Louis Feuillade

rdf:langString Louis Feuillade

rdf:langString Louis Feuillade (ur. 19 lutego 1873 w Lunel, zm. 26 lutego 1925 w Nicei) – francuski reżyser i scenarzysta epoki kina niemego. Karierę zaczynał jako dziennikarz. W roku 1905 przedstawił kilka swoich scenariuszy w wytwórni Gaumont. Tam poznał Alice Guy-Blaché, pierwszą reżyserkę w historii kina, której asystował przy kilku filmach, dzisiaj zaginionych. Wkrótce zaczął reżyserować samodzielnie, pisząc też dla siebie scenariusze. Kiedy Alice Guy-Blaché wyjeżdżała do Stanów Zjednoczonych, poleciła Feuillade'a na stanowisko dyrektora artystycznego wytwórni. W ciągu 20 lat zrealizował prawie 800 filmów krótko- i średniometrażowych, z których 2/3 uchodzi za zaginione. Łączył rygor dokumentalisty typowy dla braci Lumière (filmował na przykład korridy, których był gorącym entuzjastą) z polotem swojego głównego konkurenta, Georges'a Mélièsa. Ma w dorobku dzieła różnych gatunków: burleskę, melodramat, filmy fantastyczne, społeczne i historyczne. Feuillade był jednym z pierwszych twórców, którzy wprowadzili do kin serie filmów z tym samym bohaterem. Poszczególne odcinki wyświetlane były najczęściej w odstępach tygodniowych. Od roku 1910 pracował nad cyklem filmów religijnych i historycznych (Pater, Siedem grzechów głównych – Les Sept Péchés Capitaux), które jednak nie odniosły spodziewanego sukcesu. Wtedy przygotował serię historii obyczajowych Takie jest życie, która cieszyła się wielkim powodzeniem. Był również autorem serii komediowych z chłopcami: Bébé (77 filmów w latach 1911-1913) i Bout de Zan (52 filmy w latach 1912-1916). W roku 1913 przeniósł na ekran popularną powieść w odcinkach i Fantômas. W ekranizacji wystąpili w roli tytułowej oraz jako dziennikarz Fandor i jako inspektor Juve. Frekwencja przerosła najśmielsze oczekiwania realizatorów, więc już w roku 1915 wprowadzono do kin dziesięcioczęściowe Wampiry z Musidorą jako Irmą Vep, wcieleniem zła. Film był na tyle sugestywny, że po premierze jednego z odcinków prefekt paryskiej policji domagał się wstrzymania na jakiś czas projekcji serialu, twierdząc, że ośmiesza on pracę funkcjonariuszy. Seria ta, wychwalana zwłaszcza przez surrealistów, uchodzi za apogeum twórczości Feuillade'a. Dla odmiany w dwunastoodcinkowym serialu Judex i jego kontynuacji Nowa misja Judexa bohaterem jest postać pozytywna walcząca z przestępcami. Wraz z nastaniem kina dźwiękowego filmy Feuillade'a popadły w zapomnienie. Widzowie przypomnieli sobie o nich dopiero w latach 60. XX w., głównie dzięki komediom sensacyjnym André Hunebelle'a i pastiszowi Georges'a Franju oraz dzięki działalności Alaina Resnais'go, François Truffauta i Jeana-Luca Godarda.