Ledo Road
http://dbpedia.org/resource/Ledo_Road an entity of type: Thing
La Ledo Vojo (en angla: Ledo Road, el Ledo, malgranda vilaĝo en Asamo, Barato, al Kunmingo, Junano, Ĉinio) estis internacia konekto inter Hindio kaj Ĉinio, konstruita dum la Dua Mondmilito por permesi al Okcidentaj Aliancanoj por sendi liveraĵojn al Ĉinio, por helpi la militklopodojn kontraŭ Japana Imperio — kiel alternativo al la Birma Vojo, kiam tiu estis interrompita de la japanoj en 1942. Ĝi estis renomita Stilwell Road, laŭ Generalo Joseph Stilwell de la Usona Armeo, komence de 1945 laŭ sugesto de Ĉiang Kai-ŝek. Ĝi pasas tra la Birmaj urboj Shingbwiyang, Mjiĉina kaj Bhamo en la ŝtato Kaĉino.
rdf:langString
Die Ledo-Straße (englisch Ledo Road, auch „Stilwell-Road“) verbindet Ledo im indischen Bundesstaat Assam mit der chinesischen Stadt Kunming in der Provinz Yunnan. Sie wurde während des Zweiten Weltkriegs zwischen Dezember 1942 und Januar 1945 als Ersatz für ein von japanischen Truppen eingenommenes Teilstück der Burmastraße erbaut und diente der Lieferung von Nachschub an die nationalchinesischen Truppen durch die westlichen Alliierten. Anfang 1945 wurde sie von Chiang Kai-shek in Stilwell-Straße (engl. Stilwell Road) umbenannt; nach General Joseph Stilwell, dem Chiang Kai-shek von der US-Führung zur Seite gestellten Stabschef und ranghöchstem US-amerikanischen Offizier auf dem Kriegsschauplatz Burma/Indien/China.
rdf:langString
La route de Ledo (ou route Stilwell) est une route qui relie Ledo en Inde à Kunming en Chine, en passant par la Birmanie. Elle emprunte sur une large partie de son parcours Est, la route de Birmanie. Elle a été créée durant la Seconde Guerre mondiale par les Alliés, pour compléter la route de Birmanie qui était tenue par l'empire du Japon. Environ 50 000 américains ont été employés pour construire cette route. La route de Ledo passe par le col de Pangsau qui sépare la Birmanie de l'Inde.
rdf:langString
レド公路（レドこうろ、ヒンディー語: लेडो रोड、 ビルマ語: လီဒိုလမ်းမကြီး、中国語: 中印公路）とは、インドのアッサム州から中華民国の雲南省昆明までを結ぶ道路である。第二次世界大戦中にアメリカやイギリスが中華民国に軍需物資を送る援蔣ルートのひとつとして、1942年に日本軍に遮断されたビルマ公路と代えるため建設した。ビルマ（現在のミャンマー）のカチン州（zh）とミッチーナー、バーモ（en）を通過する。1945年初頭に蔣介石の提案で、ジョセフ・スティルウェルにちなみスティルウェル公路（中国語: 史迪威公路）と改名された。
rdf:langString
中印公路（Ledo Road），又稱列多公路、雷多公路、利多公路，是在二戰期間日軍切斷滇緬公路后，同盟國為了支援中國對日本的作戰，及緬北反攻部隊後勤所需而修建的一條公路。工程於1943年5月由中美工兵部隊自印度阿薩姆邦雷多鎮開始修築，經緬甸克欽邦密支那抵達中國云南昆明。它是二戰中中緬印戰區的軍事供給線之一，通過這條公路，西方盟軍可以利用陸運對中國提供軍事物資，但是比起駝峰航線的空運，該公路的運輸量居於次要地位。 1945年初，改名為史迪威公路。
rdf:langString
The Ledo Road (from Ledo, Assam, India to Kunming, Yunnan, China) was an overland connection between India and China, built during World War II to enable the Western Allies to deliver supplies to China and aid the war effort against Japan. After the Japanese cut off the Burma Road in 1942 an alternative was required, hence the construction of the Ledo Road. It was renamed the Stilwell Road, after General Joseph Stilwell of the U.S. Army, in early 1945 at the suggestion of Chiang Kai-shek. It passes through the Burmese towns of Shingbwiyang, Myitkyina and Bhamo in Kachin state. Of the 1,726 kilometres (1,072 mi) long road, 1,033 kilometres (642 mi) are in Burma and 632 kilometres (393 mi) in China with the remainder in India. The road had the Ledo-Pangsau Pass-Tanai (Danai)-Myitkyina--Bhamo
rdf:langString
Jalan Raya Ledo (dari , India ke Kunming, Yunnan, Tiongkok) adalah koneksi darat antara India dan Tiongkok, dibangun selama Perang Dunia II yang memungkinkan Sekutu Barat untuk mengirim pasokan ke Tiongkok, untuk membantu upaya perang melawan Jepang — karena sebuah alternatif untuk Jalan Raya Burma menjadi wajib, yang pernah diputuskan oleh Jepang pada tahun 1942. Jalan ini berganti nama menjadi Jalan Raya Stilwell, sesuai nama Jenderal Joseph Stilwell dari Angkatan Darat Amerika Serikat, pada awal tahun 1945 atas saran Chiang Kai-shek. Jalan ini melewati kota-kota Burma di , Myitkyina, dan di Negara Bagian Kachin.
