Japanese pagoda
http://dbpedia.org/resource/Japanese_pagoda an entity of type: Thing
Der Tō (japanisch 塔) ist die japanische Version der Pagode innerhalb buddhistischer Tempelanlagen.Die Pagode selbst ist eine Abwandlung der Stupa und diente anfangs der Aufbewahrung und Verehrung der Reliquien Buddhas. Mit wachsender Verbreitung des Buddhismus wurden die Reliquien durch symbolische Gaben ersetzt und somit stand die Pagode bei der Ankunft des Buddhismus in Japan, im sechsten Jahrhundert, bereits für die Anwesenheit Buddhas und bezeichnete eine Stätte seiner Verehrung. Gerade in Japan war dies im späteren Verlauf der Geschichte eine wichtige Funktion, da, bis zum sog. Shinbutsu-Bunri von 1868, buddhistische und shintoistische Shrine eng miteinander verwoben waren. Somit ist auch zu erklären, dass, obwohl der Tō auf einen buddhistischen Tempel verweist, er auch in einigen wen
rdf:langString
Pagodas in Japan are called tō (塔, lit. pagoda), sometimes buttō (仏塔, lit. Buddhist pagoda) or tōba (塔婆, lit. pagoda) and historically derive from the Chinese pagoda, itself an interpretation of the Indian stupa. Like the stupa, pagodas were originally used as reliquaries but in many cases they ended up losing this function. Pagodas are quintessentially Buddhist and an important component of Japanese Buddhist temple compounds but, because until the Kami and Buddhas Separation Act of 1868, a Shinto shrine was normally also a Buddhist temple and vice versa, they are not rare at shrines either. The famous Itsukushima Shrine, for example, has one.
rdf:langString
Las pagodas en Japón se denominan tō (塔 literalmente pagoda?), aunque a veces también buttō (仏 塔 pagoda budista?) o tōba (塔 婆 pagoda?), e históricamente derivan de la pagoda china, en sí misma una interpretación de la estupa india. Al igual que la estupa, las pagodas se utilizaron originalmente como relicarios, pero en muchos casos terminaron perdiendo esta función. Las pagodas son esencialmente budistas, y se tratan de un componente importante de los complejos de estos templos japoneses. Hasta el Shinbutsu bunri de 1868, un santuario sintoísta normalmente también era un templo budista, por lo que las pagodas tampoco son raras en terrenos sintoístas. El conocido santuario Itsukushima, por ejemplo, cuenta con una.
rdf:langString
Un tō (塔, lit. « pagode »), parfois aussi appelé buttō (仏塔, lit. « pagode bouddhiste ») ou tōba (塔婆, lit. « pagode ») est la version japonaise de la pagode chinoise, elle-même interprétation du stūpa indien. Les pagodes sont typiquement bouddhistes et représentent une importante composante des complexes de temples bouddhistes japonais. Cependant, comme jusqu'à l'interdiction du mélange des kamis et des Bouddhas en 1868, un sanctuaire shinto était également un temple bouddhiste et réciproquement, il n'est pas rare d'en trouver aussi dans des sanctuaires. Itsukushima-jinja par exemple en possède un.
rdf:langString
La pagoda in Giappone è chiamata tō (塔 lett. pagoda?), a volte buttō (仏塔 lett. pagoda buddista?) o tōba (塔婆 lett. pagoda?) e storicamente deriva dalla , a sua volta un'interpretazione dell'indiano stupa. Come lo stupa, le pagode erano originariamente usate come reliquiari ma in molti casi finirono per perdere questa funzione. Le pagode sono la quintessenza del buddismo e una componente importante nei complessi del ma, poiché fino alla del 1868, un santuario shintoista era normalmente anche un tempio buddista e viceversa, non sono rari nemmeno nei santuari. Il famoso Santuario di Itsukushima, per esempio, ne ha uno.
