Johannisthal Air Field

rdf:langString Lotnisko Johannisthal

rdf:langString Lotnisko Johannisthal (Flugplatz Johannisthal) - lotnisko w Berlinie, funkcjonujące w latach 1909-1952, pierwsze w Niemczech, a drugie w Europie lotnisko komercyjne, drugie regularnie funkcjonujące lotnisko w Niemczech. Lotnisko ulokowane było między Johannisthal i Adlershof, na pustym obszarze o rozmiarach ok. 2 na 1,5 km. Teren należał do państwa, ulokowały się na nim jedne z najwcześniejszych niemieckich przedsiębiorstw lotniczych: Rumpler (założone w 1908) i (zał. 1909), której powstanie było nieformalnie wspierane przez koła rządowe. Wkrótce po założeniu Flugmaschinen Wright, zgodziła się na sprzedaż terenu prywatnej firmie, która miała otrzymywać roczną subwencję w wysokości 20 tys. marek (w 1912 podniesioną do 40 tys.), co gwarantowało armii możliwość wykorzystania lotniska. Oficjalne otwarcie nastąpiło 26 września 1909, gdy urządzono w Johannisthal zawody lotnicze. 10 września miał miejsce pierwszy w Niemczech przelot dalekodystansowy: wystartował z poligonu Tempelhof na samolocie Antoinette i wylądował na Johannisthal. Zarządzający lotniskiem wydali 200 tys. marek na jego rozbudowę. Ponieważ lotnisko miało się głównie utrzymywać z biletów wstępu, otoczono je siedmiokilometrowej długości ogrodzeniem o wysokości 4 metrów. Wewnątrz był tor wyścigów z masztami zaznaczającymi punkt zawracania, wokół którego rozmieszczono kilka trybun i hangarów; w kolejnych latach wzniesiono dwie hale dla sterowców. Wkrótce wszystkie (poza Aviatikiem) najważniejsze niemieckie przedsiębiorstwa lotnicze mieściły się na Johannisthal: oprócz Rumplera i Wright, były to fabryki Albatrosa, i , które oprócz produkcji samolotów zajmowały się też szkoleniem pilotów (w tym dla armii). To właśnie na Johannisthal wydawano pierwsze w Niemczech licencje pilota. Oprócz dużych przedsiębiorstw na Johannisthal (i w bezpośrednim sąsiedztwie) działały też mniejsze, jak np. Goetze, Luft Torpedo, National Flugzeug-Werke, wytwórnie i szkoły lotnicze Maxa Courta, Waldemara Geesta, Karla Kriegera. W 1912 w ciągu 289 dni lotnych ok. 80 pilotów wykonało łącznie ok. 7,000 lotów; 48 lotników uzyskało licencje pilota. Tylko w grudniu na lotnisku latało 53 pilotów, którzy wykonali 1106 lotów o łącznym czasie 126 h 50 mins. W tym samym roku w Johannisthal ulokował się niemiecki instytut badań lotniczych . W 1913 lotnisko odnotowało 36 817 startów i lądowań (łączny nalot sięgnął 4096 godzin). Niestety, też w tym roku nad lotniskiem miała miejsce jedna z pierwszych wielkich katastrof lotniczych, gdy eksplodował i spłonął sterowiec LZ 18 (L2). Po wojnie, 6 lutego 1919 zainicjowano w Johannisthal pierwszą regularną linię lotniczą, do Weimaru (ówczesnej siedziby parlamentu); pierwszy lot zabrał jednego pasażera, 40 listów i 65 kg gazet; kolejne linie uruchomiono do Hamburga i Gelsenkirchen przez Hanower. W 1922 lotnisko obsługiwało też loty międzynarodowe, do Amsterdamu, Londynu, Paryża i Rygi.