Ideomotor phenomenon
http://dbpedia.org/resource/Ideomotor_phenomenon an entity of type: Phenomenon100034213
ظاهرة إيديوموتور (بالإنجليزية: Ideomotor phenomenon) هي ظاهِرة نفسية، تُمثل حركة لا إرادية بالعقل الباطن تُنتج رسائل خطية.
rdf:langString
Als Carpenter-Effekt (oder ideomotorischer Effekt) wird das Phänomen bezeichnet, dass das Sehen einer bestimmten Bewegung sowie – in schwächerem Maße – das Denken an eine bestimmte Bewegung die Tendenz zur Ausführung ebendieser Bewegung auslöst. Der englische Naturwissenschaftler William Benjamin Carpenter (1813–1885) beschrieb diesen ideomotorischen Effekt zum ersten Mal 1852. Neuere Untersuchungen mit elektrophysiologischen Methoden bestätigten die psycho-motorische Gesetzmäßigkeit (ideomotorisches Gesetz).
rdf:langString
L'effetto ideomotorio è una reazione inconscia generata dalla mente che produce un effetto meccanico sul corpo, e serve a dimostrare scientificamente fenomeni medianici apparentemente inspiegabili. Il termine ideomotorio infatti si compone di due significati: il primo è “idea” o di “relativo all'idea”, il secondo "motorio", riguarda la trasmissione del moto. Ideomotorio si riferisce quindi a un'idea che genera movimento, movimento generato da un'idea. In ipnosi è il processo con cui un pensiero o un'immagine mentale generano movimenti involontari, al di fuori della coscienza del soggetto.
rdf:langString
Ideomotorisk kallas en subtil rörelse som utförs omedvetet utan kontroll. Dylika rörelser hävdas utgöra en avgörande roll vid användandet av till exempel ouijabräde, Anden i glaset, slagruta och pendel. Utövare av Anden i glaset eller pendling hävdar att de ideomotoriska rörelserna styrs av det undermedvetna eller andar. Undersökningar, av bland andra Penn & Teller, har visat att resultaten blev väldigt olika beroende på ifall den som använder en ouijabräda vet eller kan se vilka bokstäver som kommer fram, eller inte.
rdf:langString
Efeito ideomotor é a influência da sugestão sobre movimentos corporais involuntários e inconscientes. O fenômeno foi originalmente descrito pelo naturalista britânico William Benjamin Carpenter em 1852, em um artigo sobre radiestesia. Porém, o químico francês Michel Eugène Chevreul havia se deparado com a mesma ideia já em 1808.
rdf:langString
La ideomotora efiko estas psikologia fenomeno, en kiu persono faras agojn senkonscie. Simile al la refleksiva respondo al doloro, la korpo ofte agas senkonscie, sen la memvola decido de homo iniciati agon. Ekzemple larmoj formiĝas en la okuloj senkonscie sub la influo de sento de malĝojo, kutime sen libervola decido plori.
rdf:langString
El efecto ideomotor es un fenómeno psicológico en el que un sujeto realiza movimientos inconscientemente, de manera automática, desencadenada por un estímulo particular en la zona respectiva, que debe sobrepasar cierto umbral, de lo que se deduce que no depende de la especificación de un objeto para producirse (reflejos) similar a la pilo-erección frente a cambios térmicos. Erróneamente se los atribuye a alguna fuerza paranormal o sobrenatural. Este efecto se puede atribuir a fenómenos supuestamente inexplicados como la kinesiología aplicada, la psicografía, la radiestesia, la llamada «comunicación facilitada» y la ouija. El autoengaño que genera es extremadamente poderoso, al punto que muchos sujetos no pueden ser convencidos de que los desplazamientos se originan exclusivamente en sus me
rdf:langString
The ideomotor phenomenon is a psychological phenomenon wherein a subject makes motions unconsciously. Also called ideomotor response (or ideomotor reflex) and abbreviated to IMR, it is a concept in hypnosis and psychological research. It is derived from the terms "ideo" (idea, or mental representation) and "motor" (muscular action). The phrase is most commonly used in reference to the process whereby a thought or mental image brings about a seemingly "reflexive" or automatic muscular reaction, often of minuscule degree, and potentially outside of the awareness of the subject. As in responses to pain, the body sometimes reacts reflexively with an ideomotor effect to ideas alone without the person consciously deciding to take action. The effects of automatic writing, dowsing, facilitated com
rdf:langString
L'effet idéomoteur est un phénomène psychologique où un sujet exécute des mouvements musculaires inconscients. Les scientifiques attribuent l'écriture automatique (psychographie), la communication facilitée, certains tours de mentalisme, le ouija, la radiesthésie ainsi que mouvement de la baguette des sourciers à l'effet idéomoteur. Certains ostéopathes considèrent que l'effet idéomoteur serait aussi une explication de l'ostéopathie dite « crânienne ». Certaines personnes l'associent à un phénomène paranormal ou à des forces surnaturelles. Beaucoup de sujets ont du mal à admettre que leurs actions ne viennent que d'eux-mêmes, parce qu'ils n'en sont pas conscients.
