Hepatorenal syndrome
http://dbpedia.org/resource/Hepatorenal_syndrome an entity of type: WikicatBiliaryTractDisorders
Das hepatorenale Syndrom (HRS) oder Hepatorenalsyndrom ist eine funktionelle, progrediente und potentiell reversible Abnahme der Nierenfunktion (glomerulären Filtrationsrate) mit der Folge eines oligurischen Nierenversagens bei Patienten mit Lebererkrankungen (Leberzirrhose oder fulminante Hepatitis) bei fehlenden Hinweisen auf andere Ursachen einer Niereninsuffizienz (Ausschlussdiagnose). Das hepatorenale Syndrom ist eine Form des funktionellen Nierenversagens ohne renale Pathologie. Durch die Ausschüttung von vasoaktiven (gefäßerweiternden/-verengenden) Substanzen kommt es dabei zu einer Verschlechterung der Nierendurchblutung.
rdf:langString
Zespół wątrobowo-nerkowy (używany jest skrótowiec HRS od ang. hepatorenal syndrome) – stan kliniczny, który charakteryzuje się nieprawidłową czynnością nerek oraz dużego stopnia zaburzeniami hemodynamicznymi, głównie w zakresie tętniczego łożyska naczyniowego, i zmianami w aktywności endogennych czynników wpływających na kurczliwość mięśni ścian naczyń u chorych z niewydolnością wątroby.
rdf:langString
Гепаторена́льный синдро́м — патологическое состояние, иногда возникающее при тяжёлых поражениях печени и проявляющееся вторичным нарушением функции почек вплоть до тяжёлой почечной недостаточности. При этом признаки органического поражения почек на биопсии обычно не обнаруживаются. Могут обнаруживаться повреждения эпителия канальцев почек, отложение фибрина в клубочках и капиллярах почек, тромбозы мелких сосудов почек.
rdf:langString
Гепаторенальний синдром (ГРС; англ. hepatorenal syndrome) — синдром, який проявляється ураженням нирок та розвитком ниркової недостатності у пацієнтів з хронічними захворюваннями печінки (цироз печінки, хронічний гепатит тощо).
rdf:langString
المتَلازِمَةٌ الكَبِدِيّةٌ الكُلْوِيةّ (بالإنجليزية: Hepatorenal Syndrome)، تعرف اختصاراً م.ك.ك (بالإنجليزية: HRS) وهو الاسم الأكثر شيوعاً، هي شكل فريد من إصابات الفشل الكلوي تظهر لدى مصابي المراحل المتطورة من تليف الكبد، وهي تنجم عن تضيق الأوعية الدموية المغذية للكلى وتوسع الأوعية الدموية المغذية لكل من الجهاز الهضمي والكبد والبنكرياس (بالإنجليزية: Splanchnic Circulation) وتحدث هذه الإصابة في غياب شذوذ نسيجي حقيقي ومؤثر ضمن الكلى. فتوسع الأوعية المغذية للجهاز الهضمي يؤدي إلى نقص في انسياب الدم ضمن الكلى وهو ما يتمظهر بحده الأقصى على شكل تضيق في الشريان المغذي للكلى. يجب الانتباه أنه وعلى الرغم من غياب بروتينات بلازما الدم، تستمر الوظيفة الأنبوبية في الكلى طالما لم يحدث تغيرات نسيجية ضمن الكلى.
rdf:langString
Το ηπατονεφρικό σύνδρομο (ΗΝΣ) είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από ταχεία έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας σε άτομα με κίρρωση ή κεραυνοβόλο ηπατική ανεπάρκεια. Είναι συνήθως θανατηφόρο, εκτός και αν πραγματοποιηθεί μεταμόσχευση ήπατος, αν και διάφορες θεραπείες, όπως η αιμοκάθαρση, μπορούν να προλάβουν την εξέλιξη της νόσου.
