Khrushchev Thaw
http://dbpedia.org/resource/Khrushchev_Thaw an entity of type: Thing
Chruščovovské tání, období tání nebo jen tání označuje období v dějinách Sovětského svazu po Stalinově , které trvalo od poloviny padesátých let do poloviny let šedesátých 20. století. Ve vnitropolitickém životě Sovětského svazu došlo k určitému uvolnění a oslabení totalitní moci. Pojmenování souvisí s Nikitou Sergejevičem Chruščovem, který v letech 1953–1964 zastával funkci prvního tajemníka ÚV KSSS. Tání (rusky оттепель) je název povídky Ilji Erenburga vydané v roce 1954.
rdf:langString
La Ĥruŝĉova degelo (ruse хрущёвская оттепель) estas periodo, kiu komencis en Sovetunio post la 20-a kongreso de Komunista partio en 1956. Dum la 20-a kongreso, Nikita Ĥruŝĉov faris sian faman sekretan parolon pri la krimoj de la ŝtato kaj la partio dum la diktatora regado de Josif Stalin. Poste komenciĝis malrapide mildigo de ŝtato al liberecoj de siaj civitanoj. La periodo daŭris ĝis komenco de 1960-aj jaroj, kiam la premo denove plifortiĝis. Tuj post la kongreso estis faritaj la unuaj provoj revivigi Esperanto-movadon en Sovetunio.
rdf:langString
Pencairan Khrushchev (bahasa Rusia: хрущёвская о́ттепель, tr. khrushchovskaya ottepel; IPA: or simply ottepel) merujuk kepada periode dari awal 1950-an sampai awal 1960-an saat penindasan dan di Uni Soviet dilonggarkan, dan jutaan tahanan politik Soviet dibebaskan dari kamp-kamp buruh Gulag karena kebijakan-kebijakan de-Stalinisasi buatan Nikita Khrushchev dan dengan negara-negara lain.
rdf:langString
Il disgelo (in russo: оттепель?, traslitterato: ottepel'), così chiamato per antonomasia dal titolo omonimo del romanzo di Ėrenburg, fu il processo di democratizzazione interna e di distensione internazionale avviato in Unione Sovietica da Nikita Chruščёv negli anni della sua permanenza al vertice del PCUS, tra la morte di Stalin (1953) e la propria destituzione (1964). Fu attuato principalmente attraverso le politiche di destalinizzazione (negli affari interni) e di coesistenza pacifica (negli affari esteri).
rdf:langString
Odwilż (ros. оттепель) – pojęcie publicystyczne z zakresu polityki oznaczające złagodzenie represyjnej polityki władz w krajach rządzonych przez monopartie komunistyczne. Nazwa pochodzi od powieści Ilji Erenburga opublikowanej w 1954 roku pod tytułem .
rdf:langString
Хрущовська відлига — поширена, але неформальна назва періоду історії СРСР, що розпочався після смерті Й. Сталіна (друга половина 1950-х р. — початок 1960-х р.). Його характерними рисами були певний відхід від жорсткої сталінської тоталітарної системи, спроби її реформування в напрямку лібералізації, відносна демократизація, гуманізація політичного та громадського життя. Вислів «хрущовська відлига» пов'язаний з назвою повісті Іллі Еренбурга «Відлига». Пізніше Микита Хрущов прокоментував цю назву так: «Поняття про якусь „відлигу“ — це спритно цей шахрай підкинув, Еренбург».
rdf:langString
ذوبان خروتشوف (بالروسية: хрущёвская о́ттепель أو khrushchovskaya ottepel، أو: أُوتِيبِل) يُقصد به ما بين أوائل خمسينيات القرن العشرين وأوائل ستينياته، حين خفّ القمع والرقابة في الاتحاد السوڤييتي، وسُرِّح ملايين المعتقلين السياسيين السوڤييتيين من معسكرات الغولاغ، بفضل سياسات نيكيتا خروتشوف التي استَهدفت التراجع عن سياسات ستالين والتعايش السلمي مع الدول الأخرى.دخل الذوبان حيز الإمكان بموت جوزيف ستالين في مارس 1953. فندَّد خروتشوف (الأمين الأول للحزب الشيوعي السوفييتي حينئذ) بالأمين العام السابق في «الخطاب السري» الذي ألقاه في «المؤتمر العشرين للحزب الشيوعي»، ثم أطاح بالستالينيِّين خلال صراعه على السلطة في الكرملين. اتُّخذ المصطلح على اسم رواية «الذوبان» (بالروسية: Оттепель) التي أصدرها إيليا إيرِنبُرغ في 1954، وكانت رائجة حينئذ. من أبرز ما شهدتْه فترة الذوبان: زيارة خروتشوف لبكين بجمهورية ال
rdf:langString
El desglaç de Khrusxov, o desglaç a la Unió Soviètica (rus: хрущёвская о́ттепель, transliterat com a khrusxóvskaia óttepel o, simplement, óttepel xru ɕ ɕovskəjа ˈotʲɪpʲеlʲ) es refereix al període entre 1956 i 1964 a la Unió Soviètica, quan la repressió política i la van ser parcialment relaxades a causa de les polítiques de desestalinització implementades pel nou Premier soviètic Nikita Khrusxov. Una de les conseqüències més notables d'aquests canvis va ser l'alliberament de milions de presoners polítics que estaven detinguts als camps de treball del Gulag, usualment ubicats a la freda i inhòspita Sibèria. A més, el nou líder soviètic intentà promoure una política de coexistència pacífica amb les principals potències occidentals.