rdf:langString
La Strada di Ledo era un collegamento stradale terrestre tra India (Ledo, piccola città dello stato indiano di Assam) e Cina (Kunming, capitale della provincia cinese dello Yunnan), attraverso le città birmane di Shingbwiyang, Myitkyina e Bhamo nello stato di Kachin, costruito durante la seconda guerra mondiale per consentire agli Alleati di rifornire la Cina, supportandola nello sforzo bellico contro il Giappone. Divenne una necessaria alternativa alla Burma Road dopo che essa fu resa inutilizzabile dai giapponesi nel 1942. Fu ribattezzata Stilwell Road all'inizio del 1945, dal nome del generale dell'Esercito degli Stati Uniti Joseph Stilwell.
rdf:langString
Droga Ledo – droga prowadząca z Ledo w Indiach do Kunming w Chinach, zbudowana podczas II wojny światowej. W roku 1945 nazwę drogi zmieniono na Stillwell Road, dla upamiętnienia amerykańskiego generała Josepha Stilwella.
rdf:langString
De Ledoweg ligt tussen Ledo in Assam in India en Myitkyina in Birma (nu Myanmar). Het eindpunt komt uit op de Birmaweg die verder gaat naar Kunming in de China. De Birmaweg werd in 1937-1938 aangelegd tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog. De Britten gebruikten de weg om oorlogsmateriaal naar China te vervoeren voordat Japan met de Britten in oorlog was. De voorraden werden naar Rangoon verscheept en verder per spoor naar gebracht, waar de weg door Birma begon. In 1942 veroverden het Japanse leger Birma en de Birmaweg kon niet meer worden gebruikt. Om het Chinese leger van materiaal te blijven voorzien vlogen de geallieerden over het oostelijke uiteinde van het Himalayagebergte naar Kunming. Deze luchtbrug had een beperkte capaciteit, was gevaarlijk en kostte veel geld.
rdf:langString
Дорога Ледо или дорога Стилвелла — дорога, проложенная союзными войсками в годы Второй мировой войны от города Ассам (Индия) до Бирманской дороги с целью возобновления поставок военных грузов в Китай после захвата в 1942 году Бирмы Японией. Второе название получила в честь американского генерала Джозефа Стилуэлла в 1945 году по предложению Чан Кайши. Стоимость постройки дороги американскими войсками оценивается в $148 млн. При строительстве было извлечено 10 327 500 м³ земли, и построены переправы через 10 крупных и 155 мелких рек..
rdf:langString
rdf:langString
Ledo-Straße
rdf:langString
Ledo Vojo
rdf:langString
Jalan Raya Ledo
rdf:langString
Strada di Ledo
rdf:langString
Route de Ledo
rdf:langString
Ledo Road
rdf:langString
レド公路
rdf:langString
Ledoweg
rdf:langString
Droga Ledo
rdf:langString
Дорога Ледо
rdf:langString
中印公路
xsd:float
27.68839073181152
xsd:float
95.9326171875
xsd:integer
904126
xsd:integer
1116731398
rdf:langString
left
rdf:langString
Making the road from Ledo (8:30m). Filmed 1942-43 by Gyles Mackrell.
