ISO/IEC 8859-1

http://dbpedia.org/resource/ISO/IEC_8859-1 an entity of type: Thing

ISO/IEC 8859-1, méně formálně ISO 8859-1 nebo ISO Latin-1 je osmibitová znaková sada používaná pro západoevropské jazyky, kterou vyvinula organizace Ecma International a publikovala jej spolu s Latin-2, Latin-3 a Latin-4 jako ECMA-94. Vývoj a udržování standardu později převzala Mezinárodní organizace pro normalizaci (ISO) společně s Mezinárodní elektrotechnickou komisí (IEC) jako první část standardu ISO/IEC 8859 zabývajícího se kódováním latinky. Je základem široce používaných znakových sad ISO-8859-1 (s pomlčkou za ISO) a Windows-1252. Rovněž prvních 256 znaků Unicode vychází z ISO 8859-1. rdf:langString

ISO/IEC 8859-1:1998(별칭: Information technology - 8-bit single-byte coded graphic character sets - Part 1: Latin alphabet No. 1)은 ISO/IEC 8859의 일부인 문자 집합으로, 약칭 라틴-1(Latin-1)로 불린다. IANA에서 정의한 MIME 이름은 ISO/IEC 6429의 를 포함하여 ISO-8859-1로 되어 있고, 별칭은 iso-ir-100, ISO_8859-1, latin1, l1, IBM819, CP819로 정의되어 있다. Windows-1252가 ISO-8859-1과 통하는 것으로 알려져 있으나, Windows-1252는 ISO-8859-1에서 C1 제어 문자가 있던 0x80~0x9F의 범위에 ISO 8859-15를 대신 넣은 것으로 완벽히 일치하지는 않는다. rdf:langString

ISO 8859-1, formalnie ISO/IEC 8859-1, potocznie Latin-1 lub zachodnioeuropejskie – pierwsza część ISO/IEC 8859, standardu kodowania znaków ustalonego przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną, a później wspólnie utrzymywanym przez tę organizację i Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną. Standard po rozszerzeniu o dodatkowe przypisania znaków jest podstawą dla dwóch powszechnie używanych mapowań znaków znanych jako ISO-8859-1 (z dodatkowym łącznikiem) i Windows-1252. rdf:langString

ISO/IEC 8859-1 è una codifica di caratteri standard appartenente alla famiglia ISO 8859, orientata principalmente alla rappresentazione delle lingue dell'Europa occidentale (elencate sotto). Standardizzato nel 1998, costituisce la base degli insiemi di caratteri ad otto bit più diffusi ed utilizzati, come il e coincide con il primo blocco di caratteri dell'Unicode. rdf:langString

ISO 8859-1（より正式にはISO/IEC 8859-1）はISO/IEC 8859の第一部であり、ラテンアルファベットの文字コード標準である。よりくだけた言い方ではLatin-1と呼ばれる。最初はISOによって開発されたが、後にISOとIECによって合同で保守されている。この標準に追加の文字を（16進符号0x00-0x1Fの「C0領域」と、0x80-0x9F「C1領域」の範囲に）割り当てたものは、2つの広く使われているキャラクタセットの基となる。ISO-8859-1（余分なハイフンに注意）とWindows-1252と呼ばれるものである。 2004年6月、8ビット符号化文字集合の整備を担当するISO/IECの作業部会は、国際符号化文字集合 (UCS) とUnicodeの開発に専念するために解散し、ISO 8859-1を含むすべてのISO 8859の整備を中止した。コンピュータアプリケーションにおいては、（UTF-8やUTF-16のような）完全なUCSサポートを提供するエンコーディングが、ISO 8859-1に基づくエンコーディングよりもますます多く使われるようになりつつある。 rdf:langString

ISO/IEC 8859-1 (informalmente, Latin1) é uma codificação de caracteres do alfabeto latino, a primeira parte da ISO 8859. Foi desenvolvida pela ISO, e posteriormente passou a ser mantida pela ISO e pela IEC. Este padrão é a base de outros mapeamentos amplamente usados como o ISO-8859-1 e o . Em junho de 2004, o grupo de desenvolvimento da ISO/IEC responsável por sua manutenção declarou o fim do suporte a esta codificação, concentrando-se no UCS e no Unicode. rdf:langString

