List of Roman imperial victory titles
http://dbpedia.org/resource/List_of_Roman_imperial_victory_titles
À l'époque romaine, un cognomen ex virtute (« surnom dû à la bravoure ») est un titre accolé au nom d'un général (sous la République romaine) et plus tard d'un empereur romain pour célébrer une victoire. Le plus ancien connu est Aulus Postumius Albus Regillensis qui se voit attribuer vers 499 AEC le titre de Regillensis après la bataille du lac Régille.
* Portail de la Rome antique
rdf:langString
Nell'antica Roma, i cognomina ex virtute erano degli appellativi onorifici conferiti ad un comandante (durante l'età repubblicana) o ad un imperatore romano a seguito di una vittoria militare. La tradizione continuò fino a Giustiniano I (imperatore bizantino dal 527 al 565). Si trattava per lo più di aggettivi sostantivati, derivati dal nome di una popolazione o di una regione vinta o sottomessa, che nell'onomastica latina andavano a porsi in funzione di cognomen. Se la vittoria conseguita era decisiva, era possibile aggiungere il termine "Maximus". Tali cognomina, durante l'impero, potevano tuttavia essere tratti anche da aggettivi che caratterizzavano il buongoverno di un principe, come ad esempio Pius, Felix, ecc.
rdf:langString
This is a list of victory titles assumed by Roman Emperors, not including assumption of the title Imperator (originally itself a victory title); note that the Roman Emperors were not the only persons to assume victory titles (Maximinus Thrax acquired his victory title during the reign of a previous Emperor). In a sense, the Imperial victory titles give an interesting summary of which wars and which adversaries were considered significant by the senior leadership of the Roman Empire, but in some cases more opportunistic motifs play a role, even to the point of glorifying a victory that was by no means a real triumph (but celebrated as one for internal political prestige).
rdf:langString
In de (complexe) naamgeving die Romeinse keizers hanteerden, speelden overwinningstitels een rol, verwijzend naar het gebied van een al dan niet feitelijke overwinning. Deze door de Senaat toegekende "erenamen" werden al in de tijd van de Romeinse Republiek gebruikt en een dergelijk Latijns "agnomen" werd ook onderdeel van de familienaam. De nakomelingen droegen dus ook deze herinnering aan de overwinning van hun voorouder. Een agnomen als Brittanicus betekent niet "de Brit" maar kan het best met "van Brittannië" of, beter nog, "overwinnaar van of in Brittannië" worden vertaald.
rdf:langString
Титул перемоги в Римській імперії (лат. cognomina ex virtute) — почесний титул та форма звертання в Стародавньому Римі, що додавався до основного титулу полководця (в республіканський період) або до титулу римського імператора, після важливої військової перемоги над супротивником. Назви титулів походили від імені народу або держави, які були підкорені або над якими здобули перемогу. Іноді титул перетворювався в когномен й ставав спадковим прізвищем. Відомі також нумерологічні варіанти того ж самого титулу, наприклад Germanicus Maximus IV — «великий переможець германців вчетверте».
rdf:langString
Римские императорские победные титулы (лат. Cognomina ex virtute) — почётные нарицательные титулы в Древнем Риме, дававшиеся военачальнику (в республиканский период) или римскому императору после военной победы.
rdf:langString
rdf:langString
Cognomen ex virtute
rdf:langString
Cognomina ex virtute
rdf:langString
List of Roman imperial victory titles
rdf:langString
Lijst van overwinningstitels van Romeinse keizers
rdf:langString
Римские победные титулы
rdf:langString
Титул перемоги в Римській імперії
xsd:integer
400768
xsd:integer
1080520016
rdf:langString
This is a list of victory titles assumed by Roman Emperors, not including assumption of the title Imperator (originally itself a victory title); note that the Roman Emperors were not the only persons to assume victory titles (Maximinus Thrax acquired his victory title during the reign of a previous Emperor). In a sense, the Imperial victory titles give an interesting summary of which wars and which adversaries were considered significant by the senior leadership of the Roman Empire, but in some cases more opportunistic motifs play a role, even to the point of glorifying a victory that was by no means a real triumph (but celebrated as one for internal political prestige). Multiple grants of the same title were distinguished by ordinals, e.g. Germanicus Maximus IV, "great victor in Germania for the fourth time".
rdf:langString
À l'époque romaine, un cognomen ex virtute (« surnom dû à la bravoure ») est un titre accolé au nom d'un général (sous la République romaine) et plus tard d'un empereur romain pour célébrer une victoire. Le plus ancien connu est Aulus Postumius Albus Regillensis qui se voit attribuer vers 499 AEC le titre de Regillensis après la bataille du lac Régille.
