Honour medal for courage and devotion

rdf:langString Eremedaille voor Handelingen van Toewijding en Redding

rdf:langString De Eremedaille voor Handelingen van Toewijding en Redding (Frans: Médaille d'honneur pour actes de Dévouement et faits de Sauvetage) is een in 1820 ingestelde Franse Eremedaille. In de 19e eeuw kwam er steeds meer belangstelling voor het redden van drenkelingen en in alle Europese landen werden medailles geslagen en premies uitgeloofd voor redders in nood. De eerste Franse medailles voor het redden van drenkelingen werden in 1789, vlak voor de Franse Revolutie, uitgereikt. Bekend is het geval van Jean-Baptiste Murget, adelborst van het regiment Royal-Roussillon, die in Tours tweemaal zijn leven waagde en het leven van een vrouw wist te redden. Hij ontving een aan een hemelsblauw lint gedragen medaille met de beeltenis van Lodewijk XVI van Frankrijk. Op de keerzijde van de door Pierre-Simon-Benjamin Duvivier gegraveerde medaille staat "DONNÉ PAR LE ROY A JEAN B. MURGET CAV AU R.R. ROUSSILLON IL BRAVANT DEUX FOIS LA MORT SAUVÉ LA VIE À UNE CITOYENNE DE TOURS EN 1789". De officiële instelling van een onderscheiding viel pas 41 jaar later tijdens de regering van Lodewijk XVIII. Hij stichtte op 2 maart 1820 een medaille die "Médaille de Sauvetage" of "Médaille des Belles Actions" werd genoemd. De koning vond het goed dat zijn Minister van Marine in het vervolg zilveren en bronzen legpenningen (niet draagbare medailles) met het koninklijk portret zou toekennen aan zeelui die door hun moed en toewijding tijdens reddingen op zee opvielen. De val van de laatste Bourbon betekende in eerste instantie dat de medaille na 12 april 1831 door zeelieden in het vervolg aan een lint in de kleuren van de Franse vlag (rood, wit en blauw) mocht worden gedragen. Op 31 januari 1833 gaf Lodewijk Filips van Frankrijk zijn voor marine, mijnen, steengroeven, havens en Binnenlandse Zaken verantwoordelijke ministers het recht om medailles aan ook in het vervolg redders van mensenlevens met medailles te belonen. In de loop van de 193e eeuw werden alle medailles voor Handelingen van Toewijding en Redding draagbaar. Na medailles zilver werd ook een gouden medaille geslagen. In 1849 besloot de Minister van Marine om deze beide medailles in het vervolg in grote en kleine uitvoeringen toe te kennen. In 1899 kwam daar een bronzen medaille bij. Deze vijf graden waren de Minister van Marine nog niet genoeg om te differentiëren, ook een verguld zilveren medaille (médaille de Vermeil) zag het licht. Deze medaille was exclusief voor de koopvaardij bestemd en verving bij toekenningen aan de koopvaardij de kleine gouden medaille. De kleine gouden medaille werd door de Minister van Marine niet langer gebruikt. deze werd door andere ministers uitgereikt. Op 16 november 1901 deed de naam "Medaille voor Handelingen van Toewijding en Redding" zijn officiële intrede.