ISO/IEC 8859-1 (також відома як ISO 8859-1 та Latin-1) — набір символів призначений для запису західноєвропейських мов; базується на кодових сторінках популярних в минулому терміналів . Кодові позиції 0—31 (0x0—0x1F) та 127—159 (0x7F—0x9F) не визначені. За зразком ISO 8859-1 створені усі інші кодування серії ISO 8859. rdf:langString

ISO 8859-1，正式编号为ISO/IEC 8859-1:1998，又称Latin-1或“西欧语言”，是国际标准化组织内ISO/IEC 8859的第一个8位字符集。它以ASCII为基础，在空置的0xA0-0xFF的范围内，加入96个字母及符号，藉以供使用附加符号的拉丁字母语言使用。曾推出过 ISO 8859-1:1987 版。 ISO-8859-1的别名有: iso-ir-100、csISOLatin1、 latin1、 l1、 IBM819。Oracle数据库称WE8ISO8859P1。 rdf:langString

ISO 8859-1 (també conegut com a Latin-1 o ISO/IEC 8859-1) és una norma de l'ISO que defineix la codificació de l'alfabet llatí, incloent els diacrítics (com lletres accentuades, ñ, ç), i lletres especials (com ß, Ø), necessaris per a l'escriptura de les següents llengües originàries d'Europa occidental: afrikaans, alemany, català o valencià, espanyol, euskera, aragonès, asturià, danès, escocès, feroès, finès, francès, gaèlic, gallec, anglès, islandès, italià, holandès, noruec, portuguès i suec. Els caràcters d'ISO-8859-1 són més els primers 256 caràcters de l'estàndard (Unicode). rdf:langString

ISO 8859-1, genauer ISO/IEC 8859-1, auch bekannt als Latin-1, ist ein von der ISO zuletzt 1998 aktualisierter Standard für die Informationstechnik zur Zeichenkodierung mit acht Bit und der erste Teil der Normenfamilie ISO 8859. ISO/IEC 8859-1 versucht, möglichst viele Zeichen westeuropäischer Sprachen abzudecken. Da zur Vollständigkeit neben dem Eurosymbol vor allem für Französisch einige Zeichen fehlen, wurde als Alternative ISO 8859-15 geschaffen. rdf:langString

ISO/IEC 8859-1 (aŭ ISO 8859-1, Latin-1) estas signara kodo por prezenti en komputilo literojn de okcidenteŭropaj lingvoj kaj aliajn signojn. ISO 8859-1 uzas 8 bitojn por ĉiu signo. Kodpozicioj 0x00 ... 0x7F estas samsignifaj kiel en ASCII. Kodoj 0—31 (0x0—0x1F) kaj 127—159 (0x7F—0x9F) ne estas difinitaj. ISO-8859-1 kiel registrita de IANA en 1992 diferenciĝas de ISO/IEC 8859-1 per tio ke kodpozicioj 0—31 kaj 127—159 estas stiraj, plejparto el ili ne estas uzata. En HTML ISO-8859-1 estas uzata se ne estas skribita io alia (sed en XHTML se ne estas skribita io alia estas uzata UTF-8). rdf:langString

ISO/IEC 8859-1:1998, Information technology — 8-bit single-byte coded graphic character sets — Part 1: Latin alphabet No. 1, is part of the ISO/IEC 8859 series of ASCII-based standard character encodings, first edition published in 1987. ISO/IEC 8859-1 encodes what it refers to as "Latin alphabet no. 1", consisting of 191 characters from the Latin script. This character-encoding scheme is used throughout the Americas, Western Europe, Oceania, and much of Africa. It is the basis for some popular 8-bit character sets and the first two blocks of characters in Unicode. rdf:langString

