Karl Vossler
http://dbpedia.org/resource/Karl_Vossler an entity of type: Thing
Karl Vossler (6. září 1872, Stuttgart – 18. května 1949, Mnichov) byl německý jazykovědec, romanista.
rdf:langString
Karl Vossler va ser un historiador alemany de literatura, especialista en Dante i un dels més importants romanistes de la primera meitat del segle xx, amb publicacions d'italianística, hispanística i també sobre literatura francesa. Se'l coneix sobretot com a fundador de l'Idealisme lingüístic.
rdf:langString
Ο Καρλ Φόσλερ (γερμ. Karl Vossler, Χοχενχάιμ 6 Σεπτεμβρίου 1872 – 19 Σεπτεμβρίου 1949, Μόναχο) ήταν Γερμανός γλωσσολόγος και λόγιος και σημαντικός μελετητής της αρχαίας Ρώμης. Ο Φόσλερ ήταν γνωστός για το ενδιαφέρον του στην ιταλική διανόηση, καθώς και ως υποστηρικτής του Μπενεντέτο Κρότσε. Εξέφρασε την υποστήριξή του για τις πολεμικές επιχειρήσεις της Γερμανίας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, υπογράφοντας το Μανιφέστο των Ενενήντα Τριών το 1914.
rdf:langString
Karl Vossler (* 6. September 1872 in Hohenheim; † 18. Mai 1949 in München) war ein deutscher Literaturhistoriker, Danteforscher und einer der bedeutendsten Romanisten der ersten Hälfte des zwanzigsten Jahrhunderts.
rdf:langString
Karl Vossler, (Hohenheim, Stuttgart, 6 de septiembre de 1872 - Múnich, 18 de mayo de 1949) fue un lingüista, profesor romanista e hispanista alemán, creador de las escuelas del y la Estilística.
rdf:langString
Karl Vossler (né le 6 septembre 1872 à Hohenheim (Stuttgart) et mort le 18 mai 1949 à Munich) est un philologue romaniste et universitaire allemand.
rdf:langString
Karl Vossler è stato un filologo tedesco.
rdf:langString
Karl Vossler (6 September 1872, in Hohenheim – 19 September 1949, in Munich) was a German linguist and scholar, and a leading Romanist. Vossler was known for his interest in Italian thought, and as a follower of Benedetto Croce. He declared his support of the German military by signing the Manifesto of the Ninety-Three in 1914. However, he opposed the Nazi government, and supported many Jewish intellectuals at that time.
rdf:langString
Karl Vossler ( (bij Stuttgart), 6 september 1872 - München, 18 mei 1949) was een bekend Duits romanist, die veel gepubliceerd heeft, met name op het gebied van de Franse, Italiaanse en Spaanse taal en literatuur. Vossler was voor de oorlog een openlijk opposant van het antisemitisme. In 1937 werd hij dan ook gedwongen met vervroegd emeritaat gestuurd. Na de oorlog echter werd hij 'gerehabiliteerd' in die zin dat hij tot rector van de universiteit van München werd benoemd. Een van Vosslers leerlingen was Victor Klemperer. In 1926 werd Vossler opgenomen als lid van de Orde Pour le Mérite.
rdf:langString
Карл Фосслер (нем. Karl Vossler, 6 сентября 1872, Хоэнхайм, близ Штутгарта — 19 сентября 1949, Мюнхен) — немецкий лингвист, литературовед и философ. Основатель собственной лингвистической школы — т. н. «школы Фосслера», крупнейшим представителем которой, кроме него, был . Одним из учеников Фосслера был Виктор Клемперер, знаменитый своим исследованием языка Третьего рейха «LTI».
