Hou Hsiao-hsien

rdf:langString Hou Hsiao-hsien

rdf:langString Hou Hsiao-hsien (Meixian, 8 april 1947) (jiaxiang: Guangdong, Meizhou, Meixian) is een filmregisseur uit Taiwan, en samen met en grondlegger van de "Nieuwe Taiwanese cinema". De ouders van Hou Hsiao-hsien waren afkomstig van de zuidelijke provincie Guangdong in China maar vluchtten in 1949 voor de Chinese Burgeroorlog naar Taiwan, waar ze zich vestigden in Kaohsiung, na Taipei de grootste stad van Taiwan. Daar volgde hij na schooltijd en militaire dienst filmschool aan de waar hij in 1972 afstudeerde. De films van Hou Hsiao-hsien hebben als voornaamste thema de gevolgen van de geschiedenis op de levens van , waarbij de politieke ontwikkelingen in Taiwan sinds de Tweede Wereldoorlog vaak kritisch worden behandeld; parallel daarmee toont hij de groeiende van families en vervreemding van jongeren onder invloed van de industrialisatie en groeiend consumentisme. Zijn vroege films zijn opgebouwd rond autobiografische reminiscenties, waarin hij reflecteert op zijn jeugd en het landelijke Taiwan, en de tijd van zijn ouders en grootouders (Summer at Grandpa's; A Time to Live and a Time to Die). Zijn historische films (The Puppetmaster; Good Men Good Women; Flowers of Shangai) behandelen de invloed van de geschiedenis op het dagelijkse leven, waarbij de recente geschiedenis van Taiwan, meer bepaald de conflicten tussen de nationalistische regering en het communistische verzet, een centrale rol spelen. Ten slotte maakt hij de laatste jaren films die de sentimentele verwikkelingen en vervreemding van jongeren in het moderne Taiwan tot onderwerp hebben. Deze drie tijdsniveaus worden in Three Times met elkaar verweven. De stijl van Hou Hsiao-hsien, die zich duidelijk manifesteert vanaf A Summer at Grandpa's, is minimalistisch, episodisch van opbouw, zonder allesoverheersende plot, en bijna documentair verteld, op het ogenschijnlijk banale af, en afstandelijk (o.a. door afstandopnames en door het frequent gebruik van voice-over of vertelstem). Zijn films laten vooral de gevolgen van de acties (die buiten beeld zijn gebeurd) zien, in opzettelijk gededramatiseerde, lange sequenties. Ze doen naar stijl vaak denken aan de films van de Japanse regisseur , aan wie hij overigens met de film Café Lumière hulde bracht. Hij is ermee tot voorloper geworden van een moderne Aziatische 'avant-garde' cinema, die ook in het Westen een voorname plaats in de arthouse-cinema heeft veroverd (zie eveneens Wong Kar Wai). Voor zijn films ontving hij reeds herhaaldelijk belangrijke prijzen op de belangrijkste filmfestivals. Hij is eveneens actief als producent en is soms als acteur te zien.