* Portail de la Rome antique
rdf:langString
Nell'antica Roma, i cognomina ex virtute erano degli appellativi onorifici conferiti ad un comandante (durante l'età repubblicana) o ad un imperatore romano a seguito di una vittoria militare. La tradizione continuò fino a Giustiniano I (imperatore bizantino dal 527 al 565). Si trattava per lo più di aggettivi sostantivati, derivati dal nome di una popolazione o di una regione vinta o sottomessa, che nell'onomastica latina andavano a porsi in funzione di cognomen. Se la vittoria conseguita era decisiva, era possibile aggiungere il termine "Maximus". Tali cognomina, durante l'impero, potevano tuttavia essere tratti anche da aggettivi che caratterizzavano il buongoverno di un principe, come ad esempio Pius, Felix, ecc.
rdf:langString
In de (complexe) naamgeving die Romeinse keizers hanteerden, speelden overwinningstitels een rol, verwijzend naar het gebied van een al dan niet feitelijke overwinning. Deze door de Senaat toegekende "erenamen" werden al in de tijd van de Romeinse Republiek gebruikt en een dergelijk Latijns "agnomen" werd ook onderdeel van de familienaam. De nakomelingen droegen dus ook deze herinnering aan de overwinning van hun voorouder. Een agnomen als Brittanicus betekent niet "de Brit" maar kan het best met "van Brittannië" of, beter nog, "overwinnaar van of in Brittannië" worden vertaald. Het agnomen verwijst meestal naar een gebied maar kan ook naar een overwonnen volk verwijzen – zeker tijdens de grote volksverhuizing vielen volk en gebied vaak niet meer samen. Wanneer een gebied werd veroverd, kan het agnomen "veroveraar van" betekenen. Claudius veroverde immers Brittannië. Perzië werd niet door de Romeinen veroverd. Dan kan de titel dus hoogstens "overwinnaar op de Perzen" betekenen. Sommige erenamen verwijzen naar nooit behaalde overwinningen. Het gaat dan om ijdelheid of de behoefte om politiek munt te slaan uit een ovatio, een triomftocht over de Via Sacra door het centrum van Rome.
* Caligula, 37-41
* Germanicus ("(overwinnaar van) Germanië"), geërfd van zijn vader Germanicus
* Claudius, 41-54
* Germanicus ("(overwinnaar van) Germanië"), geërfd van zijn broer, diezelfde Germanicus
* Britannicus ("(overwinnaar van) Brittannië"), 44
* Vitellius, 69
* Germanicus ("(overwinnaar van) Germanië"), 69
* Titus Flavius Domitianus, 81 - 96
* Germanicus ("(overwinnaar van) Germanië"), eind 83
* Nerva, 96 98
* Germanicus ("(overwinnaar van) Germanië"), oktober 97
* Marcus Ulpius Traianus, 98 - 117
* Germanicus ("(overwinnaar van) Germanië"), oktober 97
* Dacicus ("(overwinnaar van) Dacië"), 102
* Parthicus ("overwinnaar van de Parthen") en Optimus ("de beste"), 114
* Marcus Aurelius, 161 - 180
* Armeniacus ("(overwinnaar van) Armenië"), 164
* Medicus en Parthicus Maximus ("overwinnaar van de Meden en groot overwinnaar van de Parthen"), 166
* Germanicus ("(overwinnaar van) Germanië"), 172
* Sarmaticus ("overwinnaar van de Sarmaten"), 175
* Lucius Verus, 161 - 169
* Armeniacus ("(overwinnaar van) Armenië"), 164
* Parthicus Maximus ("groot overwinnaar van de Parthen"), 165
* Medicus, 166 ("overwinnaar van de Meden")
* Commodus, 177 - 192
* Germanicus ("(overwinnaar van) Germanië"), 15 oktober 172
* Sarmaticus ("overwinnaar van de Sarmaten"), lente175
* Germanicus Maximus ("groot overwinnaar in Germanië"), medio 182
* Britannicus, eind 184
* Septimius Severus, 193 - 211
* Arabicus ("overwinnaar in Arabië") en Adiabenus, de overwinnaar van Adiabene, 195
* Parthicus Maximus ("groot overwinnaar van de Parthen"), 198
* Britannicus Maximus ("groot overwinnaar van de Britten"), 209 of 210
* Caracalla, 198 - 217
* Britannicus Maximus ("groot overwinnaar van de Britten"), 209 of 210
* Germanicus Maximus ("groot overwinnaar van de Germanen"), 213
* Maximinus Thrax, 235 - 238
* Thrax ("overwinnaar van de Thraciërs"), een titel die hem al voor zijn ambtsaanvaarding werd toegekend.