rdf:langString
Karl Vossler, född den 6 september 1872 i Hohenheim vid Stuttgart, död den 19 september 1949, var en tysk filolog, son till . Vossler var professor i romanska språk först i Heidelberg, 1909–1912 i Würzburg och, efter att ha avböjt en kallelse till Innsbruck, 1913–1937 och 1946 (då och läsåret 1926/1927 som rektor) i München. Av Vosslers vetenskapliga författarskap må nämnas Das deutsche Madrigal (1898), Poetische Theorien in der Italiänischen Frührenaissance (1900), en summarisk Italiänische Literaturgeschichte (1900; 2:a upplagan 1908, i "Sammlung Göschen"), avhandlingen Stil, Rhythmus und Reim in ihrer Wechselwirkung bei Petrarca und Leopardi (i "Miscellania ... in onore di Arturo Graf", 1903), Die Philosophischen Grundlagen zum "süssen neuen Stil" (1904), Positivismus und Idealismus in
rdf:langString
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Καρλ Φόσλερ
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Фосслер, Карл
rdf:langString
Karl Vossler
rdf:langString
Karl Vossler
xsd:date
1949-09-19
xsd:date
1872-09-06
xsd:integer
8471916
xsd:integer
1095960313
xsd:date
1872-09-06
rdf:langString
Karl Vossler
xsd:date
1949-09-19
rdf:langString
Romanist
rdf:langString
Karl Vossler (6. září 1872, Stuttgart – 18. května 1949, Mnichov) byl německý jazykovědec, romanista.
rdf:langString
Karl Vossler va ser un historiador alemany de literatura, especialista en Dante i un dels més importants romanistes de la primera meitat del segle xx, amb publicacions d'italianística, hispanística i també sobre literatura francesa. Se'l coneix sobretot com a fundador de l'Idealisme lingüístic.
rdf:langString
Ο Καρλ Φόσλερ (γερμ. Karl Vossler, Χοχενχάιμ 6 Σεπτεμβρίου 1872 – 19 Σεπτεμβρίου 1949, Μόναχο) ήταν Γερμανός γλωσσολόγος και λόγιος και σημαντικός μελετητής της αρχαίας Ρώμης. Ο Φόσλερ ήταν γνωστός για το ενδιαφέρον του στην ιταλική διανόηση, καθώς και ως υποστηρικτής του Μπενεντέτο Κρότσε. Εξέφρασε την υποστήριξή του για τις πολεμικές επιχειρήσεις της Γερμανίας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, υπογράφοντας το Μανιφέστο των Ενενήντα Τριών το 1914.
rdf:langString
Karl Vossler (* 6. September 1872 in Hohenheim; † 18. Mai 1949 in München) war ein deutscher Literaturhistoriker, Danteforscher und einer der bedeutendsten Romanisten der ersten Hälfte des zwanzigsten Jahrhunderts.
rdf:langString
Karl Vossler, (Hohenheim, Stuttgart, 6 de septiembre de 1872 - Múnich, 18 de mayo de 1949) fue un lingüista, profesor romanista e hispanista alemán, creador de las escuelas del y la Estilística.
rdf:langString
Karl Vossler (6 September 1872, in Hohenheim – 19 September 1949, in Munich) was a German linguist and scholar, and a leading Romanist. Vossler was known for his interest in Italian thought, and as a follower of Benedetto Croce. He declared his support of the German military by signing the Manifesto of the Ninety-Three in 1914. However, he opposed the Nazi government, and supported many Jewish intellectuals at that time. In 1897 he received his doctorate from the University of Heidelberg, and in 1909 was named a professor of Romance studies at the University of Würzburg. From 1911 onward, he taught classes at the University of Munich.
rdf:langString
Karl Vossler (né le 6 septembre 1872 à Hohenheim (Stuttgart) et mort le 18 mai 1949 à Munich) est un philologue romaniste et universitaire allemand.
rdf:langString
Karl Vossler è stato un filologo tedesco.
