Ivar Ballangrud

rdf:langString Ivar Ballangrud

rdf:langString Ivar Eriksen Ballangrud (Lunner, 7 maart 1904 – Trondheim, 1 juni 1969) was een Noorse langebaanschaatser. Vijftien jaar lang, van 1924 tot 1939, was Ballangrud een van de beste schaatsers ter wereld. Hij werd geboren in Lunner in de regio van de provincie Oppland. Hij was een lid van het beroemde "Hadeland trio", bestaande uit Hans Engnestangen, Michael Staksrud en Ballangrud. Hij nam dertien keer deel aan het Wereldkampioenschap allround, negen keer aan het Europees kampioenschap en driemaal aan de Olympische Winterspelen (in 1928, 1932 en 1936). Hij werd tijdens deze kampioenschappen vier keer wereldkampioen, vier keer Europees kampioen en vier maal Olympische kampioen. Tevens werd hij vijf keer Noors allround kampioen. Hij wist drie titels te winnen bij de Winterspelen van 1936 in Garmisch-Partenkirchen: verrassend won hij de 500 meter en 5000 meter en 10.000 meter. Zijn eerste gouden medaille won hij al acht jaar eerder op de 5000 meter bij de Winterspelen van 1928. Verder won hij brons (1500 m) in 1928 en een zilveren medaille op de 10.000 meter tijdens de Winterspelen van 1932. Hij zou een favoriet voor een titel tijdens de spelen van 1932 zijn geweest als de wedstrijden op de normale manier tegen de klok waren gehouden en niet op de Amerikaanse manier met alle deelnemers tegelijk op de baan. Zijn internationale debuut maakte hij als 19-jarige jonge ster in 1924, dat was echter te laat om deel te kunnen nemen aan zijn eerste Olympische Spelen. Echter tijdens de wereldkampioenschappen in Helsinki wist hij op de 10.000 meter de kersverse Olympische kampioen Julius Skutnabb in een direct duel te verslaan. In 1930 wist hij Oscar Mathisen te onttronen als leider van de Adelskalender. Hij wist deze positie zeven jaar lang vast te houden, totdat Michael Staksrud hem van de eerste positie verdreef. Twee jaar later herwon hij de leiderspositie om hem drie jaar later in 1942 aan de Zweedse schaatser Åke Seyffarth weer af te staan. Naast zijn vijf officiële wereldrecords wist hij in een testrace voor de Olympische Spelen in 1932 een 10.000 meter af te leggen in 16.46,4. Dat was 31 seconden sneller dan het wereldrecord op dat moment. Zijn tijd bleef de snelste tijd over 10.000 meter voor meer dan 20 jaar tot Hjalmar Andersen de tijd eindelijk verbeterde.