rdf:langString
Tauwetter-Periode (russisch хрущёвская оттепель chruschtschewskaja ottepel [xruˈʃʲʃʲɔˑfskəjə ˈɔˑtʲtʲɪpʲɪlʲ], deutsch ‚Chruschtschow’sches Tauwetter‘) nennt man die auf den Tod Stalins im Jahr 1953 folgende Periode in der Sowjetunion und den Staaten des Ostblocks. Sie bedeutete eine Auflockerung des herrschenden Stalinismus durch größere Freiheit im kulturellen Bereich, einen beginnenden Abbau des Gulag-Systems und eine ansatzweise Entspannung des Ost-West-Konflikts. Sie endete spätestens mit der Entmachtung Nikita Chruschtschows im Jahr 1964. Der Name geht auf den 1954 erschienenen Roman Tauwetter von Ilja Ehrenburg zurück.
rdf:langString
El deshielo de Jrushchov o el deshielo en la Unión Soviética (ruso: хрущёвская о́ттепель (xru ɕ ɕovskəjа ˈotʲɪpʲеlʲ ), transliterado como jrushchóvskaya óttepel o simplemente óttepel) se refiere al período entre 1956 y 1964 en la Unión Soviética, en el que la represión política y la censura fueron parcialmente relajadas debido a las políticas de desestalinización implementadas por el entonces nuevo líder soviético Nikita Jrushchov. Una de las consecuencias más notables de estos cambios fue la liberación de algunos millones (según la asociación Memorial ) de prisioneros políticos que estaban detenidos en los campos de trabajo de sistema Gulag, usualmente ubicados en la fría e inhóspita Siberia. Además, el nuevo dirigente intentó promover una política de coexistencia pacífica con las princ
rdf:langString
The Khrushchev Thaw (Russian: хрущёвская о́ттепель, tr. khrushchovskaya ottepel, IPA: [xrʊˈɕːɵfskəjə ˈotʲ:ɪpʲɪlʲ] or simply ottepel) is the period from the mid-1950s to the mid-1960s when repression and censorship in the Soviet Union were relaxed due to Nikita Khrushchev's policies of de-Stalinization and peaceful coexistence with other nations. The term was coined after Ilya Ehrenburg's 1954 novel The Thaw ("Оттепель"), sensational for its time.
rdf:langString
흐루쇼프 해빙기(러시아어: хрущёвская о́ттепель, 러시아어 로마자 표기법: khrushchovskaya ottepel, IPA: [xrʊˈɕːɵfskəjə ˈotʲ:ɪpʲɪlʲ]), 또는 흐루쇼프 해빙은 1950년대 중반부터 1960년대 중반까지 니키타 흐루쇼프의 탈스탈린화 정책과 다른 국가들과의 평화공존론 정책들로 인해 수백만 명의 정치범들이 굴라크의 에서 풀려난 일과 문화적 개방기를 말한다. 이러한 용어는 일리야 예렌부르크의 1954년 소설 ""(해빙기) 이후 쓰이게 되었다. 흐루쇼프 해빙기는 1953년 이오시프 스탈린이 사망한 이후 시작되었다. 제1서기인 흐루쇼프는 "비밀 연설"에서 스탈린을 비난한 후 스탈린주의자들을 축출했다. 해빙기는 흐루쇼프의 1954년 중화인민공화국 베이징 방문, 1955년 유고슬라비아 베오그라드(1948년 티토-스탈린 결별 이후 관계과 악화됨) 방문, 1955년 드와이트 D. 아이젠하워와의 만남과 1959년 미국 방문으로 절정에 이르렀다. 흐루쇼프의 뒤를 이은 레오니트 브레즈네프는 해빙을 중단했다.
rdf:langString
O Degelo de Kruschev ou Degelo na União Soviética (em russo: хрущёвская оттепель, transliterado como jrushchovskaya óttepel ou simplesmente ɕovskəjа ot óttepel XRU ɕ ɪp ʲ ʲ ʲ еl) refere-se ao período entre 1956 e 1964 na União Soviética, onde a repressão política e a censura foram parcialmente relaxadas devido às políticas de "desestalinização" implementadas pelo novo líder soviético Nikita Khrushchev. Uma das consequências mais marcantes dessas mudanças foi a liberação de alguns milhões de prisioneiros políticos que foram detidos em campos de trabalho do Sistema Gulag, geralmente localizados em regiões frias e inóspitas da Sibéria. Além disso, o novo líder procurou promover uma política de "coexistência pacífica" com as grandes potências ocidentais.
rdf:langString
Det ryska tövädret syftar på en period av avstalinisering i Sovjetunionen som inleddes ganska snart efter Josef Stalins död 1953 och varade i tio år därefter. Tövädret var ett resultat av en flera år lång process av allt större öppenhet och bekräftades av Nikita Chrusjtjovs tal till den 20:e partikongressen i februari år 1956. Den period som följer på tövädret kallas (ryska: эпоха застоя – 'epocha zastoja' eller ofta bara 'zastoj').
rdf:langString
"Хрущёвская оттепель" (или просто "Оттепель") — неофициальное обозначение периода в истории СССР после смерти И. В. Сталина, продолжавшегося около десяти лет (середина 1950-х — середина 1960-х годов, время правления Н. С. Хрущёва). Характеризовался во внутриполитической жизни СССР осуждением культа личности Сталина и репрессий, освобождением политических заключённых, ликвидацией ГУЛАГа, сменой тоталитаризма более мягкой диктатурой, ослаблением цензуры, повышением уровня свободы слова, относительной либерализацией политической и общественной жизни, открытостью западному миру, большей свободой творческой деятельности.