rdf:langString
Hepatorenal syndrome (often abbreviated HRS) is a life-threatening medical condition that consists of rapid deterioration in kidney function in individuals with cirrhosis or fulminant liver failure. HRS is usually fatal unless a liver transplant is performed, although various treatments, such as dialysis, can prevent advancement of the condition.
rdf:langString
El síndrome hepatorrenal o HRS (por sus siglas en inglés, "hepatorenal syndrome") es una condición de riesgo vital en donde se produce una insuficiencia renal aguda en pacientes con cirrosis u otra patología hepática grave. Se debe a las alteraciones que ocurren a nivel de la circulación sanguínea, principalmente la vasodilatación que ocurre a nivel del territorio esplácnico, lo cual lleva a una insuficiencia prerrenal aguda. El pronóstico es desalentador y la muerte generalmente ocurre como resultado de infecciones secundarias o hemorragias.
rdf:langString
Sindrom hepatorenal (bahasa Inggris: hepatorenal syndrome, HRS) adalah sebuah sindrom yang dapat mengancam jiwa akibat dari menurunnya yang diinduksi oleh penyakit pada hati. Kematian penderita yang wafat dengan penyakit hati disebabkan oleh peristiwa medis berupa gagal ginjal. Ketika hati , ginjal akan merespon dengan menurunkan aktivitasnya dengan menahan ekskresi sodium dan air, menurunkan dan GFR hingga terjadi disfungsi.
rdf:langString
Le syndrome hépato-rénal (SHR en abrégé) est une affection médicale grave consistant en une détérioration rapide de la fonction rénale chez des individus atteints de cirrhose ou d'une insuffisance hépatique fulminante. Elle est généralement mortelle en l'absence de transplantation hépatique, bien que divers traitements, comme la dialyse, puissent aider le patient à court terme. On en définit deux formes :
rdf:langString
La sindrome epatorenale è una condizione medica, pericolosa per la vita, che consiste in un rapido deterioramento della funzionalità renale in soggetti con cirrosi epatica o insufficienza epatica fulminante. La sindrome epatorenale è solitamente fatale, a meno che non venga eseguito un trapianto di fegato. Tuttavia alcuni trattamenti, come la dialisi, possono aumentare la sopravvivenza dei pazienti.
rdf:langString
A síndrome hepatorrenal (SHR) é uma condição clínica grave, que consiste em uma rápida deterioração da função renal em pessoas com cirrose ou insuficiência hepática fulminante. A síndrome é geralmente fatal e o tratamento definitivo é feito com um transplante de fígado, ainda que vários métodos terapêuticos, como a diálise, possam impedir o avanço da doença.
rdf:langString
肝肾综合征（英語：Hepatorenal syndrome，缩写HRS）是發生於肝硬化或急性肝衰竭患者的致命症状，患者的肾功能會快速恶化。虽然一些治疗方法（如透析）能延缓肝肾综合征的病程，但肝肾综合征通常是致命的，唯一有效的治疗方法是。 肝肾综合征可以出现于各种原因引起的肝硬化、重型酒精性肝炎以及爆发性肝功能衰竭等疾病，且通常发生在肝臟急性損傷的时候，如合并感染、消化道出血和使用大量的利尿劑。肝肾综合征是肝硬化常见的并发症，诊断肝硬化后1年内发病率为18%，三年内发病率39%。 研究认为，肝衰竭會改变肠道的血液循环、肾血流量和肾的血管紧张度。因此，肝肾综合征患者的肾衰竭主要是導因於血流动力学的变化，而非肾组织的直接破坏。肝肾综合征患者的肾脏无论在巨觀上或微觀下的病理型態都是正常的，甚至若将之置于健康的环境中（如把他们移植给一个有着正常肝脏的患者），它們仍可正常发挥功能。临床上，肝肾综合征的诊断需對疑似肝肾综合征的患者進行实验室生化指标检查。肝肾综合征可分為兩種類型：1型以快速的肾功能减退为主要表现；2型则表现为腹水的产生，且無法以常规剂量的利尿剂控制。
rdf:langString
rdf:langString
متلازمة كبدية كلوية
rdf:langString
Hepatorenales Syndrom
rdf:langString
Ηπατονεφρικό σύνδρομο
rdf:langString
Síndrome hepatorrenal
rdf:langString
Hepatorenal syndrome
rdf:langString
Sindrom hepatorenal
rdf:langString
Syndrome hépato-rénal
rdf:langString
Sindrome epatorenale
rdf:langString
Síndrome hepatorrenal
rdf:langString
Zespół wątrobowo-nerkowy
rdf:langString
Гепаторенальный синдром
rdf:langString
Гепаторенальний синдром
rdf:langString
肝肾综合征
xsd:integer
2204330
xsd:integer
1107714285
rdf:langString
Classification and external resources
rdf:langString
Hepatorenal syndrome
rdf:langString
Liver histology is altered in HRS while kidney histology is normal. The upper image is a trichrome stain cirrhosis of the liver, the most common cause of HRS. The lower image is a PAS stain of normal kidney histology.
