Honos
http://dbpedia.org/resource/Honos an entity of type: Thing
Honos, en la mitología romana, era el dios del honor, la caballería y la justicia, particularmente como virtud militar. Era representado artísticamente con una lanza y una cornucopia y, a veces, con una rama de olivo. Junto con otras deidades como Fides (fe) o Spes (esperanza), servían para personificar las cualidades humanas, a las que debían sus nombres. Para estas deidades no existían mitos. Fue identificado en ocasiones con la deidad Virtus y en ocasiones se representaba conjuntamente con ella.
rdf:langString
Honos, Honor (łac. cześć, zaszczyt) – w mitologii rzymskiej jedno z bóstw będących personifikacją pojęć moralnych – honoru i . Honos uosabiał sławę wojenną jako nagrodę za męstwo. Związany był ściśle z kultem Marsa. Należy do nielicznych bóstw opiekuńczych mężczyzn. Na rewersach monet rzymskich przedstawiany z gałązką oliwną lub z berłem i rogiem obfitości. Często przedstawiany wspólnie z Virtusem (męstwo, dzielność) jako symboliczne połączenie obu cnót. Zobacz też:
* personifikacje rzymskie
* Virtus
rdf:langString
Honos eller Honor (latin heder, ära) är en romersk gudomlighet i romersk mytologi, som vanligen dyrkades i förening med gudomligheten Virtus, hjältemodet. Båda hade var för sig tempel i Rom samt ett gemensamt, mest uppbyggda av fältherrar efter vunnen framgång i krig. På mynt från republikens dagar och i synnerhet från kejsartiden förekommer Honos, iförd fredsdräkt med ymnighetshornet.
rdf:langString
霍诺斯（英語：Honos）。古罗马人所信奉的神灵之一，在古罗马神话中，它代表荣耀与正义。因为其独特地表现性而常见于古典时代的艺术家所创作的作品之中。
rdf:langString
Honor o també Honos va ser la deïtat que personificava l'honor a l'antiga Roma. Marc Claudi Marcel després de la batalla de Clastidium a la Gàl·lia Cisalpina l'any 222 aC, va aixecar un temple dedicat a dues divinitats, Honor i Virtus, però els pontífexs van refusar la seva consagració per estar dedicat a dos déus al mateix temps, i llavors es va aixecar un nou temple al costat. Un va ser consagrat a Honor i l'altra a Virtus. També Gai Mari va dedicar un temple a Honor després de la seva victòria sobre els cimbres i els teutons. També hi havia un altre temple consagrat a Honor vora la Porta Col·lina, el més antic de tots. Les persones que hi sacrificaven ho havien de fer amb el cap descobert.
rdf:langString
Honos war im antiken Rom die Personifikation des kriegerischen Ruhms. Honos besaß in Rom mehrere Tempel. Der älteste wurde im Jahre 233 v. Chr. von Quintus Fabius Maximus während des Krieges gegen die Ligurer gestiftet. Zur gleichen Zeit erscheinen Personifikationen der römischen Tugenden unter den Göttern wie zum Beispiel: Iuventas, die Jugend, Honos, die Ehre, Virtus, die Mannhaftigkeit, Victoria, der Sieg und Mens, die Vernunft. Meist wurde Honos zusammen mit Virtus verehrt, was – wie Valerius Maximus in seinen Facta et dicta memorabilia berichtet – im Jahre 210 v. Chr. zu einem Einspruch des Pontifikalkollegiums gegen die Pläne des Marcus Claudius Marcellus führte, einen gemeinsamen Tempel für beide zu errichten. Man werde, so die Priester, wenn in diesem Tempel sich ein Wunder vollzie
rdf:langString
Honos (Latin: [ˈhɔnoːs̠]) or Honor (Latin: [ˈhɔnɔr]) was the Roman god personifying honor. He was closely associated with Virtus, the goddess of manliness, or bravery, and the two are frequently depicted together. Honos is typically shown wearing a chaplet of bay leaves, while Virtus is identified by her helmet.
rdf:langString
Honos of Honor was een personificatie van de eer. Na de inname van Syracuse door de Romeinen in de Tweede Punische Oorlog, wilde de consul Marcellus volgens een door hem gedane gelofte een tempel wijden ter ere van Honor en Virtus, d. i. "de dapperheid". Hij wilde de bestaande tempel voor Honos uitbreiden en ook aan Virtus wijden. Toen echter de priesters verklaarden, dat men niet één heiligdom aan twee godheden wijden mocht, werd in de tempel naast de cella voor Honos nog een tweede cella voor Virtus gebouwd, evenwel zó, dat men binnen de tempel vanuit de ene cella de andere kon binnentreden.
rdf:langString
Го́нор, також Го́нос (лат. Honor, Honos — слава) — римське божество честі, що його шанували разом з Віртусом. Гонор, Віртус, Беллона та Дискордія були постійним почтом Марса. Храм Гонора був у Римі; зображували його юнаком із списом та рогом достатку. Походить це слово від імені римського божества, яке уособлювало честь. В прямому сенсі має такі значення: повага, самоповага, почуття власної гідності, честь.
