Legitimacy (political)
http://dbpedia.org/resource/Legitimacy_(political) an entity of type: Thing
Legitimita (z lat. legitimus, oprávněný, od legem timere, být v souladu se zákonem) je filosofický, politologický a zvláště pak právní pojem, který označuje právoplatnost, oprávněnost, a to buď oprávněnost vládnoucí moci, panovníka, nebo oprávněnost očekávání naplnění určitých požadavků.
rdf:langString
La legitimitat és el concepte que garanteix que una institució o persona té dret a exercir el poder que li ha estat atorgat, segons les lleis vigents o els principis morals socialment acceptats. Cada sistema té el seu propi criteri de legitimitat, mentre que en les monarquies medievals era l'herència del llinatge, en els països democràtics el vot concedeix legitimitat al guanyador de les eleccions. La legitimitat pot venir donada per la divinitat com en el cas del Papa catòlic o del sobirans del Regne Unit i dels Països Baixos que són reis o reines deo gratias. En altres casos la llegitimitat dels governadors prové pel poble civil, mitjançant el contracte social.
rdf:langString
Legitimität (lateinisch legitimus ‚gesetzmäßig‘) bezeichnet die Anerkennungswürdigkeit beziehungsweise Rechtmäßigkeit von Personen, Institutionen, Vorschriften etc. Ein Legitimität besitzender Sachverhalt ist legitim. Die Gegenbegriffe sind Illegitimität und illegitim. Die Rechtmäßigkeit zu bezweifeln oder abzusprechen wird auch als Delegitimierung bezeichnet.
rdf:langString
正統性(せいとうせい、英: legitimacy)とは、ある政治権力が支配者として確立し、権威化されることの正当性をいう。
rdf:langString
Legitimitet är ett juridiskt och sociologiskt begrepp som betyder att någonting är rättmätigt eller berättigat, särskilt om ett lands styre eller regentskap. Det som saknar legitimitet, är illegitimt. Den så kallade legitimitetsprincipen innebar att kungamakten, det vill säga den högsta makten i ett land, skulle tilldelas en person enligt i förväg bestämda arvsregler.
rdf:langString
يشير مصطلح الشرعية، في العلوم السياسية، إلى حق وقبول السلطة، ويشير عادةً إلى القانون الناظم أو النظام الحاكم. في حين أن «السلطة» تشير إلى موقف معين في الحكومة المشكّلة، ويشير مصطلح «المشروعية» إلى النظام الحكومي – بحيث تشير «الحكومة» إلى «منطقة النفوذ». يُنظر إلى السلطة التي تعتبر شرعية بأنها تملك الحق والمبرر في كثير من الأحيان لممارسة السلطة. تعتبر الشرعية السياسية شرطًا أساسيًا للحكم، والتي بدونها ستعاني الحكومة من جمود التشريعات والانهيار. في النظم السياسية، حيث لا يكون هذا هو الحال، تنجو الأنظمة غير الشعبية لأنها تُعتبر شرعية من قبل نخبة قليلة ذات تأثير. في الفلسفة السياسية الصينية، منذ الفترة التاريخية لسلالة زو الحاكمة (1046–256 قبل الميلاد)، استُمدت الشرعية السياسية للحاكم والحكومة من التفويض السماوي، وبالتالي إن خسر الحكام الظالمون التفويض المذكور يسقط حقهم في حكم الناس.
rdf:langString
El término legitimidad (y sus derivados: legítimo(a)) se utiliza en la teoría del Derecho, en la ciencia política y en la filosofía para definir la cualidad de ser conforme a un mandato legal. En ciencia política, es el concepto con el que se enjuicia la capacidad de un poder para obtener obediencia sin necesidad de recurrir a la coacción que supone la amenaza de la fuerza, de tal forma que un Estado es legítimo si existe un consenso entre los miembros de la comunidad política para aceptar la autoridad vigente. En este sentido el término tiene sus orígenes en el derecho privado sucesorio y aparece vinculado a la política en relación con la restauración monárquica tras la Revolución francesa. Esta apelación inicial a criterios tradicionales como justificación ética del ejercicio personal de
rdf:langString
In political science, legitimacy is the right and acceptance of an authority, usually a governing law or a regime. Whereas authority denotes a specific position in an established government, the term legitimacy denotes a system of government—wherein government denotes "sphere of influence". An authority viewed as legitimate often has the right and justification to exercise power. Political legitimacy is considered a basic condition for governing, without which a government will suffer legislative deadlock(s) and collapse. In political systems where this is not the case, unpopular regimes survive because they are considered legitimate by a small, influential elite. In Chinese political philosophy, since the historical period of the Zhou Dynasty (1046–256 BC), the political legitimacy of a r
rdf:langString
Selon le sociologue Max Weber, la domination est toujours légitime. Le concept de légitimité se rapporte ici à la notion de . C'est socialement que se définit la légitimité. Dans un exemple simple, le voleur démontre qu'il légitime le droit et la justice dans son action de se cacher des policiers. Weber voit dans l'État moderne la forme de la domination légitime actuelle. Il définit l'État moderne comme une « communauté humaine qui, dans les limites d’un territoire déterminé, revendique avec succès le monopole de la violence physique légitime » (Max Weber).