xsd:string
27.68839 95.93262
rdf:langString
La Ledo Vojo (en angla: Ledo Road, el Ledo, malgranda vilaĝo en Asamo, Barato, al Kunmingo, Junano, Ĉinio) estis internacia konekto inter Hindio kaj Ĉinio, konstruita dum la Dua Mondmilito por permesi al Okcidentaj Aliancanoj por sendi liveraĵojn al Ĉinio, por helpi la militklopodojn kontraŭ Japana Imperio — kiel alternativo al la Birma Vojo, kiam tiu estis interrompita de la japanoj en 1942. Ĝi estis renomita Stilwell Road, laŭ Generalo Joseph Stilwell de la Usona Armeo, komence de 1945 laŭ sugesto de Ĉiang Kai-ŝek. Ĝi pasas tra la Birmaj urboj Shingbwiyang, Mjiĉina kaj Bhamo en la ŝtato Kaĉino.
rdf:langString
Die Ledo-Straße (englisch Ledo Road, auch „Stilwell-Road“) verbindet Ledo im indischen Bundesstaat Assam mit der chinesischen Stadt Kunming in der Provinz Yunnan. Sie wurde während des Zweiten Weltkriegs zwischen Dezember 1942 und Januar 1945 als Ersatz für ein von japanischen Truppen eingenommenes Teilstück der Burmastraße erbaut und diente der Lieferung von Nachschub an die nationalchinesischen Truppen durch die westlichen Alliierten. Anfang 1945 wurde sie von Chiang Kai-shek in Stilwell-Straße (engl. Stilwell Road) umbenannt; nach General Joseph Stilwell, dem Chiang Kai-shek von der US-Führung zur Seite gestellten Stabschef und ranghöchstem US-amerikanischen Offizier auf dem Kriegsschauplatz Burma/Indien/China.
rdf:langString
The Ledo Road (from Ledo, Assam, India to Kunming, Yunnan, China) was an overland connection between India and China, built during World War II to enable the Western Allies to deliver supplies to China and aid the war effort against Japan. After the Japanese cut off the Burma Road in 1942 an alternative was required, hence the construction of the Ledo Road. It was renamed the Stilwell Road, after General Joseph Stilwell of the U.S. Army, in early 1945 at the suggestion of Chiang Kai-shek. It passes through the Burmese towns of Shingbwiyang, Myitkyina and Bhamo in Kachin state. Of the 1,726 kilometres (1,072 mi) long road, 1,033 kilometres (642 mi) are in Burma and 632 kilometres (393 mi) in China with the remainder in India. The road had the Ledo-Pangsau Pass-Tanai (Danai)-Myitkyina--Bhamo-Mansi-Namhkam-Kunming route. To move supplies from the railheads to the Army fronts, three all-weather roads were constructed in record time during the autumn (fall) of 1943: Ledo Road in the north across three nations, which went on to connect to the Burma Road and supply China; the campaign-winning Central Front road within India from Dimapur to Imphal; and the southern road from Dohazari south of Chittagong in British India for the advance of troops to Arakan in Myanmar. In the 19th century, British railway builders had surveyed the Pangsau Pass, which is 1,136 metres (3,727 feet) high on the India-Burma border, on the Patkai crest, above Nampong, Arunachal Pradesh and Ledo, Tinsukia (part of Assam). They concluded that a track could be pushed through to Burma and down the Hukawng Valley. Although the proposal was dropped, the British prospected the Patkai Range for a road from Assam into northern Burma. British engineers had surveyed the route for a road for the first 130 kilometres (80 miles). After the British had been pushed back out of most of Burma by the Japanese, building this road became a priority for the United States. After Rangoon was captured by the Japanese and before the Ledo Road was finished, the majority of supplies to the Chinese had to be delivered via airlift over the eastern end of the Himalayan Mountains known as the Hump. After the war, the road fell into disuse. In 2010, the BBC reported "much of the road has been swallowed up by jungle."
