آخر ملوك روما حكم بين عامي 534 – 509 قبل الميلاد وهو ابن تاركوينيوس بريسكوس وكان حاكما متسلطا وكانت تدفعه طموحات زوجته توليا ابنة سيرفيوس توليوس التي تزوجها وتحريضها قتل أباها واستولى على العرش. في إحدى الحكايات استولى على مدينة وسأله ابنه عما يجب فعله بالقادة لكنه لم يقل شيئا بل قطع رؤوس الخشخاش التي كانت قربه. استبدل الحاكم بقنصلين يتم اختيارهم كل سنة أما تاركوينيوس ففر ومات في المنفى في كوماي عام 498 قبل الميلاد.
rdf:langString
Ο Λεύκιος Ταρκύνιος ο Υπερήφανος, λατιν.: Lucius Tarquinius Superbus (απεβ. 495 π.Χ.) ήταν ο θρυλικός έβδομος και τελευταίος βασιλιάς στη Ρώμη (535 π.Χ. - 509 π.Χ.). Ανατράπηκε με επανάσταση (509 π.Χ.) και ακολούθησε η Ρωμαϊκή δημοκρατία. Το προσωνύμιό του προέρχεται από τον χαρακτήρα του, καθώς ήταν σε ακραίο βαθμό υπερήφανος και αλαζόνας. Οι ιστορικές πηγές τον τοποθετούν μεταξύ μύθου και φαντασίας· πιθανότατα ήταν γιος ή εγγονός του πέμπτου βασιλιά της Ρώμης Ταρκύνιου του Πρεσβύτερου. Όταν απεβίωσε ο προκάτοχός του Σέρβιος Τύλλιος, ακολούθησε μία σειρά από δολοφονίες μελών της οικογένειας του Σέρβιου, όπως της συζύγου και του μεγαλύτερου αδελφού του, που επέφεραν την άνοδο του Ταρκύνιου στον θρόνο. Η βασιλεία του Ταρκύνιου χαρακτηρίζεται πολύ αυταρχική και τυραννική· αυτό είχε σαν αποτέ
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus (nekonata – 496 aK.) estis la lasta roma reĝo, kiu akiris tronon per murdo de sia antaŭulo . Lia regado finiĝis en la jaro 509 aK. per ekziligo de li el Romo. Post ekziligo de li estis konstituita Romia respubliko kaj en la fronton venis la unuaj du kaj . La atributo Superbus signifas aroganta. Lia filo Sextus Tarquinius senhonorigis Lukretian, edzinon de romia nobelo Collatinus. Ŝi poste faris memmortigon. Senhonorigo de Lukretia kaj ŝia morto fariĝis signifa artista temo.
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus († um 495 v. Chr.) stammte der Sage nach aus der Familie der Tarquinier und war der siebte und letzte König von Rom. Er regierte seit 534 v. Chr. und wurde der Überlieferung nach im Jahr 509 v. Chr. aus Rom verbannt. Livius’ Geschichtswerk ab urbe condita enthält die folgende (unstreitig sagenhafte) Erzählung:
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus (died 495 BC) was the legendary seventh and final king of Rome, reigning 25 years until the popular uprising that led to the establishment of the Roman Republic. He is commonly known as Tarquin the Proud, from his cognomen Superbus (Latin for "proud, arrogant, lofty").
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus (tidak diketahui - 496 SM) adalah Raja ketujuh Roma, yang memerintah dari tahun 535 SM sampai terjadi pemberontakan pada tahun 509 SM yang mengarah pada pembentukan Republik Romawi. Dia lebih dikenal dengan nama Tarquinius Superbus dan merupakan bagian dari Dinasti . Dikatakan bahwa Superbus menjadi raja setelah membunuh raja sebelumnya, Servius Tullius.
