Jean-Pierre Dupuy

rdf:langString Jean-Pierre Dupuy

rdf:langString Jean-Pierre Dupuy (ur. 20 lutego 1941) – absolwent paryskiej Politechniki, inżynier górnictwa, filozof, profesor na Uniwersytecie Stanforda, gdzie wykłada filozofię społeczną, polityczną oraz etykę technik i badań naukowych (te zdjęcia prowadził również na Politechnice do 2006 roku). Członek francuskiej Akademii Technologii (Académie des technologies). W 1982 roku, wraz z Jean-Marie Domenachem, tworzy centrum nauk kognitywnych i epistemologii przy Politechnice. Inspiracją do jego założenia jest myśl Jeana Ullmo. Od samego początku centrum prowadzi interdyscyplinarną działalność obejmującą zarówno modelowanie w dziedzinie nauk humanistycznych (modele samo-organizacji złożonych systemów kognitywnych, a także ekonomicznych i społecznych) jak i filozofię nauki, a w szczególności epistemologię nauk kognitywnych. W 1987 roku centrum zostaje oficjalnie przemianowane na Mieszaną Jednostką Badawczą (Unité mixte de recherche). W 2001 roku centrum ulega reorganizacji i staje się interdyscyplinarnym laboratorium teoretycznych nauk kognitywnych. Dupuy przyczynił się do rozpowszechnienia we Francji teorii Ivana Illicha, René Girarda oraz Johna Rawlsa. Zajmuje się również badaniem nanotechnologii, a w szczególności ich niebezpiecznymi/wynaturzonymi konsekwencjami. Jean-Pierre Dupuy jest również członkiem i współzałożycielem Międzynarodowego Kolegium etyki, polityki i nauk, którego celem jest „znalezienie inteligentnych i trafnych odpowiedzi na wyzwania naszych czasów“.