rdf:langString
Jalan Raya Ledo (dari , India ke Kunming, Yunnan, Tiongkok) adalah koneksi darat antara India dan Tiongkok, dibangun selama Perang Dunia II yang memungkinkan Sekutu Barat untuk mengirim pasokan ke Tiongkok, untuk membantu upaya perang melawan Jepang — karena sebuah alternatif untuk Jalan Raya Burma menjadi wajib, yang pernah diputuskan oleh Jepang pada tahun 1942. Jalan ini berganti nama menjadi Jalan Raya Stilwell, sesuai nama Jenderal Joseph Stilwell dari Angkatan Darat Amerika Serikat, pada awal tahun 1945 atas saran Chiang Kai-shek. Jalan ini melewati kota-kota Burma di , Myitkyina, dan di Negara Bagian Kachin. Pada abad ke-19, para pembangun jalur kereta api Britania telah menyurvei , yang memiliki ketinggian 1.136 meter (3.727 kaki) di perbatasan India-Burma, di puncak , di atas , Arunachal Pradesh, dan , (bagian dari Assam). Mereka menyimpulkan bahwa sebuah jalur dapat diteruskan ke Burma dan menuruni . Meskipun proposal ini dibatalkan, Britania menjajaki Pegunungan untuk sebuah jalan dari Assam ke Burma utara. Para insinyur Britanai telah menyurvei rute untuk sebuah jalan untuk 130 kilometer (80 mil) pertama. Setelah Britania tertekan keluar dari sebagian besar Burma oleh Jepang, pembangunan jalan ini menjadi prioritas bagi Amerika Serikat. Setelah Rangoon direbut oleh Jepang dan sebelum Jalan Raya Ledo selesai dibangun, sebagian besar pasokan ke Tiongkok harus dikirim melalui pengangkutan udara melintasi ujung timur Pegunungan Himalaya yang dikenal sebagai the Hump. Jalan raya ini memiliki panjang 1.726 kilometer (1.072 mil), dengan 1.033 kilometer (642 mil) terletak di Burma dan 632 kilometer (393 mil) terletak di Tiongkok dengan sisanya di India. Setelah perang, jalan menjadi tidak digunakan. Pada tahun 2010, BBC melaporkan, "Sebagian besar jalan telah ditelan oleh hutan belantara."
rdf:langString
La route de Ledo (ou route Stilwell) est une route qui relie Ledo en Inde à Kunming en Chine, en passant par la Birmanie. Elle emprunte sur une large partie de son parcours Est, la route de Birmanie. Elle a été créée durant la Seconde Guerre mondiale par les Alliés, pour compléter la route de Birmanie qui était tenue par l'empire du Japon. Environ 50 000 américains ont été employés pour construire cette route. La route de Ledo passe par le col de Pangsau qui sépare la Birmanie de l'Inde.
rdf:langString
レド公路（レドこうろ、ヒンディー語: लेडो रोड、 ビルマ語: လီဒိုလမ်းမကြီး、中国語: 中印公路）とは、インドのアッサム州から中華民国の雲南省昆明までを結ぶ道路である。第二次世界大戦中にアメリカやイギリスが中華民国に軍需物資を送る援蔣ルートのひとつとして、1942年に日本軍に遮断されたビルマ公路と代えるため建設した。ビルマ（現在のミャンマー）のカチン州（zh）とミッチーナー、バーモ（en）を通過する。1945年初頭に蔣介石の提案で、ジョセフ・スティルウェルにちなみスティルウェル公路（中国語: 史迪威公路）と改名された。
rdf:langString
De Ledoweg ligt tussen Ledo in Assam in India en Myitkyina in Birma (nu Myanmar). Het eindpunt komt uit op de Birmaweg die verder gaat naar Kunming in de China. De Birmaweg werd in 1937-1938 aangelegd tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog. De Britten gebruikten de weg om oorlogsmateriaal naar China te vervoeren voordat Japan met de Britten in oorlog was. De voorraden werden naar Rangoon verscheept en verder per spoor naar gebracht, waar de weg door Birma begon. In 1942 veroverden het Japanse leger Birma en de Birmaweg kon niet meer worden gebruikt. Om het Chinese leger van materiaal te blijven voorzien vlogen de geallieerden over het oostelijke uiteinde van het Himalayagebergte naar Kunming. Deze luchtbrug