rdf:langString
Karl Vossler ( (bij Stuttgart), 6 september 1872 - München, 18 mei 1949) was een bekend Duits romanist, die veel gepubliceerd heeft, met name op het gebied van de Franse, Italiaanse en Spaanse taal en literatuur. Na het gymnasium in Ulm te hebben doorlopen heeft Vossler zowel Germaanse als Romaanse filologie gestudeerd op diverse universiteiten. In 1897 promoveerde hij in Heidelberg tot doctor in de germanistiek, met een proefschrift over de Duitse madrigalen. In 1900 verkreeg hij de Habilitation (universitaire lesbevoegdheid) voor romaanse filologie. In 1902 werd hij benoemd tot hoogleraar romaanse filosofie, literatuur en taalkunde in Heidelberg. In 1909 vertrok hij voor twee jaar naar Würzburg, tot hij in 1911 werd benoemd te München. Als romanist was hij de belangrijkste vertegenwoordiger van de zogeheten 'idealistische' richting die zich afzette tegen het positivistische werk van Junggrammatiker als Wilhelm Meyer-Lübke. Vossler wilde taal-veranderingen verklaren met behulp van de veranderingen in de maatschappij en cultuur; volgens Vossler verklaarden de positivisten niets door klankveranderingen onder een 'klankwet' te scharen. Er is kritiek gekomen op zijn werkwijze, omdat deze het risico met zich meebrengt van een te groot eclecticisme, in die zin dat men alleen die feiten bekijkt die te pas komen bij het construeren van een correspondentie tussen taal en kultuur. Anderzijds is zijn benadering, gezien de grote weerklank die zijn werk heeft gevonden, ook ervaren als een verbreding van het vakgebied, zo niet een bevrijding uit het nauwe keurslijf van het positivisme. Omdat hij meer aandacht aan het creatieve aspect van taaluitingen schonk had Vossler ook meer oog voor de stilistiek, daar waar zijn voorgangers zich vooral hadden gericht op de fonetiek van de romaanse talen. Vossler was voor de oorlog een openlijk opposant van het antisemitisme. In 1937 werd hij dan ook gedwongen met vervroegd emeritaat gestuurd. Na de oorlog echter werd hij 'gerehabiliteerd' in die zin dat hij tot rector van de universiteit van München werd benoemd. Een van Vosslers leerlingen was Victor Klemperer. In 1926 werd Vossler opgenomen als lid van de Orde Pour le Mérite.
rdf:langString
Карл Фосслер (нем. Karl Vossler, 6 сентября 1872, Хоэнхайм, близ Штутгарта — 19 сентября 1949, Мюнхен) — немецкий лингвист, литературовед и философ. Основатель собственной лингвистической школы — т. н. «школы Фосслера», крупнейшим представителем которой, кроме него, был . Одним из учеников Фосслера был Виктор Клемперер, знаменитый своим исследованием языка Третьего рейха «LTI». По основной специальности Фосслер (как и большинство его учеников) был романистом. Один из крупнейших немецких довоенных филологов в этой области, Фосслер создал двухтомное исследование «Божественной комедии» Данте и полный её перевод белым стихом, над которым работал всю жизнь; исследовал творчество французских и итальянских писателей. По своим философским взглядам оппонент позитивизма и идеалист, последователь немецкой «философии жизни» и Бенедетто Кроче, Фосслер был и в лингвистике сторонником исследования индивидуального «стиля» писателя и коллективного «духа» языка, критиковал стремление нарождающегося структурализма ограничиться изучением абстрактных языковых систем. Разрабатывал стилистику. Во многом лингвистическая концепция Фосслера (языка как energeia) восходит к В. фон Гумбольдту. Лингвистическая школа Фосслера не получила признания современников, которые (в частности, Н. С. Трубецкой, Г. О. Винокур, Л. Блумфилд) критиковали её за «нелингвистичность» (постоянный выход на литературоведческие и философские проблемы). Исключением был российский «круг Бахтина» (М. М. Бахтин и В. Н. Волошинов), авторы которого относились к Фосслеру с почтением как к крупнейшему, с их точки зрения, представителю европейской лингвистики, предлагающей «субъективистскую» альтернативу «абстрактному объективизму» Соссюра и младограмматиков. В стилистике Бахтин был последователем Фосслера (а его оппонент В. В. Виноградов следовал за Шарлем Балли, представителем критикуемой Фосслером Женевской школы).
