Jan Waterink
http://dbpedia.org/resource/Jan_Waterink an entity of type: Thing
Jan Waterink (20 October 1890 – 29 November 1966) was a Dutch pastor, psychologist and educationist who pioneered approaches to the testing and instruction of children with special needs. Waterink was born in Den Hulst where his family, originally from Nieuwleusen, lived. His father was a pastor and he went to the Gymnasium at Kampen followed by theological studies. He worked as a pastor in Appelscha and then at Zutphen. He studied social geography at the University of Bonn and received a doctorate in theology from the Free University in Amsterdam in March 1923. He then taught at the Lyceum in Zutphen and served as professor of pedagogy. He also served as rector magnificus of the Free University several times.
rdf:langString
Jan Waterink (Den Hulst, 20 oktober 1890 - Amsterdam, 29 november 1966) was een Nederlandse predikant, psycholoog, pedagoog en hoogleraar. Waterink kwam uit een gereformeerd gezin uit Nieuwleusen waarvan de vader predikant was en behaalde het gymnasiumdiploma aan het Gereformeerd Gymnasium te Kampen. Hierna behaalde hij zijn kandidaatsexamen theologie aan de Theologische School van de Gereformeerde Kerken in deze plaats. Hij ging werken als predikant in Appelscha en in 1917 in Zutphen. Hier volgde hij naast zijn werk anderhalf jaar lang colleges sociale geografie aan de Universiteit van Bonn.
rdf:langString
rdf:langString
Jan Waterink
rdf:langString
Jan Waterink
xsd:integer
63091515
xsd:integer
940420546
rdf:langString
Jan Waterink (20 October 1890 – 29 November 1966) was a Dutch pastor, psychologist and educationist who pioneered approaches to the testing and instruction of children with special needs. Waterink was born in Den Hulst where his family, originally from Nieuwleusen, lived. His father was a pastor and he went to the Gymnasium at Kampen followed by theological studies. He worked as a pastor in Appelscha and then at Zutphen. He studied social geography at the University of Bonn and received a doctorate in theology from the Free University in Amsterdam in March 1923. He then taught at the Lyceum in Zutphen and served as professor of pedagogy. He also served as rector magnificus of the Free University several times. Waterink founded a Psychotechnical Laboratory in 1927 where he established psychological tests which included puzzles and memory tests. He then became an advisor to the Reformed School Association. With a growing need for dealing with children and their education, he founded a Paedological Institute in 1931 which later subsumed the Psychotechnical Laboratory. During the Nazi period, Waterink hid Jewish children at institute. The institute became independent of the church in 1941. Waterink did not do much of the research himself but as an administrator he was much sought after around the world for advice. He married Joukje van der Kam in 1914 and the couple had no children.
rdf:langString
Jan Waterink (Den Hulst, 20 oktober 1890 - Amsterdam, 29 november 1966) was een Nederlandse predikant, psycholoog, pedagoog en hoogleraar. Waterink kwam uit een gereformeerd gezin uit Nieuwleusen waarvan de vader predikant was en behaalde het gymnasiumdiploma aan het Gereformeerd Gymnasium te Kampen. Hierna behaalde hij zijn kandidaatsexamen theologie aan de Theologische School van de Gereformeerde Kerken in deze plaats. Hij ging werken als predikant in Appelscha en in 1917 in Zutphen. Hier volgde hij naast zijn werk anderhalf jaar lang colleges sociale geografie aan de Universiteit van Bonn. Tevens begon hij aan een studie theologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam waar hij op 23 maart 1923 cum laude promoveerde tot doctor in de godgeleerdheid met het proefschrift Plaats en methode van de ambtelijke vakken. Na een leraarschap aan het Christelijk Lyceum in Zutphen werd hij in 1926 benoemd tot buitengewoon hoogleraar pedagogiek aan de faculteit der letteren en tegelijkertijd tot buitengewoon hoogleraar in de catechese aan de faculteit der godgeleerdheid van de VU. Beide hoogleraarschappen zou hij vijfendertig jaar lang bekleden tot de dag dat hij op 1 september 1961 met emeritaat ging. Op 15 december 1929 werd zijn leeropdracht pedagogiek omgezet in een gewoon hoogleraarschap in de pedagogiek, pedologie en psychotechniek. In de periodes 1936 tot en met 1937 en 1954 tot en met 1955 was hij tevens rector magnificus van de Vrije Universiteit. In 1934 richtte hij het tijdschrift Moeder: practisch tijdschrift voor de vrouw in het gezin op.Auteur van onder meer "Onze jonge koningin thuis", een biografie van koningin Juliana (1948), en "Onze prins in het publiek en binnenskamers", over prins Bernhard (1951). Tevens heeft hij enkele prinsessen psychologisch/pedagogisch getest, nadat hem om advies over hun opvoeding was gevraagd.
xsd:nonNegativeInteger
2433
