Johan Manusama

rdf:langString Johan Manusama

rdf:langString Johannes (Johan) Alvarez Manusama (Bandjarmasin, 17 augustus 1910 – Rotterdam, 29 december 1995) was van 1966 tot 1993 president in ballingschap van de Republik Maluku Selatan (RMS). Manusama werd geboren op Borneo. Zijn vader was afkomstig van Abubu op het eiland Nusa Laut en was vijftien jaar oud toen hij naar Java ging waar hij zich opwerkte tot ingenieur waarna hij met zijn gezin ook woonde op de eilanden Celebes en Sumatra. In de jaren dertig studeerde Manusama wiskunde aan de Technische Hogeschool Bandoeng, en was hij lid van het Bandoengsche Studenten Corps. Tijdens de Japanse bezetting was hij leraar wiskunde aan een HBS te Bandoeng. Na de capitulatie van de Japanners werd door Soekarno de Indonesische Republiek uitgeroepen. Manusama was daar op tegen en hij reisde naar Makassar in Zuid-Celebes. Nederland verzette zich tegen de Indonesische onafhankelijkheid, en stuurde militairen om de opstand neer te slaan; de 'politionele acties'. In Zuid-Celebes trad de DST (Depot Speciale Troepen) onder leiding van Raymond Westerling meedogenloos op tegen naar onafhankelijkheid strevende Indonesiërs. Manusama kwam daar in contact met Chris Soumokil, procureur-generaal in Makassar en Minister van Justitie van de Indonesische deelstaat Oost-Indonesië (Negara Indonesia Timur; NIT) waar de Zuid-Molukken een onderdeel van vormde. Deze overtuigde Manusama om zich aan te sluiten bij de Zuid-Molukse beweging die streefde om Ambon en andere eilanden te behouden als autonoom gebiedsdeel binnen het Nederlandse koninkrijk. Op 27 december 1949 werd de soevereiniteit overgedragen aan de Verenigde Staten van Indonesië. Manusama was in die periode voorzitter van de Gerakan Democrat Maluku Selatan (GDMS; samen met PIM en GSS de drie politieke partijen op Ambon) met als secretaris Albert Wairisal. Spoedig na de soevereiniteitsoverdracht begon Indonesië met het opheffen van de federale structuur. Als reactie daarop volgde op 25 april 1950 op Ambon de proclamatie van de Republik Maluku Selatan oftewel de Vrije Republiek der Zuid-Molukken waarbij Manusama minister van Onderwijs werd. Op 29 juli van dat jaar volgde hij Alexander Nanlohy als minister van Defensie op. Na de invasie van Ambon vluchtte hij in december 1950 naar het nabijgelegen eiland Ceram. Via het toen nog bij het Koninkrijk der Nederlanden behorende Nieuw-Guinea zocht hij tevergeefs militaire steun bij Nederland. In juni 1952 kwam hij samen met zijn vrouw aan in Nieuw-Guinea. Als gevolg van de publicatie van een oproep aan Zuid-Molukkers om het onafhankelijkheidsideaal trouw te blijven, werd Manusama voor ongeveer een jaar opgesloten in de gevangenis. Tijdens deze gevangenschap schreef hij het boekje Om recht en vrijheid wat in 1952 door de Utrechtse uitgeverij Libertas werd uitgegeven. In 1995 bij de herdenking van het 45-jarig bestaan van de RMS werd het heruitgegeven.