rdf:langString
赫鲁晓夫解冻（俄語：хрущёвская о́ттепель，转写：khrushchovskaya ottepel）指因苏共中央第一书记尼基塔·赫鲁晓夫在1950年代中期到1960年代实行去斯大林化和和平共处政策后，苏联政治和文化上的解冻现象。斯大林时期对社会的监控和压迫得到了解除，大量被流放古拉格劳改营的政治犯被释放。该名称因苏联作家伊利亚·爱伦堡1954年发表的小说《解冻》（оттепель）得名。 1953年斯大林死后，赫鲁晓夫在苏共二十大上发表了批判斯大林的《关于个人崇拜及其后果》，并在权力斗争中将亲斯大林的官员逐出克里姆林宫。随着赫鲁晓夫在1954年访问中国以及在1955年访问因苏南冲突而关系冷淡的南斯拉夫，同年他与艾森豪威尔会面并在1959年访美，标志着赫鲁晓夫解冻走向高潮。1964年10月，赫鲁晓夫因政变被迫下台，继任的苏共中央第一书记勃列日涅夫开始推行更加保守的政策，赫鲁晓夫解冻无疾而终。
rdf:langString
rdf:langString
ذوبان خروتشوف
rdf:langString
Desglaç de Khrusxov
rdf:langString
Chruščovovské tání
rdf:langString
Tauwetter-Periode
rdf:langString
Ĥruŝĉova degelo
rdf:langString
Deshielo de Jrushchov
rdf:langString
Pencairan Khrushchev
rdf:langString
Disgelo (politica)
rdf:langString
Khrushchev Thaw
rdf:langString
흐루쇼프 해빙기
rdf:langString
Odwilż (historia)
rdf:langString
Хрущёвская оттепель
rdf:langString
Degelo de Kruschev
rdf:langString
Ryskt töväder
rdf:langString
赫鲁晓夫解冻
rdf:langString
Хрущовська відлига
xsd:integer
38646840
xsd:integer
1110639485
xsd:gMonthDay
--03-05
rdf:langString
ذوبان خروتشوف (بالروسية: хрущёвская о́ттепель أو khrushchovskaya ottepel، أو: أُوتِيبِل) يُقصد به ما بين أوائل خمسينيات القرن العشرين وأوائل ستينياته، حين خفّ القمع والرقابة في الاتحاد السوڤييتي، وسُرِّح ملايين المعتقلين السياسيين السوڤييتيين من معسكرات الغولاغ، بفضل سياسات نيكيتا خروتشوف التي استَهدفت التراجع عن سياسات ستالين والتعايش السلمي مع الدول الأخرى.دخل الذوبان حيز الإمكان بموت جوزيف ستالين في مارس 1953. فندَّد خروتشوف (الأمين الأول للحزب الشيوعي السوفييتي حينئذ) بالأمين العام السابق في «الخطاب السري» الذي ألقاه في «المؤتمر العشرين للحزب الشيوعي»، ثم أطاح بالستالينيِّين خلال صراعه على السلطة في الكرملين. اتُّخذ المصطلح على اسم رواية «الذوبان» (بالروسية: Оттепель) التي أصدرها إيليا إيرِنبُرغ في 1954، وكانت رائجة حينئذ. من أبرز ما شهدتْه فترة الذوبان: زيارة خروتشوف لبكين بجمهورية الصين الشعبية في 1954، وزيارته لِبلغراد اليوغوسلافية في 1955 (وقد كانت علاقة البلدين توترت منذ «انفصال تيتو وستالين» في 1948)، واجتماعه لاحقًا ذلك العام مع دوايت أيزنهاور، وفوق ذلك كله زيارته للولايات المتحدة في 1959. أحدث الذوبان تحوُّلًا لا رجعة فيه في المجتمع السوڤييتي كله، إذ فتح الباب لبعض الإصلاحات الاقتصادية والتجارة الدولية، ولاتصالات تعليمية وثقافية، ومهرجانات وكُتب ومؤلفين، وأفلام أجنبية وعروض فنية ورقص وموسيقا شعبية وموضات جديدة، ومشاركة كبيرة في البطولات الرياضية الدولية. لم يتوقف صراع الخروتشوفيين والستالينيين على السلطة، لكنه أضعف الحزب الشيوعي السوڤييتي في نهاية المطاف. أتاح الذوبان: بعض الحرية المعلوماتية في وسائل الإعلام والفنون والثقافة، ومهرجانات دولية وأفلامًا أجنبية وكتبًا غير مراقَبة، وصورًا ترفيهية جديدة في التليفزيون الوطني الناشئ، منها الموسيقا الشعبية والاحتفاليات والمواكب والعروض الكوميدية وبرامج المنوعات، كبرنامج «الضوء الأزرق» (بالروسية: Голубой огонёк). وكل هذه التطورات السياسية والثقافية ساعدت على تحرير عقول ملايين، وغيرت الوعي الجمعي لأجيال سوڤييتية عديدة. تراجع ليونيد بريجنيف عن سياسة الذوبان بُعَيدما خلف خروتشوف، إذ ألغى تحرُّر الاتحاد (مع أن هذا عارض تأييده للذوبان في عهد خروتشوف).