had een beperkte capaciteit, was gevaarlijk en kostte veel geld. Generaal Joseph Stilwell besloot de Ledoweg aan te leggen. Deze loopt van Assam in India, via het noorden van Birma, naar Myitkyina. Daar is de aansluiting met de Birmaweg en de goederen vervolgden de weg naar Kunming. In december 1942 werd het Amerikaanse leger verantwoordelijk voor de aanleg van de Ledoweg. De gekozen route had veel obstakels, het Patkaigebergte lag aan het begin van de weg en het oerwoud was ondoordringbaar. De vrachtwagens reden zover als mogelijk, voor het verdere transport werd gebruik gemaakt van dragers, lastdieren en zelfs olifanten. Verder werden de bouwwerkzaamheden gehinderd door de neerslag tijdens de moesson, van mei tot oktober, die wegen wegspoelden of veranderden in modderpoelen. Dit hinderde de aanvoer van personeel en materiaal. Tegen eind 1943 was een sectie van 103 mijl (166 kilometer) gereed en was bereikt. Om de weg verder aan te kunnen leggen moest het leger de Japanse troepen uit de regio verdrijven. De nieuwe weg werd intensief gebruikt voor de bevoorrading van de strijdende troepen. De bergen waren achter de rug en de route ging verder over een hoogvlakte. Op 12 januari 1945 bereikte de Ledoweg de plaats Myitkyina. De weg was 268 mijl (431 km) lang en telde twee rijbanen die gedurende alle seizoenen bruikbaar was. Tussen Myitkyina en Mong-Yu lag een eenbaansweg. Bij Mong-Yu, tegen de Chinese grens en op 470 mijl (756 km) van Ledo, was de aansluiting met de bestaande Birmaweg. Van hier was er een goede tweebaansweg naar Kunming. De totale lengte van het traject was 1079 mijl (1736 km). Het eerste konvooi van voertuigen bereikte op 4 februari 1945 Kunming. Langs de route lagen diverse kampen. Deze werden gebruikt als rustplaats voor de chauffeurs, voor het onderhoud aan de voertuigen en voor de overslag of tijdelijk opslag van de goederen. Het meest zware deel van de route lag tussen Ledo en Shingbwiyang. Hier reden uitsluitend vrachtwagens met een laadvermogen van 2,5 ton en aandrijving op alle wielen, zoals de Deuce and a half. Na Shingbwiyang was de weg beter begaanbaar en kon gebruik worden gemaakt van trekkers met opleggers. De transporten kampten met problemen mede door een gebrek aan chauffeurs. Deels werd dit opgevangen door het opleiden van Chinese militairen, maar dit was geen succes. De voertuigen met bestemming Kunming bleven in China en de chauffeurs werden teruggevlogen naar India. Een reis van India naar China duurde aanvankelijk 18 dagen, maar door verbeteringen en het verwijderen van knelpunten werd dit teruggebracht naar 12 tot 14 dagen. Van 1 februari tot 8 oktober 1945 reden er 433 konvooien over de weg met eindbestemming China. Zij brachten 25.783 voertuigen, 6539 aanhangwagens en 38.062 short ton (circa 34.500 ton) aan vracht over. Het militaire transport werd op 1 november 1945 officieel beëindigd. Langs het hele traject van de weg lag ook een leiding voor het transport van brandstof. Van Ledo tot Myitkyina had deze een diameter van 6 inch (15,2 cm) en op de rest van het traject naar Kunming lag een 4 inch pijp (10,2 cm). In april 1945 kwam de pijplijn over het gehele traject in gebruik en werd de eerste brandstof geleverd in Kunming. In juli 1945 werd meer dan 10.000 ton brandstof afgeleverd in de Chinese plaats. Chiang Kai-shek kwam met het idee de naam van de weg te veranderen in Stillwell Road.