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus ook wel Tarquinius II de Hoogmoedige of Tarquinius de Arrogante was volgens de oud-Romeinse overlevering de zevende en laatste koning van Rome (534 - 509 v.Chr.), de laatste van de drie Etruskische koningen die Rome hebben geregeerd. Over zijn levensloop is weinig meer bekend dan hetgeen via Romeinse (bevooroordeelde) geschriften is overgeleverd. De Romeinse Republiek was geboren. Vanaf die tijd kozen Senaat en Volk van Rome jaarlijks twee staatshoofden met gelijke macht: de consuls.
rdf:langString
Tarkwiniusz Pyszny, Lucius Tarquinius Superbus (żył na przełomie VI i V wieku p.n.e.) – według przyjętej tradycji siódmy i ostatni król rzymski pochodzenia etruskiego (535 p.n.e. – 509 p.n.e.). Syn lub wnuk Tarkwiniusza Starszego, ożeniony z córką Serwiusza – . Aby zdobyć władzę, ożenił się z królewską córką, ale szybko przekonał się, że jest ona bardziej lojalna względem ojca niż męża. Owdowiawszy Tarkwiniusz ożenił się ze swoją owdowiałą szwagierką. Prawdopodobnie brał udział w spisku i przyczynił się śmierci poprzedniego króla Serwiusza.
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus (den yngre), död 495 f.Kr., var Kungariket Roms sjunde och siste kung, innan den romerska republiken infördes. Han regerade troligen 533 f.Kr. - 509 f.Kr. och är antagligen en historisk person. Han var son till kung Tarquinius Priscus och var gift med kung Servius Tullius dotter Tullia Minor. Det berättas att Tullia eggade sin man att stämpla mot hennes far, kungen, och till sist låta mörda honom så att hennes man kunde överta kungamakten. Tarquinius ville bryta senatens makt och uppträdde som en våldskonung som genom att inge fruktan måste trygga sin regering.
rdf:langString
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus
rdf:langString
تاركوينيوس سوبربوس
rdf:langString
Tarquini el Superb
rdf:langString
Tarquinius Superbus
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus
rdf:langString
Ταρκύνιος ο Υπερήφανος
rdf:langString
Tarkvinio
rdf:langString
Tarquinio el Soberbio
rdf:langString
Tarkino Harroa
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus
rdf:langString
Tarquinio il Superbo
rdf:langString
Tarquin le Superbe
rdf:langString
タルクィニウス・スペルブス
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus
rdf:langString
Tarkwiniusz Pyszny
rdf:langString
Тарквиний Гордый
rdf:langString
Tarquínio, o Soberbo
rdf:langString
Луцій Тарквіній Гордий
rdf:langString
Tarquinius Superbus
rdf:langString
卢基乌斯·塔奎尼乌斯·苏培布斯
xsd:integer
18047
xsd:integer
1124432085
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus, 16th-century depiction published by Guillaume Rouillé
xsd:integer
495
xsd:integer
534
rdf:langString
Tullia Major
rdf:langString
Republic proclaimed
xsd:integer
534
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus (neznámo – 495 př. n. l.) měl dle tradice být asi od roku 535 do roku 510/509 př. n. l. posledním římským králem, čímž skončilo období známo jako Římské království a byla nastolena Římská republika. Dle římských historiků se dostal na trůn pomocí vraždy svého předchůdce Servia Tullia. Římský historik Livius tvrdí, že T. Superbus měl být synem pátého krále, který se jmenoval Tarquinius Priscus. Na rozdíl od S. Tullia měl být stejně jako svůj (údajný) otec etruského původu.
rdf:langString
Luci Tarquini, dit el Superb, (llatí: Lucius Tarquinius o Tarquinius Superbus) va ser el setè i darrer rei de Roma (534 aC-510 aC) de la dinastia etrusca del regne romà. Fill de Tarquini Prisc (el cinquè rei de Roma), va conspirar per assassinar Servi Tul·li (sisè rei de Roma) amb la filla d'aquest i alhora la seva amant anomenada Túl·lia Minor i així aconseguir el poder. Un cop rei, el seu govern es va caracteritzar per ser una monarquia autocràtica.
rdf:langString
لوكيوس تاركوينيوس سوبربوس والملقب بالفخور (وهو ما يعنيه لقب سوبربوس) آخر ملوك روما حكم بين عامي 534 – 509 قبل الميلاد وهو ابن تاركوينيوس بريسكوس وكان حاكما متسلطا وكانت تدفعه طموحات زوجته توليا ابنة سيرفيوس توليوس التي تزوجها وتحريضها قتل أباها واستولى على العرش. في إحدى الحكايات استولى على مدينة وسأله ابنه عما يجب فعله بالقادة لكنه لم يقل شيئا بل قطع رؤوس الخشخاش التي كانت قربه. ذهب أبناء تاركوينيوس مع قريبهم بروتوس إلى دلفي ليسألوا المعبد من سيخلف أباهم، فأتتهم الإجابة بأنه سيكون أول من سيقبل أمه فيهم. ورأى بروتوس في هذا معنى مزدوج حيث انحنى على الأرض وقبلها. أما فقد اعتدى على لوكريشا الزوجة الفاضلة فأخبرت عائلتها ودعتهم للانتقام ثم انتحرت فقام وبروتوس بجمع ناس لتحرير روما من الاستبداد. استبدل الحاكم بقنصلين يتم اختيارهم كل سنة أما تاركوينيوس ففر ومات في المنفى في كوماي عام 498 قبل الميلاد.
