Julius Meier-Graefe
http://dbpedia.org/resource/Julius_Meier-Graefe an entity of type: Thing
Julius Meier-Graefe (* 10. Juni 1867 in Resicabánya (deutsch Reschitz), Königreich Ungarn, Österreich-Ungarn; † 5. Juni 1935 in Vevey, Schweiz) war ein deutscher Kunsthistoriker und Schriftsteller. Er gilt als wichtiger Vorkämpfer des Impressionismus.
rdf:langString
Julius Meier-Graefe (10a de junio 1867 – 5a de junio 1935) estis germana kaj verkisto. Lia verkoj pri Impresionismo, Post-impresionismo same kiel pri pli frua arto, kun liaj plej gravaj kontribuoj tradukitaj al franca, rusa kaj angla, estas konsideritaj esencaj por la kompreno kaj fina sukceso de tiuj artaj movadoj. Li estis de tre riĉa juda familio de bankistoj. Li edziĝis trifoje. Rifuĝiĝis el nazia reĝimo en Francio.
rdf:langString
Julius Meier-Graefe (10 June 1867 – 5 June 1935) was a German art critic and novelist. His writings on Impressionism, Post-Impressionism as well as on art of earlier and more recent generations, with his most important contributions translated into French, Russian and English, are considered to have been instrumental for the understanding and the lasting success of these artistic movements.
rdf:langString
Julius Meier-Graefe, né à Reşiţa le 10 juin 1867 et mort à Vevey le 5 juin 1935, est un critique d'art, historien de l'art, éditeur, galeriste et écrivain allemand. Célèbre pour ses nombreux écrits sur l'impressionnisme français et son Histoire de l'évolution de l'art moderne parue en 1904, traitant entre autres de Manet, Monet, Cézanne et Degas, Meier-Graefe s'est également distingué par ses travaux sur la peinture moderne allemande, de Hans von Marées à Max Beckmann. Il est le cofondateur et directeur de la revue d'art Pan.
rdf:langString
ユリウス・マイヤー=グラーフェ (Julius Meier-Graefe, 1867年6月10日 - 1935年6月5日)は、ドイツの美術評論家・小説家。印象派やポスト印象派に関する著作は、多くがフランス語、ロシア語、英語などにも翻訳され、これらの芸術運動の理解を促進する役割を果たしたとされる。
rdf:langString
Julius Meier-Graefe (ur. 10 czerwca 1867 w Reschitz, zm. 5 czerwca 1935 w Vevey) – niemieckojęzyczny krytyk artystyczny, historyk sztuki, historyk literatury i pisarz, często wskazywany jako jedna z kluczowych postaci dla rozwoju nowoczesnej historii sztuki. W krytyce artystycznej skutecznie bronił francuskich nurtów impresjonizmu i neoimpresjonizmu, belgijskiego Art Nouveau czy twórczości takich artystów jak Vincent van Gogh i Paul Cézanne. Był jednym z krytyków, którzy przyczynili się do ponownego odkrycia malarstwa El Greca. Uchodził również za jednego z wcześniejszych obrońców wartości kosmopolitycznych w dwudziestowiecznych Niemczech; do 1914 aktywnie zwalczał rodzący się wówczas radykalny nacjonalizm.
rdf:langString
Julius Meier-Graefe, född den 10 juni 1867 i Reschitza, Banatet, död den 5 juni 1935 i Vevey, Schweiz, var en tysk konstförfattare.
rdf:langString
Юлиус Мейер-Грефе (нем. Julius Meier-Graefe, 10 июня 1867, Решитц, Венгрия — 5 июня 1935, Веве, Швейцария) — немецкий историк искусства, эссеист и художественный критик. Известен капитальными монографиями о живописи импрессионизма и постимпрессионизма. В 1907 году в Мюнхене вышла самая известная монография Мейера-Грефе «Импрессионисты» (русский перевод 1913 г.). С 1919 года Мейер-Грефе издавал ежегодник по истории искусства «Ганимед» («Ganymed»). Мейер-Грефе — автор работ о Камиле Коро, Гюставе Курбе, о творчестве Поля Сезанна, Винсента Ван Гога, Ганса фон Маре.