rdf:langString
정치학에서 정당성은 권위, 일반적으로 준거법 또는 정권의 권리와 수용이다. 권위가 기존 정부의 특정 위치를 나타내는 반면 정당성이라는 용어는 정부 시스템을 의미한다. 여기서 정부는 " 영향권"을 나타낸다. 합법적인 것으로 간주되는 권위는 종종 권력을 행사할 권리와 정당성을 갖는다. 정치적 정당성은 통치의 기본 조건으로 간주되며, 이것이 없으면 정부는 입법 교착 상태와 붕괴를 겪을 것이다. 그렇지 않은 정치 체제에서 인기 없는 정권은 영향력 있는 소규모 엘리트에 의해 정당한 것으로 간주되기 때문에 살아남는다. 윤리학에서정당성이라는 용어는 정부의 조치가 합법적으로 구성된 정부에 의한 권력의 적절한 사용이라는 믿음에 기초하여 통치자의 기관, 직위 및 조치에 피통치자들이 부여한 규범적 지위로 종종 긍정적으로 해석된다.
rdf:langString
Legitimiteit is het recht van een heerser om te regeren, dat wil zeggen besluiten te nemen die de gemeenschap aangaan. Deze heerser kan een persoon of een regeringscollege zijn. Usurpatie of illegale machtstoe-eigening treedt op als de macht onrechtmatig is verkregen (tyrannus in títula), of als deze verkeerd gebruikt wordt (tyrannus in regímine). In beide gevallen is een opstand gerechtvaardigd. Bij uitbreiding kan het begrip legitimiteit toegepast worden op iedere vorm van, al dan niet gerechtvaardigd, bestuur binnen een willekeurige vereniging of organisatie. Bij verdere uitbreiding wordt legitiem, bijvoorbeeld in maatschappelijk verband, gebruikt als synoniem voor 'moreel gerechtvaardigd'.
rdf:langString
Legitymizacja, legitymacja – w szerokim sensie uzasadnienie bądź prawomocność określonej instytucji społecznej. Najczęściej mówi się o legitymizacji władzy, czy prawa. O legitymizacji można mówić w normatywnym i empirycznym sensie. Legitymizacja normatywna oznacza wskazanie, dlaczego określona instytucja powinna znajdować posłuch. Instytucja jest legitymizowana, jeśli można wskazać, że realizuje wartości podzielane przez daną społeczność. Badaniem legitymizacji różnych instytucji i struktur zajmuje się filozofia polityki.
rdf:langString
Легити́мность (от лат. legitimus «согласный с законами, законный, правомерный») — согласие народа с властью, его добровольное признание за ней права принимать обязательные решения. Чем ниже уровень легитимности, тем чаще власть будет опираться на силовое принуждение. В теории игр легитимное действие — это такой поступок, который не оспаривается никем из «игроков», которые имеют право и возможности это действие оспорить. Действие перестаёт быть легитимным, когда субъекту действия приходится прилагать специальные усилия, чтобы защитить своё право поступать так, как он поступил.
rdf:langString
Legitimidade é um termo utilizado em Teoria Geral do Direito, em Ciência Política e em Filosofia Política que define a qualidade de uma norma (em Teoria Geral do Direito) ou de um governo (Teoria Geral do Estado) ser conforme a um mandato legal, à Justiça, à Razão ou a qualquer outro mandato ético-legal. Em outras palavras, a legitimidade é o critério utilizado para se verificar se determinada norma se adequa ao sistema jurídico ao qual se alega que esta faz parte.