rdf:langString
Het ideomotorische effect of Carpenter-effect is het psychologische fenomeen dat mensen spierbewegingen maken nadat ze deze onbewust bij anderen hebben waargenomen of doordat ze er onbewust aan denken. Het ideomotorische effect verklaart de werking van vermeend paranormale of bovennatuurlijke zaken zoals het ouijabord, automatisch schrift, de wichelroede en telekinese. Beoefenaars van deze paranormale bezigheden menen vaak dat de geproduceerde bewegingen afkomstig zijn van een kracht buiten henzelf. Ideomotorische effecten komen ook voor bij het televisiekijken, mensen die actief meeleven met hun favoriete sporter vertonen spierspanning in dezelfde spieren als de sporter. Ook , waarbij een patiënt die in coma is communiceert met de hulp van een familielid of medisch personeel kan verklaard
rdf:langString
Ідеомото́рний акт (від дав.-гр. ἰδέα — ідея, образ, лат. motor — що приводить в рух і actus — дія) — мимовільні, частіше слабкі м'язові рухи, що виникають у людини в результаті уяви про цей чи інший рух. На принципі розшифрування ідеомоторних актів ґрунтується ефект «читання думок», коли завдяки надзвичайно тонкій чутливості деякі люди здатні, перебуваючи в контакті з іншою людиною, сприймати слабкі сигнали її ідеомоторних актів і «вгадувати», який предмет та в кого з присутніх сховав реципієнт.
rdf:langString
Идеомото́рный акт (эффект Карпентера) — переход представления о сокращении мышц в реальное выполнение этого движения (иначе говоря, появление нервных импульсов, обеспечивающих движение, как только возникает представление о нём). От др.-греч. ἰδέα — идея, образ, а также лат. motor — приводящий в движение и actus — движение, действие. Идеомоторные акты являются непроизвольными, неосознаваемыми и, как правило, имеют слабо выраженные пространственные характеристики. Принцип идеомоторных актов был открыт в XVIII в. английским врачом Д. Гартли и разработан английским психологом В. Карпентером. Дальнейшие исследования показали, что движения, сопровождающие процесс представления движений, не всегда можно отнести к классу непроизвольных и что мышечные сокращения, вызывающие данные движения, могут б
rdf:langString
rdf:langString
ظاهرة إيديوموتور
rdf:langString
Carpenter-Effekt
rdf:langString
Ideomotora efiko
rdf:langString
Efecto ideomotor
rdf:langString
Ideomotor phenomenon
rdf:langString
Effetto ideomotorio
rdf:langString
Effet idéomoteur
rdf:langString
Ideomotorisch effect
rdf:langString
Efeito ideomotor
rdf:langString
Ideomotoreffekten
rdf:langString
Идеомоторный акт
rdf:langString
Ідеомоторний акт
xsd:integer
36990744
xsd:integer
1123028267
xsd:date
2020-10-19
xsd:date
2015-01-27
rdf:langString
Jeff
xsd:integer
4451
rdf:langString
Hoover
xsd:integer
451
rdf:langString
Ideomotor Response
rdf:langString
ظاهرة إيديوموتور (بالإنجليزية: Ideomotor phenomenon) هي ظاهِرة نفسية، تُمثل حركة لا إرادية بالعقل الباطن تُنتج رسائل خطية.
