Jagernath Lachmon

rdf:langString Jagernath Lachmon

rdf:langString Jagernath Lachmon, ook Jaggernath Lachmon, was een Surinaams politicus. Lachmon werd geboren te Corantijnpolder in het district Nickerie als jongste kind van zes kinderen. Zijn ouders waren als contractarbeiders uit Uttar Pradesh naar Suriname gekomen, waar zijn vader kok werd op de plantage Waterloo en zijn moeder suikerriet kapte. Later begonnen de ouders een klein boerenbedrijfje, en was Lachmons moeder melkboer in Nieuw-Nickerie. Lachmon vertrok op 13-jarige leeftijd naar Paramaribo, en haalde daar zijn Mulodiploma. Op aanraden van een van zijn leraren besloot hij praktizijn (advocaat) te worden. In die tijd kon men dit vak in Suriname alleen in de praktijk leren. Na lang zoeken vond hij de creoolse advocaat Julius Caesar de Miranda bereid als leermeester te fungeren. Dat een creool bereid was een hindoestaan op te leiden maakte grote indruk op de jonge Lachmon en legde de basis voor zijn streven naar verzoening tussen de verschillende bevolkingsgroepen dat voor de rest van zijn leven leidraad zou zijn. In 1940 begon hij zijn eigen praktijk als praktizijn, en in 1943 richtte hij met andere hindoestanen de vereniging Djagaran op (Ontwaakt!). In 1947 was Lachmon een der oprichters van de Hindostaans-Javaanse Politieke Partij (HJPP); een voorloper van de Vooruitstrevende Hindoestaanse Partij (VHP). VHP werd de grootste hindoestaanse politieke partij van Suriname (later omgedoopt in Vooruitstrevende Hervormings Partij). Lachmon werd daarvan de voorzitter, en behield die functie tot zijn dood. Bij de algemene verkiezingen van 1949 won Lachmon een zetel in de Staten van Suriname, maar de NPS haalde 13 van de 21 zetels en kon dus een regering vormen. In 1955 verloor de NPS fors, en trok Lachmon een van de eigen kandidaten terug om Jopie Pengel, die net als Lachmon het proletariaat vertegenwoordigde, een tweede kans te geven. Van 1964 tot 1967 was Lachmon voorzitter van de Staten van Suriname. In 1969, na de val van Pengel, won Lachmons VHP de vervroegde verkiezingen, en hij werd kabinetsformateur. Als coalitiepartner koos hij voor de veel kleinere PNP. Om raciale spanningen te vermijden schoof hij de Creool Jules Sedney naar voren als minister-president . Als parlementsvoorzitter bleef hij intussen het politieke spel regisseren.