Huaben
http://dbpedia.org/resource/Huaben an entity of type: WrittenWork
Chua-pen (čínsky pchin-jinem huàběn, znaky zjednodušené 话本, tradiční 話本) je termín pro čínské povídky nebo novely psané většinou v hovorové čínštině, někdy obsahující jednoduché prvky klasického čínského jazyka. V kontrastu k čínskému románu nejsou obecně rozděleny do kapitol a vystupuje v nich omezený počet postav nebo událostí. Nejstarší chua-pen jsou doloženy z 12. století v sungské Číně. Žánr nebyl významný až do pozdně mingské doby (konec 16./začátek 17. století), ale už od poloviny 17. století nevznikala originální díla. V rámci vývoje čínské beletrie jsou povídky chua-pen dědici buddhistických příběhů a tchangských vyprávění čchuan-čchi, a předchůdci povídek a románů mingské doby.
rdf:langString
A huaben (Chinese: 话本; pinyin: huàben) is a Chinese short- or medium-length story or novella written mostly in vernacular language, sometimes including simple classical language. In contrast to the full-length Chinese novel, it is generally not divided into chapters and recounts a limited number of characters or events. The earliest huaben are reported in the 12th century during the Song dynasty, but the genre did not flourish until the late Ming dynasty, and after the mid-17th century did not produce works of originality. In the development of Chinese fiction, the huaben are heirs of the bianwen (Buddhist tales) and chuanqi of the Tang dynasty, and are the predecessors of the stories and full-length novels of the Ming.
rdf:langString
Le huaben (chinois simplifié : 话本 ; chinois traditionnel : 話本 ; pinyin : huà běn) est en Chine un genre de conte en langue vulgaire Setsuwa (chinois simplifié : 说话 ; chinois traditionnel : 說話 ; pinyin : shuō huà), issu du conte oral de la dynastie Song. Les plus anciens recueils de huaben datent de la dynastie Ming.
rdf:langString
Uno huaben (話本T, 话本S, huàběnP) è una breve storia o novella scritta principalmente in lingua parlata, a volte comprendente cinese classico semplice. Al contrario dei lunghi romanzi cinesi, non è suddiviso in capitoli, ed è caratterizzato da un numero limitato di caratteri e di episodi. I primi huaben risalgono al secolo XII durante la dinastia Song, ma il genere non fiorì fino ai tardi Ming, e dopo il medio secolo XVII non produsse più opere ricche di originalità. Nello sviluppo del romanzo cinese, lo huaben è erede del bianwen e del chuánqí della dinastia Tang, e costituisce il predecessore dei romanzi Ming.
rdf:langString
Хуабэнь (кит. 话本) — китайская городская народная повесть, возникшая из устного сказа. Отражают умонастроения и миропонимание средних и низших слоев городского общества средневекового Китая: купечества, торговцев и ремесленников, людей искусства, мелкого чиновничества. В широком смысле хуабэнь означает текст фольклорного происхождения.
rdf:langString
Хуабень (话 本) — китайська міська народна повість, що виникла з усної оповіді. Відображала умонастрої і світорозуміння середніх і нижчих верств міського суспільства середньовічного Китаю: купецтва, торговців і ремісників, людей мистецтва, дрібного чиновництва. У широкому сенсі хуабень означає текст фольклорного походження.
rdf:langString
話本，意思是說話（或詞話）的底本，也可以叫做“說話”，自宋代开始流行說話的娛樂形式，即我們認為的說書，其內容為說書人講唱各種題材類型的故事，其講唱內容的底本，即稱為「話本」。话本也可以阅读，相当于现在的小说。明代以後有專門供讀者閱讀，而非說書人使用的本子，是為「擬話本」。
rdf:langString
Huaben (dosł. ’podstawa opowieści’) – chińskie opowiadania plebejskie o tematyce obyczajowo-społecznej z epoki dynastii Song (960–1279). Teksty takie wykorzystywane były przez ulicznych opowiadaczy. Geneza gatunku nie jest jasna. Wedle jednej teorii opowiadania były tworzone ustnie przez niepiśmiennych autorów, a następnie zapisywane i wydawane. Druga koncepcja mówi, że teksty huaben powstawały w formie pisanej jako materiał pomocniczy dla ulicznych opowiadaczy, a ich autorami byli wyspecjalizowani w tym zakresie autorzy.