rdf:langString
rdf:langString
Julius Meier-Graefe
rdf:langString
Julius Meier-Graefe
rdf:langString
Julius Meier-Graefe
rdf:langString
Julius Meier-Graefe
rdf:langString
ユリウス・マイヤー=グラーフェ
rdf:langString
Julius Meier-Graefe
rdf:langString
Мейер-Грефе, Юлиус
rdf:langString
Julius Meier-Graefe
rdf:langString
Meier-Graefe, Julius
rdf:langString
Meier-Graefe, Julius
xsd:date
1935-06-05
rdf:langString
rdf:langString
, Resicabánya Dist., Krassó-Szörény Co, Bánság, Royal Hungary, Imperial and Royal Austria
xsd:date
1867-06-10
xsd:integer
5938578
xsd:integer
1078903356
xsd:date
1867-06-10
rdf:langString
Julius Meier,
rdf:langString
Julius Meier-Graefe in a portrait by Lovis Corinth
xsd:date
1935-06-05
rdf:langString
Julius Meier-Graefe (* 10. Juni 1867 in Resicabánya (deutsch Reschitz), Königreich Ungarn, Österreich-Ungarn; † 5. Juni 1935 in Vevey, Schweiz) war ein deutscher Kunsthistoriker und Schriftsteller. Er gilt als wichtiger Vorkämpfer des Impressionismus.
rdf:langString
Julius Meier-Graefe (10a de junio 1867 – 5a de junio 1935) estis germana kaj verkisto. Lia verkoj pri Impresionismo, Post-impresionismo same kiel pri pli frua arto, kun liaj plej gravaj kontribuoj tradukitaj al franca, rusa kaj angla, estas konsideritaj esencaj por la kompreno kaj fina sukceso de tiuj artaj movadoj. Li estis de tre riĉa juda familio de bankistoj. Li edziĝis trifoje. Rifuĝiĝis el nazia reĝimo en Francio.
rdf:langString
Julius Meier-Graefe (10 June 1867 – 5 June 1935) was a German art critic and novelist. His writings on Impressionism, Post-Impressionism as well as on art of earlier and more recent generations, with his most important contributions translated into French, Russian and English, are considered to have been instrumental for the understanding and the lasting success of these artistic movements.
rdf:langString
Julius Meier-Graefe, né à Reşiţa le 10 juin 1867 et mort à Vevey le 5 juin 1935, est un critique d'art, historien de l'art, éditeur, galeriste et écrivain allemand. Célèbre pour ses nombreux écrits sur l'impressionnisme français et son Histoire de l'évolution de l'art moderne parue en 1904, traitant entre autres de Manet, Monet, Cézanne et Degas, Meier-Graefe s'est également distingué par ses travaux sur la peinture moderne allemande, de Hans von Marées à Max Beckmann. Il est le cofondateur et directeur de la revue d'art Pan.
rdf:langString
ユリウス・マイヤー=グラーフェ (Julius Meier-Graefe, 1867年6月10日 - 1935年6月5日)は、ドイツの美術評論家・小説家。印象派やポスト印象派に関する著作は、多くがフランス語、ロシア語、英語などにも翻訳され、これらの芸術運動の理解を促進する役割を果たしたとされる。
rdf:langString
Julius Meier-Graefe (ur. 10 czerwca 1867 w Reschitz, zm. 5 czerwca 1935 w Vevey) – niemieckojęzyczny krytyk artystyczny, historyk sztuki, historyk literatury i pisarz, często wskazywany jako jedna z kluczowych postaci dla rozwoju nowoczesnej historii sztuki. W krytyce artystycznej skutecznie bronił francuskich nurtów impresjonizmu i neoimpresjonizmu, belgijskiego Art Nouveau czy twórczości takich artystów jak Vincent van Gogh i Paul Cézanne. Był jednym z krytyków, którzy przyczynili się do ponownego odkrycia malarstwa El Greca. Uchodził również za jednego z wcześniejszych obrońców wartości kosmopolitycznych w dwudziestowiecznych Niemczech; do 1914 aktywnie zwalczał rodzący się wówczas radykalny nacjonalizm.
rdf:langString
Julius Meier-Graefe, född den 10 juni 1867 i Reschitza, Banatet, död den 5 juni 1935 i Vevey, Schweiz, var en tysk konstförfattare.