rdf:langString
La ideomotora efiko estas psikologia fenomeno, en kiu persono faras agojn senkonscie. Simile al la refleksiva respondo al doloro, la korpo ofte agas senkonscie, sen la memvola decido de homo iniciati agon. Ekzemple larmoj formiĝas en la okuloj senkonscie sub la influo de sento de malĝojo, kutime sen libervola decido plori. Hipnotigantoj profitas de la ideomotora efiko por distraj celoj. Kun ĝia helpo ili persvadas volontulojn el la spektantaro plenumi iun ajn agon sen ke ili decidu aŭ volu plenumi ĝin unue. Volontuloj kutime ne memoras plenumi la agon simile al homoj dormantaj, ne sciante ke ili agas laŭ stimuloj al sia cerbo, anstataŭ laŭ tiuj en la ekstera mondo. Pli subtilaj senkonsciaj respondoj estas ekspluatataj de magiistoj kaj iluziistoj por fari ekzercojn ŝajne bazitajn sur "menslegado". Diversaj fenomenoj kiel Psikografio (aŭtomata skribado), malkovro de akvo aŭ de bonaj ŝtonoj subteraj, komunikado kun la malkapabluloj kun la helpo de klavaro, helpe de Viji literumita tabulo, estas ankaŭ atribuita de sciencistoj al la ideomotora efiko. Mistikuloj, aliflanke, atribuas la korpan agon al nenaturaj klarigoj, kaj multaj partoprenantoj en tiaj ceremonioj estas konvinkitaj, ke la korpa ago ne povas esti atribuita nur al ili. La esprimon unue kreis William Benjamin Carpenter en 1852. En artikolo, kiun li skribis, Carpenter argumentis, ke muskola movado povas esti plenumata sen konscia decido. Sciencaj eksperimentoj faritaj de la angla sciencisto Michael Faraday, la franca kemiisto Michel Chevreul kaj la usona psikologo William James, montris, ke multaj fenomenoj atribuitaj al misteraj aŭ spiritaj fortoj aŭ "energioj" povas esti klarigitaj per la ideomotora efiko. Krom tio, la eksperimentoj montris, ke eĉ "honestaj kaj inteligentaj homoj povas fari senkonscian kaj kontraŭvolan korpan agon-movadon, kiu adaptiĝas al la dezirataj rezultoj". Krome ili montris kiel , kiuj povas direkti certan konduton, ankaŭ ricevas kaj influas helpe de subtilaj signalvortoj. Iuj alternativaj terapeŭtistoj asertas, ke ili uzas la ideomotoran efikon por komuniki kun la subkonscio de la paciento per sistemo de fizikaj movadoj kiel fingromovo aŭ tenado de pendolo, signifante "jes", "ne" kaj "Mi ne pretas konscie malkovri ĝin" . Ĉi tiuj asertoj havas neniun sciencan konfirmon. Moderna ekzemplo de la ideomotora efiko estas helpata komunikado. Helpata komunikado celas helpi homojn kun signifaj parolmalkapabloj komuniki per klavaro . Ĉi tio fariĝas, kiam faciliganto metas sian manon sur la manon de la paciento kaj tiel li, ŝajne, tajpas la mesaĝon, kiun li volas transdoni. Ĉi tiu metodo estas uzata interalie en komunikado kun homoj suferantaj aŭtismon. Kontrolitaj studoj montras, ke la persono, kiu determinas la vortumon de la mesaĝo, estas la faciliganto, ne la paciento . Ekzemple, kiam al paciento estas montrita aparta objekto kaj petata identigi ĝin, li ne povas fari tion, se la faciliganto ankaŭ ne vidas la objekton.
rdf:langString
Als Carpenter-Effekt (oder ideomotorischer Effekt) wird das Phänomen bezeichnet, dass das Sehen einer bestimmten Bewegung sowie – in schwächerem Maße – das Denken an eine bestimmte Bewegung die Tendenz zur Ausführung ebendieser Bewegung auslöst. Der englische Naturwissenschaftler William Benjamin Carpenter (1813–1885) beschrieb diesen ideomotorischen Effekt zum ersten Mal 1852. Neuere Untersuchungen mit elektrophysiologischen Methoden bestätigten die psycho-motorische Gesetzmäßigkeit (ideomotorisches Gesetz).
rdf:langString
The ideomotor phenomenon is a psychological phenomenon wherein a subject makes motions unconsciously. Also called ideomotor response (or ideomotor reflex) and abbreviated to IMR, it is a concept in hypnosis and psychological research. It is derived from the terms "ideo" (idea, or mental representation) and "motor" (muscular action). The phrase is most commonly used in reference to the process whereby a thought or mental image brings about a seemingly "reflexive" or automatic muscular reaction, often of minuscule degree, and potentially outside of the awareness of the subject. As in responses to pain, the body sometimes reacts reflexively with an ideomotor effect to ideas alone without the person consciously deciding to take action. The effects of automatic writing, dowsing, facilitated communication, applied kinesiology, and ouija boards have been attributed to the phenomenon. The associated term "ideo-dynamic response" (or "reflex") applies to a wider domain, and extends to the description of all bodily reactions (including ideo-motor and ideo-sensory responses) caused in a similar manner by certain ideas, e.g., the salivation often caused by imagining sucking a lemon, which is a secretory response. The notion of an ideo-dynamic response contributed to James Braid's first neuropsychological explanation of the principle through which suggestion operated in hypnotism.