xsd:double
572.4
xsd:integer
5810
rdf:langString
rdf:langString
K76.7
rdf:langString
المتَلازِمَةٌ الكَبِدِيّةٌ الكُلْوِيةّ (بالإنجليزية: Hepatorenal Syndrome)، تعرف اختصاراً م.ك.ك (بالإنجليزية: HRS) وهو الاسم الأكثر شيوعاً، هي شكل فريد من إصابات الفشل الكلوي تظهر لدى مصابي المراحل المتطورة من تليف الكبد، وهي تنجم عن تضيق الأوعية الدموية المغذية للكلى وتوسع الأوعية الدموية المغذية لكل من الجهاز الهضمي والكبد والبنكرياس (بالإنجليزية: Splanchnic Circulation) وتحدث هذه الإصابة في غياب شذوذ نسيجي حقيقي ومؤثر ضمن الكلى. فتوسع الأوعية المغذية للجهاز الهضمي يؤدي إلى نقص في انسياب الدم ضمن الكلى وهو ما يتمظهر بحده الأقصى على شكل تضيق في الشريان المغذي للكلى. يجب الانتباه أنه وعلى الرغم من غياب بروتينات بلازما الدم، تستمر الوظيفة الأنبوبية في الكلى طالما لم يحدث تغيرات نسيجية ضمن الكلى. تم تحديد نوعين فرعيين من HRS: النوع الأول هو الفشل الكلوي المتدرج بسرعة، حيث يمكن تمييزه بواسطة تضاعف معدل الكرياتينين في مصل الدم الأولي إلى مستوى أعلى من 2.5 ملغ/دل أو عن طريق انخفاض تصفية الكلى للكرياتينين إلى 50% من مستوياته وصولاً إلى تصفية بمعدل أقل من 20 مل/دقيقة، وذلك في مدة لا تتعدى الأسبوعين. النوع الثاني تدهور ثابت أو بطيء للفشل الكلوي وبتركيز الكرياتينين في مصل الدم يصل إلى مقدار أعلى من 1.5 ملغ/دل.
