Impromptus (Schubert)

http://dbpedia.org/resource/Impromptus_(Schubert) an entity of type: Thing

Les Impromptus regroupent deux séries de quatre morceaux pour piano seul composés par Franz Schubert en 1827. Schubert compose trois nouveaux morceaux dans le même esprit en mai 1828, juste avant sa mort, mais sans leur donner de titre. Ils sont baptisés Drei Klavierstücke (« Trois pièces pour piano ») par Johannes Brahms lors de leur première édition en 1868, soit quarante ans après la mort du compositeur. rdf:langString
프란츠 슈베르트의 〈즉흥곡〉은 1827년에 작곡된 피아노 독주곡들이다. 그들은 두 묶음으로 출판되었다. 1828년 5월에 작성된 다른 세 개의 이름 없는 피아노 작품(D. 946)은 "즉흥곡" 또는 "피아노 작품"으로 알려져 있다. rdf:langString
Экспромты (фр. Impromptus) — серия из восьми пьес для фортепиано Франца Шуберта, созданная в 1827 году. Экспромты были опубликованы в виде двух сборников по четыре пьесы в каждом. rdf:langString
Els vuit Impromptus per a piano de Franz Schubert van ser compostos el 1827. Després de la publicació el desembre de 1827 dels dos primers de l'opus 90 (els dos últims no seran publicats fins al 1857), Schubert compondrà tres noves peces amb el mateix esperit, però sense títol. Seran batejats per Brahms en el moment de la seva primera edició el 1868: Drei Klavierstücke (Tres peces per a piano, D. 946). rdf:langString
Die Impromptus von Franz Schubert sind lyrische Klavierstücke aus den letzten Lebensjahren des Komponisten. Sie verteilen sich auf zwei Sammlungen mit je vier Stücken. Die erste Gruppe (D 899, op. 90) komponierte er im Sommer und Herbst 1827 und ergänzte sie im Dezember desselben Jahres um vier weitere Stücke (D 935, op. 142). Die aus dem Französischen kommende Bezeichnung Impromptu („Improvisation“, „Augenblicklicher Einfall“) für die ersten vier Impromptus D 899 geht auf den Wiener Verleger Tobias Haslinger zurück, der zu Schuberts Lebenszeit indes nur die ersten beiden veröffentlichte. rdf:langString
Franz Schubert's Impromptus are a series of eight pieces for solo piano composed in 1827. They were published in two sets of four impromptus each: the first two pieces in the first set were published in the composer's lifetime as Op. 90; the second set was published posthumously as Op. 142 in 1839 (with a dedication added by the publisher to Franz Liszt). The third and fourth pieces in the first set were published in 1857 (although the third piece was printed by the publisher in G major, instead of G♭ as Schubert had written it, and remained available only in this key for many years). The two sets are now catalogued as D. 899 and D. 935 respectively. They are considered to be among the most important examples of this popular early 19th-century genre. rdf:langString
rdf:langString Impromptus (Schubert)
rdf:langString Impromptus (Schubert)
rdf:langString Impromptus de Schubert
rdf:langString Impromptus (Schubert)
rdf:langString 즉흥곡 (슈베르트)
rdf:langString Экспромты (Шуберт)
xsd:integer 1687525
xsd:integer 1123837780
xsd:integer 3 4
rdf:langString December 2020
rdf:langString Performed by Randolph Hokanson
rdf:langString Performed live by Mark Gasser
rdf:langString Performed by Bernd Krüger
rdf:langString Performed by Kimiko Ishizaka
rdf:langString Talk:Impromptus_#Split_into_separate_articles
rdf:langString Schubert Gb Impromptu Mark Gasser .ogg
rdf:langString Schubert Impromptu 1 Cmin.ogg
rdf:langString Schubert Impromptus D899 No 2.ogg
rdf:langString Schubert Impromptus D899 No 4.ogg
rdf:langString Schubert- Impromptu B-flat.ogg
rdf:langString Franz Schubert, Impromptu Opus post. D 946 - No. 3 in C major .ogg
rdf:langString no
rdf:langString Impromptu Op. 142 No. 3 in B major
rdf:langString Impromptu Op. 90 No. 1 in C minor
rdf:langString Impromptu Op. 90 No. 2 in E major
rdf:langString Impromptu Op. 90 No. 3 in G major
rdf:langString Impromptu Op. 90 No. 4 in A major
rdf:langString Impromptu Op. post. D 946 No. 3 in C major