ISO 8859-1 es una norma de la ISO que define la codificación del alfabeto latino, incluyendo los diacríticos (como letras acentuadas, ñ, ç), y letras especiales (como ß, Ø), necesarios para la escritura de las siguientes lenguas originarias de Europa occidental: afrikáans, alemán, español, catalán, euskera, danés, gaélico escocés, feroés, francés, gaélico irlandés, gallego, inglés, islandés, italiano, neerlandés, noruego, portugués y sueco. También conocida como Latin1. Los caracteres de ISO-8859-1 son además los primeros 256 caracteres del estándar ISO/IEC 10646 (Unicode). rdf:langString

La norme ISO 8859-1, dont le nom complet est ISO/CEI 8859-1, et qui est souvent appelée Latin-1 ou Europe occidentale, forme la première partie de la norme internationale ISO/CEI 8859, qui est une norme de l’Organisation internationale de normalisation pour le codage des caractères en informatique. Elle définit ce qu’elle appelle l’alphabet latin numéro 1, qui consiste en 191 caractères de l’alphabet latin, chacun d’entre eux étant codé sur un octet (soit 8 bits). ISO 8859-1 reprend le codage des caractères imprimables d’US-ASCII. rdf:langString

ISO 8859-1, iets formeler ISO/IEC 8859-1 of minder formeel Latin-1, is deel 1 van ISO/IEC 8859, een tekencoderingsstandaard gedefinieerd door ISO. Het definieert codes voor wat het Latijns alfabet nummer 1 heet, dat bestaat uit 191 uit het Latijnse schrift, elk gecodeerd als een enkele 8-bits getalswaarde. Deze waarden kunnen in bijna elk gegevensuitwisselingssysteem gebruikt worden om te communiceren in de volgende Europese talen: Albanees, Baskisch, Catalaans, Deens, Nederlands (al ontbreken de ligaturen voor Ĳ en ĳ, maar deze worden bijna nooit gebruikt en kunnen worden vervangen door de losse letters i en j), Engels, Faeröers, Frans (de Œ en œ ontbreken), Fins, Duits, IJslands, Iers, Italiaans, Latijn, Noors, Portugees, Rhaetoromaans, Schots Gaelic, Spaans en Zweeds. Buiten Europa: Af rdf:langString

ISO 8859-1 eller mer formellt ISO/IEC 8859-1 (även kallad latin1) är första delen i ISO/IEC 8859, som är en serie av standarder för teckenkodning definierad av ISO. Den kodar tecken ur det latinska alfabetet och består av 191 tecken kodade som 8 bitars-värden. rdf:langString

ISO/IEC 8859-1 (также известная как ISO 8859-1 и Latin-1) — кодовая страница, предназначенная для западноевропейских языков; она базируется на символьном наборе популярных в прошлом терминалов VT220. Кодовые позиции 0—31 (0x0—0x1F) и 127—159 (0x7F—0x9F) не определены. По образцу ISO 8859-1 сделаны все остальные кодировки серии ISO 8859. IANA разрешает использовать следующие варианты названия: ISO_8859-1:1987, ISO_8859-1, ISO-8859-1, iso-ir-100, sISOLatin1, latin1, l1, IBM819, CP819. В Юникоде первые 256 кодовых позиций совпадают с ISO-8859-1. rdf:langString