rdf:langString
Легіти́мність (від лат. legitimus — згідно з законами, правомірний, законний) — здатність того чи іншого політичного режиму досягти суспільного визнання та виправдання обраного політичного курсу, прийнятих ним політичних рішень, кадрових або функціональних змін у структурах влади. Чим нижче рівень легітимності, тим частіше влада буде спиратися на силовий примус. Політична легітимність згідно положень англійського політолога Девіда Бітема (David Beetham) повинна мати «нормативну структуру політичної легітимності», яка складається з: Легітимність слід відрізняти від легальності.
rdf:langString
正当性(英語:legitimacy;又譯認受性、正统性、正确性)是广泛使用的政治概念,通常指作为一个整体的政府被民众所认可的程度。 在政治科學中,正當性是人民對律法或政權作為一種權威所給予的認受。在這裏,「權威」代表建制政府當中一個特定位置、「正當性」代表一個政府「體系」,而「政府」則代表一個「勢力範圍」。政治正當性被視為管治的基本條件,缺少政治正當性,政府會在立法機關面臨困局並倒台;但在某些政治制度下這個情況不會發生,不受人民歡迎的政權仍然可以生存,因為一小群有影響力的精英依然認為該政權有正當性。 在道德哲學中,「正當性」經常被正面解讀為一種由人民授予其管治者、相關機構、職位及行為的規範性地位,其基礎是人民同意現政府的組成的合法性以及其運用權力的手法仍然維持恰當。在法律當中,正當性和合法性有所區別,政府行為可以是合法但同時缺乏正當性,例如在1964年北部灣事件後,美國國會所通過的北部灣決議案,容許美國在沒有對越南民主共和國正式宣戰下與其交戰;另一方面,政府行為亦可能是正當但不合法,例如:軍事政變奪取及成立的政權,又或者在一場憲政危機裏各個具正當性的政府機關互相角力的話,也會出現類似情況。 在中國政治哲學當中,從周朝(前1046–256年)開始,統治者和政府之法統由天命所授,不公義的統治者會失去天命授權,繼而失去對人民的統治權利。
rdf:langString
rdf:langString
شرعية سياسية
rdf:langString
Legitimitat
rdf:langString
Legitimita
rdf:langString
Legitimität
rdf:langString
Legitimidad (política)
rdf:langString
Legitimacy (political)
rdf:langString
Légitimité (sciences sociales)
rdf:langString
정당성 (정치)
rdf:langString
正統性
rdf:langString
Legitimiteit (politiek)
rdf:langString
Legitimidade
rdf:langString
Legitymizacja
rdf:langString
Легитимность
rdf:langString
Legitimitet
rdf:langString
Легітимність
rdf:langString
合法性
xsd:integer
574823
xsd:integer
1124299477
rdf:langString
يشير مصطلح الشرعية، في العلوم السياسية، إلى حق وقبول السلطة، ويشير عادةً إلى القانون الناظم أو النظام الحاكم. في حين أن «السلطة» تشير إلى موقف معين في الحكومة المشكّلة، ويشير مصطلح «المشروعية» إلى النظام الحكومي – بحيث تشير «الحكومة» إلى «منطقة النفوذ». يُنظر إلى السلطة التي تعتبر شرعية بأنها تملك الحق والمبرر في كثير من الأحيان لممارسة السلطة. تعتبر الشرعية السياسية شرطًا أساسيًا للحكم، والتي بدونها ستعاني الحكومة من جمود التشريعات والانهيار. في النظم السياسية، حيث لا يكون هذا هو الحال، تنجو الأنظمة غير الشعبية لأنها تُعتبر شرعية من قبل نخبة قليلة ذات تأثير. في الفلسفة السياسية الصينية، منذ الفترة التاريخية لسلالة زو الحاكمة (1046–256 قبل الميلاد)، استُمدت الشرعية السياسية للحاكم والحكومة من التفويض السماوي، وبالتالي إن خسر الحكام الظالمون التفويض المذكور يسقط حقهم في حكم الناس. في الفلسفة الأخلاقية، غالباً ما يُفسر مصطلح «الشرعية» بشكل إيجابي على أنه الوضع المعياري الممنوح من قبل الشعب المحكوم للحكم على مؤسسات حكامهم ومكاتبهم وأفعالهم، التي تستند على الاعتقاد بأن تصرفات حكومتهم هي الاستخدامات المناسبة للسلطة من قِبل الحكومة المُشكلة قانونيًا. في حقبة عصر التنوير قال الفيلسوف الاجتماعي البريطاني جون لوك (1632-1704) أن الشرعية السياسية مُستمدة من الموافقة الشعبية الصريحة والضمنية للمحكوم: «والحجة التي وضعتها المعاهدات المبرمة الثانية هي أن الحكومة ليست شرعية ما لم تُنفذ بموافقة المحكومين.». قال الفيلسوف السياسي الألماني دولف ستيرنبرغر «أن الشرعية هي أساس هذه السلطة الحكومية التي تُمارس، ومع إدراك من جانب الحكومة بأن لها الحق في الحكم، ومع اعتراف المحكومين بهذا الحق». قال عالم الاجتماع السياسي الأمريكي سيمور مارتن ليبست إن الشرعية «تتضمن أيضًا قدرة النظام السياسي على التوليد والحفاظ على الاعتقاد بأن المؤسسات السياسية القائمة هي الأكثر ملائمةً والأنسب للمجتمع». وضح العالم السياسي الأمريكي روبير دال الشرعية بأنها كالخزان: طالما بقي الماء في مستوى معين، يُحافظ على الاستقرار السياسي، وإن انخفض عن المستوى المطلوب، تتعرض الشرعية السياسية للخطر.