rdf:langString
Хонос (лат. Honor, Honōs, персонификация чести) — древнеримский бог чести, которого почитали вместе с богиней доблести Виртус. Эти два божества часто имели один общий храм — храм Чести и Доблести. Виртус, Беллона, и Дискордия входили в постоянную божественную свиту Марса. Старейший, сохранившийся до наших дней, храм города Рима, посвящённый Хоносу, был основан в 233 году до нашей эры знаменитым римским полководцем Квинтом Фабием Максимом Веррукозом во время войны.
rdf:langString
rdf:langString
Honor (mitologia)
rdf:langString
Honos
rdf:langString
Honos
rdf:langString
Honos
rdf:langString
Honos
rdf:langString
Honor (mitologia)
rdf:langString
Хонос
rdf:langString
Honos
rdf:langString
霍诺斯
rdf:langString
Гонор
xsd:integer
85373
xsd:integer
1121018525
rdf:langString
Honor o també Honos va ser la deïtat que personificava l'honor a l'antiga Roma. Marc Claudi Marcel després de la batalla de Clastidium a la Gàl·lia Cisalpina l'any 222 aC, va aixecar un temple dedicat a dues divinitats, Honor i Virtus, però els pontífexs van refusar la seva consagració per estar dedicat a dos déus al mateix temps, i llavors es va aixecar un nou temple al costat. Un va ser consagrat a Honor i l'altra a Virtus. També Gai Mari va dedicar un temple a Honor després de la seva victòria sobre els cimbres i els teutons. També hi havia un altre temple consagrat a Honor vora la Porta Col·lina, el més antic de tots. Les persones que hi sacrificaven ho havien de fer amb el cap descobert. Honor és representat a les medalles i les monedes com un mascle amb armadura damunt un globus, o amb una cornucòpia a la mà esquerra i una llança a la dreta.
rdf:langString
Honos war im antiken Rom die Personifikation des kriegerischen Ruhms. Honos besaß in Rom mehrere Tempel. Der älteste wurde im Jahre 233 v. Chr. von Quintus Fabius Maximus während des Krieges gegen die Ligurer gestiftet. Zur gleichen Zeit erscheinen Personifikationen der römischen Tugenden unter den Göttern wie zum Beispiel: Iuventas, die Jugend, Honos, die Ehre, Virtus, die Mannhaftigkeit, Victoria, der Sieg und Mens, die Vernunft. Meist wurde Honos zusammen mit Virtus verehrt, was – wie Valerius Maximus in seinen Facta et dicta memorabilia berichtet – im Jahre 210 v. Chr. zu einem Einspruch des Pontifikalkollegiums gegen die Pläne des Marcus Claudius Marcellus führte, einen gemeinsamen Tempel für beide zu errichten. Man werde, so die Priester, wenn in diesem Tempel sich ein Wunder vollziehen sollte, nicht entscheiden können, welchem der beiden Götter nun ein Opfer gebracht werden müsse. Marcellus ließ daher einen eigenen Tempel für Virtus errichten, wobei man in den Tempel des Honos nur durch diesen Tempel gelangen konnte. Finanziert wurden beide Tempel mit der Beute aus der Eroberung von Syrakus und den Feldzügen gegen die Kimbern und Teutonen. Plutarch berichtet, dass man bei Opfern für Honos das Haupt entblößte, während er bei Opfern für die anderen Götter bedeckt werden musste. Feiertag für Honos und Virtus war der 29. Mai. Am Tempel von Honos und Virtus begann der jährlich stattfindende Paradezug der römischen Ritterschaft, ein Brauch, der bis ins 4. Jahrhundert gefeiert wurde. In den Res Gestae Divi Augusti des Augustus wird der Tempel erwähnt: Den Altar der die Heimkehr begünstigenden Fortuna vor dem Tempel von Honos und Virtus bei der Porta Capena hat der Senat für meine Rückkehr gestiftet. Dort sollten auf sein Geheiß die Oberpriester und die Vestalinnen jährlich an dem Tag ein Opfer darbringen, an dem ich unter dem Konsulat des Quintus Lucretius und Marcus Vinicius aus Syrien nach Rom zurückgekehrt war. Dargestellt wird Honos als Jüngling, wahlweise mit einem Spieß oder einem Ölzweig oder auch einem Füllhorn. Zu sehen ist Honos unter anderem am Titusbogen, wo er Kaiser Titus bei dessen Triumph geleitet.