rdfs:label

rdf:langString Latin-1

rdf:langString ISO 8859-1

rdf:langString ISO/IEC 8859-1

rdf:langString ISO/CEI 8859-1

rdf:langString ISO/IEC 8859-1

rdf:langString ISO 8859-1

rdf:langString ISO/IEC 8859-1

rdf:langString ISO 8859-1

dbpprop:name

rdf:langString ISO/IEC 8859-1:1998

dbpedia-owl:wikiPageID

xsd:integer 15019

dbpedia-owl:wikiPageRevisionID

xsd:integer 1124872106

dbpprop:alias

rdf:langString iso-ir-100, csISOLatin1, latin1, l1, IBM819, CP819

dbpprop:caption

rdf:langString ISO/IEC 8859-1 code page layout

dbpprop:mime

rdf:langString ISO-8859-1

dbpprop:next

rdf:langString

rdf:langString ISO/IEC 8859-15

rdf:langString Windows-1252

dbpedia-owl:abstract

rdf:langString ISO 8859-1 (també conegut com a Latin-1 o ISO/IEC 8859-1) és una norma de l'ISO que defineix la codificació de l'alfabet llatí, incloent els diacrítics (com lletres accentuades, ñ, ç), i lletres especials (com ß, Ø), necessaris per a l'escriptura de les següents llengües originàries d'Europa occidental: afrikaans, alemany, català o valencià, espanyol, euskera, aragonès, asturià, danès, escocès, feroès, finès, francès, gaèlic, gallec, anglès, islandès, italià, holandès, noruec, portuguès i suec. Aquesta norma pertany al grup de jocs de caràcters de l'ISO coneguts com a que es caracteritzen per posseir la codificació ASCII en el seu rang inicial (128 caràcters) i altres 128 caràcters per a cada codificació, amb el que en total fan servir 8 bits. Els caràcters d'ISO-8859-1 són més els primers 256 caràcters de l'estàndard (Unicode). La norma va consistir en una revisió de l'ISO 8859-1, incorporant el símbol de l'Euro i alguns caràcters necessaris per suportar plenament el francès, finès i estonià.

rdf:langString ISO/IEC 8859-1, méně formálně ISO 8859-1 nebo ISO Latin-1 je osmibitová znaková sada používaná pro západoevropské jazyky, kterou vyvinula organizace Ecma International a publikovala jej spolu s Latin-2, Latin-3 a Latin-4 jako ECMA-94. Vývoj a udržování standardu později převzala Mezinárodní organizace pro normalizaci (ISO) společně s Mezinárodní elektrotechnickou komisí (IEC) jako první část standardu ISO/IEC 8859 zabývajícího se kódováním latinky. Je základem široce používaných znakových sad ISO-8859-1 (s pomlčkou za ISO) a Windows-1252. Rovněž prvních 256 znaků Unicode vychází z ISO 8859-1.

rdf:langString ISO/IEC 8859-1 (aŭ ISO 8859-1, Latin-1) estas signara kodo por prezenti en komputilo literojn de okcidenteŭropaj lingvoj kaj aliajn signojn. ISO 8859-1 uzas 8 bitojn por ĉiu signo. Kodpozicioj 0x00 ... 0x7F estas samsignifaj kiel en ASCII. Kodoj 0—31 (0x0—0x1F) kaj 127—159 (0x7F—0x9F) ne estas difinitaj. ISO-8859-1 kiel registrita de IANA en 1992 diferenciĝas de ISO/IEC 8859-1 per tio ke kodpozicioj 0—31 kaj 127—159 estas stiraj, plejparto el ili ne estas uzata. En HTML ISO-8859-1 estas uzata se ne estas skribita io alia (sed en XHTML se ne estas skribita io alia estas uzata UTF-8). Eblaj nomoj de la kodo laŭ IANA: ISO_8859-1:1987, ISO_8859-1, ISO-8859-1, iso-ir-100, sISOLatin1, latin1, l1, IBM819, CP819. En Unikodo la 256 unuaj kodpozicioj estas samsignifaj kiel en ISO-8859-1.CP1252 (Windows−1252) diferenciĝas de ISO-8859-1 per tio ke kodnumeroj 128—159 estas uzataj por diversaj signoj. Ofte oni ne distingas kodojn ISO-8859-1 kaj CP1252.

