Italy at the Winter Olympics

rdf:langString Włochy na zimowych igrzyskach olimpijskich

rdf:langString Włochy na zimowych igrzyskach olimpijskich – występy reprezentacji Włoch na zimowych igrzyskach olimpijskich. Reprezentanci Włoch startują w zimowych igrzyskach olimpijskich od ich pierwszej edycji, igrzysk w Chamonix w 1924 roku, do 2018 roku wystąpili we wszystkich edycjach. W czterech pierwszych startach nie zdobyli żadnego medalu olimpijskiego. Pierwszym włoskim medalistą, na dodatek złotym, był skeletonista Nino Bibbia, który na igrzyskach w Sankt Moritz w 1948 roku został mistrzem olimpijskim w ślizgu mężczyzn. Od tego czasu Włosi z każdych kolejnych zimowych igrzysk przywożą co najmniej jeden medal olimpijski. Najwięcej medali podczas jednej edycji igrzysk zdobyli w 1994 roku na igrzyskach w Lillehammer – 20 (7 złotych, 5 srebrnych i 8 brązowych). W dwudziestu trzech startach olimpijskich Włosi zdobyli łącznie 125 medali – 40 złotych, 36 srebrnych i 49 brązowych, co daje im 12. miejsce w tabeli wszech czasów. Zaprezentowali się we wszystkich dyscyplinach olimpijskich, a medale zdobyli we wszystkich sportach poza curlingiem, hokejem na lodzie, narciarstwem dowolnym i skokami narciarskimi. Najwięcej medali wywalczyli w biegach narciarskich – 35, natomiast najwięcej złotych medali w narciarstwie alpejskim – 14. Najwięcej medali spośród reprezentantów Włoch na zimowych igrzyskach zdobyła biegaczka narciarska Stefania Belmondo – w jej dorobku jest 10 medali (2 złote, 3 srebrne i 5 brązowych). Najwięcej złotych medali – po 3 – zdobyli natomiast alpejczycy Alberto Tomba i Deborah Compagnoni. Najliczniejsza reprezentacja Włoch wystąpiła na igrzyskach w Turynie w 2006 roku, kiedy to liczyła 179 sportowców – 106 mężczyzn i 73 kobiety. Włochy były dwukrotnie gospodarzem zimowych igrzysk olimpijskich: w 1956 roku w Cortina d’Ampezzo oraz w 2006 roku w Turynie.