Lucien Leuwen

rdf:langString Lucien Leuwen

rdf:langString Lucien Leuwen is een roman van Stendhal waaraan hij heeft gewerkt vanaf mei 1834 tot november 1836. Dat is dus na de publicatie van zijn Le Rouge et le Noir in 1830 en vóór het verschijnen van La Chartreuse de Parme in 1839. Het is zijn tweede grote roman. Vanwege de kritische wijze waarop de Julimonarchie (1830-1848), het regime van koning Louis-Philippe I (Lodewijk Filips I), wordt beschreven, kon het boek niet tijdens het leven van de auteur verschijnen, maar is het pas in 1894 door E. Dentu te Parijs gepubliceerd. Uitvoerig wordt erin verhaald hoe de koning en zijn ministers met voorkennis op de beurs handelen en hoe geprobeerd wordt de parlementsverkiezingen te manipuleren. Stendhal was tijdens het schrijven van het boek in overheidsdienst als consul in Civitavecchia, de havenstad van de Kerkelijke Staat en publicatie van het boek zou voor hem zonder twijfel ernstige gevolgen hebben gehad. Hij is op het idee voor het schrijven van Lucien Leuwen gekomen door het lezen van het romanmanuscript Le Lieutenant, dat mevrouw Jules Gaulthier hem ter beoordeling had voorgelegd. Zijn oordeel over haar boek valt streng uit: er zou nog heel wat moeten worden veranderd voordat er aan een uitgave gedacht kon worden (brief van Stendhal van 4 mei 1834). Het manuscript van Le Lieutenant is helaas niet bewaard gebleven.Van de drie grote romans van Stendhal is Lucien Leuwen ongetwijfeld de geestigste. Niemand wordt erin gespaard, ook de hoofdpersoon niet. De handel en wandel van het leger en de politiek worden met veel ironie beschreven.