rdf:langString
Legitimita (z lat. legitimus, oprávněný, od legem timere, být v souladu se zákonem) je filosofický, politologický a zvláště pak právní pojem, který označuje právoplatnost, oprávněnost, a to buď oprávněnost vládnoucí moci, panovníka, nebo oprávněnost očekávání naplnění určitých požadavků.
rdf:langString
La legitimitat és el concepte que garanteix que una institució o persona té dret a exercir el poder que li ha estat atorgat, segons les lleis vigents o els principis morals socialment acceptats. Cada sistema té el seu propi criteri de legitimitat, mentre que en les monarquies medievals era l'herència del llinatge, en els països democràtics el vot concedeix legitimitat al guanyador de les eleccions. La legitimitat pot venir donada per la divinitat com en el cas del Papa catòlic o del sobirans del Regne Unit i dels Països Baixos que són reis o reines deo gratias. En altres casos la llegitimitat dels governadors prové pel poble civil, mitjançant el contracte social.
rdf:langString
Legitimität (lateinisch legitimus ‚gesetzmäßig‘) bezeichnet die Anerkennungswürdigkeit beziehungsweise Rechtmäßigkeit von Personen, Institutionen, Vorschriften etc. Ein Legitimität besitzender Sachverhalt ist legitim. Die Gegenbegriffe sind Illegitimität und illegitim. Die Rechtmäßigkeit zu bezweifeln oder abzusprechen wird auch als Delegitimierung bezeichnet.
rdf:langString
El término legitimidad (y sus derivados: legítimo(a)) se utiliza en la teoría del Derecho, en la ciencia política y en la filosofía para definir la cualidad de ser conforme a un mandato legal. En ciencia política, es el concepto con el que se enjuicia la capacidad de un poder para obtener obediencia sin necesidad de recurrir a la coacción que supone la amenaza de la fuerza, de tal forma que un Estado es legítimo si existe un consenso entre los miembros de la comunidad política para aceptar la autoridad vigente. En este sentido el término tiene sus orígenes en el derecho privado sucesorio y aparece vinculado a la política en relación con la restauración monárquica tras la Revolución francesa. Esta apelación inicial a criterios tradicionales como justificación ética del ejercicio personal del poder es aceptada por Max Weber como uno de los tres tipos de legitimidad junto con la legitimación carismática (los subordinados aceptan el poder basándose en la santidad, heroísmo o ejemplaridad de quien lo ejerce) y la legitimación racional (los subordinados aceptan el poder de acuerdo con motivaciones objetivas e impersonales), convirtiéndola prácticamente en sinónimo de legalidad.