rdf:langString ISO 8859-1, genauer ISO/IEC 8859-1, auch bekannt als Latin-1, ist ein von der ISO zuletzt 1998 aktualisierter Standard für die Informationstechnik zur Zeichenkodierung mit acht Bit und der erste Teil der Normenfamilie ISO 8859. Die mit sieben Bit kodierbaren Zeichen entsprechen US-ASCII mit führendem Nullbit. Zusätzlich zu den 95 darstellbaren ASCII-Zeichen (2016–7E16) kodiert ISO 8859-1 96 weitere (A016–FF16), also insgesamt 191 von theoretisch möglichen 256 (= 28). Den Positionen 0016–1F16 und 7F16–9F16 sind in ISO/IEC 8859 und damit ISO/IEC 8859-1 keine Zeichen zugewiesen. Dieser Bereich wurde bewusst freigehalten, um die entsprechenden Bytes für die Gerätesteuerung nutzen zu können oder sicherzustellen, dass diese bei einer unzureichend spezifizierten Codierung nicht in Konflikt mit solchen Steuerzeichen geraten. Die von der IANA definierte Bezeichnung ISO-8859-1 (mit Bindestrich) steht für die Kombination der Zeichen dieser Norm mit nicht darstellbaren Steuerzeichen gemäß ISO/IEC 6429. ISO/IEC 8859-1 versucht, möglichst viele Zeichen westeuropäischer Sprachen abzudecken. Da zur Vollständigkeit neben dem Eurosymbol vor allem für Französisch einige Zeichen fehlen, wurde als Alternative ISO 8859-15 geschaffen. ISO 8859-1 ist eng verwandt mit der unter dem Betriebssystem Windows gebräuchlichen 8-Bit-Zeichenkodierung Windows-1252. Beide Codierungen unterscheiden sich im Bereich 8016 bis 9F16: Während ISO/IEC 8859-1 diesen Bereich frei hält, um hier Steuerzeichen kodieren zu können, belegt ihn Windows-1252 mit weiteren druckbaren Zeichen. Damit unterstützt diese Codierung auch die meisten westeuropäischen Sprachen und enthält auch alle druckbaren Zeichen von ISO 8859-15. Manche Applikationen vermischen die Definition von ISO 8859-1 und Windows-1252. Da beispielsweise in HTML die zusätzlichen Steuerzeichen aus ISO 8859-1 keine Bedeutung haben, werden oft die druckbaren Zeichen aus Windows-1252 verwendet.Aus diesem Grund schreibt der neue HTML5-Standard vor, dass als ISO 8859-1 markierte Texte als Windows-1252 zu interpretieren sind. Im Januar 2019 verwenden 3,5 % aller Websites ISO 8859-1 bei fallender Tendenz. Latin-1 ist damit nach UTF-8 (93,0 %) die zweithäufigste Kodierung von Websites. Windows-1252 wird von 0,6 % der Websites verwendet. Die Unterschiede zwischen all diesen Kodierungen sowie generell mangelnde Konsequenz bei der Unterstützung verschiedener Zeichensätze sind ein häufiges Interoperabilitätsproblem. Auf ISO 8859-1 und den Steuerzeichen aus ISO/IEC 6429 basiert ebenfalls die unter dem Betriebssystem AmigaOS gebräuchliche 8-Bit-Zeichenkodierung Commodore Amiga, die sich lediglich durch vier Modifikationen unterscheidet. Aufgrund der weiten Verbreitung von ISO 8859-1 wurde der Unicode-Standard gerade so angelegt, dass der Unicode-Standard eine Erweiterung von ISO 8859-1 ist. Ein Zeichen, das in ISO 8859-1 durch den Bytewert x kodiert wird, belegt deshalb im Unicode-Standard den Codepunkt x. Die tatsächlich benutzte Bytefolge kann vom Codepunkt abweichen, z. B. bei UTF-8 Kodierung.

rdf:langString ISO 8859-1 es una norma de la ISO que define la codificación del alfabeto latino, incluyendo los diacríticos (como letras acentuadas, ñ, ç), y letras especiales (como ß, Ø), necesarios para la escritura de las siguientes lenguas originarias de Europa occidental: afrikáans, alemán, español, catalán, euskera, danés, gaélico escocés, feroés, francés, gaélico irlandés, gallego, inglés, islandés, italiano, neerlandés, noruego, portugués y sueco. También conocida como Latin1. Esta norma pertenece al grupo de juegos de caracteres de la ISO que se caracterizan por poseer la codificación ASCII en su rango inicial (128 caracteres) y otros 128 caracteres para cada codificación, con lo que en total utilizan 8 bits. Los caracteres de ISO-8859-1 son además los primeros 256 caracteres del estándar ISO/IEC 10646 (Unicode). La norma ISO/IEC 8859-15 consistió en una revisión de la ISO 8859-1, incorporando el símbolo del Euro y algunos caracteres necesarios para dar soporte completo al francés, finés y estonio.