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus († um 495 v. Chr.) stammte der Sage nach aus der Familie der Tarquinier und war der siebte und letzte König von Rom. Er regierte seit 534 v. Chr. und wurde der Überlieferung nach im Jahr 509 v. Chr. aus Rom verbannt. Tarquinius gehört zu den drei etruskischen Königen in Rom, deren Geschichtlichkeit von manchen Althistorikern angezweifelt, von der Etruskologie aber zumindest im Kern überwiegend akzeptiert wird. Er gilt als Enkel des römischen Königs Tarquinius Priscus (616–578 v. Chr.) und folgte seinem Schwiegervater Servius Tullius (578–534 v. Chr.) auf den Thron, nachdem Tullia, Tarquinius’ Geliebte und Tullius’ Tochter, ihren Vater hatte ermorden lassen. Tarquinius schaltete, wie es heißt, seine innenpolitischen Gegner sowie alle potenziellen Rächer für den Mord an Tullius in Rom systematisch aus und machte politische Reformen seines Vorgängers rückgängig. Er wird in der späteren Überlieferung derart deutlich als geradezu typischer Tyrann gezeichnet, dass es auch dann schwerfällt, Fakt und Fiktion zu trennen, wenn man annimmt, dass er auf eine reale historische Gestalt zurückgeht. Außenpolitisch betrieb Tarquinius angeblich eine umfangreiche Expansionspolitik, die das Gebiet des römischen Stadtstaats bis Terracina erweiterte. Auch Baumaßnahmen in Rom wie der Ausbau der Stadtmauer, der (Aus-)Bau von Abwässerkanälen (Cloaca Maxima) oder der Bau des Jupitertempels auf dem Kapitol wurden ihm zugeschrieben. Um das Geld für die Kriege und Prachtbauten zu erhalten, ließ er angeblich viele reiche Adlige ermorden – ein typischer Vorwurf an Tyrannen. Livius’ Geschichtswerk ab urbe condita enthält die folgende (unstreitig sagenhafte) Erzählung: Tarquinius trieb es mit den Ermordungen von Adligen und anderen Missbräuchen seiner Macht so weit, dass sich die Götter entschlossen, ihre Wut in einem Omen zu zeigen. Daher kroch im Königspalast eine Schlange aus einer Holzsäule, was die Königsfamilie in Angst und Schrecken versetzte. Dieses Omen beunruhigte sogar Tarquinius. Er sandte seine beiden Söhne und den Sohn seiner Schwester, Lucius Iunius Brutus, zu dem Orakel nach Delphi. Tarquinius’ Söhne hielten ihren Vetter für beschränkt. Um eventuellen Angriffen des Königs zu entgehen, hatte Lucius Iunius seine Intelligenz bewusst hinter einer Menge von weniger intelligenten Aktionen versteckt, was ihm den Beinamen Brutus („Dummkopf“, „Trottel“) eingebracht hatte.Nachdem die drei in Delphi angekommen waren, befragten sie – dem Auftrag Tarquinius Superbus entsprechend – das Orakel zunächst nach der Bedeutung des Schlangen-Omens (die Antwort des Orakels zu diesem Punkt wird in den Quellen interessanterweise gar nicht überliefert), fügten aber noch eine Frage in eigener Sache hinzu, nämlich, wer (von ihnen) nach dem Tod ihres Vaters die Herrschaft in Rom übernehmen werde. Das Orakel antwortete, dass der Erste, der die Mutter küsse, der nächste Herrscher von Rom sein werde. Tarquinius’ Söhne glaubten, dass mit „Mutter“ ihre biologische Mutter gemeint sei, aber Lucius Iunius Brutus erkannte, dass das Orakel nicht von der leiblichen, sondern von der gemeinsamen Mutter aller Menschen, der Erde, gesprochen hatte. Als sie das Orakel verließen, tat Lucius so, als ob er aus Ungeschicklichkeit stolpere, stürzte zu Boden und gab der