rdf:langString
In political science, legitimacy is the right and acceptance of an authority, usually a governing law or a regime. Whereas authority denotes a specific position in an established government, the term legitimacy denotes a system of government—wherein government denotes "sphere of influence". An authority viewed as legitimate often has the right and justification to exercise power. Political legitimacy is considered a basic condition for governing, without which a government will suffer legislative deadlock(s) and collapse. In political systems where this is not the case, unpopular regimes survive because they are considered legitimate by a small, influential elite. In Chinese political philosophy, since the historical period of the Zhou Dynasty (1046–256 BC), the political legitimacy of a ruler and government was derived from the Mandate of Heaven, and unjust rulers who lost said mandate therefore lost the right to rule the people. In moral philosophy, the term legitimacy is often positively interpreted as the normative status conferred by a governed people upon their governors' institutions, offices, and actions, based upon the belief that their government's actions are appropriate uses of power by a legally constituted government. The Enlightenment-era British social philosopher John Locke (1632–1704) said that political legitimacy derives from popular explicit and implicit consent of the governed: "The argument of the [Second] Treatise is that the government is not legitimate unless it is carried on with the consent of the governed." The German political philosopher Dolf Sternberger said that "[l]egitimacy is the foundation of such governmental power as is exercised, both with a consciousness on the government's part that it has a right to govern, and with some recognition by the governed of that right". The American political sociologist Seymour Martin Lipset said that legitimacy also "involves the capacity of a political system to engender and maintain the belief that existing political institutions are the most appropriate and proper ones for the society". The American political scientist Robert A. Dahl explained legitimacy as a reservoir: so long as the water is at a given level, political stability is maintained, if it falls below the required level, political legitimacy is endangered.
rdf:langString
Selon le sociologue Max Weber, la domination est toujours légitime. Le concept de légitimité se rapporte ici à la notion de . C'est socialement que se définit la légitimité. Dans un exemple simple, le voleur démontre qu'il légitime le droit et la justice dans son action de se cacher des policiers. Weber définit le pouvoir (Macht) comme la potentialité que la volonté d'un individu ou d'un groupe l'emporte sur un autre, lors des relations sociales : « la puissance (le pouvoir) a toute chance de faire triompher, dans une relation sociale, sa propre volonté, même contre des résistances ; peu importe sur quoi repose cette chance » . Il définit la domination (Herrschaft) comme la potentialité qu'un groupe a de se faire obéir : « la chance, pour des ordres spécifiques (ou pour tous les autres), de trouver obéissance de la part d'un groupe déterminé d'individus. Il ne s'agit cependant pas de n'importe quelle chance d'exercer « puissance » et « influence » sur d'autres individus. En ce sens, la domination (l’« autorité ») peut reposer, dans un cas particulier, sur les motifs les plus divers de la docilité : de la morne habitude aux pures considérations rationnelles en finalité. Tout véritable rapport de domination comporte un minimum de volonté d'obéir, par conséquent un intérêt, intérieur ou extérieur, à obéir. » Weber voit dans l'État moderne la forme de la domination légitime actuelle. Il définit l'État moderne comme une « communauté humaine qui, dans les limites d’un territoire déterminé, revendique avec succès le monopole de la violence physique légitime » (Max Weber).
rdf:langString
正統性(せいとうせい、英: legitimacy)とは、ある政治権力が支配者として確立し、権威化されることの正当性をいう。
rdf:langString
정치학에서 정당성은 권위, 일반적으로 준거법 또는 정권의 권리와 수용이다. 권위가 기존 정부의 특정 위치를 나타내는 반면 정당성이라는 용어는 정부 시스템을 의미한다. 여기서 정부는 " 영향권"을 나타낸다. 합법적인 것으로 간주되는 권위는 종종 권력을 행사할 권리와 정당성을 갖는다. 정치적 정당성은 통치의 기본 조건으로 간주되며, 이것이 없으면 정부는 입법 교착 상태와 붕괴를 겪을 것이다. 그렇지 않은 정치 체제에서 인기 없는 정권은 영향력 있는 소규모 엘리트에 의해 정당한 것으로 간주되기 때문에 살아남는다. 윤리학에서정당성이라는 용어는 정부의 조치가 합법적으로 구성된 정부에 의한 권력의 적절한 사용이라는 믿음에 기초하여 통치자의 기관, 직위 및 조치에 피통치자들이 부여한 규범적 지위로 종종 긍정적으로 해석된다. 계몽주의 시대 영국의 사회철학자 존 로크(John Locke, 1632–1704)는 정치적 정당성은 피통치자의 대중의 명시적, 묵시적 동의에서 나온다고 말했다. 피통치자의 동의하에." 독일의 정치철학자 Dolf Sternberger 는 "정정성은 정부가 통치할 권리가 있다는 의식과 그 권리를 피통치받는 자가 어느 정도 인정함으로써 행사되는 정부 권력의 기초"라고 말했다. ". 미국 정치 사회학자 시모어 마틴 립셋(Seymour Martin Lipset)은 정당성은 "기존의 정치 제도가 사회에 가장 적절하고 적절한 제도라는 믿음을 낳고 유지하는 정치 체제의 능력을 포함한다"고 말했다. 미국의 정치학자 로버트 A. 달은 정당성을 저수지로 설명했다. 물이 일정 수준에 있는 한 정치적 안정이 유지되고 필요한 수준 이하로 떨어지면 정치적 정당성이 위태로워진다.