rdf:langString ISO/IEC 8859-1:1998, Information technology — 8-bit single-byte coded graphic character sets — Part 1: Latin alphabet No. 1, is part of the ISO/IEC 8859 series of ASCII-based standard character encodings, first edition published in 1987. ISO/IEC 8859-1 encodes what it refers to as "Latin alphabet no. 1", consisting of 191 characters from the Latin script. This character-encoding scheme is used throughout the Americas, Western Europe, Oceania, and much of Africa. It is the basis for some popular 8-bit character sets and the first two blocks of characters in Unicode. ISO-8859-1 was (according to the standard, at least) the default encoding of documents delivered via HTTP with a MIME type beginning with "text/" (HTML5 changed this to Windows-1252). As of November 2022, 1.3% of all (but only 8 of the top 1000) web sites use ISO/IEC 8859-1. It is the most declared single-byte character encoding in the world on the Web, but as Web browsers interpret it as the superset Windows-1252, the documents may include characters from that set. Depending on the country, use can be much higher than the global average, e.g., for Brazil according to website use, use is at 7.9%, and in Germany at 4.0%. ISO-8859-1 was the default encoding of the values of certain descriptive HTTP headers, and defined the repertoire of characters allowed in HTML 3.2 documents, and is specified by many other standards. This is sometimes assumed to be the encoding of text on Microsoft Windows (and Unix) if there is no byte order mark (BOM); this is only gradually being changed to UTF-8. ISO-8859-1 is the IANA preferred name for this standard when supplemented with the C0 and C1 control codes from ISO/IEC 6429. The following other aliases are registered: iso-ir-100, csISOLatin1, latin1, l1, IBM819. Code page 28591 a.k.a. Windows-28591 is used for it in Windows. IBM calls it code page 819 or CP819 (CCSID 819). Oracle calls it WE8ISO8859P1.

rdf:langString La norme ISO 8859-1, dont le nom complet est ISO/CEI 8859-1, et qui est souvent appelée Latin-1 ou Europe occidentale, forme la première partie de la norme internationale ISO/CEI 8859, qui est une norme de l’Organisation internationale de normalisation pour le codage des caractères en informatique. Elle définit ce qu’elle appelle l’alphabet latin numéro 1, qui consiste en 191 caractères de l’alphabet latin, chacun d’entre eux étant codé sur un octet (soit 8 bits). ISO 8859-1 reprend le codage des caractères imprimables d’US-ASCII. Dans les pays occidentaux, cette norme était utilisée par de nombreux systèmes d’exploitation, dont UNIX, Windows ou AmigaOS. Elle a donné lieu à quelques extensions et adaptations, dont Windows-1252 et ISO/CEI 8859-15. La distinction entre ASCII, ISO 8859-1, ISO 8859-15, Windows-1252 et MacRoman est une source de confusion parmi les développeurs de programmes informatiques. Le Multinational Character Set créé par Digital Equipment Corporation pour le terminal informatique VT220 est considéré comme à la fois l’ancêtre d’ISO 8859-1 et d’Unicode. Après avoir été quelque temps en concurrence avec Unicode, il n'est aujourd'hui quasiment plus utilisé, au profit de ce dernier.

rdf:langString ISO/IEC 8859-1:1998(별칭: Information technology - 8-bit single-byte coded graphic character sets - Part 1: Latin alphabet No. 1)은 ISO/IEC 8859의 일부인 문자 집합으로, 약칭 라틴-1(Latin-1)로 불린다. IANA에서 정의한 MIME 이름은 ISO/IEC 6429의 를 포함하여 ISO-8859-1로 되어 있고, 별칭은 iso-ir-100, ISO_8859-1, latin1, l1, IBM819, CP819로 정의되어 있다. Windows-1252가 ISO-8859-1과 통하는 것으로 알려져 있으나, Windows-1252는 ISO-8859-1에서 C1 제어 문자가 있던 0x80~0x9F의 범위에 ISO 8859-15를 대신 넣은 것으로 완벽히 일치하지는 않는다.