rdf:langString
rdf:langString
Chua-pen
rdf:langString
Huaben
rdf:langString
Huaben
rdf:langString
Huaben
rdf:langString
Huaben
rdf:langString
Хуабэнь
rdf:langString
話本
rdf:langString
Хуабень
xsd:integer
40371663
xsd:integer
1012318422
rdf:langString
大唐三藏取經詩話
rdf:langString
清平山堂話本
rdf:langString
評話 or 平話
rdf:langString
话本
rdf:langString
plain tales
rdf:langString
Stories of Master Tripitaka, of the Great Tang, who went to fetch the sutras
rdf:langString
Qīngpíng Shāntáng huàběn
rdf:langString
huàben
rdf:langString
Chua-pen (čínsky pchin-jinem huàběn, znaky zjednodušené 话本, tradiční 話本) je termín pro čínské povídky nebo novely psané většinou v hovorové čínštině, někdy obsahující jednoduché prvky klasického čínského jazyka. V kontrastu k čínskému románu nejsou obecně rozděleny do kapitol a vystupuje v nich omezený počet postav nebo událostí. Nejstarší chua-pen jsou doloženy z 12. století v sungské Číně. Žánr nebyl významný až do pozdně mingské doby (konec 16./začátek 17. století), ale už od poloviny 17. století nevznikala originální díla. V rámci vývoje čínské beletrie jsou povídky chua-pen dědici buddhistických příběhů a tchangských vyprávění čchuan-čchi, a předchůdci povídek a románů mingské doby.
rdf:langString
A huaben (Chinese: 话本; pinyin: huàben) is a Chinese short- or medium-length story or novella written mostly in vernacular language, sometimes including simple classical language. In contrast to the full-length Chinese novel, it is generally not divided into chapters and recounts a limited number of characters or events. The earliest huaben are reported in the 12th century during the Song dynasty, but the genre did not flourish until the late Ming dynasty, and after the mid-17th century did not produce works of originality. In the development of Chinese fiction, the huaben are heirs of the bianwen (Buddhist tales) and chuanqi of the Tang dynasty, and are the predecessors of the stories and full-length novels of the Ming.
rdf:langString
Le huaben (chinois simplifié : 话本 ; chinois traditionnel : 話本 ; pinyin : huà běn) est en Chine un genre de conte en langue vulgaire Setsuwa (chinois simplifié : 说话 ; chinois traditionnel : 說話 ; pinyin : shuō huà), issu du conte oral de la dynastie Song. Les plus anciens recueils de huaben datent de la dynastie Ming.
rdf:langString
Uno huaben (話本T, 话本S, huàběnP) è una breve storia o novella scritta principalmente in lingua parlata, a volte comprendente cinese classico semplice. Al contrario dei lunghi romanzi cinesi, non è suddiviso in capitoli, ed è caratterizzato da un numero limitato di caratteri e di episodi. I primi huaben risalgono al secolo XII durante la dinastia Song, ma il genere non fiorì fino ai tardi Ming, e dopo il medio secolo XVII non produsse più opere ricche di originalità. Nello sviluppo del romanzo cinese, lo huaben è erede del bianwen e del chuánqí della dinastia Tang, e costituisce il predecessore dei romanzi Ming.
rdf:langString
Huaben (dosł. ’podstawa opowieści’) – chińskie opowiadania plebejskie o tematyce obyczajowo-społecznej z epoki dynastii Song (960–1279). Teksty takie wykorzystywane były przez ulicznych opowiadaczy. Geneza gatunku nie jest jasna. Wedle jednej teorii opowiadania były tworzone ustnie przez niepiśmiennych autorów, a następnie zapisywane i wydawane. Druga koncepcja mówi, że teksty huaben powstawały w formie pisanej jako materiał pomocniczy dla ulicznych opowiadaczy, a ich autorami byli wyspecjalizowani w tym zakresie autorzy. Najstarszy zachowany zbiór Jingben tongsu xiashuo (Stołeczny zbiór popularnych powieści) zawiera siedem utworów, głównie opisujących współczesne wydarzenia. Każde z opowiadań poprzedzone jest krótkim wstępem, mającym zachęcić publiczność do wysłuchania całości. Elementy huaben wykorzystywane były także w opowieściach późniejszych epok Yuan i Ming. Mimo że utwory takie były przeznaczone już tylko do czytania, zawierały jednak pewne rozwiązania charakterystyczne dla recytacji. Późniejsze utwory huaben są znane głównie z kilku zbiorów wydanych w czasach dynastii Ming. Czterdzieści najlepszych opowiadań huaben weszło w skład poczytnej antologii Jingu qi guan (Przegląd dawnych i nowych wydarzeń osobliwych).
rdf:langString
Хуабэнь (кит. 话本) — китайская городская народная повесть, возникшая из устного сказа. Отражают умонастроения и миропонимание средних и низших слоев городского общества средневекового Китая: купечества, торговцев и ремесленников, людей искусства, мелкого чиновничества. В широком смысле хуабэнь означает текст фольклорного происхождения.
rdf:langString
Хуабень (话 本) — китайська міська народна повість, що виникла з усної оповіді. Відображала умонастрої і світорозуміння середніх і нижчих верств міського суспільства середньовічного Китаю: купецтва, торговців і ремісників, людей мистецтва, дрібного чиновництва. У широкому сенсі хуабень означає текст фольклорного походження.
rdf:langString
話本，意思是說話（或詞話）的底本，也可以叫做“說話”，自宋代开始流行說話的娛樂形式，即我們認為的說書，其內容為說書人講唱各種題材類型的故事，其講唱內容的底本，即稱為「話本」。话本也可以阅读，相当于现在的小说。明代以後有專門供讀者閱讀，而非說書人使用的本子，是為「擬話本」。
xsd:nonNegativeInteger
10230
