Kelteminar culture
http://dbpedia.org/resource/Kelteminar_culture an entity of type: WikicatArchaeologicalCulturesOfCentralAsia
La Kelteminar-kulturo (5500-3500 a.K.) estis neolitika arkeologia kulturo de nenomadaj fiŝistoj, okupante la duondezertajn kaj dezertajn areojn de la Karakumo kaj Kizilkumo kaj la deltojn de la riveroj Amudarjo kaj Zarafŝon en la teritorioj de la malnova Kazaĥio, Turkmenio kaj Uzbekio, datita al la 6-3-a jarmilo a.K.. La kulturo estis malkovrita kaj unue elfosita en 1939 fare de la Sovetia Horasmia Arkeologia kaj Etnografia Ekspedicio sub gvido de S.P. Tolstoj, kiu unue priskribis ĝin. Ĝi estas nomita laŭ loko de la sama nomo. La Kelteminar-kulturo estis anstataŭita de la .
rdf:langString
The Kelteminar culture (5500–3500 BCE) was a Neolithic archaeological culture of sedentary fishermen occupying the semi-desert and desert areas of the Karakum and Kyzyl Kum deserts and the deltas of the Amu Darya and Zeravshan rivers in the territories of ancient Kazakhstan, Turkmenistan, and Uzbekistan. The culture was discovered and first excavated in 1939 by the USSR Chorasmian Archaeological and Ethnographic Expedition under leadership of S.P. Tolstoy, who first described it. It is named after a site of the same name. The Kelteminar culture was replaced by the Tazabagyab culture.
rdf:langString
De Kelteminarcultuur was een neolithische cultuur van 5500 tot 3500 v.Chr. in de omgeving van het Aralmeer, de woestijnen Karakum en Kyzylkum en de delta's van de rivieren de Amu Darja en de op het grondgebied van het huidige Kazachstan, Turkmenistan en Oezbekistan. De Kelteminarcultuur werd opgevolgd door de Tazabagjabcultuur. De cultuur werd in 1939 ontdekt en beschreven door . Ze is vernoemd naar de plaats Kelteminar (41° 38′ NB, 61° 3′ OL).
rdf:langString
Кельтеминарская культура (туркм. Keltemynar medeniýeti)— неолитическая культура оседлых рыболовов, обитавших в южном Приаралье в VI—III тыс. до нашей эры. Находки на плато Устюрт, ранее включавшиеся в состав кельтеминарской культуры, выделены в эпохи мезолита и неолита. Ряд исследователей считает эту культуру родственной культуре ямочно-гребенчатой керамики и относят к кругу финно-угорских народов. Однако, современные лингвистические и генетические исследования помещают финно-угров в более позднюю эпоху. Сменилась тазабагьябской культурой.
rdf:langString
rdf:langString
Kelteminar-kulturo
rdf:langString
Kelteminar culture
rdf:langString
Kelteminarcultuur
rdf:langString
Кельтеминарская культура
xsd:integer
35774362
xsd:integer
1043450068
rdf:langString
InternetArchiveBot
rdf:langString
December 2017
rdf:langString
yes
rdf:langString
La Kelteminar-kulturo (5500-3500 a.K.) estis neolitika arkeologia kulturo de nenomadaj fiŝistoj, okupante la duondezertajn kaj dezertajn areojn de la Karakumo kaj Kizilkumo kaj la deltojn de la riveroj Amudarjo kaj Zarafŝon en la teritorioj de la malnova Kazaĥio, Turkmenio kaj Uzbekio, datita al la 6-3-a jarmilo a.K.. La kulturo estis malkovrita kaj unue elfosita en 1939 fare de la Sovetia Horasmia Arkeologia kaj Etnografia Ekspedicio sub gvido de S.P. Tolstoj, kiu unue priskribis ĝin. Ĝi estas nomita laŭ loko de la sama nomo. La Kelteminar-kulturo estis anstataŭita de la . La Kelteminar-aj homoj praktikadis vagadan ĉasadon, kolektadon kaj fiŝkaptadon. Dum tempopaso, ili adoptis brutobredadon. Kun alveno de la malfrua glacieja varmiĝo, ĝis la de la Post-Glacia Optimumo, mezolitikaj grupoj moviĝis norden en areon de la Ĥissar (6000-4000 a.K.). Tiuj grupoj alportis kun si pafarkon kaj sagon kaj la hundon, elementojn kiujn nomis " larĝa-spektra revolucio". Sciencistoj subtenas ke la kelteminar-kulturo rilatas al la kaj apartenas al la finn-ugraj popoloj. La kelteminar-kulturo estas citita kiel argumento kontraŭ ekzisto de hindeŭropa praa patrujo en Centra Azio. La Kelteminaraj homoj vivis en enormaj domoj (grandeco de 24m x 17m kaj alteco de 10m), kiu gastigis la tutan triban komunumon de proksimume 100-120 personoj. Ili ornamis sin per bidoj el konkoj. Ili fabrikis ŝtonajn hakilojn kaj miniaturajn trapezoidajn silikajn sagpintojn. Por kuirado, ili uzis argilan vazon produktitan sen potista rado. La Kelteminara ekonomio baziĝis je malnomadaj fiŝkaptado kaj ĉasado.