Erde unbemerkt einen Kuss. Tarquinius Superbus’ tyrannisches Regime und eine deswegen immer stärker werdende Opposition innerhalb des römischen Patriziats führten laut Aussage der späten Quellen um 510/09 v. Chr. (oder 508/507 v. Chr.; die römische Überlieferung lehnte sich wohl an den Sturz des Tyrannen Hippias in Athen an) zur Verbannung des Königs und seiner Familie aus Rom, während dieser im Rahmen seiner Expansionspolitik die latinische Stadt Ardea (36 km südlich von Rom) belagerte. Der Anlass für den Aufstand war angeblich (Livius, ab urbe condita 1,56–60) die Vergewaltigung der Lucretia durch Tarquinius’ Sohn Sextus, die als weiterer untrüglicher Beweis für die Verkommenheit der Königsfamilie angesehen wurde. Angeführt wurden die Aufständischen, wie es heißt, von Lucretias Mann Lucius Tarquinius Collatinus, der – wie der zweite Bestandteil seines Namens erkennen lässt – selbst zur Königsfamilie (im weiteren Sinne) gehörte, und dessen Freund Lucius Iunius Brutus. Die Verbannung des Tarquinius Superbus markiert in den Augen der späteren Römer das Ende der Königsherrschaft in Rom und den Beginn der römischen Republik. Gemäß dem Orakel wurden Lucius Iunius Brutus und Lucius Tarquinius Collatinus die ersten Konsuln Roms. Ob sich hinter dieser Sage reale historische Ereignisse verbergen, ist, wie gesagt, bereits seit dem 19. Jahrhundert sehr umstritten. Tarquinius soll später versucht haben, mit etruskischer und latinischer Hilfe die Macht in Rom zurückzuerobern (→ Latinerkriege), jedoch ohne Erfolg. Es heißt, er habe sich nach seinem Sturz über Gabii und Clusium ins etruskische Caere zurückgezogen, wo noch im 3. vorchristlichen Jahrhundert die Familie der Tarchna („Tarquinii“) (als mögliche Nachkommen des Königs?) bezeugt ist.
rdf:langString
Ο Λεύκιος Ταρκύνιος ο Υπερήφανος, λατιν.: Lucius Tarquinius Superbus (απεβ. 495 π.Χ.) ήταν ο θρυλικός έβδομος και τελευταίος βασιλιάς στη Ρώμη (535 π.Χ. - 509 π.Χ.). Ανατράπηκε με επανάσταση (509 π.Χ.) και ακολούθησε η Ρωμαϊκή δημοκρατία. Το προσωνύμιό του προέρχεται από τον χαρακτήρα του, καθώς ήταν σε ακραίο βαθμό υπερήφανος και αλαζόνας. Οι ιστορικές πηγές τον τοποθετούν μεταξύ μύθου και φαντασίας· πιθανότατα ήταν γιος ή εγγονός του πέμπτου βασιλιά της Ρώμης Ταρκύνιου του Πρεσβύτερου. Όταν απεβίωσε ο προκάτοχός του Σέρβιος Τύλλιος, ακολούθησε μία σειρά από δολοφονίες μελών της οικογένειας του Σέρβιου, όπως της συζύγου και του μεγαλύτερου αδελφού του, που επέφεραν την άνοδο του Ταρκύνιου στον θρόνο. Η βασιλεία του Ταρκύνιου χαρακτηρίζεται πολύ αυταρχική και τυραννική· αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ανατροπή του, όπως και του πολιτεύματος και την εγκατάσταση της δημοκρατίας.
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus (nekonata – 496 aK.) estis la lasta roma reĝo, kiu akiris tronon per murdo de sia antaŭulo . Lia regado finiĝis en la jaro 509 aK. per ekziligo de li el Romo. Post ekziligo de li estis konstituita Romia respubliko kaj en la fronton venis la unuaj du kaj . La atributo Superbus signifas aroganta. Lia filo Sextus Tarquinius senhonorigis Lukretian, edzinon de romia nobelo Collatinus. Ŝi poste faris memmortigon. Senhonorigo de Lukretia kaj ŝia morto fariĝis signifa artista temo. En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Tarquinius Superbus en la ĉeĥa Vikipedio.