rdf:langString
El desglaç de Khrusxov, o desglaç a la Unió Soviètica (rus: хрущёвская о́ттепель, transliterat com a khrusxóvskaia óttepel o, simplement, óttepel xru ɕ ɕovskəjа ˈotʲɪpʲеlʲ) es refereix al període entre 1956 i 1964 a la Unió Soviètica, quan la repressió política i la van ser parcialment relaxades a causa de les polítiques de desestalinització implementades pel nou Premier soviètic Nikita Khrusxov. Una de les conseqüències més notables d'aquests canvis va ser l'alliberament de milions de presoners polítics que estaven detinguts als camps de treball del Gulag, usualment ubicats a la freda i inhòspita Sibèria. A més, el nou líder soviètic intentà promoure una política de coexistència pacífica amb les principals potències occidentals. El desglaç només va ser possible després de la mort de Stalin, que va tenir lloc el 5 de març de 1953. Gairebé 3 anys després que hagués tingut lloc, Khrusxov denuncià a Stalin en un inicialment discurs secret que va tenir lloc en la cloenda del XX Congrés del Partit Comunista de la Unió Soviètica. Aquest discurs ja tenia el revelador títol oficial de "Sobre el culte a la personalitat i les seves conseqüències". Just després de pronunciar el discurs, Khrusxov apartà els pro-estalinistes durant la seva lluita pel poder al Kremlin. El terme va ser encunyat a partir d'una novel·la escrita per Ilià Erenburg el 1954, només un any després de la mort de Stalin, novel·la titulada justament Desglaç (Оттепель, Ottepel), la qual va ser reveladorament sensacional per al seu temps. El desglaç va ser acompanyat al front internacional per la visita oficial que Nikita Khrusxov va fer el 1954 al Pequín del líder comunista xinès Mao Zedong (abans que l'excessiva desestalinització allunyés a la Xina de la Unió Soviètica, en que posteriorment es coneixeria com el cisma sinosoviètic. Un any després, el 1955, Khrusxov viatjà a Belgrad per tal d'intentar normalitzar les seves relacions amb el mariscal Tito, després del que va tenir lloc el 1948 entre Tito i Stalin. Posteriorment es trobaria amb el President dels Estats Units, el general Dwight Eisenhower, que culminaria amb la mateixa visita de Khrusxov als Estats Units el 1959. El desgel inicià una transformació irreversible a la societat soviètica, obrint-la a certes reformes econòmiques i a un subtil increment en el comerç internacional per part del país, així com a contactes educatius i culturals, festivals, llibres d'autors estrangers, pel·lícules estrangeres, espectacles artístics, música popular, balls i noves modes, a més d'una participació massiva en les competicions esportives internacionals (aquest darrer en particular ja havia començat a partir de la participació soviètic als Jocs Olímpics d'Estiu de 1952 celebrats a Hèlsinki, pocs mesos abans que morís Stalin.) Aquesta cadena de passes sense precedents a la història de la Unió Soviètica, que va tenir la seva culminació amb la molt simbòlica retirada de les restes mortals de Stalin del mausoleu de Lenin, acabà alliberant a la gent de la por i dels excessos dictatorials anteriors. Tot i això, mai no acabaria de finalitzar del tot la dissimulada lluita de poders entre els elements liberals i la vella guàrdia pro-estalinista dins del Kremlin i la resta d'alts orgues de poder soviètic, pugna que a la llarga acabaria afeblint l'autoritat del mateix Partit. El desglaç de Khrusxov permeté una relativa liberalització de la informació als mitjans de comunicació estatals, a l'art i la cultura; a més d'obrir-se al món parcialment mitjançant els festivals internacionals, el permís d'exhibició o projecció de pel·lícules estrangeres i l'eliminació de la sobre certs llibres nacionals i estrangers prohibits durant el llarg règim estalinista. A més, el relaxament de la censura experimentat durant aquest període també permeté noves formes d'entreteniment a la llavors ascendent , que anaven des de grans desfilades i celebracions, espectacles de varietats i sàtires i comèdies com Goluboy Ogonek. D'acord amb les afirmacions de , fill de Nikita, aquestes actualitzacions polítiques i culturals van ajudar a alliberar les ments de milions i van canviar la consciència pública de diverses generacions a la Unió Soviètica.
rdf:langString
Chruščovovské tání, období tání nebo jen tání označuje období v dějinách Sovětského svazu po Stalinově , které trvalo od poloviny padesátých let do poloviny let šedesátých 20. století. Ve vnitropolitickém životě Sovětského svazu došlo k určitému uvolnění a oslabení totalitní moci. Pojmenování souvisí s Nikitou Sergejevičem Chruščovem, který v letech 1953–1964 zastával funkci prvního tajemníka ÚV KSSS. Tání (rusky оттепель) je název povídky Ilji Erenburga vydané v roce 1954.
rdf:langString
La Ĥruŝĉova degelo (ruse хрущёвская оттепель) estas periodo, kiu komencis en Sovetunio post la 20-a kongreso de Komunista partio en 1956. Dum la 20-a kongreso, Nikita Ĥruŝĉov faris sian faman sekretan parolon pri la krimoj de la ŝtato kaj la partio dum la diktatora regado de Josif Stalin. Poste komenciĝis malrapide mildigo de ŝtato al liberecoj de siaj civitanoj. La periodo daŭris ĝis komenco de 1960-aj jaroj, kiam la premo denove plifortiĝis. Tuj post la kongreso estis faritaj la unuaj provoj revivigi Esperanto-movadon en Sovetunio.