rdf:langString
Tō (塔) is een Japanse pagode. Pagoden worden tō (letterlijk: pagode, toren), soms buttō (仏塔, letterlijk: boeddhistische pagode), tōba (塔婆, letterlijk: pagode), sotōba (卒都婆, 卒塔婆, ソトバ) of tasōtō (多層塔, pagode met veel verdiepingen) genoemd. Sotōba is het van stūpa afgeleide Japanse woord voor "pagode". Tō betekent zowel pagode als toren, wat samenhangt met de smalle en hoge vorm van veel typen pagodes. Na de Meiji-restauratie betekende het woord tō, ooit uitsluitend in een religieuze context gebruikt, ook "toren" in de westerse zin, zoals bijvoorbeeld in de Eiffeltoren (エッフェル塔, Efferu-tō).
rdf:langString
rdf:langString
Tō
rdf:langString
Pagoda japonesa
rdf:langString
Tō
rdf:langString
Japanese pagoda
rdf:langString
Pagoda giapponese
rdf:langString
Tō
xsd:integer
28570035
xsd:integer
1124686189
rdf:langString
Der Tō (japanisch 塔) ist die japanische Version der Pagode innerhalb buddhistischer Tempelanlagen.Die Pagode selbst ist eine Abwandlung der Stupa und diente anfangs der Aufbewahrung und Verehrung der Reliquien Buddhas. Mit wachsender Verbreitung des Buddhismus wurden die Reliquien durch symbolische Gaben ersetzt und somit stand die Pagode bei der Ankunft des Buddhismus in Japan, im sechsten Jahrhundert, bereits für die Anwesenheit Buddhas und bezeichnete eine Stätte seiner Verehrung. Gerade in Japan war dies im späteren Verlauf der Geschichte eine wichtige Funktion, da, bis zum sog. Shinbutsu-Bunri von 1868, buddhistische und shintoistische Shrine eng miteinander verwoben waren. Somit ist auch zu erklären, dass, obwohl der Tō auf einen buddhistischen Tempel verweist, er auch in einigen wenigen Tempeln des Shintō zu finden ist.Während die Pagoden auf dem asiatischen Festland meist aus Stein erbaut wurden, sind die japanischen Tōs meist aus Holz gefertigt und weisen – wie ihre Vorbilder – immer eine ungeraden Anzahl (in Japan meist drei oder fünf) an Stockwerken auf. Das Wort Tō wird in der heutigen japanischen Sprache auch als Bezeichnung für andere Arten von Türmen verwendet. Mit der Entstehung neuer buddhistischer Schulen, teils als Ableger chinesischer Schulen, teils als Schulen spezifisch japanischer Ausprägung, verlor der Tō etwas an Bedeutung bzw. wurde durch typisch japanische Abwandlungen innerhalb eines Tempelkomplexes ersetzt oder ergänzt. Dies sind vor allem der Hōtō und der Tahōtō.
rdf:langString
Pagodas in Japan are called tō (塔, lit. pagoda), sometimes buttō (仏塔, lit. Buddhist pagoda) or tōba (塔婆, lit. pagoda) and historically derive from the Chinese pagoda, itself an interpretation of the Indian stupa. Like the stupa, pagodas were originally used as reliquaries but in many cases they ended up losing this function. Pagodas are quintessentially Buddhist and an important component of Japanese Buddhist temple compounds but, because until the Kami and Buddhas Separation Act of 1868, a Shinto shrine was normally also a Buddhist temple and vice versa, they are not rare at shrines either. The famous Itsukushima Shrine, for example, has one. After the Meiji Restoration the word tō, once used exclusively in a religious context, came to mean also "tower" in the western sense, as for example in Eiffel tower (エッフェル塔, Efferu-tō). Of the Japanese pagoda's many forms, some are built in wood and are collectively known as mokutō (木塔, lit. wood pagoda), but most are carved out of stone (sekitō (石塔, lit. stone pagoda). Wood pagodas are large buildings with either two stories (like the tahōtō (多宝塔, lit. Tahō pagoda), see photo below) or an odd number of stories. Extant wood pagodas with more than two storeys have almost always either three stories (and are therefore called sanjū-no-tō (三重塔, lit. three-storeyed pagoda)) or five (and are called gojū-no-tō (五重塔, lit. five-storeyed pagoda). Stone pagodas are nearly always small, usually well below 3 metres, and as a rule offer no usable space. If they have more than one storey, pagodas are called tasōtō (多層塔, lit. multi-storied pagoda) or tajūtō (多重塔, lit. multi-storied pagoda). A pagoda's size is measured in ken, where a ken is the interval between two pillars of a traditional-style building. A tahōtō for example can be either 5x5 ken or 3x3 ken. The word is usually translated in English as "bay" and is better understood as an indication of proportions than as a unit of measurement.