rdf:langString
Tarkino Harroa (latinez: Lucius Tarquinius Superbus) Antzinako Erromako zazpigarren eta azken erregea izan zen (K.a. 534 - K.a. 509). Tarkino Zaharraren biloba zen. Servio Tulio aitaginarreba hil ondoren eskuratu zuen erregetza. Indar gabe utzi zuen Servio Tuliok aldarrikatu zuen konstituzioa eta, bortxazko neurriak erabiliz, aurrekoek bideraturiko obrak amaitu zituen. Erromatik kanpora, latinoak azpiratu zituen. K.a. 509an, haren seme Sextok Lukrezia, bahitu zuen, Erromako noble baten emaztea (Shakespearek jaso zuen gertakari hori The Rape of Lucretia kontakizun-poema ontzeko), eta, beraz, erromatarrak Tarkino Harroaren aurka matxinatu eta errepublika ezarri zuten, tarkinotarrak hiritik bidalirik.
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus (died 495 BC) was the legendary seventh and final king of Rome, reigning 25 years until the popular uprising that led to the establishment of the Roman Republic. He is commonly known as Tarquin the Proud, from his cognomen Superbus (Latin for "proud, arrogant, lofty"). Ancient accounts of the regal period mingle history and legend. Tarquin was said to have been either the son or grandson of Lucius Tarquinius Priscus, the fifth king of Rome, and to have gained the throne through the murders of both his wife and his elder brother, followed by the assassination of his predecessor, Servius Tullius. His reign has been described as a tyranny that justified the abolition of the monarchy.
rdf:langString
Tarquin le Superbe (Lucius Tarquinius Superbus en latin), fils ou petit-fils de Tarquin l'Ancien et gendre de Servius Tullius, fut le septième et dernier roi de Rome. Il régna de 534 av. J.-C. au 24 février 509 av. J.-C., et mourut en 495 av. J.-C.
rdf:langString
Lucio Tarquinio el Soberbio fue el séptimo y último rey de Roma, donde reinó según la tradición desde el año 534 a. C. al 509 a. C. Fue hijo, o posiblemente nieto, de Lucio Tarquinio Prisco y yerno del rey anterior, Servio Tulio, a quien asesinó. Ejerció un gobierno despótico.
rdf:langString
Ba é Tullus Hostilius an seachtú rí agus rí deireanach na Róimhe de réir finscéil. Bhí sé ina réim ar feadh 25 bliain go dtí gur éirigh an chosmhuintir amach agus bunaíodh an phoblacht.
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus (tidak diketahui - 496 SM) adalah Raja ketujuh Roma, yang memerintah dari tahun 535 SM sampai terjadi pemberontakan pada tahun 509 SM yang mengarah pada pembentukan Republik Romawi. Dia lebih dikenal dengan nama Tarquinius Superbus dan merupakan bagian dari Dinasti . Dikatakan bahwa Superbus menjadi raja setelah membunuh raja sebelumnya, Servius Tullius. Ayah Superbus, Lucius Tarquinius Priscus, adalah Raja kelima Roma yang memerintah dari tahun 616 SM sampai 579 SM. Kakeknya adalah dari Korintus. Priscus berasal dari kota . Tidak puas dengan kehidupan di kota asalnya, Priscus pindah ke Roma bersama istrinya Tanaquil. Menurut beberapa sumber, Superbus memerintah kerajaan dengan kejam. Dia lebih menyukai peperangan dan sering mencaplok kerajaan di sekitarnya. Pada tahun 509 SM, putranya memperkosa Lucretia, seorang wanita bangsawan, sehingga menimbulkan kemarahan rakyat. Pemberontakan yang terjadi kemudian berhasil menggulingkan kekuasaanya dan dia diasingkan dari Roma.