rdf:langString
Tauwetter-Periode (russisch хрущёвская оттепель chruschtschewskaja ottepel [xruˈʃʲʃʲɔˑfskəjə ˈɔˑtʲtʲɪpʲɪlʲ], deutsch ‚Chruschtschow’sches Tauwetter‘) nennt man die auf den Tod Stalins im Jahr 1953 folgende Periode in der Sowjetunion und den Staaten des Ostblocks. Sie bedeutete eine Auflockerung des herrschenden Stalinismus durch größere Freiheit im kulturellen Bereich, einen beginnenden Abbau des Gulag-Systems und eine ansatzweise Entspannung des Ost-West-Konflikts. Sie endete spätestens mit der Entmachtung Nikita Chruschtschows im Jahr 1964. Der Name geht auf den 1954 erschienenen Roman Tauwetter von Ilja Ehrenburg zurück. Auslöser für das Ende der „Eiszeit“ und den Beginn des Tauwetters war der Tod Stalins am 5. März 1953. Drei Jahre später stieß Chruschtschow im Februar 1956 auf dem XX. Parteitag der KPdSU mit seiner Geheimrede Über den Personenkult und seine Folgen eine wahrnehmbare „Entstalinisierung“ an: Er übte erstmals Kritik am Personenkult um Stalin und benannte stalinistische Verbrechen der 1930er Jahre. Die Tauwetter-Periode führte auch zum Kurs der „friedlichen Koexistenz“ in der sowjetischen Außenpolitik. Gegenüber dem titoistischen Jugoslawien schlug Chruschtschow einen Anerkennungskurs ein.
rdf:langString
The Khrushchev Thaw (Russian: хрущёвская о́ттепель, tr. khrushchovskaya ottepel, IPA: [xrʊˈɕːɵfskəjə ˈotʲ:ɪpʲɪlʲ] or simply ottepel) is the period from the mid-1950s to the mid-1960s when repression and censorship in the Soviet Union were relaxed due to Nikita Khrushchev's policies of de-Stalinization and peaceful coexistence with other nations. The term was coined after Ilya Ehrenburg's 1954 novel The Thaw ("Оттепель"), sensational for its time. The Thaw became possible after the death of Joseph Stalin in 1953. First Secretary Khrushchev denounced former General Secretary Stalin in the "Secret Speech" at the 20th Congress of the Communist Party, then ousted the Stalinists during his power struggle in the Kremlin. The Thaw was highlighted by Khrushchev's 1954 visit to Beijing, People's Republic of China, his 1955 visit to Belgrade, Yugoslavia (with whom relations had soured since the Tito–Stalin Split in 1948), and his subsequent meeting with Dwight Eisenhower later that year, culminating in Khrushchev's 1959 visit to the United States. The Thaw initiated irreversible transformation of the entire Soviet society by opening up for some economic reforms and international trade, educational and cultural contacts, festivals, books by foreign authors, foreign movies, art shows, popular music, dances and new fashions, and massive involvement in international sport competitions. As the power struggle between pro-Khrushchevists and pro-Stalinists never stopped, it eventually weakened the Soviet Communist Party. The Thaw allowed some freedom of information in the media, arts, and culture; international festivals; foreign films; uncensored books; and new forms of entertainment on the emerging national TV, ranging from massive parades and celebrations to popular music and variety shows, satire and comedies, and all-star shows like Goluboy Ogonyok. Such political and cultural updates altogether had a significant influence on the public consciousness of several generations of people in the Soviet Union. Leonid Brezhnev, who succeeded Khrushchev, put an end to the Thaw. The 1965 economic reform of Alexei Kosygin was de facto discontinued by the end of the 1960s, while the trial of the writers Yuli Daniel and Andrei Sinyavsky in 1966—the first such public trial since Stalin's reign—and the invasion of Czechoslovakia in 1968 identified reversal of the liberalization of the country.