rdf:langString
El efecto ideomotor es un fenómeno psicológico en el que un sujeto realiza movimientos inconscientemente, de manera automática, desencadenada por un estímulo particular en la zona respectiva, que debe sobrepasar cierto umbral, de lo que se deduce que no depende de la especificación de un objeto para producirse (reflejos) similar a la pilo-erección frente a cambios térmicos. Erróneamente se los atribuye a alguna fuerza paranormal o sobrenatural. Este efecto se puede atribuir a fenómenos supuestamente inexplicados como la kinesiología aplicada, la psicografía, la radiestesia, la llamada «comunicación facilitada» y la ouija. El autoengaño que genera es extremadamente poderoso, al punto que muchos sujetos no pueden ser convencidos de que los desplazamientos se originan exclusivamente en sus mentes. El término fue usado por primera vez, según la mayoría de las versiones, por William Carpenter alrededor de 1852 para explicar su teoría de que los movimientos musculares pueden ser independientes de los deseos y emociones conscientes. Todas las pruebas científicas posteriores, diseñadas y conducidas por William James, Michel Chevreul, Ray Hyman y Michael Faraday, demostraron que algunos fenómenos atribuidos a fuerzas paranormales se deben en realidad al efecto ideomotor.
rdf:langString
L'effet idéomoteur est un phénomène psychologique où un sujet exécute des mouvements musculaires inconscients. Les scientifiques attribuent l'écriture automatique (psychographie), la communication facilitée, certains tours de mentalisme, le ouija, la radiesthésie ainsi que mouvement de la baguette des sourciers à l'effet idéomoteur. Certains ostéopathes considèrent que l'effet idéomoteur serait aussi une explication de l'ostéopathie dite « crânienne ». Certaines personnes l'associent à un phénomène paranormal ou à des forces surnaturelles. Beaucoup de sujets ont du mal à admettre que leurs actions ne viennent que d'eux-mêmes, parce qu'ils n'en sont pas conscients. Le terme a été employé la première fois par William Benjamin Carpenter en 1852 dans un document sur la suggestion où il explique que des mouvements musculaires peuvent être indépendants des désirs conscients et des émotions. Les essais scientifiques faits par le physicien Michael Faraday, le chimiste Michel-Eugène Chevreul et les psychologues William James et ont démontré que beaucoup de phénomènes attribués aux forces spirituelles ou paranormales, ou à des énergies mystérieuses, peuvent être dus à l'effet idéomoteur. En outre, ces essais démontrent que « des personnes honnêtes et intelligentes peuvent réaliser inconsciemment des mouvements musculaires qui sont conformes à leurs espérances » . Ils montrent aussi que des suggestions pouvant influencer le comportement peuvent être obtenues par des indices subtils (lecture à froid).
rdf:langString
L'effetto ideomotorio è una reazione inconscia generata dalla mente che produce un effetto meccanico sul corpo, e serve a dimostrare scientificamente fenomeni medianici apparentemente inspiegabili. Il termine ideomotorio infatti si compone di due significati: il primo è “idea” o di “relativo all'idea”, il secondo "motorio", riguarda la trasmissione del moto. Ideomotorio si riferisce quindi a un'idea che genera movimento, movimento generato da un'idea. In ipnosi è il processo con cui un pensiero o un'immagine mentale generano movimenti involontari, al di fuori della coscienza del soggetto.