* 24 haarspeltbochten in Guizhou op de Ledo- en Brimaweg
* Ledoweg met afstandentabel
* Amerikaanse en Chinese soldaat bevestigen vlaggen aan voertuig
* Amerikaans konvooi op de weg
rdf:langString
La Strada di Ledo era un collegamento stradale terrestre tra India (Ledo, piccola città dello stato indiano di Assam) e Cina (Kunming, capitale della provincia cinese dello Yunnan), attraverso le città birmane di Shingbwiyang, Myitkyina e Bhamo nello stato di Kachin, costruito durante la seconda guerra mondiale per consentire agli Alleati di rifornire la Cina, supportandola nello sforzo bellico contro il Giappone. Divenne una necessaria alternativa alla Burma Road dopo che essa fu resa inutilizzabile dai giapponesi nel 1942. Fu ribattezzata Stilwell Road all'inizio del 1945, dal nome del generale dell'Esercito degli Stati Uniti Joseph Stilwell. Nel XIX secolo, i costruttori ferroviari inglesi avevano ispezionato il Passo Pangsau, a 1.136 m di quota, sul confine tra India e Birmania, sulla cresta Patkai, tra le città di Nampong, nello stato indiano di Arunachal Pradesh, e Ledo, concludendo si poteva raggiungere la Birmania e scendere lungo la Hukawng Valley. Anche se l'idea non ebbe seguito, i britannici la tennero in considerazione per una strada dall'Assam al nord della Birmania. Gli ingegneri britannici avevano esaminato le prime 80 miglia del percorso, e dopo che gli inglesi furono respinti dalla maggior parte della Birmania dai giapponesi, la costruzione di questa strada divenne una priorità per gli Stati Uniti. Dopo che Rangoon fu conquistata dai giapponesi e prima che la strada di Ledo fosse finita, la maggior parte delle forniture ai cinesi infatti dovevano essere trasportate tramite ponte aereo (noto come the Hump) sull'estremità orientale delle montagne dell'Himalaya. Dei 1.726 km complessivi, 61 sono in India, 1.033 in Birmania e 632 in Cina. Dopo la guerra, la strada cadde in disuso. Nel 2010, la BBC ha riferito che "gran parte della strada è stata inghiottita dalla giungla".
rdf:langString
Droga Ledo – droga prowadząca z Ledo w Indiach do Kunming w Chinach, zbudowana podczas II wojny światowej. W roku 1945 nazwę drogi zmieniono na Stillwell Road, dla upamiętnienia amerykańskiego generała Josepha Stilwella. Drogę wybudowano w celu umożliwienia transportu zaopatrzenia dla wojsk Republiki Chińskiej, po zajęciu przez Japończyków Birmy i zablokowaniu Drogi Birmańskiej w 1942 roku. Przed powstaniem drogi i po zajęciu Rangunu przez wojska japońskie, znaczna część zaopatrzenia dla wojsk chińskich transportowana była drogą powietrzną nad garbem (ang. Hump), czyli wschodnim pasmem Himalajów.
rdf:langString
Дорога Ледо или дорога Стилвелла — дорога, проложенная союзными войсками в годы Второй мировой войны от города Ассам (Индия) до Бирманской дороги с целью возобновления поставок военных грузов в Китай после захвата в 1942 году Бирмы Японией. Второе название получила в честь американского генерала Джозефа Стилуэлла в 1945 году по предложению Чан Кайши. После захвата Рангуна японскими войсками, большая часть грузов перевозилась в Китай по воздуху через восточные отроги Гималаев. В XIX веке британские инженеры провели осмотр перевала , лежащего на высоте 1136 м на границе Индии и Бирмы и решили, что через него можно проложить железную дорогу, однако проект не был реализован. После того, как японцы выбили английские войска из Бирмы, США решили построить дорогу через перевал в качестве альтернативы Бирманской дороге. Из-за высокой важности проекта командование США направили на сооружение дороги 15 тыс. человек. Дорога Ледо строилась с 16 декабря 1942 года по 20 мая 1945 года, её длина составила 436 км. До окончания войны по ней было перевезено 35 тыс. т военных грузов. Стоимость постройки дороги американскими войсками оценивается в $148 млн. При строительстве было извлечено 10 327 500 м³ земли, и построены переправы через 10 крупных и 155 мелких рек.. После освобождения Бирмы о дороге Ледо постепенно забыли. Последний зарегистрированный проезд по ней состоялся в 1955 году в ходе экспедиции «Oxford-Cambridge Overland Expedition» из Лондона в Сингапур и обратно. Долгие годы путешествия в этот регион были запрещены правительством Индии из-за постоянных столкновений между индийскими войсками и повстанцами.
rdf:langString
中印公路（Ledo Road），又稱列多公路、雷多公路、利多公路，是在二戰期間日軍切斷滇緬公路后，同盟國為了支援中國對日本的作戰，及緬北反攻部隊後勤所需而修建的一條公路。工程於1943年5月由中美工兵部隊自印度阿薩姆邦雷多鎮開始修築，經緬甸克欽邦密支那抵達中國云南昆明。它是二戰中中緬印戰區的軍事供給線之一，通過這條公路，西方盟軍可以利用陸運對中國提供軍事物資，但是比起駝峰航線的空運，該公路的運輸量居於次要地位。 1945年初，改名為史迪威公路。
xsd:nonNegativeInteger
37954
<Geometry>
POINT(95.9326171875 27.688390731812)
