Josephology

rdf:langString Józefologia

rdf:langString Józefologia, dawniej teologia Józefowa lub teologia św. Józefa – teologiczna refleksja o Józefie z Nazaretu, jego funkcji w historii zbawienia, podstawach jego kultu w Kościele, niekiedy uważana za odrębną dyscyplinę teologiczną wchodzącą w skład teologii dogmatycznej, rozwijana od XIX w. Bazuje na Piśmie Świętym, nauczaniu ojców Kościoła, późniejszych teologów i pisarzy kościelnych oraz nauczycielskiego urzędu Kościoła. Obejmuje studia z zakresu nauk biblijnych, teologii systematycznej i praktycznej, liturgiki, historii sztuki sakralnej oraz nauczania społecznego Kościoła. Jest ściśle powiązana z mariologią. W 1870 papież Pius IX dekretem Quemadmodum Deus ogłosił św. Józefa patronem Kościoła powszechnego. W 1889 Leon XIII wydał encyklikę o św. Józefie Quamquam pluries. W 1955 Pius XII wprowadził święto Józefa Robotnika. Jan XXIII ustanowił go patronem Soboru watykańskiego II. Zachętą do czci św. Józefa jest adhortacja Jana Pawła II Redemptoris Custos z 15 VIII 1989. W 1970 odbył się w Rzymie I Międzynarodowy Kongres Józefologiczny. Józefologia wykładana jest m.in. w Loyola University w Chicago. Stanowi też niemal wyłączny przedmiot badań wielu teologów, centrów józefologicznych i międzynarodowych kongresów. W Polsce działa Studium Józefologii założone w 1969 w Kaliszu – głównym ośrodku kultu św. Józefa w Polsce. Do podstawowych czasopism józefologicznych należą: * „Vita Giuseppina” – miesięcznik wydawany w Rzymie od 1895 * „Estudios Josefinos” – półrocznik wydawany w Valladolid od 1947 * „Cahiers de Joséphologie” – półrocznik wydawany w Montrealu od 1953. Józefologią zajmuje się wielu teologów, m.in.: José Maria Bover, José Antonio Carasco, Francis Filas, Tadeusz Fitych, Roland Gauthier, Wojciech Hanc, Alexis Henri Lépicier (1863–1936), Martínez Llamas, Boniface Llamera, Cyprien Macabiau, Joseph Parent. Trwają zabiegi o uznanie józefologii za odrębną dyscyplinę teologiczną.