rdf:langString
Karl Vossler, född den 6 september 1872 i Hohenheim vid Stuttgart, död den 19 september 1949, var en tysk filolog, son till . Vossler var professor i romanska språk först i Heidelberg, 1909–1912 i Würzburg och, efter att ha avböjt en kallelse till Innsbruck, 1913–1937 och 1946 (då och läsåret 1926/1927 som rektor) i München. Av Vosslers vetenskapliga författarskap må nämnas Das deutsche Madrigal (1898), Poetische Theorien in der Italiänischen Frührenaissance (1900), en summarisk Italiänische Literaturgeschichte (1900; 2:a upplagan 1908, i "Sammlung Göschen"), avhandlingen Stil, Rhythmus und Reim in ihrer Wechselwirkung bei Petrarca und Leopardi (i "Miscellania ... in onore di Arturo Graf", 1903), Die Philosophischen Grundlagen zum "süssen neuen Stil" (1904), Positivismus und Idealismus in der Sprachwissenschaft (samma år), Sprache als Schöpfung und Entwicklung (1905), Die göttliche Komödie. Entwicklungsgeschichte und Erklärung (3 band, 1907–1910), Salvatore di Giacomo, ein neapolitanischer Volksdichter (1908), Frankreichs Kultur im Spiegel seiner Sprachentwicklung (1913), Italiänische Literatur der Gegenwart (1914) och La Fontaine und sein Fabelwerk (1919). Vossler redigerade två band av Heinemanns Goetheupplaga. Vossler utgav vidare Der Minnesang des Bernhard von Ventadorn (1918; i Bayerska vetenskapsakademiens "Sitzungsberichte"), Dante als religiöser Dichter (1921), Giacomo Leopardi (1923), Racine (1926), Die romanischen Kulturen und der deutsche Geist (samma år) och de språkfilosofiska arbetena Gesammelte Aufsätze zur Sprachphilosophie (1923) och Geist und Kultur in der Sprache (1925), i vilka han lämnade en sammanfattande framställning av sitt språkliga system. Betydelsen av Vosslers verksamhet sträcker sig långt utanför hans egentliga fack, romanistiken. Genom de två strids- och programskrifterna "Positivismus und Idealismus" och "Sprache als Schöpfung und Entwicklung" gav han signal till opposition mot den materialistiska och utilistiska åskådningen inom språkvetenskapen och krävde en återgång till en kritisk idealism. Från början lärjunge till Gustav Gröber, slöt sig Vossler till Benedetto Croce, vars "Estetica" (1902) blev utgångspunkten för Vosslers språkvetenskapliga system, i vilket den individuella språkskapelsen sätts som det ursprungliga och betecknas som den yppersta och högsta uppgiften för forskningen, det konventionella språklivet åter sätts som det blott utvecklingshistoriska, härlett ur det individuella, och undersökningen och beskrivningen av materialet som en förberedande uppgift, vilken av positivisterna ofta gjorts till slutmål. Denna uppfattning framkallade en hel del debatter och polemik, vilka Vossler emellertid inte fortsatte länge; han ägnade sig i stället företrädesvis åt litteraturhistoriska uppgifter. Tre senare uppsatser i "Logos" (1910–1912) utvecklar hans uppfattning av förhållandet mellan grammatik och språkhistoria, språk- och litteraturhistoria, kulturhistoria och historia. På sin 50-årsdag tillägnades han en festskrift, "Idealistische Neuphilologie" (1922) av tyska och utländska lärjungar och vänner (med en kort bibliografi).
xsd:nonNegativeInteger
3530
xsd:gYear
1872
xsd:gYear
1949