rdf:langString
El deshielo de Jrushchov o el deshielo en la Unión Soviética (ruso: хрущёвская о́ттепель (xru ɕ ɕovskəjа ˈotʲɪpʲеlʲ ), transliterado como jrushchóvskaya óttepel o simplemente óttepel) se refiere al período entre 1956 y 1964 en la Unión Soviética, en el que la represión política y la censura fueron parcialmente relajadas debido a las políticas de desestalinización implementadas por el entonces nuevo líder soviético Nikita Jrushchov. Una de las consecuencias más notables de estos cambios fue la liberación de algunos millones (según la asociación Memorial ) de prisioneros políticos que estaban detenidos en los campos de trabajo de sistema Gulag, usualmente ubicados en la fría e inhóspita Siberia. Además, el nuevo dirigente intentó promover una política de coexistencia pacífica con las principales potencias occidentales. El deshielo solo fue posible después de la muerte de Stalin, la cual tuvo lugar el 5 de marzo de 1953. Casi tres años después de haberse producido esta, el 25 de febrero de 1956, Jrushchov denunció a Stalin en un inicialmente secreto discurso que tuvo lugar al cierre del XX Congreso del Partido Comunista de la Unión Soviética (PCUS). Este último tenía el revelador título oficial de “Sobre el culto a la personalidad y sus consecuencias”. El término fue moldeado a partir de una novela escrita en 1954 por Ilyá Ehrenburg, tan solo un año después de la muerte de Iósif Stalin, en su novela titulada justamente “El deshielo” (Оттепель, Óttepel), la cual fue reveladoramente sensacional para su tiempo. El deshielo fue acompañado en el frente internacional por la visita oficial de 1954 de Nikita Jrushchov al Pekín del líder comunista chino Mao Zedong (antes de que la “excesiva” desestalinización alejase a la China de la URSS, en lo que luego sería conocido como cisma sino-soviético). Un año después, en 1955, Jrushchov viajó a la capital yugoslava de Belgrado, para intentar normalizar sus relaciones con el mariscal Josip “Tito” Broz, después de la ruptura de 1948 entre este y Stalin. Posteriormente tendría un encuentro con el entonces presidente de los Estados Unidos, el general Dwight Eisenhower, que culminaría con la propia visita de Jrushchov a los EE. UU. durante 1959. El deshielo inició una transformación irreversible en la sociedad soviética, abriéndola a reformas económicas y un sutil incremento en el comercio internacional por parte del país, así como a contactos educativos y culturales, festivales, libros de autores extranjeros, películas foráneas, espectáculos artísticos, música popular, bailes y nuevas modas, además de un involucramiento masivo en las competiciones deportivas internacionales (este último en particular, ya había comenzado a partir de la participación soviética, pocos meses antes de morir el propio Stalin, en los Juegos Olímpicos de Helsinki de 1952). Esta cadena de pasos sin precedentes en la historia soviética, que tuvo su culminación con el muy simbólico retiro de los restos mortales de Stalin del mausoleo de Lenin, terminó liberando a la gente del miedo y de los excesos dictatoriales de antaño. No obstante, nunca finalizaría del todo la disimulada y subrepticia lucha “palaciega” de poder entre los elementos más bien “liberales”, la vieja guardia estalinista dentro del Kremlin y otros altos órganos soviéticos de poder político, pugna que a la larga terminaría debilitando la autoridad del propio PCUS. El deshielo de Jrushchov permitió la relativa liberalización de la información en los estatales medios de comunicación, las artes y la cultura; asimismo la URSS se abrió al mundo parcialmente a través de festivales internacionales, el permiso de exhibición o proyección de películas extranjeras y la eliminación de la censura sobre ciertos libros nacionales y foráneos prohibidos durante el largo régimen estalinista. Además, el relajamiento de la censura experimentado durante este período también permitió nuevas formas de entretenimiento en la entonces ascendente televisión soviética, que iban desde desfiles y celebraciones masivas, música popular o varios espectáculos de variedades hasta sátiras y comedias o el programa nocturno de TV Golubóy Ogoniok. De acuerdo a Serguéi Jrushchov, hijo de Nikita, tales actualizaciones políticas y culturales ayudaron a liberar las mentes de millones y cambiaron la conciencia pública de varias generaciones de personas en la Unión Soviética”
rdf:langString
Pencairan Khrushchev (bahasa Rusia: хрущёвская о́ттепель, tr. khrushchovskaya ottepel; IPA: or simply ottepel) merujuk kepada periode dari awal 1950-an sampai awal 1960-an saat penindasan dan di Uni Soviet dilonggarkan, dan jutaan tahanan politik Soviet dibebaskan dari kamp-kamp buruh Gulag karena kebijakan-kebijakan de-Stalinisasi buatan Nikita Khrushchev dan dengan negara-negara lain.
rdf:langString
Il disgelo (in russo: оттепель?, traslitterato: ottepel'), così chiamato per antonomasia dal titolo omonimo del romanzo di Ėrenburg, fu il processo di democratizzazione interna e di distensione internazionale avviato in Unione Sovietica da Nikita Chruščёv negli anni della sua permanenza al vertice del PCUS, tra la morte di Stalin (1953) e la propria destituzione (1964). Fu attuato principalmente attraverso le politiche di destalinizzazione (negli affari interni) e di coesistenza pacifica (negli affari esteri).
rdf:langString
흐루쇼프 해빙기(러시아어: хрущёвская о́ттепель, 러시아어 로마자 표기법: khrushchovskaya ottepel, IPA: [xrʊˈɕːɵfskəjə ˈotʲ:ɪpʲɪlʲ]), 또는 흐루쇼프 해빙은 1950년대 중반부터 1960년대 중반까지 니키타 흐루쇼프의 탈스탈린화 정책과 다른 국가들과의 평화공존론 정책들로 인해 수백만 명의 정치범들이 굴라크의 에서 풀려난 일과 문화적 개방기를 말한다. 이러한 용어는 일리야 예렌부르크의 1954년 소설 ""(해빙기) 이후 쓰이게 되었다. 흐루쇼프 해빙기는 1953년 이오시프 스탈린이 사망한 이후 시작되었다. 제1서기인 흐루쇼프는 "비밀 연설"에서 스탈린을 비난한 후 스탈린주의자들을 축출했다. 해빙기는 흐루쇼프의 1954년 중화인민공화국 베이징 방문, 1955년 유고슬라비아 베오그라드(1948년 티토-스탈린 결별 이후 관계과 악화됨) 방문, 1955년 드와이트 D. 아이젠하워와의 만남과 1959년 미국 방문으로 절정에 이르렀다. 해빙은 경제 계혁과 국제 무역, 교육, 문화 접촉, 축제, 외국 작가의 책, 외국 영화, 예술 쇼, 대중 음악, 무용, 새로운 패션과 대규모 참여와 국제 스포츠 대회 참여 등으로 소련의 사회 전반을 돌이킬 수 없을 정도로 변화되었다. 그럼에도 친흐루쇼프주의자와 친스탈린주의자 사이의 권력투쟁으로 인해 소련 공산당의 힘을 약화시켰다. 또한, 해빙기 동안에는 미디어, 예술과 문화에서 정보의 자유를 어느정도 허용했으며, 국제 축제, 외국 영화, 많은 책, 대규모 퍼레이드와 축하 행사부터 대중 음악과 버라이어티 쇼, 풍자, 코미디와 "Goluboy Ogonyok" 등의 새로운 형태의 엔터테이먼트를 제공했다. 이러한 정치적, 문화적 변화는 모두 소련의 여러 세대에 걸친 대중의 의식에 중대한 영향을 미쳤다. 흐루쇼프의 뒤를 이은 레오니트 브레즈네프는 해빙을 중단했다.