rdf:langString
Las pagodas en Japón se denominan tō (塔 literalmente pagoda?), aunque a veces también buttō (仏 塔 pagoda budista?) o tōba (塔 婆 pagoda?), e históricamente derivan de la pagoda china, en sí misma una interpretación de la estupa india. Al igual que la estupa, las pagodas se utilizaron originalmente como relicarios, pero en muchos casos terminaron perdiendo esta función. Las pagodas son esencialmente budistas, y se tratan de un componente importante de los complejos de estos templos japoneses. Hasta el Shinbutsu bunri de 1868, un santuario sintoísta normalmente también era un templo budista, por lo que las pagodas tampoco son raras en terrenos sintoístas. El conocido santuario Itsukushima, por ejemplo, cuenta con una. Después de la Restauración Meiji, la palabra tō, una vez utilizada exclusivamente en un contexto religioso, pasó a significar también "torre" en el sentido occidental, como por ejemplo en la torre Eiffel (エ ッ フ ェ ル 塔, Efferu-tō).
rdf:langString
Un tō (塔, lit. « pagode »), parfois aussi appelé buttō (仏塔, lit. « pagode bouddhiste ») ou tōba (塔婆, lit. « pagode ») est la version japonaise de la pagode chinoise, elle-même interprétation du stūpa indien. Les pagodes sont typiquement bouddhistes et représentent une importante composante des complexes de temples bouddhistes japonais. Cependant, comme jusqu'à l'interdiction du mélange des kamis et des Bouddhas en 1868, un sanctuaire shinto était également un temple bouddhiste et réciproquement, il n'est pas rare d'en trouver aussi dans des sanctuaires. Itsukushima-jinja par exemple en possède un. Après la restauration de Meiji, le mot tō, utilisé auparavant dans un contexte exclusivement religieux, en est venu à désigner aussi une tour au sens occidental, comme la tour Eiffel (エッフェル塔, Efferu-tō). Des nombreuses formes d'une pagode japonaise, certaines sont construites en bois et sont appelées mokutō (木塔, lit. « pagode en bois »), mais la plupart sont faites de pierres taillées (sekitō (石塔, lit. « pagode en pierre »). Les pagodes en bois sont de grands bâtiments à deux niveaux (comme le tahōtō (多宝塔, lit. « pagode tahō »), voir photo ci-dessous) ou à nombre impair d'étages. Les pagodes en bois existantes à plus de deux niveaux ont presque toujours soit trois niveaux (et sont donc appelés sanjū-no-tō (三重塔, lit. « pagode à trois niveaux »)) ou cinq (et sont appelées gojū-no-tō (五重塔, lit. « pagode à cinq niveaux »)). Les pagodes en pierre sont presque toujours de petite taille, habituellement bien en dessous de 3 m et en règle générale n'offrent aucun espace utilisable. Si elles ont plus d'un niveau, les pagodes sont appelées tasōtō (多層塔, lit. « pagode à multiple niveaux ») ou tajūtō (多重塔, lit. « pagode à multiple niveaux »). La taille d'une pagode se mesure en ken qui est l'intervalle situé entre deux piliers d'un bâtiment de style traditionnel. Un tahōtō par exemple peut faire 5 × 5 ken ou 3 × 3 ken. Le mot ken est généralement traduit (en anglais) par « baie » et se comprend plus comme indication des proportions que comme unité de mesure.