rdf:langString
Το ηπατονεφρικό σύνδρομο (ΗΝΣ) είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση, που χαρακτηρίζεται από ταχεία έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας σε άτομα με κίρρωση ή κεραυνοβόλο ηπατική ανεπάρκεια. Είναι συνήθως θανατηφόρο, εκτός και αν πραγματοποιηθεί μεταμόσχευση ήπατος, αν και διάφορες θεραπείες, όπως η αιμοκάθαρση, μπορούν να προλάβουν την εξέλιξη της νόσου. ΗΝΣ μπορεί να αναπτύξουν άτομα με κίρρωση(ανεξαρτήτως αιτιολογίας), σοβαρή αλκοολική ηπατίτιδα ή κεραυνοβόλο ηπατική ανεπάρκεια, και συνήθως εμφανίζεται όταν η ηπατική λειτουργία εκπίπτει ταχέως στο πλαίσιο μιας οξείας βλάβης, όπως λοίμωξη, αιμορραγία ΓΕΣ ή κατάχρηση διουρητικών φαρμάκων. Το ΗΝΣ είναι μια σχετικά κοινή επιπλοκή της κίρρωσης, αφού εμφανίζεται στο 18% των κιρρωτικών εντός ενός έτους από τη διάγνωση και στο 39% των κιρρωτικών εντός πέντε ετών από τη διάγνωση. Πιστεύεται ότι η έκπτωση της ηπατικής λειτουργίας προκαλεί μεταβολές στην κυκλοφορία του εντέρου, τη ροή αίματος και τον αγγειακό τόνο των νεφρών. Η νεφρική ανεπάρκεια στο ΗΝΣ, λοιπόν, είναι συνέπεια αυτών των μεταβολών στη ροή του αίματος, παρά της άμεσης προσβολής του νεφρού. Η διάγνωση του ηπατονεφρικού συνδρόμου γίνεται με εργαστηριακές εξετάσεις σε άτομα που είναι ευπαθή σε αυτό. Υπάρχουν δύο τύποι ηπατονεφρικού συνδρόμου: το ΗΝΣ τύπου 1 συνοδεύεται από μία ταχέως εξελισσόμενη έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας, ενώ το ΗΝΣ τύπου 2 σχετίζεται με ασκίτη (συλλογή υγρού στην περιτοναϊκή κοιλότητα), που δεν βελτιώνεται με τη χορήγηση συνηθισμένων διουρητικών φαρμάκων. Ο κίνδυνος θανάτου στο ηπατονεφρικό σύνδρομο είναι πολύ υψηλός· η θνητότητα ατόμων με ΗΝΣ τύπου 1 είναι πάνω από 50% και σε σύντομο χρονικό διάστημα, όπως φαίνεται από αναδρομικές μελέτες. Μακροπρόθεσμα, μόνη θεραπευτική λύση είναι η μεταμόσχευση ήπατος. Κατά τη διάρκεια της αναμονής για μόσχευμα, οι ασθενείς με ΗΝΣ συχνά λαμβάνουν άλλες θεραπείες, που βελτιώνουν τις ανωμαλίες στον αγγειακό τόνο, όπως υποστηρικτική θεραπεία με φάρμακα ή διασφαγιτιδική ενδοηπατική πυλαιοσυστηματική αναστόμωση (TIPS), που ελαττώνει την αρτηριακή πίεση στην πυλαία φλέβα. Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν αιμοκάθαρση για την υποστήριξη της νεφρικής λειτουργίας ή μια νεότερη τεχνική, που καλείται ηπατική κάθαρση και χρησιμοποιώντας ένα κύκλωμα κάθαρσης με μεμβράνες αλβουμίνης, απομακρύνει τοξίνες που κανονικά καθαίρονται από το ήπαρ, προσφέροντας κατ' αυτόν τον τρόπο εξωσωματική ηπατική υποστήριξη μέχρι τη μεταμόσχευση.
rdf:langString
Das hepatorenale Syndrom (HRS) oder Hepatorenalsyndrom ist eine funktionelle, progrediente und potentiell reversible Abnahme der Nierenfunktion (glomerulären Filtrationsrate) mit der Folge eines oligurischen Nierenversagens bei Patienten mit Lebererkrankungen (Leberzirrhose oder fulminante Hepatitis) bei fehlenden Hinweisen auf andere Ursachen einer Niereninsuffizienz (Ausschlussdiagnose). Das hepatorenale Syndrom ist eine Form des funktionellen Nierenversagens ohne renale Pathologie. Durch die Ausschüttung von vasoaktiven (gefäßerweiternden/-verengenden) Substanzen kommt es dabei zu einer Verschlechterung der Nierendurchblutung.