rdf:langString
Odwilż (ros. оттепель) – pojęcie publicystyczne z zakresu polityki oznaczające złagodzenie represyjnej polityki władz w krajach rządzonych przez monopartie komunistyczne. Nazwa pochodzi od powieści Ilji Erenburga opublikowanej w 1954 roku pod tytułem .
rdf:langString
O Degelo de Kruschev ou Degelo na União Soviética (em russo: хрущёвская оттепель, transliterado como jrushchovskaya óttepel ou simplesmente ɕovskəjа ot óttepel XRU ɕ ɪp ʲ ʲ ʲ еl) refere-se ao período entre 1956 e 1964 na União Soviética, onde a repressão política e a censura foram parcialmente relaxadas devido às políticas de "desestalinização" implementadas pelo novo líder soviético Nikita Khrushchev. Uma das consequências mais marcantes dessas mudanças foi a liberação de alguns milhões de prisioneiros políticos que foram detidos em campos de trabalho do Sistema Gulag, geralmente localizados em regiões frias e inóspitas da Sibéria. Além disso, o novo líder procurou promover uma política de "coexistência pacífica" com as grandes potências ocidentais. O degelo só foi possível após a morte de Stalin, que ocorreu no dia 5 de março de 1953. Quase três anos depois do ocorrido, em 25 de Fevereiro de 1956, Kruschev denunciou Stalin, em um discurso secreto que inicialmente surgiu no encerramento do XX Congresso do Partido Comunista da União Soviética (PCUS). Este último teria como título oficial da obra "Sobre o culto à personalidade e suas consequências." O termo foi cunhado a partir de um romance escrito em 1954 por Ilya Ehrenburg, apenas um ano depois da morte de Josef Stalin, em seu romance intitulado justamente de "Degelo" (Оттепель, Ottepel), que foi reveladoramente sensacional para o seu tempo. O Degelo foi acompanhado na frente internacional pela visita oficial de Nikita Khrushchev em 1954 a Pequim do líder comunista chinês Mao Tse-Tung (antes da desestalinização "excessiva" que distanciou a China da URSS, no que ficou conhecido como ruptura sino-soviética). Um ano depois, em 1955, Kruschev viajou para a capital da Iugoslávia, Belgrado, para tentar normalizar as relações com o Marechal Josip Broz Tito, após a ruptura de 1948 entre este e Josef Stalin. Posteriormente, teria uma reunião com o então presidente dos Estados Unidos, o General Dwight Eisenhower, que culminaria na própria visita de Kruchev para aos EUA em 1959. O degelo iniciou uma transformação irreversível da sociedade soviética, a abertura às reformas econômicas e um ligeiro aumento no comércio internacional do país, bem como os contactos educativos e culturais, festivais, livros de autores estrangeiros, filmes estrangeiros, mostras de arte, música e danças populares e novas modas, além de uma participação maciça nas competições esportivas internacionais (neste último em especial, já tinha começado após a participação soviética, poucos meses antes da morte do próprio Josef Stalin, nas ). Esta cadeia de passos, sem precedentes na história da União Soviética, culminou com a retirada altamente simbólica dos restos mortais de Stalin do Mausoléu de Lenin, e terminou em libertar as pessoas do medo e os excessos ditatoriais da Era Stalin. No entanto, a luta interminável e completamente disfarçada pelo poder entre os elementos mais "liberais" e os conservadores pró-stalinistas dentro do Kremlin e outros altos órgãos soviéticos pelo poder político, numa luta que, em última análise, acabaria por minar a autoridade do PCUS em si. O Degelo de Kruschev permitiu a liberalização relativa da informação nos meios de comunicação estatais, nas artes e cultura, assim mesmo a URSS abriu-se parcialmente ao mundo através de festivais internacionais e pela autorização de exibição de filmes estrangeiros, a supressão da censura em certos livros nacionais e estrangeiros, proibidos durante o longo regime stalinista. Além disso, o relaxamento da censura experimentado durante este período, também permitiu que novas formas de entretenimento na então emergente televisão soviética, que iam desde desfiles e celebrações em massa, a música popular, espectáculos de variedades diversas, até sátiras e comédias, como Goluboy Ogonek. Segundo , filho de Nikita, tais atualizações políticas e culturais ajudaram a libertar a mente de milhões e mudou a consciência pública de gerações de pessoas na União Soviética.