rdf:langString
La pagoda in Giappone è chiamata tō (塔 lett. pagoda?), a volte buttō (仏塔 lett. pagoda buddista?) o tōba (塔婆 lett. pagoda?) e storicamente deriva dalla , a sua volta un'interpretazione dell'indiano stupa. Come lo stupa, le pagode erano originariamente usate come reliquiari ma in molti casi finirono per perdere questa funzione. Le pagode sono la quintessenza del buddismo e una componente importante nei complessi del ma, poiché fino alla del 1868, un santuario shintoista era normalmente anche un tempio buddista e viceversa, non sono rari nemmeno nei santuari. Il famoso Santuario di Itsukushima, per esempio, ne ha uno. Dopo la Restaurazione Meiji la parola tō, un tempo usata esclusivamente in un contesto religioso, significava anche "torre" nel senso occidentale, come ad esempio per la (エッフェル塔 Efferu-tō?). Tra le molte forme della pagoda giapponese, alcune sono costruite in legno e sono conosciute collettivamente come mokutō (木塔 lett. pagoda in legno?), ma la maggior parte è scolpita nella pietra (sekitō (石塔 lit. pagoda di pietra?). Le pagode di legno sono grandi edifici con due piani (come la tahōtō (多宝塔 lett. pagoda Tahō?)) o un numero dispari di piani. Le pagode in legno esistenti con più di due piani ne hanno quasi sempre tre (e sono quindi chiamate sanjū-no-tō (三重塔 lett. pagoda a tre piani?)) o cinque (e sono chiamate gojū-no-tō (五重塔 lett. pagoda a cinque piani?). Le pagode in pietra sono quasi sempre piccole, di solito ben al di sotto dei 3 metri, e di solito non offrono spazi utilizzabili. Se hanno più di un piano, vengono chiamate tasōtō (多層塔 lett. pagoda a più piani?) o tajūtō (多重塔 lett. pagoda a più piani?). Le dimensioni di una pagoda sono misurate in ken, dove un ken è l'intervallo tra due pilastri di un edificio in stile tradizionale. Un tahōtō per esempio può essere 5x5 ken o 3x3 ken. La parola viene solitamente tradotta in inglese come "bay" ed è meglio intesa come indicazione delle proporzioni che come unità di misura.
rdf:langString
Tō (塔) is een Japanse pagode. Pagoden worden tō (letterlijk: pagode, toren), soms buttō (仏塔, letterlijk: boeddhistische pagode), tōba (塔婆, letterlijk: pagode), sotōba (卒都婆, 卒塔婆, ソトバ) of tasōtō (多層塔, pagode met veel verdiepingen) genoemd. Sotōba is het van stūpa afgeleide Japanse woord voor "pagode". Tō betekent zowel pagode als toren, wat samenhangt met de smalle en hoge vorm van veel typen pagodes. Oorspronkelijk is de stoepa of pagode afkomstig uit India. Een stoepa is een plaats voor het bewaren van de as van de Shaka (Boeddha, 釈迦), oorspronkelijk in een eenvoudige aarden heuvel. Tijdens de verspreiding van het boeddhisme in Centraal-Azië werd de terp kleiner, en bovenop voorzien van een pinakel (sōrin, 相輪). Daarbij werd de stoepa hoger in verhouding tot de basis. Nadat het boeddhisme China bereikte, werd de invloed van de Chinese wachttoren gecombineerd met de Centraal-Aziatische stoepa om een hoge, gelaagde structuur met verdiepingen te vormen. Vanuit China verspreidde het zich naar Korea en daar vandaan naar Japan. De Japanse pagodes zijn historisch afgeleid van de Chinese pagode, die zelf weer afgeleid zijn van de Indiase stoepa. Met de introductie van esoterische boeddhistische sekten werd de tahōtō, een 2 etages tellende pagode, populair terwijl de pagode als berging voor de as of relikwieën van de Boeddha geleidelijk aan belang verloor. Terwijl nieuwe sekten