rdf:langString
El síndrome hepatorrenal o HRS (por sus siglas en inglés, "hepatorenal syndrome") es una condición de riesgo vital en donde se produce una insuficiencia renal aguda en pacientes con cirrosis u otra patología hepática grave. Se debe a las alteraciones que ocurren a nivel de la circulación sanguínea, principalmente la vasodilatación que ocurre a nivel del territorio esplácnico, lo cual lleva a una insuficiencia prerrenal aguda. El pronóstico es desalentador y la muerte generalmente ocurre como resultado de infecciones secundarias o hemorragias. Se divide en síndrome hepatorrenal Tipo I y II, con el Tipo I se produce una mortalidad superior al 90 %, aunque se normalice la hemodinamia generalizada.
rdf:langString
Hepatorenal syndrome (often abbreviated HRS) is a life-threatening medical condition that consists of rapid deterioration in kidney function in individuals with cirrhosis or fulminant liver failure. HRS is usually fatal unless a liver transplant is performed, although various treatments, such as dialysis, can prevent advancement of the condition. HRS can affect individuals with cirrhosis, severe alcoholic hepatitis, or liver failure, and usually occurs when liver function deteriorates rapidly because of a sudden insult such as an infection, bleeding in the gastrointestinal tract, or overuse of diuretic medications. HRS is a relatively common complication of cirrhosis, occurring in 18% of people within one year of their diagnosis, and in 39% within five years of their diagnosis. Deteriorating liver function is believed to cause changes in the circulation that supplies the intestines, altering blood flow and blood vessel tone in the kidneys. The kidney failure of HRS is a consequence of these changes in blood flow, rather than direct damage to the kidney. The diagnosis of hepatorenal syndrome is based on laboratory tests of individuals susceptible to the condition. Two forms of hepatorenal syndrome have been defined: Type 1 HRS entails a rapidly progressive decline in kidney function, while type 2 HRS is associated with ascites (fluid accumulation in the abdomen) that does not improve with standard diuretic medications. The risk of death in hepatorenal syndrome is very high; the mortality of individuals with type 1 HRS is over 50% over the short term, as determined by historical case series. The only long-term treatment option for the condition is liver transplantation. While awaiting transplantation, people with HRS often receive other treatments that improve the abnormalities in blood vessel tone, including supportive care with medications, or the insertion of a transjugular intrahepatic portosystemic shunt (TIPS), which is a small shunt placed to reduce blood pressure in the portal vein. Some patients may require hemodialysis to support kidney function, or a newer technique called liver dialysis which uses a dialysis circuit with albumin-bound membranes to bind and remove toxins normally cleared by the liver, providing a means of extracorporeal liver support until transplantation can be performed.