rdf:langString
Det ryska tövädret syftar på en period av avstalinisering i Sovjetunionen som inleddes ganska snart efter Josef Stalins död 1953 och varade i tio år därefter. Tövädret var ett resultat av en flera år lång process av allt större öppenhet och bekräftades av Nikita Chrusjtjovs tal till den 20:e partikongressen i februari år 1956. Töväder har i Ryssland varit en symbol för politisk nyordning sedan 1850-talet. Symboliken har rötter i dåtidens ryska kulturradikalism. Benämningen töväder (ryska: оттепель, uttal ottepelj) för perioden efter Stalins död etablerades genom en roman med samma namn av Ilja Ehrenburg, utgiven 1954. Boken kom ut i svensk översättning 1955, med namnet Vårbrytning. Tövädret kännetecknas av en väsentlig uppmjukning av det totalitära styret och i fråga om vad som fick sägas och kulturutövare började göra upp med den påtvingade socialistiska realismen. Inom sovjetisk litteratur talar man om , med namn som Jevgenij Jevtusjenko och Aleksandr Solzjenitsyn. Tövädret kallas i Ryssland 'Chrusjtjovs töväder' (хрущёвская оттепель – chrustsjovskaja ottepelj) och tog slut när Chrusjtjov lämnade posten som Sovjetunionens ledare. Det vanstyre, de deportationer, avrättningar och den rättslöshet som präglade Stalins Sovjet och som Chrusjtjov varit i högsta grad delaktig i hade dock aldrig upphört helt – tövädret innebar knappast mer än normalisering och frihet från det mest extrema. Man kunde fortfarande bli fängslad, deporterad eller avrättad på mer eller mindre godtyckliga grunder och frihet att emigrera fick ingen förrän järnridån föll flera decennier senare. Tövädret upphörde snart och under Leonid Brezjnevs 1960- och 70-tal fängslades och utvisades Joseph Brodsky och Solzjenitsyn medan andra som är mindre kända i stället fängslas och förföljs. Den period som följer på tövädret kallas (ryska: эпоха застоя – 'epocha zastoja' eller ofta bara 'zastoj').
rdf:langString
"Хрущёвская оттепель" (или просто "Оттепель") — неофициальное обозначение периода в истории СССР после смерти И. В. Сталина, продолжавшегося около десяти лет (середина 1950-х — середина 1960-х годов, время правления Н. С. Хрущёва). Характеризовался во внутриполитической жизни СССР осуждением культа личности Сталина и репрессий, освобождением политических заключённых, ликвидацией ГУЛАГа, сменой тоталитаризма более мягкой диктатурой, ослаблением цензуры, повышением уровня свободы слова, относительной либерализацией политической и общественной жизни, открытостью западному миру, большей свободой творческой деятельности. Во внешней политике Советского Союза осложнились отношения с Китаем, в начале 1960-х годов также произошло обострение между СССР и США, что едва не привело к новой мировой войне (см. Карибский кризис). Название связано с пребыванием на посту первого секретаря ЦК КПСС Никиты Хрущёва (1953—1964). Слово «оттепель» связано с одноимённой повестью Ильи Эренбурга.
rdf:langString
赫鲁晓夫解冻（俄語：хрущёвская о́ттепель，转写：khrushchovskaya ottepel）指因苏共中央第一书记尼基塔·赫鲁晓夫在1950年代中期到1960年代实行去斯大林化和和平共处政策后，苏联政治和文化上的解冻现象。斯大林时期对社会的监控和压迫得到了解除，大量被流放古拉格劳改营的政治犯被释放。该名称因苏联作家伊利亚·爱伦堡1954年发表的小说《解冻》（оттепель）得名。 1953年斯大林死后，赫鲁晓夫在苏共二十大上发表了批判斯大林的《关于个人崇拜及其后果》，并在权力斗争中将亲斯大林的官员逐出克里姆林宫。随着赫鲁晓夫在1954年访问中国以及在1955年访问因苏南冲突而关系冷淡的南斯拉夫，同年他与艾森豪威尔会面并在1959年访美，标志着赫鲁晓夫解冻走向高潮。1964年10月，赫鲁晓夫因政变被迫下台，继任的苏共中央第一书记勃列日涅夫开始推行更加保守的政策，赫鲁晓夫解冻无疾而终。 苏联社会在赫鲁晓夫解冻时期发生了不可逆转的转变，苏联逐渐放开了国际贸易、教育和文化领域以及外来文化的限制，苏联與西方合作也獲得了一系列新技術，经济制度上推进了部分改革，苏联亦大规模投入到国际体育赛事中。文艺活动、艺术节以及大众媒体逐渐变得开放和多元化。雖然赫鲁晓夫減緩了苏联積弊已久的壓抑氣氛，但隨後改革再度陷入停滯，这种政治和文化的变革对苏联在20世紀後半甚至是解體時的思想解放产生了影响。
rdf:langString
Хрущовська відлига — поширена, але неформальна назва періоду історії СРСР, що розпочався після смерті Й. Сталіна (друга половина 1950-х р. — початок 1960-х р.). Його характерними рисами були певний відхід від жорсткої сталінської тоталітарної системи, спроби її реформування в напрямку лібералізації, відносна демократизація, гуманізація політичного та громадського життя. Вислів «хрущовська відлига» пов'язаний з назвою повісті Іллі Еренбурга «Відлига». Пізніше Микита Хрущов прокоментував цю назву так: «Поняття про якусь „відлигу“ — це спритно цей шахрай підкинув, Еренбург».
xsd:nonNegativeInteger
60822