rdf:langString
Het ideomotorische effect of Carpenter-effect is het psychologische fenomeen dat mensen spierbewegingen maken nadat ze deze onbewust bij anderen hebben waargenomen of doordat ze er onbewust aan denken. Het ideomotorische effect verklaart de werking van vermeend paranormale of bovennatuurlijke zaken zoals het ouijabord, automatisch schrift, de wichelroede en telekinese. Beoefenaars van deze paranormale bezigheden menen vaak dat de geproduceerde bewegingen afkomstig zijn van een kracht buiten henzelf. Ideomotorische effecten komen ook voor bij het televisiekijken, mensen die actief meeleven met hun favoriete sporter vertonen spierspanning in dezelfde spieren als de sporter. Ook , waarbij een patiënt die in coma is communiceert met de hulp van een familielid of medisch personeel kan verklaard worden door het ideomotorisch effect. Het is de facilitator die het ideomotorisch effect hierbij ondervindt, niet de patiënt. Met andere woorden: terwijl de facilitator denkt dat de patiënt zijn hand beweegt, is het de facilitator die onbewust de hand van de patiënt beweegt zoals bij een ouijabord. De term 'ideomotorisch' werd voor het eerst gebruikt in een verhandeling uit 1852 over de vraag hoe het ouijabord functioneerde, van de hand van de Engelse fysioloog en spiritismebestrijder . Carpenter zette daarin zijn theorie uiteen, dat spierbewegingen onafhankelijk kunnen zijn van bewuste emoties of verlangens. Het effect wordt, naar zijn ontdekker, ook wel Carpenter-effect genoemd. Wetenschappelijke tests door onder meer Michael Faraday, , William James en Ray Hyman hebben aangetoond dat allerlei fenomenen die dikwijls worden toegeschreven aan spirituele of paranormale krachten of "energieën", feitelijk veroorzaakt worden door het ideomotorisch effect. De tests tonen verder aan dat "eerlijke, intelligente mensen onbewust musculaire activiteit vertonen die consistent is met hun verwachtingen" (Hyman 1999). Mentalisten – zoals de Brit Derren Brown – benutten het ideomotorisch effect soms voor bepaalde onderdelen van hun shows, zoals voor het laten bewegen van een slinger. Brown beschrijft dit verschijnsel zelf ook in zijn boek Tricks of the Mind.
rdf:langString
Ideomotorisk kallas en subtil rörelse som utförs omedvetet utan kontroll. Dylika rörelser hävdas utgöra en avgörande roll vid användandet av till exempel ouijabräde, Anden i glaset, slagruta och pendel. Utövare av Anden i glaset eller pendling hävdar att de ideomotoriska rörelserna styrs av det undermedvetna eller andar. Undersökningar, av bland andra Penn & Teller, har visat att resultaten blev väldigt olika beroende på ifall den som använder en ouijabräda vet eller kan se vilka bokstäver som kommer fram, eller inte.
rdf:langString
Идеомото́рный акт (эффект Карпентера) — переход представления о сокращении мышц в реальное выполнение этого движения (иначе говоря, появление нервных импульсов, обеспечивающих движение, как только возникает представление о нём). От др.-греч. ἰδέα — идея, образ, а также лат. motor — приводящий в движение и actus — движение, действие. Идеомоторные акты являются непроизвольными, неосознаваемыми и, как правило, имеют слабо выраженные пространственные характеристики. Принцип идеомоторных актов был открыт в XVIII в. английским врачом Д. Гартли и разработан английским психологом В. Карпентером. Дальнейшие исследования показали, что движения, сопровождающие процесс представления движений, не всегда можно отнести к классу непроизвольных и что мышечные сокращения, вызывающие данные движения, могут быть осознаваемы.
rdf:langString
Efeito ideomotor é a influência da sugestão sobre movimentos corporais involuntários e inconscientes. O fenômeno foi originalmente descrito pelo naturalista britânico William Benjamin Carpenter em 1852, em um artigo sobre radiestesia. Porém, o químico francês Michel Eugène Chevreul havia se deparado com a mesma ideia já em 1808.
rdf:langString
Ідеомото́рний акт (від дав.-гр. ἰδέα — ідея, образ, лат. motor — що приводить в рух і actus — дія) — мимовільні, частіше слабкі м'язові рухи, що виникають у людини в результаті уяви про цей чи інший рух. На принципі розшифрування ідеомоторних актів ґрунтується ефект «читання думок», коли завдяки надзвичайно тонкій чутливості деякі люди здатні, перебуваючи в контакті з іншою людиною, сприймати слабкі сигнали її ідеомоторних актів і «вгадувати», який предмет та в кого з присутніх сховав реципієнт. Ідеомоторними актами як засобами ідеального моделювання дій, які належить виконати, широко користуються спортсмени, танцюристи та інші. Тренери рекомендують своїм вихованцям перед виконанням вправи виконати її подумки, уявивши її від початку до кінця. Таке «програмування» поліпшує результати її реального виконання.
xsd:nonNegativeInteger
20099