rdf:langString
Юлиус Мейер-Грефе (нем. Julius Meier-Graefe, 10 июня 1867, Решитц, Венгрия — 5 июня 1935, Веве, Швейцария) — немецкий историк искусства, эссеист и художественный критик. Известен капитальными монографиями о живописи импрессионизма и постимпрессионизма. Юлиус родился в большой еврейской семье в городке Решитц, ранее территория Венгрии, входившая в состав Австро-Венгерской империи, ныне Решица в западной Румынии. Отец Юлиуса был инженером-строителем. Семья вскоре переехала в Дюссельдорф. Фамилию Мейер-Грефе Юлиус выбрал в память матери, которая умерла при его родах. Учился инженерному делу в Мюнхене, в 1888 году женился на Клотильде Вицум фон Экштадт. В 1890 году переехал в Берлин, где занялся изучением истории и истории искусства под руководством Германа Гримма, профессора Берлинского университета. Свою литературную карьеру он начал двумя новеллами: «Вечер с Лаурой» (1890) и «На Север» (1893). Его первое исследование по истории искусства — монография об Эдварде Мунке — опубликовано в 1894 году. Юлиус Мейер-Грефе был одним из основателей в 1895 году литературно-художественного альманаха «Пан», но спустя год он ушёл из редакции и в 1897 году организовал новый журнал «Югендстиль» (Jugendstil): это слово в Австрии и Германии означало то же, что во Франции и Бельгии ар-нуво — «новое искусство», или искусство модерна. В 1898 году Мейер-Грефе основал журнал «Декоративное искусство» (Dekorative Kunst), а в 1899 открыл художественную галерею «Современный дом» (La Maison Moderne), в которой экспонировали работы молодых художников в «новом стиле». Галерея просуществовала до 1903 года. Благодаря усилиям Мейера-Грефе в 1906 году в Национальной галерее в Берлине публике было показаны картины никому тогда неизвестного художника немецкого романтизма Каспара Давида Фридриха. Книга Мейера-Грефе «Испанское путешествие» («Die Spanische Reise», 1910) привела к «повторному открытию» искусства Эль Греко, которое по смелому утверждению автора монографии является предвестием европейского экспрессионизма. Переехав в Париж, Мейер-Грефе стал изучать историю французской живописи XIX века. В 1904 и 1914—1924 годах он опубликовал капитальную монографию «История развития современного искусства…» («Die Entwicklungsgeschichte der modernen Kunst…», в 3-х томах (переиздание 1966 г.), в которой впервые решительно и последовательно отделил собственно художественное творчество от социально-экономического контекста всеобщей истории, представив историю французской живописи от Эжена Делакруа до творчества художников-постимпрессионистов как автономную последовательность решения чисто формальных задач. В эссе, посвящённом Арнольду Бёклину («Der Fall Böcklin und die Lehre von den Einheiten», 1905), Мейер-Грефе оспаривал господствующие в его время социальные критерии оценки художественного творчества. В 1907 году в Мюнхене вышла самая известная монография Мейера-Грефе «Импрессионисты» (русский перевод 1913 г.). С 1919 года Мейер-Грефе издавал ежегодник по истории искусства «Ганимед» («Ganymed»). Мейер-Грефе — автор работ о Камиле Коро, Гюставе Курбе, о творчестве Поля Сезанна, Винсента Ван Гога, Ганса фон Маре. Когда началась Первая мировая война, Мейер-Грефе отправился добровольцем на восточный фронт в составе Красного креста. В начале 1915 года он попал в плен. В том же году сумел освободиться, переехал в Дрезден. Своей второй родиной он всегда считал Францию. Был женат трижды. Третий брак Мейер-Грефе заключил с Анной Мари Эпштейн (1905—1994), художником-графиком, на 38 лет младше его. Богатая наследница, она была единственным ребёнком в семье; её дедушкой по материнской линии был Адольф Кон, известный немецко-еврейский банкир. В 1930 году Мейер-Грефе и Анна Эпштейн арендовали поместье под названием La Banette в Сен-Сир-сюр-Мер, где пережидали период нацизма в Германии и оккупированной немцами Франции (ранее Мейер-Грефе пропагандировал творчество немецких художников, объявленных нацистами представителями «дегенеративного искусства»). Мейер-Грефе и Анна Эпштейн помогли художнику-пейзажисту Вальтеру Бонди и писателю Рене Шикеле переехать к ним, что способствовало формированию крупной немецко-еврейской художественной колонии беженцев в соседней Санари-Сюр-Мер, где жили также Томас Манн, Лион Фейхтвангер и Людвиг Маркузе. Юлиус Мейер-Грефе скончался в Веве (город франкоязычного кантона Швейцарии), в возрасте 67 лет.
xsd:nonNegativeInteger
9649
rdf:langString
Julius Meier,
xsd:gYear
1867
xsd:gYear
1935