* Germanicus Maximus ("groot overwinnaar van de Germanen"), 235 (toegekend door Alexander Severus)
* Claudius II, 268 - 270
* Gothicus Maximus ("groot overwinnaar van de Goten"), 269
* Tacitus, 275 - 276
* Gothicus Maximus ("groot overwinnaar van de Goten"), 276
* Probus, 276 - 282
* Gothicus ("overwinnaar van de Goten"), 277
* Gothicus Maximus ("groot overwinnaar van de Goten"), Germanicus Maximus ("groot overwinnaar van de Germanen"), en Persicus Maximus ("groot overwinnaar van de Perzen"), 279
* Diocletianus, 284 - 305
* Germanicus Maximus ("groot overwinnaar van de Goten") en Sarmaticus Maximus ("groot overwinnaar van de Sarmaten"), 285
* Diocletianus claimde de titel Germanicus Maximus nog vijf keer (tweemaal in 287, en in 288, 293 en 301) en de titel Sarmaticus Maximus nog driemaal (in 289, 294 en 300)
* Persicus Maximus ("groot overwinnaar van de Perzen"), 295
* Diocletianus claimde de titel Persicus Maximus nogmaals in 298
* Britannicus Maximus ("groot overwinnaar van de Britten") en Carpicus Maximus ("groot overwinnaar van de Goten"), 297
* Armenicus Maximus ("groot overwinnaar in Armenië"), Medicus Maximus ("groot overwinnaar van de Meden"), en Adiabenicus Maximus ("groot overwinnaar van de Adiabene"), 298
* Marcus Aurelius Valerius Maximianus Herculius, 286 - 305, 306 - 308
* Maximianus' overwinningstitels zijn dezelfde als die van Diocletianus, met de dien verstande dat hij niet Diocletianus' eerste aanname van de titels Germanicus Maximus en Sarmaticus Maximus in 285 overnam.
* Constantijn I, 307 - 337
* Germanicus Maximus ("groot overwinnaar van de Germanen"), 307
* Constantijn claimde de titel Germanicus Maximus nog drie keer (in 308, 314, en 328)
* Sarmaticus Maximus ("groot overwinnaar van de Sarmaten"), 323
* Constantijn claimde de titel Sarmaticus Maximus nog een keer (in 334)
* Gothicus Maximus ("groot overwinnaar van de Goten"), 328
* Constantijn claimde the titel Gothicus Maximus nog een keer (in 332)
* Dacicus Maximus ("groot overwinnaar van de Daciërs"), 336
rdf:langString
Римские императорские победные титулы (лат. Cognomina ex virtute) — почётные нарицательные титулы в Древнем Риме, дававшиеся военачальнику (в республиканский период) или римскому императору после военной победы. Названия титулов происходили от имени народа, который был покорён или над которым одержали победу. Иногда титул превращался в когномен (к примеру, Квинт Фабий Максим Аллоброгик, одержавший победу над аллоброгами). Если достигнутая победа была решающей в текущей войне, то добавлялся ещё почётный титул «Maximus» (рус. Великий, величайший). Так же давались титулы, характеризующие самого полководца — «Pius» (рус. Благочестивый), «Felix» (рус. Удачливый). Эта традиция получила развитие и в других странах, в том числе в царской России (см. «Почётные прозвания в России»).
rdf:langString
Титул перемоги в Римській імперії (лат. cognomina ex virtute) — почесний титул та форма звертання в Стародавньому Римі, що додавався до основного титулу полководця (в республіканський період) або до титулу римського імператора, після важливої військової перемоги над супротивником. Назви титулів походили від імені народу або держави, які були підкорені або над якими здобули перемогу. Іноді титул перетворювався в когномен й ставав спадковим прізвищем. Якщо досягнута перемога була вирішальною в поточній війні, то додавався також почесний титул «Maximus» (Великий). Так само давалися титули, що характеризували самого полководця: «Pius» (Благословенний), «Felix» (Щасливий). Титули додавались до повної титулатури римських імператорів — спочатку сам титул перемоги, а потім основний титул. Однак, римські імператори були не єдиними особами, які здобули титули перемоги. Вони також надавались й визначним полководцям. Імператорські титули перемоги були переліком завойованих народів або війн в яких брала участь країна за часів того чи іншого імператора. В деяких випадках вони були не символом тріумфу чи перемоги, а носили політичне значення й підтримували внутрішньополітичний престиж правителя. Відомі також нумерологічні варіанти того ж самого титулу, наприклад Germanicus Maximus IV — «великий переможець германців вчетверте». Ця давньоримська традиція титулів перемоги, після розпаду Римської імперії, отримала розвиток в інших країнах Європи, в тому числі у Британській та Французькій імперіях.
xsd:nonNegativeInteger
8053