rdf:langString
The Kelteminar culture (5500–3500 BCE) was a Neolithic archaeological culture of sedentary fishermen occupying the semi-desert and desert areas of the Karakum and Kyzyl Kum deserts and the deltas of the Amu Darya and Zeravshan rivers in the territories of ancient Kazakhstan, Turkmenistan, and Uzbekistan. The culture was discovered and first excavated in 1939 by the USSR Chorasmian Archaeological and Ethnographic Expedition under leadership of S.P. Tolstoy, who first described it. It is named after a site of the same name. The Kelteminar culture was replaced by the Tazabagyab culture. The Kelteminar people practised a mobile hunting, gathering and fishing subsistence system. Over time, they adopted stockbreeding. With the Late Glacial warming, up to the Atlantic Phase of the Post-Glacial Optimum, Mesolithic groups moved north into this area from the Hissar (6000–4000 BCE). These groups brought with them the bow and arrow and the dog, elements of what Kent Flannery has called the "broad-spectrum revolution". Russian scientists hold that Kelteminar culture is related to the Pit–Comb Ware culture and belonged to a Finnic people. The Kelteminar people lived in huge houses (size 24m x 17m and height 10m), which housed the whole tribal community of about 100-120 people. They adorned themselves with beads made of shells. They manufactured stone axes and miniature trapezoidal flint arrowheads. For cooking, they used clay vessels produced without the potter's wheel. The Kelteminar economy was based on sedentary fishing and hunting.
rdf:langString
De Kelteminarcultuur was een neolithische cultuur van 5500 tot 3500 v.Chr. in de omgeving van het Aralmeer, de woestijnen Karakum en Kyzylkum en de delta's van de rivieren de Amu Darja en de op het grondgebied van het huidige Kazachstan, Turkmenistan en Oezbekistan. De Kelteminarcultuur werd opgevolgd door de Tazabagjabcultuur. De cultuur werd in 1939 ontdekt en beschreven door . Ze is vernoemd naar de plaats Kelteminar (41° 38′ NB, 61° 3′ OL). Wetenschappers stellen dat de Kelteminarcultuur een belangrijke invloed had op de kamkeramiekcultuur en andere subneolithische culturen van Oost-Europa en Zuid-Siberië. Door Sovjet-geleerden werd zij dan ook voorgesteld als mogelijke oorsprong van de Oeraalse talen, en daardoor als een argument tegen het bestaan van een Indo-Europese in Centraal-Azië. Tijdens de warme, vochtige periode van het Atlanticum trokken rond 6000-4000 v.Chr. mesolithische groepen uit het Gissar-gebied (Tadzjikistan) naar dit gebied. Deze groepen brachten de pijl-en-boog en de hond. De Kelteminar-mensen leefden van jagen, verzamelen en vissen. De mensen woonden met de hele stamgemeenschap van ongeveer 100-120 personen in grote huizen (24m x 17m en hoogte 10 m). Ze versierden zich met kralen gemaakt van schelpen. Ze vervaardigden stenen bijlen en kleine trapeziumvormige vuurstenen pijlpunten. Voor het koken gebruikten ze keramische vaten geproduceerd zonder pottenbakkersschijf. Na verloop van tijd namen zij de veeteelt aan. De begraafplaats Tumek-Kichidzhik in het noorden van Turkmenistan omvat individuele graven in kuilen met het lichaam in rugligging, armen langs het lichaam en NO of NW gericht. Het individu werd vaak bedekt met oker, sieraden envuurstenen gereedschappen.
rdf:langString
Кельтеминарская культура (туркм. Keltemynar medeniýeti)— неолитическая культура оседлых рыболовов, обитавших в южном Приаралье в VI—III тыс. до нашей эры. Находки на плато Устюрт, ранее включавшиеся в состав кельтеминарской культуры, выделены в эпохи мезолита и неолита. Ряд исследователей считает эту культуру родственной культуре ямочно-гребенчатой керамики и относят к кругу финно-угорских народов. Однако, современные лингвистические и генетические исследования помещают финно-угров в более позднюю эпоху. Сменилась тазабагьябской культурой. Существование данной культуры нередко используют как аргумент против существования индоиранской прародины в Средней Азии. Обнаружена экспедицией 1939 года (С. П. Толстов). Названа по каналу Кельтеминар в Каракалпакии (Узбекистан). Основной район распространения кельтеминарской культуры — древняя Акчадарьинская дельта Амударьи и сопредельные территории. Кельтеминарцы украшали себя бусами из раковин. Изготовляли каменные топоры трапециевидной формы и миниатюрные кремнёвые наконечники стрел. Глиняные сосуды для варки пищи они делали без помощи гончарного круга. Кельтеминарцы жили в огромных домах (площадью 24х17 и высотой 10 м), в которых помещалась целая родовая община примерно в 100—120 человек. Хозяйство — оседлое рыболовство и охота. Антропологический тип — юго-восточные варианты средиземноморской расы, а также более северные типы европеоидов.
xsd:nonNegativeInteger
3991