en nieuwe doctrines zich verspreidden, werd de pagode verplaatst uit het centrale gedeelte van de tempel. Net als de stoepa werden pagodes oorspronkelijk gebruikt als reliekschrijnen, maar in veel gevallen verloren ze deze functie. Pagoden zijn typisch boeddhistisch, en een belangrijk onderdeel van Japanse boeddhistische tempelcomplexen, maar omdat tot de scheidingwet van 1868 een Shinto-heiligdom (schrijn) normaal ook een boeddhistische tempel was en omgekeerd, zijn pagodes ook niet zeldzaam bij Shinto-heiligdommen. Het beroemde Itsukushima-schrijn heeft er bijvoorbeeld een. Na de Meiji-restauratie betekende het woord tō, ooit uitsluitend in een religieuze context gebruikt, ook "toren" in de westerse zin, zoals bijvoorbeeld in de Eiffeltoren (エッフェル塔, Efferu-tō). Sotōba is een algemene naam voor elk type houten of stenen, van miniatuur klein (zoals hyakumantō) tot grote pagode of stoepa. Een stoepa is oorspronkelijk de bergplaats voor relieken afkomstig van Boeddha of zaken die daarnaar verwijzen. Sotōba wordt vaak ingekort tot sotō, tōba of tō, wat ook weer als achtervoegsel bij de namen van verschillende typen pagodes wordt gebruikt. Voorbeeld: kasatōba, waarin kasa betekent: paraplu of dak. De naam sotōba wordt ook in algemeen gebruikt specifiek voor een houten grafgift in de vorm van een lange houten plank: itatōba of hiratōba. Veel van de pagodes zijn kuyōtō (供養塔), dat wil zeggen pagodes of monumenten ter nagedachtenis aan personen of gebeurtenissen, en kunnen voorzien zijn van Sanskriet karakters en/of reliëfs, andere zijn een onderdeel van een boeddhistische tempel of van een Shinto-heiligdom. Van de vele vormen van de Japanse pagode zijn sommige gebouwd in hout en staan ze gezamenlijk bekend als mokutō (木塔, letterlijk: houten pagoda), maar de meeste zijn de uit steen gehouwen sekitō (石塔, letterlijk: stenen pagode). Sommige typen Japanse pagodes zijn er zowel van steen als van hout. Mokutō (木塔) is de algemene naam voor houten pagodes. Hiertoe behoren onder andere pagodes van het type sotōba (卒塔婆), 'tahōtō (多宝塔), sōtō (層塔), sanjū-no-tō (三重塔), gojū-no-tō (五重塔). Houten pagodes hebben een toegankelijk interieur en zijn grote gebouwen met twee etages, zoals de tahōtō (多宝塔, letterlijk: Tahō-pagode) of een oneven aantal etages. Bestaande houten pagoden met meer dan twee etages hebben bijna altijd drie etages en worden daarom sanjū-no-tō (三重塔, letterlijk: drie etages tellende pagode) genoemd, of ze hebben vijf etages en worden gojū-no-tō genoemd (五重塔, letterlijk: vijf etages tellende pagode). Stenen pagodes worden generiek sekitō (石塔) genoemd. Ze zijn massief en fungeren als een soort monument. Ze zijn bijna altijd klein, meestal ruim onder de 3 meter hoogte, en bieden in de regel geen toegankelijke ruimte. Als ze meer dan één etage of lagen hebben, worden pagoden tasōtō (多層塔) of tajūtō (多重塔) genoemd, wat letterlijk betekent: pagode met meerdere lagen. Een voorbeeld van een stenen pagode met meerdere etages is de gorintō (pagode van vijf delen), die als basisvorm wordt beschouwd voor veel andere pagodes. De grootte en oppervlakte van een pagode wordt gemeten in ken, waarbij een ken het interval is tussen twee pijlers van een gebouw in traditionele stijl. Een tahōtō kan bijvoorbeeld 5×5 ken of 3×3 ken zijn. Het woord ken wordt beter begrepen als een indicatie van verhoudingen dan als een maateenheid.
xsd:nonNegativeInteger
23219