rdf:langString ISO 8859-1, iets formeler ISO/IEC 8859-1 of minder formeel Latin-1, is deel 1 van ISO/IEC 8859, een tekencoderingsstandaard gedefinieerd door ISO. Het definieert codes voor wat het Latijns alfabet nummer 1 heet, dat bestaat uit 191 uit het Latijnse schrift, elk gecodeerd als een enkele 8-bits getalswaarde. Deze waarden kunnen in bijna elk gegevensuitwisselingssysteem gebruikt worden om te communiceren in de volgende Europese talen: Albanees, Baskisch, Catalaans, Deens, Nederlands (al ontbreken de ligaturen voor Ĳ en ĳ, maar deze worden bijna nooit gebruikt en kunnen worden vervangen door de losse letters i en j), Engels, Faeröers, Frans (de Œ en œ ontbreken), Fins, Duits, IJslands, Iers, Italiaans, Latijn, Noors, Portugees, Rhaetoromaans, Schots Gaelic, Spaans en Zweeds. Buiten Europa: Afrikaans en Swahili. Deze codering wordt hierdoor gebruikt in heel Noord- en Zuid-Amerika, West-Europa, Oceanië en grote delen van Afrika.

rdf:langString ISO 8859-1, formalnie ISO/IEC 8859-1, potocznie Latin-1 lub zachodnioeuropejskie – pierwsza część ISO/IEC 8859, standardu kodowania znaków ustalonego przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną, a później wspólnie utrzymywanym przez tę organizację i Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną. Standard po rozszerzeniu o dodatkowe przypisania znaków jest podstawą dla dwóch powszechnie używanych mapowań znaków znanych jako ISO-8859-1 (z dodatkowym łącznikiem) i Windows-1252.

rdf:langString ISO/IEC 8859-1 è una codifica di caratteri standard appartenente alla famiglia ISO 8859, orientata principalmente alla rappresentazione delle lingue dell'Europa occidentale (elencate sotto). Standardizzato nel 1998, costituisce la base degli insiemi di caratteri ad otto bit più diffusi ed utilizzati, come il e coincide con il primo blocco di caratteri dell'Unicode.

rdf:langString ISO 8859-1（より正式にはISO/IEC 8859-1）はISO/IEC 8859の第一部であり、ラテンアルファベットの文字コード標準である。よりくだけた言い方ではLatin-1と呼ばれる。最初はISOによって開発されたが、後にISOとIECによって合同で保守されている。この標準に追加の文字を（16進符号0x00-0x1Fの「C0領域」と、0x80-0x9F「C1領域」の範囲に）割り当てたものは、2つの広く使われているキャラクタセットの基となる。ISO-8859-1（余分なハイフンに注意）とWindows-1252と呼ばれるものである。 2004年6月、8ビット符号化文字集合の整備を担当するISO/IECの作業部会は、国際符号化文字集合 (UCS) とUnicodeの開発に専念するために解散し、ISO 8859-1を含むすべてのISO 8859の整備を中止した。コンピュータアプリケーションにおいては、（UTF-8やUTF-16のような）完全なUCSサポートを提供するエンコーディングが、ISO 8859-1に基づくエンコーディングよりもますます多く使われるようになりつつある。

rdf:langString ISO/IEC 8859-1 (informalmente, Latin1) é uma codificação de caracteres do alfabeto latino, a primeira parte da ISO 8859. Foi desenvolvida pela ISO, e posteriormente passou a ser mantida pela ISO e pela IEC. Este padrão é a base de outros mapeamentos amplamente usados como o ISO-8859-1 e o . Em junho de 2004, o grupo de desenvolvimento da ISO/IEC responsável por sua manutenção declarou o fim do suporte a esta codificação, concentrando-se no UCS e no Unicode.