rdf:langString
Le syndrome hépato-rénal (SHR en abrégé) est une affection médicale grave consistant en une détérioration rapide de la fonction rénale chez des individus atteints de cirrhose ou d'une insuffisance hépatique fulminante. Elle est généralement mortelle en l'absence de transplantation hépatique, bien que divers traitements, comme la dialyse, puissent aider le patient à court terme. Il peut affecter des individus atteints de cirrhose (quelle qu'en soit la cause), d'hépatite alcoolique grave, ou d'une insuffisance hépato-cellulaire fulminante et se produit généralement lorsque la fonction hépatique se détériore rapidement en raison d'une atteinte aiguë comme une infection, de saignements dans le tractus gastro-intestinal ou de quantités excessives de médicaments diurétiques. C'est une complication relativement fréquente des cirrhoses, survenant pour 18 % des malades dans l'année suivant leur diagnostic et dans 39 % dans les cinq ans. On estime que la détérioration de la fonction hépatique provoque des changements dans la circulation sanguine intestinale, avec une diminution de la circulation sanguine et une baisse de pression dans les vaisseaux sanguins rénaux. L'insuffisance rénale du SHR est une conséquence de ces changements et ne résulte pas de lésions rénales : les reins eux-mêmes apparaissent normaux tant à l'œil nu qu'au microscope et ils fonctionnent même normalement s'ils sont placés dans un environnement sain (par exemple s'ils sont transplantés chez une personne avec un foie sain). Le diagnostic de syndrome hépato-rénal est basé sur des tests en laboratoire. On en définit deux formes :
* le type 1 entraîne une baisse rapidement progressive de la fonction rénale, tandis que
* le type 2 est associé à une ascite (accumulation de liquide dans l'abdomen) qui ne s'améliore pas malgré les diurétiques. Le risque de décès est très élevé, la mortalité des individus atteints du type 1 étant de plus de 50 % à court terme, le seul traitement efficace sur un long terme étant la greffe de foie. Dans l'attente d'une transplantation, les gens reçoivent souvent des traitements d'appoints qui améliorent les anomalies du tonus des vaisseaux sanguins, avec des médicaments, ou la création d'un shunt intrahépatique par voie transjugulaire (en anglais Transjugular intrahepatic portosystemic shunt ou TIPS), avec mise en place d'une petite prothèse trans-hépatique reliant la veine porte à une veine sus-hépatique ayant pour but de faire chuter la pression veineuse dans la veine porte. Certains patients ont besoin d'une hémodialyse pour améliorer leur fonction rénale, ou d'une technique plus récente, appelée dialyse hépatique, qui utilise un circuit de dialyse avec des membranes imperméables à l'albumine pour éliminer les toxines normalement éliminées par le foie jusqu'à une possible transplantation hépatique.
rdf:langString
Sindrom hepatorenal (bahasa Inggris: hepatorenal syndrome, HRS) adalah sebuah sindrom yang dapat mengancam jiwa akibat dari menurunnya yang diinduksi oleh penyakit pada hati. Kematian penderita yang wafat dengan penyakit hati disebabkan oleh peristiwa medis berupa gagal ginjal. Ketika hati , ginjal akan merespon dengan menurunkan aktivitasnya dengan menahan ekskresi sodium dan air, menurunkan dan GFR hingga terjadi disfungsi. Istilah "sindrom hepatorenal" pertama kali digunakan pada tahun 1939 untuk menjelaskan gagal ginjal setelah bedah empedu atau hepatik, kemudian dikembangkan untuk menjelaskan jenis lain gagal ginjal akut pada penyakit hepatik. Pada tahun 1996 the International Ascites Club menyodorkan definisi baru beserta kriteria diagnosa sebagai disfungsi ginjal yang berkembang pada penderita sirosis hati tingkat lanjut. HRS terbagi menjadi dua tipe. Tipe 1 ditandai dengan penurunan fungsi ginjal dengan cepat dan progresif dengan peningkatan serum kreatinina yang sangat cepat di atas 221 μmol/L dalam waktu kurang dari 2 minggu. Nilai GFR biasanya berada di bawah 20 mL/menit. HRS tipe 2 memiliki serum kreatinina di bawah 221 μmol/L dengan diuretic-resistant ascites. HRS masih belum diketahui benar, tetapi terdapat hipotesis bahwa HRS disebabkan oleh penyempitan pembuluh darah di dalam ginjal dan disfungsi perfusi glomerular yang diinduksi oleh endotelin-1.