rdf:langString music
xsd:integer 3 4
rdf:langString Els vuit Impromptus per a piano de Franz Schubert van ser compostos el 1827. Després de la publicació el desembre de 1827 dels dos primers de l'opus 90 (els dos últims no seran publicats fins al 1857), Schubert compondrà tres noves peces amb el mateix esperit, però sense títol. Seran batejats per Brahms en el moment de la seva primera edició el 1868: Drei Klavierstücke (Tres peces per a piano, D. 946). Hom pot raonablement lligar la composició dels Impromptus a les vacances que Schubert va passar amb el seu amic Jenger, el setembre de 1827, a Graz. Van ser acollits per Karl i Marie Pachler, un gran melòman i una excel·lent pianista. A Marie, Beethoven li havia dit, el 1817: «No he trobat mai ningú que executi les meves composicions tan bé com vostè».
rdf:langString Die Impromptus von Franz Schubert sind lyrische Klavierstücke aus den letzten Lebensjahren des Komponisten. Sie verteilen sich auf zwei Sammlungen mit je vier Stücken. Die erste Gruppe (D 899, op. 90) komponierte er im Sommer und Herbst 1827 und ergänzte sie im Dezember desselben Jahres um vier weitere Stücke (D 935, op. 142). Neben den Moments musicaux gehören die alle in B-Tonarten stehenden Charakterstücke zu seinen bekanntesten Klavierwerken und waren, vor allem früher, fester Bestandteil der Unterrichtsliteratur und Hausmusik. Sie sind heute Teil der Konzertprogramme der Pianisten und werden zyklisch oder einzeln gespielt. Die aus dem Französischen kommende Bezeichnung Impromptu („Improvisation“, „Augenblicklicher Einfall“) für die ersten vier Impromptus D 899 geht auf den Wiener Verleger Tobias Haslinger zurück, der zu Schuberts Lebenszeit indes nur die ersten beiden veröffentlichte.
rdf:langString Franz Schubert's Impromptus are a series of eight pieces for solo piano composed in 1827. They were published in two sets of four impromptus each: the first two pieces in the first set were published in the composer's lifetime as Op. 90; the second set was published posthumously as Op. 142 in 1839 (with a dedication added by the publisher to Franz Liszt). The third and fourth pieces in the first set were published in 1857 (although the third piece was printed by the publisher in G major, instead of G♭ as Schubert had written it, and remained available only in this key for many years). The two sets are now catalogued as D. 899 and D. 935 respectively. They are considered to be among the most important examples of this popular early 19th-century genre. Three other unnamed piano compositions (D. 946), written in May 1828, a few months before the composer's death, are known as both "Impromptus" and Klavierstücke ("piano pieces"). The Impromptus are often considered companion pieces to the Six moments musicaux, and they are often recorded and published together. It has been said that Schubert was deeply influenced in writing these pieces by the Impromptus, Op. 7 (1822) of Jan Václav Voříšek and by the music of Voříšek's teacher Václav Tomášek.
rdf:langString Les Impromptus regroupent deux séries de quatre morceaux pour piano seul composés par Franz Schubert en 1827. Schubert compose trois nouveaux morceaux dans le même esprit en mai 1828, juste avant sa mort, mais sans leur donner de titre. Ils sont baptisés Drei Klavierstücke (« Trois pièces pour piano ») par Johannes Brahms lors de leur première édition en 1868, soit quarante ans après la mort du compositeur.
rdf:langString 프란츠 슈베르트의 〈즉흥곡〉은 1827년에 작곡된 피아노 독주곡들이다. 그들은 두 묶음으로 출판되었다. 1828년 5월에 작성된 다른 세 개의 이름 없는 피아노 작품(D. 946)은 "즉흥곡" 또는 "피아노 작품"으로 알려져 있다.
rdf:langString Экспромты (фр. Impromptus) — серия из восьми пьес для фортепиано Франца Шуберта, созданная в 1827 году. Экспромты были опубликованы в виде двух сборников по четыре пьесы в каждом.
xsd:nonNegativeInteger 23968

data from the linked data cloud