rdf:langString
Honos (Latin: [ˈhɔnoːs̠]) or Honor (Latin: [ˈhɔnɔr]) was the Roman god personifying honor. He was closely associated with Virtus, the goddess of manliness, or bravery, and the two are frequently depicted together. Honos is typically shown wearing a chaplet of bay leaves, while Virtus is identified by her helmet. In 234 BC, Quintus Fabius Maximus Verrucosus dedicated a temple to Honos just outside the Porta Capena, one of Rome's principal gates, following his victory over the Ligures. Twelve years later, after Marcus Claudius Marcellus defeated and slew the Gallic king, Viridomarus, at the Battle of Clastidium, to win the spolia opima, he vowed a temple to Honos and Virtus. He renewed this vow after capturing Syracuse in 212 BC, during the Second Punic War, and while consul in 208 he attempted to fulfill it by rededicating the existing temple in the name of both gods. The College of Pontiffs refused to allow this, so Marcellus restored the temple of Honos, and built a second, adjoining shrine to Virtus, making a double temple. Marcellus was slain in an ambush near Venusia later that year, so the temple was dedicated by his son in 205. It was richly adorned with treasures that Marcellus had brought from Syracuse, although many of these disappeared over the next two centuries. The temple was restored by Vespasian, and was still standing in the fourth century AD. Another temple to Honos and Virtus was built by Gaius Marius during his fifth consulship in 101 BC, using the spoils he had captured from the Cimbri and the Teutones. The shrine was probably built on the slopes of the Capitoline Hill, and Vitruvius praises the work of its architect, Gaius Mucius. It was here that the Roman Senate voted to recall Cicero from exile in 57 BC.
rdf:langString
Honos, en la mitología romana, era el dios del honor, la caballería y la justicia, particularmente como virtud militar. Era representado artísticamente con una lanza y una cornucopia y, a veces, con una rama de olivo. Junto con otras deidades como Fides (fe) o Spes (esperanza), servían para personificar las cualidades humanas, a las que debían sus nombres. Para estas deidades no existían mitos. Fue identificado en ocasiones con la deidad Virtus y en ocasiones se representaba conjuntamente con ella.
rdf:langString
Honos of Honor was een personificatie van de eer. Na de inname van Syracuse door de Romeinen in de Tweede Punische Oorlog, wilde de consul Marcellus volgens een door hem gedane gelofte een tempel wijden ter ere van Honor en Virtus, d. i. "de dapperheid". Hij wilde de bestaande tempel voor Honos uitbreiden en ook aan Virtus wijden. Toen echter de priesters verklaarden, dat men niet één heiligdom aan twee godheden wijden mocht, werd in de tempel naast de cella voor Honos nog een tweede cella voor Virtus gebouwd, evenwel zó, dat men binnen de tempel vanuit de ene cella de andere kon binnentreden. Men beeldde hem af als een man met een cornucopia in de linker- en een speer in de rechterhand.
rdf:langString
Honos, Honor (łac. cześć, zaszczyt) – w mitologii rzymskiej jedno z bóstw będących personifikacją pojęć moralnych – honoru i . Honos uosabiał sławę wojenną jako nagrodę za męstwo. Związany był ściśle z kultem Marsa. Należy do nielicznych bóstw opiekuńczych mężczyzn. Na rewersach monet rzymskich przedstawiany z gałązką oliwną lub z berłem i rogiem obfitości. Często przedstawiany wspólnie z Virtusem (męstwo, dzielność) jako symboliczne połączenie obu cnót. Zobacz też:
* personifikacje rzymskie
* Virtus
rdf:langString
Honos eller Honor (latin heder, ära) är en romersk gudomlighet i romersk mytologi, som vanligen dyrkades i förening med gudomligheten Virtus, hjältemodet. Båda hade var för sig tempel i Rom samt ett gemensamt, mest uppbyggda av fältherrar efter vunnen framgång i krig. På mynt från republikens dagar och i synnerhet från kejsartiden förekommer Honos, iförd fredsdräkt med ymnighetshornet.
rdf:langString
Хонос (лат. Honor, Honōs, персонификация чести) — древнеримский бог чести, которого почитали вместе с богиней доблести Виртус. Эти два божества часто имели один общий храм — храм Чести и Доблести. Виртус, Беллона, и Дискордия входили в постоянную божественную свиту Марса. Старейший, сохранившийся до наших дней, храм города Рима, посвящённый Хоносу, был основан в 233 году до нашей эры знаменитым римским полководцем Квинтом Фабием Максимом Веррукозом во время войны. На различных античных изображениях бога Хоноса, как правило, изображали в виде юноши, который держит в руках копьё, рог изобилия или оливковую ветвь.
rdf:langString
Го́нор, також Го́нос (лат. Honor, Honos — слава) — римське божество честі, що його шанували разом з Віртусом. Гонор, Віртус, Беллона та Дискордія були постійним почтом Марса. Храм Гонора був у Римі; зображували його юнаком із списом та рогом достатку. Походить це слово від імені римського божества, яке уособлювало честь. В українську мову воно потрапило через польську, де вже позначало «перебільшену гордість» — гординю. У літературі дев'ятнадцятого століття гонором ще означували гідність і честь, але вже з якимось відтінком виставлення напоказ.Також гонор може позначати прямо протилежне значення, негативну якість особистості, яка виявляється у зарозумілості, марнославстві, самолюбстві і підвищеній зарозумілості. В прямому сенсі має такі значення: повага, самоповага, почуття власної гідності, честь.
rdf:langString
霍诺斯（英語：Honos）。古罗马人所信奉的神灵之一，在古罗马神话中，它代表荣耀与正义。因为其独特地表现性而常见于古典时代的艺术家所创作的作品之中。
xsd:nonNegativeInteger
4885