rdf:langString ISO 8859-1 eller mer formellt ISO/IEC 8859-1 (även kallad latin1) är första delen i ISO/IEC 8859, som är en serie av standarder för teckenkodning definierad av ISO. Den kodar tecken ur det latinska alfabetet och består av 191 tecken kodade som 8 bitars-värden. Denna teckenkodning stödjer västeuropeiska språk, bland annat engelska, tyska, holländska, svenska, norska, danska, isländska, spanska, portugisiska, italienska. Dessutom franska och finska med viss begränsning (ŒœŠšČč finns inte). Språk som till exempel samiska, polska, ungerska, turkiska stöds inte, utan det finns andra ISO/IEC 8859-varianter för dem. ISO/IEC 8859-1 lider av ett par problem som till exempel att några tecken som används för franska och för finska samt eurosymbolen saknas. På grund av detta har ISO/IEC 8859-15 skapats som en uppdatering av ISO/IEC 8859-1 (Detta krävde dock att man uteslöt några sällan använda tecken som finns i ISO/IEC 8859-1, bland dem några fristående diakriter och några kvottecken, till exempel ½). ISO/IEC 8859-15 har inte använts så mycket eftersom Windows CP 1252 och Unicode har tagit över.

rdf:langString ISO/IEC 8859-1 (також відома як ISO 8859-1 та Latin-1) — набір символів призначений для запису західноєвропейських мов; базується на кодових сторінках популярних в минулому терміналів . Кодові позиції 0—31 (0x0—0x1F) та 127—159 (0x7F—0x9F) не визначені. За зразком ISO 8859-1 створені усі інші кодування серії ISO 8859.

rdf:langString ISO 8859-1，正式编号为ISO/IEC 8859-1:1998，又称Latin-1或“西欧语言”，是国际标准化组织内ISO/IEC 8859的第一个8位字符集。它以ASCII为基础，在空置的0xA0-0xFF的范围内，加入96个字母及符号，藉以供使用附加符号的拉丁字母语言使用。曾推出过 ISO 8859-1:1987 版。 ISO-8859-1的别名有: iso-ir-100、csISOLatin1、 latin1、 l1、 IBM819。Oracle数据库称WE8ISO8859P1。

rdf:langString ISO/IEC 8859-1 (также известная как ISO 8859-1 и Latin-1) — кодовая страница, предназначенная для западноевропейских языков; она базируется на символьном наборе популярных в прошлом терминалов VT220. Кодовые позиции 0—31 (0x0—0x1F) и 127—159 (0x7F—0x9F) не определены. По образцу ISO 8859-1 сделаны все остальные кодировки серии ISO 8859. ISO-8859-1 — кодировка, зарегистрированная IANA в 1992 г. В отличие от ISO/IEC 8859-1, кодовые позиции 0—31 и 127—159 здесь заполнены управляющими символами (большинство из которых используется весьма редко). В HTML ISO-8859-1 является кодировкой по умолчанию (в XHTML, однако, кодировкой по умолчанию является UTF-8). IANA разрешает использовать следующие варианты названия: ISO_8859-1:1987, ISO_8859-1, ISO-8859-1, iso-ir-100, sISOLatin1, latin1, l1, IBM819, CP819. В Юникоде первые 256 кодовых позиций совпадают с ISO-8859-1. В Microsoft Windows для западноевропейских языков используется кодировка Windows-1252, которая отличается от ISO-8859-1 тем, что позиции 128—159 (0x80—0x9F) здесь заняты разными полезными типографскими символами. Большинство браузеров не различает ISO-8859-1 и Windows-1252 — фактически, и в том, и в другом случае они отображают текст как Windows-1252. Такая путаница между этими двумя кодировками привела к тому, что многие программы, генерирующие файлы HTML, ошибочно обозначали символы их кодами из Windows−1252 вместо кодов Юникода (исходя из того, что номер символа в ISO-8859-1 равен его номеру в Юникоде): например, тире (—) обозначалось вместо правильного —, многоточие обозначалось вместо правильного … и т. д.; из-за распространённости этого явления современные браузеры продолжают показывать, например, как тире, хотя на самом деле — это управляющий символ «end of guarded area», применение которого в HTML бессмысленно. В проекте стандарта HTML 5 предписывается показывать ISO-8859-1 как Windows-1252.

data from the linked data cloud