rdf:langString
Legitimiteit is het recht van een heerser om te regeren, dat wil zeggen besluiten te nemen die de gemeenschap aangaan. Deze heerser kan een persoon of een regeringscollege zijn. Usurpatie of illegale machtstoe-eigening treedt op als de macht onrechtmatig is verkregen (tyrannus in títula), of als deze verkeerd gebruikt wordt (tyrannus in regímine). In beide gevallen is een opstand gerechtvaardigd. Bij uitbreiding kan het begrip legitimiteit toegepast worden op iedere vorm van, al dan niet gerechtvaardigd, bestuur binnen een willekeurige vereniging of organisatie. Bij verdere uitbreiding wordt legitiem, bijvoorbeeld in maatschappelijk verband, gebruikt als synoniem voor 'moreel gerechtvaardigd'. De socioloog Max Weber onderscheidt drie vormen van gelegitimeerd gezag: charismatisch gezag, dat is gebaseerd op de persoonlijke kwaliteiten van de leider, traditioneel gezag, gebaseerd op gewoontes en gebruiken, en rationeel-legaal gezag, waarbij de macht wordt gelegitimeerd door regels die voor iedereen, zonder onderscheid des persoons, gelden: het principe van de democratische rechtsstaat. In de politieke werkelijkheid komen deze drie legitimerende ideaaltypes gemengd voor. Zo is er, in een rationeel-legaal democratisch bestel, bijvoorbeeld bij verkiezingen, vaak sprake van een sterke nadruk op het (ontbrekend) charisma van een lijstaanvoerder van een politieke partij. Daarnaast is de moderne constitutionele monarchie, als deel van een democratische rechtsstaat, een overblijfsel van traditioneel gezag. Met name de erfopvolging is een proces dat zich in principe aan onttrekt. Legitimiteit was een sleutelbegrip tijdens de restauratie, het herstel van de voor-revolutionaire politieke verhoudingen in Europa in 1814. De Fransman Talleyrand bepleitte op het Congres van Wenen een vorm van pragmatische legitimiteit, na de val van Napoleon. Deze legitimiteit moest zijn gebaseerd op wederzijdse erkenning en op bindende, internationale afspraken tussen de Europese staten en zo de pijler vormen onder een duurzame, Europese vrede.
rdf:langString
Legitymizacja, legitymacja – w szerokim sensie uzasadnienie bądź prawomocność określonej instytucji społecznej. Najczęściej mówi się o legitymizacji władzy, czy prawa. O legitymizacji można mówić w normatywnym i empirycznym sensie. Legitymizacja normatywna oznacza wskazanie, dlaczego określona instytucja powinna znajdować posłuch. Instytucja jest legitymizowana, jeśli można wskazać, że realizuje wartości podzielane przez daną społeczność. Badaniem legitymizacji różnych instytucji i struktur zajmuje się filozofia polityki. Legitymizacja w sensie empirycznym oznacza, że określona społeczność uważa określoną instytucję za prawomocną i w konsekwencji znajduje ona faktyczny posłuch (tzn. prawo jest przestrzegane, nikt nie podważa władzy). Badaniem legitymizacji w sensie empirycznym zajmują się nauki społeczne (przede wszystkim politologia i socjologia).
rdf:langString
Legitimitet är ett juridiskt och sociologiskt begrepp som betyder att någonting är rättmätigt eller berättigat, särskilt om ett lands styre eller regentskap. Det som saknar legitimitet, är illegitimt. Den så kallade legitimitetsprincipen innebar att kungamakten, det vill säga den högsta makten i ett land, skulle tilldelas en person enligt i förväg bestämda arvsregler.