rdf:langString
ルキウス・タルクィニウス・スペルブス(羅: Lucius Tarquinius Superbus)は、王政ローマ第7代にして最後の王(在位:紀元前535年 - 紀元前509年)。タルクィニウスが追放された後、ローマは共和政に移った。 第5代ルキウス・タルクィニウス・プリスクス王の息子で、先代の王であるセルウィウス・トゥッリウスの娘婿にあたる。コグノーメンの Superbus は「傲慢な」を意味し、日本語では傲慢王と訳される。ルキウス・ユニウス・ブルトゥスらによってローマから追放された。
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus ook wel Tarquinius II de Hoogmoedige of Tarquinius de Arrogante was volgens de oud-Romeinse overlevering de zevende en laatste koning van Rome (534 - 509 v.Chr.), de laatste van de drie Etruskische koningen die Rome hebben geregeerd. Over zijn levensloop is weinig meer bekend dan hetgeen via Romeinse (bevooroordeelde) geschriften is overgeleverd. Lucius Tarquinius Superbus was een zoon van Tarquinius Priscus. Nadat hij en zijn broer Arruns voor de opvolging van hun vader waren verdrongen door hun adoptiebroer Servius Tullius, wilde deze zich met hen verzoenen, en gaf hij hun zijn eigen dochters ten huwelijk. De oudste, Tullia, gehuwd met de in haar ogen te weinig ambitieuze Arruns, begon echter een relatie met haar zwager Lucius, die meer aan haar smaak beantwoordde. Samen vermoordden ze eerst hun broer en zus, waarna Tullia haar minnaar ertoe aanzette ook af te rekenen met haar vader. Daarop hitste Lucius Tarquinius de Senaat op tegen zijn schoonvader, die in de straten van Rome werd afgemaakt, en hij nam zelf het bewind over. Lucius voerde vanaf dat ogenblik, onder de passende naam Tarquinius Superbus (de trotse) een waar schrikbewind. Zo begon hij zijn regering met de terdoodveroordeling van de senatoren die zijn schoonvader gesteund hadden. Hij liet ook de panelen vernietigen waarop koning Servius zijn wetten had uitgevaardigd. De Senaat werd niet meer bijeengeroepen, want hij wilde alleen en onafhankelijk regeren. Hij verrijkte zich mateloos door willekeurig rijke patriciërs hun bezittingen te confisqueren en de armen zo hard te laten werken dat zij nauwelijks nog van slaven te onderscheiden waren. Wie het waagde een kritische stem te laten horen werd terechtgesteld. Het volk begon dan ook de koning steeds meer te haten. Toen er in het paleis een slang werd aangetroffen, beschouwde men dit als een kwaad voorteken, waarna Tarquinius boze dromen kreeg en zich nóg tirannieker begon te gedragen. De algemene haat tegen Tarquinius Superbus bereikte een hoogtepunt toen zijn zoon Sextus als gevolg van een uit de hand gelopen braspartij het vrome meisje Lucretia verkrachtte, de vrouw van zijn neef Collatinus. Lucretia vertelde haar echtgenoot dat Sextus wel haar lichaam, maar niet haar ziel had onteerd. Zij liet hem zweren het haar aangedane onrecht te wreken en benam zich daarop het leven. Collatinus en zijn verwanten, onder wie Lucius Junius Brutus, zwoeren bij haar lijk om voor altijd een einde te maken aan het gehate koningschap. Brutus sprak op het Forum de bevolking toe, en herinnerde aan de misdaden van de Tarquinii. Een storm van verontwaardiging stak op. Toen koning Tarquinius, die in die dagen een militaire campagne nabij Ardea leidde, onverwijld naar de stad terugkeerde om de opstand in de kiem te smoren, vond hij de stadspoorten gesloten. Hij begreep dat de zaak voor hem verloren was, en vluchtte naar de Etrusken, met wie hij plannen beraamde om zich te wreken. De Romeinen, die hun koning afgezet hadden en besloten dat zij in de toekomst nooit meer door koningen geregeerd wilden worden, maakten van die dag een nationale feestdag. Ieder jaar werd op 24 februari het feest van de onttroning en het begin van de Republiek gevierd. Tarquinius stelde intussen alles in het werk om zijn troon te heroveren, en nam in het geheim contact op met zijn aanhangers in de stad. Het complot lekte echter uit, en ten einde raad wist Tarquinius eerst de Etrusken (onder Porsenna), en later de Latijnen over te halen om Rome de oorlog te verklaren. De verbetenheid waarmee de Romeinen hun pas veroverde vrijheid verdedigden, maakte hen tot uiteindelijke overwinnaars. Tarquinius, die in de strijd zijn zoon Sextus had zien sneuvelen, gaf de strijd op en vluchtte naar Cumae, waar hij later overleed. De Romeinse Republiek was geboren. Vanaf die tijd kozen Senaat en Volk van Rome jaarlijks twee staatshoofden met gelijke macht: de consuls.
rdf:langString
Lucio Tarquinio (Roma, ... – Cuma, 495 a.C.), meglio conosciuto come Tarquinio il Superbo a causa dei suoi costumi, fu il settimo e ultimo re di Roma. Della dinastia etrusca dei Tarquini, Tarquinio regnò dal 535 a.C. al 509 a.C., anno in cui fu messo al bando da Roma.
