L'Arc-en-Ciel

rdf:langString L’Arc-en-Ciel

rdf:langString L’Arc-en-Ciel, zapis stylizowany: L’Arc~en~Ciel (jap. ラルク アン シエル Raruku an Shieru) – japoński zespół rockowy powstały w Osace w marcu 1991. Początkowo byli visual-kei, ostatecznie zrywając z owym nurtem w 1994 roku. Inaczej nazywani są Laruku. Ich nazwa po francusku oznacza tęczę. W muzyce grupy można dostrzec cząstkową inspirację Nirvaną, Marilyn Mansonem, Radiohead, Ozzym Osbourne’em, Davidem Sylvian i pionierami visual-kei, . Ich muzyka określana jest głównie jako pop, rock i rock alternatywny. L’Arc~en~Ciel są zaliczani do najważniejszych przedstawicieli japońskiego rockafoopROteZa. Szacowany nakład ze sprzedaży wszystkich albumów grupy wynosi 40 milionów egzemplarzy. Są czwartym japońskim zespołem rockowym z największą liczbą sprzedanych albumów w JaponiifoopROteZa. L’Arc~en~Ciel był jednym z najpopularniejszych zespołów w Japonii w latach 90. XX wieku. Po dzień dzisiejszy członkowie utrzymują status gwiazd w Japonii, kontynuując wspólne i solowe projekty. Grupa nagrała piosenki przewodnie do czołówek popularnych anime: Great Teacher Onizuka, Fullmetal Alchemist i Rurōni Kenshin. Muzyka zespołu tak jak większości japońskich artystów muzycznych, nie jest wstawiana do serwisu YouTube, ponieważ jest to sprzeczne z ogólnie przyjętym wzorcem promowania teledysków japońskich przez inne krajowe media takie jak telewizja. Od 2019 można, jednak obejrzeć tam dziesięć wybranych teledysków grupy i odsłuchać całe dyskografie w postaci audio. Ich album Ark pochodzący z 1999 roku został sklasyfikowany na 24. miejscu w zestawieniu 30. najlepszych japońskich albumów w historii. Ponadto album True z roku 1996 roku, znalazł się na liście 44 najważniejszych japońskich albumów z lat 1989–1998 sporządzonej przez japoński magazyn Band Yarouze w 2004 roku. Na liście 100 najwybitniejszych japońskich muzyków pop stworzonej przez w 2003 roku zajęli 58. miejsce. Ponadto amerykański magazyn Forbes w 2012 roku uznał muzyków za najdroższy japoński zespół rockowy w oparciu o zyski z ich tras koncertowych. Jest to także pierwsza i jedyna obok X-Japan japońska formacja muzyczna, której udało się wystąpić na scenie Madison Square Garden w Nowym Jorku i jedna z nielicznych, która została zauważona przez amerykańskie media. L’Arc~en~Ciel zdobył wiele nagród muzycznych, w tym między innymi najważniejszą przyznawaną w Japonii za szczególne osiągnięcia muzyczne Japan Gold Disc Award i wystąpił wielokrotnie na najważniejszych scenach muzycznych w Japonii – na Nippon Budōkan i Tokyo Dome. Ich występy na Stadionie Narodowym w Tokio cieszą się jedną z najwyższych frekwencji w kraju na tej arenie. Kilkakrotnie zespół ustanowił rekord czasowy. Jednym z najnowszych była sprzedaż wszystkich biletów na dwudniowy koncert z okazji dwudziestej rocznicy istnienia, zorganizowanego w dniach 26–27 maja 2012 roku na Stadionie Ajinomoto w przeciągu zaledwie pięciu minut. W 2012 roku burmistrz Honolulu na Hawajach, Peter Carlisle, ustanowił oficjalnie 31 maja Dniem L’Arc~en~Ciel ze względu na bardzo silny wkład w popularyzacji japońskiej muzyki w owym regionie. W 2014 roku zespół ustanowił najwyższy wynik frekwencji na Stadionie Narodowym w Tokio w historii istnienia tej areny. Bilety na dwudniowy koncert grupy 21 i 23 marca, wyprzedano w ponad stu sześćdziesięciu tysiącach egzemplarzy, zapełniając cały stadion; więcej niż u jakiegokolwiek innego zespołu, czy artysty solowego pochodzenia japońskiego. Inspiracje z zespołu czerpie wiele japońskich artystów, między innymi Yasunori Hayashi, czy . Zespół ma uznanie również wśród artystów o międzynarodowej sławie jak: Vince Neil, Boyz II Men, Orianthi, TLC, Maxi Priest, czy Daniel Powter.