rdf:langString
Legitimidade é um termo utilizado em Teoria Geral do Direito, em Ciência Política e em Filosofia Política que define a qualidade de uma norma (em Teoria Geral do Direito) ou de um governo (Teoria Geral do Estado) ser conforme a um mandato legal, à Justiça, à Razão ou a qualquer outro mandato ético-legal. Em outras palavras, a legitimidade é o critério utilizado para se verificar se determinada norma se adequa ao sistema jurídico ao qual se alega que esta faz parte. Em Ciência Política é o conceito com o qual se julga a capacidade de um determinado poder para conseguir obediência sem necessidade de recorrer à coerção, que supõe a ameaça da força, de tal forma que um Estado é legítimo se existe um consenso entre os membros da comunidade política para aceitar a autoridade vigente. Em Teoria do Direito, especialmente em sua linguagem, existe certa confusão entre os termos legitimidade e legalidade. Ambos são utilizados para determinar a conformidade de determinadas atividades com normas vigentes do ordenamento jurídico. Não obstante, pode-se diferenciá-los na medida em que o primeiro se relaciona com o critério que permite ao executor da atividade afirmar que está conforme a lei, e, portanto, poder criar aquela obrigação aos outros. Neste sentido, a legalidade torna-se pressuposto da legitimidade uma vez que é necessário que o ator esteja executando uma atividade conforme a lei para que se possa verificar a existência da legitimidade. A ideia de legitimidade ganhou relevância nos estudos do sociólogo alemão Max Weber. O esforço empreendido por Max Weber para analisar legitimidade deve ser entendido como a busca pra responder a tradicional questão de "qual a última razão pela qual, em toda a sociedade estável e organizada, há governantes e governados; e a relação entre uns e outros se estabelece como uma relação entre o direito, por parte dos primeiros, de comandar, e o dever, por partes dos segundos de obedecer” . O conceito de legitimidade de Weber teria a função de diferenciar os tipos puros de dominação. Sob esta lógica, este conceitua tal termo como "a probabilidade (de uma dominação) ser tratada praticamente como tal e mantida em proporção importante”. Segundo Weber haveria três possíveis fundamentos para a legitimidade da dominação política: crença na tradição, fundamento carismático e fundamento racional baseado na legalidade. O último seria o que justificaria a dominação do direito nas sociedades jurídicas modernas. Na perspectiva da dominação pelo direito positivo, seria a crença na legalidade - esta, por sua vez, vinculada ao procedimento de produção e modificação do direito - que justificaria esta dominação. Nas palavras de Cella “Portanto, em última análise, a pedra fundamental da legitimidade do edifício jurídico moderno, no pensamento weberiano, passa a ser a crença em um determinado procedimento que permita a identificação do direito." Assim, Weber justifica o direito como área autônoma devido ao fato de que é o próprio quem estabelece as regras que justificam sua existência e dominação. A ideia de Weber foi adotada, em maior ou menos medida, por diversos autores que o sucederam. De forma ilustrativa de duas ideias distintas de legitimidade é possível apresentar o entendimento de Hans Kelsen e Jurgen Habermas. KELSEN define o princípio da legitimidade como o “... princípio de que a norma de uma ordem jurídica é válida até a sua validade terminar por um modo determinado através desta mesma ordem jurídica, ou até ser substituída pela validade de uma outra norma desta ordem jurídica...” Neste sentido, Kelsen se distancia de Weber na medida em que legitimidade e legalidade se confundem. Todas as normas que cumprirem o procedimento determinado pelo ordenamento jurídico são legais e legítimas. Confrontado com o problema da revolução e de entender o fundamento da norma fundamental, KELSEN acrescenta um novo elemento que limita a legitimidade, a efetividade. Não bastaria, portanto que a legalidade/legitimidade estivesse presente seria também necessária a efetividade do governo. Habermas, por outro lado, apresenta uma visão diferente de qual seria o critério para se assegurar a legitimidade de uma norma. Primeiramente ele refuta a relação intensa entre legalidade e legitimidade exposta por Kelsen e Weber afirmando que “A fé na legalidade só pode criar legitimidade se se supõe de antemão a legitimidade da ordem jurídica que determina o que é legal” Assim, Habermas busca outro fundamento para tal legitimidade e afirma que este fundamento seria a existência de uma moral convencional que, por determinar normas prévias, gerais e vinculantes para todos, possibilitam o surgimento de um poder político que possa justificar a sua autoridade coercitiva. Assim, a fundamentação da autoridade do direito se daria devido a este entrelaçamento entre direito e moral. Nas palavras do autor “... aquele momento de incondicionalidade que inclusive no Direito moderno constitui um contrapeso à instrumentalização política do meio que é o Direito, deve-se ao entrelaçamento da política e do Direito com a moral”.
rdf:langString
Легіти́мність (від лат. legitimus — згідно з законами, правомірний, законний) — здатність того чи іншого політичного режиму досягти суспільного визнання та виправдання обраного політичного курсу, прийнятих ним політичних рішень, кадрових або функціональних змін у структурах влади. Чим нижче рівень легітимності, тим частіше влада буде спиратися на силовий примус. Легітимність — це широке та складне явище, яке виражає зв'язок інтересів людей з їх внутрішньою оцінкою, яка залежить від їх стверджень, світосприйняття та повсякденного життя. Легітимність може бути частковою та навіть неузгодженою, оскільки в суспільстві існують різні прошарки населення з різними інтересами. Політична легітимність згідно положень англійського політолога Девіда Бітема (David Beetham) повинна мати «нормативну структуру політичної легітимності», яка складається з: 1.