rdf:langString
Lucius Tarquinius Superbus (den yngre), död 495 f.Kr., var Kungariket Roms sjunde och siste kung, innan den romerska republiken infördes. Han regerade troligen 533 f.Kr. - 509 f.Kr. och är antagligen en historisk person. Han var son till kung Tarquinius Priscus och var gift med kung Servius Tullius dotter Tullia Minor. Det berättas att Tullia eggade sin man att stämpla mot hennes far, kungen, och till sist låta mörda honom så att hennes man kunde överta kungamakten. Tarquinius regerade visserligen med klokhet och kraft, men hänsynslöst varför han snart fick tillnamnet Superbus (Despoten). Till det yttre fortsatte han faderns verk och införlivade en stor del av Latium i kungariket. Han bebyggde och förskönade Rom ytterligare främst genom konstruktionen av det stora Jupitertemplet på Capitolium, ett av den tidens största och mest imponerande byggnadsverk. Tarquinius ville bryta senatens makt och uppträdde som en våldskonung som genom att inge fruktan måste trygga sin regering. Domsrätten utövade han ensam och utan rådgivare. Han genomförde rannsakningar över svårare förbrytelser och kunde under sådan förevändning döda, landsförvisa och döma till egendoms förlust icke blott misstänkta eller hatade personer, utan också dem, av vilka han ingenting annat kunde vänta än byte. Hans byggnadsverk i Rom hade slukat stora summor och han var därför i stort behov av pengar. Han återbesatte inte platserna för de senatorer som dött eller landsförvisats och minskade på så sätt senatens makt. Han ogillades därför starkt i Rom men även i de underkuvade latinska städerna. Tarquinis förlorade slutligen makten till följd av sin son Sextus våldtäkt av den kyska Lucretia. Ett adelsuppror under ledning av Lucius Junius Brutus utbröt i Rom till vilket den under Tarquinius befäl i fält stående hären anslöt sig 509 f. Kr.. Tarquinius måste tillsammans med sin hustru och två söner gå i landsflykt till Cære i Etrurien och alla försök att återvinna Rom visade sig fåfänga.
rdf:langString
Lúcio Tarquínio Soberbo (em latim Lucius Tarquinius Superbus; 535 – 496 a.C.), conhecido como Tarquínio, o Soberbo, foi o último rei de Roma e o terceiro dos reis Tarquínios. Reinou de 535 a.C. até 509 a.C.
rdf:langString
Tarkwiniusz Pyszny, Lucius Tarquinius Superbus (żył na przełomie VI i V wieku p.n.e.) – według przyjętej tradycji siódmy i ostatni król rzymski pochodzenia etruskiego (535 p.n.e. – 509 p.n.e.). Syn lub wnuk Tarkwiniusza Starszego, ożeniony z córką Serwiusza – . Aby zdobyć władzę, ożenił się z królewską córką, ale szybko przekonał się, że jest ona bardziej lojalna względem ojca niż męża. Owdowiawszy Tarkwiniusz ożenił się ze swoją owdowiałą szwagierką. Prawdopodobnie brał udział w spisku i przyczynił się śmierci poprzedniego króla Serwiusza. Wybudował na wzgórzu Kapitolu wielką świątynię w stylu etruskim, która stała się wzorem dla wszystkich późniejszych świątyń rzymskich; ustawiona była na podwyższeniu i zdobiona malowanymi dekoracjami z terakoty; czczona w niej była triada bóstw: Jupiter (posąg wykonał słynny etruski rzeźbiarz Wulka), Minerwa i Junona. Walczył z ludem Wolsków. Sprawował rządy despotyczne. Jego obalenie opisuje Tytus Liwiusz w zakończeniu I księgi Ab Urbe condita łącząc fakty historyczne z legendami. Nabył od Sybilli z Kume tzw. Księgi sybillińskie. Legenda mówi, że sama Sybilla zaoferowała królowi dziewięć ksiąg, mówiąc, że ten, kto prawidłowo zinterpretuje ich tekst, pozna przyszłość. Tarkwiniusz odpowiedział, że cena za księgi jest zbyt wysoka, wtedy Sybilla zniszczyła trzy z nich i zażądała za resztę tej samej ceny. Tarkwiniusz znowu odmówił zakupu, a Sybilla zniszczyła kolejne trzy i powtórzyła tę samą cenę. Król kupił wreszcie trzy księgi za cenę, za którą ofiarowano mu dziewięć ksiąg. Księgi te przechowywano w specjalnie wybudowanej świątyni i można było z nich korzystać jedynie w chwilach największego zagrożenia dla Rzymu. Tarkwiniusz Pyszny był władcą despotycznym. Miał dwóch okrutnych synów, a jednego z nich podobno szykował na swojego następcę – tym samym zrywając z tradycją, że kolejnych królów wybierają sami Rzymianie. Jeden z synów, , goszcząc w domu krewniaka zgwałcił jego żonę Lukrecję. Lukrecja, powszechnie uważana za cnotliwą, nie mogąc znieść hańby popełniła samobójstwo – przeszywając swoją pierś sztyletem. Śmierć Lukrecji była bezpośrednią przyczyną wybuchu powstania pod wodzą Lucjusza Juniusza Brutusa. Tarkwiniusz Pyszny został wypędzony z Rzymu, a monarchia obalona – Rzym stał się republiką. Tarkwiniusz chcąc powrócić do Rzymu, zastał bramy miasta przed sobą zamknięte. Rzymianie, a dokładnie comitia centuriata wybrało Brutusa i Kollatyna na pierwszych konsulów. Tarkwiniusz schronił się u króla etruskiego Larsa Porsenny i snuł plany powrotu na tron. W Rzymie wciąż miał zwolenników, którzy przygotowywali jego powrót. Między nimi byli podobno nawet dwaj synowie Brutusa – Tytus i Tyberiusz. Spisek jednak odkryto, a wszystkich spiskowców bez wyjątku ubiczowano na śmierć. Cały majątek byłego władcy, tzn. pola podmiejskie, zostały poświęcone bogu Marsowi i przeszły we władanie państwa – odtąd nazwane Polami Marsowymi. Tarkwiniusz, nie dając za wygraną, sprowadził na Rzym oddziały Etrusków. Miasto zdołało odeprzeć wroga, ale w jednej z bitew zginął konsul Brutus. Ostatnia próba odzyskania władzy wiąże się z Porsenną, którego armia zepchnęła Rzymian za Tyber, zająwszy wzgórze na prawym brzegu rzeki, późniejsze przedmieście Janikulum (miejsce, gdzie według tradycji ukrzyżowany został święty Piotr). Dzięki odwadze Horacjusza Koklesa i Mucjusza Scewoli Rzym obroniono. Tarkwiniusz zmarł na wygnaniu w Kume w Kampanii w 496 p.n.e. Do jego legendy nawiązuje opera Muzio Scevola, w której Tarkwiniusz jest jedną z postaci.
rdf:langString
Луцій Тарквіній Гордий (лат. Lucius Tarquinius Superbus або Тарквіній II; *близько 576 до н. е. — †495 до н. е.) — відповідно до римських переказів останній, сьомий цар Стародавнього Риму у 534—509 р. до н. е. Відомий своєю тиранією. Був вигнаний з Рима.
rdf:langString
卢基乌斯·塔奎尼乌斯·苏培布斯(Lucius Tarquinius Superbus;?-前496年),罗马王政时代第七任君主,前535年登基,前509年被革命推翻。 苏培布斯是罗马第五代国王卢基乌斯·塔奎尼乌斯·布里斯库斯之子,据传他杀死了前任国王塞尔维乌斯·图利乌斯以登上王位。他在妻子的建议下由伊特鲁里亚移居罗马。关于苏培布斯的现存史料不多,他被描述为暴君和独裁者。他把很多精力用于战争,吞并了不少邻近的拉丁城镇。 公元前509年苏培布斯之子,因为强奸的妻子盧克麗霞,盧克麗霞不甘受辱而自害,造成事變,最後塞尔维乌斯·图利乌斯的儿子卢基乌斯·布鲁图發起兵變,苏培布斯被驱逐出罗马。 罗马人民决定不再实行君主制,而是选出两名(后改名为执政官)来治理国家,任期一年。第一任执政官是卢基乌斯·布鲁图和,罗马共和国成立。
rdf:langString
Луций Тарквиний Гордый (лат. Lucius Tarquinius Superbus) или Тарквиний II — согласно римскому преданию, последний, седьмой царь Древнего Рима. Годы правления: 534—509 г. до н. э. Известен своей тиранией. Был изгнан из Рима.
xsd:nonNegativeInteger
23357
xsd:gYear
0534