* Влада відповідає прийнятим або встановленим у суспільстві правилам. 2.
* Ці правила виправдані шляхом посилання на віру, яку поділяють керовані і керуючі. 3.
* Є докази згоди на існуючi відносини влади. Легітимність слід відрізняти від легальності.
rdf:langString
Легити́мность (от лат. legitimus «согласный с законами, законный, правомерный») — согласие народа с властью, его добровольное признание за ней права принимать обязательные решения. Чем ниже уровень легитимности, тем чаще власть будет опираться на силовое принуждение. В теории игр легитимное действие — это такой поступок, который не оспаривается никем из «игроков», которые имеют право и возможности это действие оспорить. Действие перестаёт быть легитимным, когда субъекту действия приходится прилагать специальные усилия, чтобы защитить своё право поступать так, как он поступил. Легитимный, -ая, -ое (спец.). Признаваемый законом, соответствующий закону. || сущ. легитимность, -и, ж. Л. власти. (Словарь Ожегова, Толковый словарь русского языка) В политологии легитимность — политико-правовое понятие, означающее положительное отношение жителей страны или государства, больших групп, общественного мнения (в том числе и зарубежного) к действующим в конкретном государстве или стране институтам власти, признание их правомерности. Процесс легитимации — это процесс общественного признания действий власти или политического лидера. При потере доверия народа происходит делегитимация власти, крайняя форма которой — кризис легитимности. Эта ситуация может быть вызвана противоречием интересов народа и политической элиты, конфликты между ветвями власти, нарастание угрозы национализма и др.
rdf:langString
正当性(英語:legitimacy;又譯認受性、正统性、正确性)是广泛使用的政治概念,通常指作为一个整体的政府被民众所认可的程度。 在政治科學中,正當性是人民對律法或政權作為一種權威所給予的認受。在這裏,「權威」代表建制政府當中一個特定位置、「正當性」代表一個政府「體系」,而「政府」則代表一個「勢力範圍」。政治正當性被視為管治的基本條件,缺少政治正當性,政府會在立法機關面臨困局並倒台;但在某些政治制度下這個情況不會發生,不受人民歡迎的政權仍然可以生存,因為一小群有影響力的精英依然認為該政權有正當性。 在道德哲學中,「正當性」經常被正面解讀為一種由人民授予其管治者、相關機構、職位及行為的規範性地位,其基礎是人民同意現政府的組成的合法性以及其運用權力的手法仍然維持恰當。在法律當中,正當性和合法性有所區別,政府行為可以是合法但同時缺乏正當性,例如在1964年北部灣事件後,美國國會所通過的北部灣決議案,容許美國在沒有對越南民主共和國正式宣戰下與其交戰;另一方面,政府行為亦可能是正當但不合法,例如:軍事政變奪取及成立的政權,又或者在一場憲政危機裏各個具正當性的政府機關互相角力的話,也會出現類似情況。 啟蒙時期英國社會理論家约翰·洛克提出,政治正當性來自群眾或明示或暗示的同意(英語:consent):「第二(政府)論的論點是除非得到被治者的同意,否則該政府不具正當性。」德國政治哲學家道夫·史騰貝爾格說:「正當性是得以施行的政府權力的基礎,是在政府有意識到其管治權利的同時,被管治者也對該權利有某種承認。」 美國政治社會學家西缪·马丁·李普赛特指出,正當性也「涉及到一個政治體系有多少能力去製造和維持一種認同現存政治機制是對該社會最適合和適當的信念。」美國政治理論家勞勃·道爾以水塘為喻來解釋正當性;只要存水維持在某一程度,政治穩定便得以維持,但假若存水低於該程度,政治正當性就會受威脅。 在中國政治哲學當中,從周朝(前1046–256年)開始,統治者和政府之法統由天命所授,不公義的統治者會失去天命授權,繼而失去對人民的統治權利。
xsd:nonNegativeInteger
28561