rdf:langString
La sindrome epatorenale è una condizione medica, pericolosa per la vita, che consiste in un rapido deterioramento della funzionalità renale in soggetti con cirrosi epatica o insufficienza epatica fulminante. La sindrome epatorenale è solitamente fatale, a meno che non venga eseguito un trapianto di fegato. Tuttavia alcuni trattamenti, come la dialisi, possono aumentare la sopravvivenza dei pazienti. La sindrome può colpire individui con cirrosi (indipendentemente dalla causa), grave epatopatia alcolica o insufficienza epatica fulminante e di solito si verifica quando la funzione epatica si deteriora rapidamente a causa di una lesione acuta, un'intossicazione, un'infezione, un sanguinamento nel tratto gastrointestinale o in seguito all'abuso di farmaci diuretici. La condizione è una complicanza relativamente comune della cirrosi e si verifica nel 18% dei pazienti cirrotici entro un anno dalla diagnosi e nel 39% dei pazienti cirrotici entro cinque anni dalla diagnosi. Si ritiene che il deterioramento della funzionalità epatica provochi delle alterazioni nella circolazione splancnica, ossia nell'apporto di sangue agli organi addominali, alterando anche il flusso e il tono dei vasi sanguigni nei reni. L'insufficienza renale è una conseguenza di questi cambiamenti, anche se i reni si presentano privi di danni strutturali sia a livello macroscopico sia microscopico: infatti, i reni riprendono a funzionare normalmente dopo un trapianto di fegato. La diagnosi di sindrome epatorenale si basa sugli esami di laboratorio. Sono state descritte due forme di sindrome epatorenale: il "tipo 1" comporta un calo rapidamente progressivo della funzionalità renale, mentre il "tipo 2" è associato ad ascite (accumulo di liquido nell'addome) che non migliora nonostante la somministrazione di farmaci diuretici standard. Il rischio di morte nella sindrome epatorenale è molto alto: la mortalità degli individui che presentano il "tipo 1" è superiore al 50% nel breve periodo. L'unica opzione di trattamento a lungo termine è il trapianto di fegato. In attesa del trapianto, le persone con la sindrome spesso ricevono altri trattamenti che consentono di migliorare le anomalie dei vasi sanguigni, tra cui una terapia di supporto farmacologica o l'inserimento di uno shunt portosistemico intraepatico transgiugulare (TIPS), che consiste in un piccolo shunt in grado di ridurre la pressione sanguigna a livello del circolo portale. Alcuni pazienti possono richiedere l'emodialisi per sostenere la funzione renale, o una tecnica più recente chiamata dialisi epatica che permette di eliminare dal sangue le sostanze tossiche generalmente trattate dal fegato.
rdf:langString
Zespół wątrobowo-nerkowy (używany jest skrótowiec HRS od ang. hepatorenal syndrome) – stan kliniczny, który charakteryzuje się nieprawidłową czynnością nerek oraz dużego stopnia zaburzeniami hemodynamicznymi, głównie w zakresie tętniczego łożyska naczyniowego, i zmianami w aktywności endogennych czynników wpływających na kurczliwość mięśni ścian naczyń u chorych z niewydolnością wątroby.
rdf:langString
A síndrome hepatorrenal (SHR) é uma condição clínica grave, que consiste em uma rápida deterioração da função renal em pessoas com cirrose ou insuficiência hepática fulminante. A síndrome é geralmente fatal e o tratamento definitivo é feito com um transplante de fígado, ainda que vários métodos terapêuticos, como a diálise, possam impedir o avanço da doença. A SHR pode afetar indivíduos com cirrose (independentemente da causa) hepatite alcoólica grave, ou insuficiência hepática fulminante, e geralmente ocorre quando a função do fígado deteriora-se rapidamente por causa de uma lesão aguda, como uma infecção, hemorragia no tracto gastrointestinal, ou o uso excessivo de medicamentos diuréticos. A síndrome hepatorrenal é uma complicação relativamente comum da cirrose, ocorrendo em 18% dos cirróticos no prazo de um ano de seu diagnóstico, e em 39% dos cirróticos nos primeiros cinco anos.
rdf:langString
Гепаторена́льный синдро́м — патологическое состояние, иногда возникающее при тяжёлых поражениях печени и проявляющееся вторичным нарушением функции почек вплоть до тяжёлой почечной недостаточности. При этом признаки органического поражения почек на биопсии обычно не обнаруживаются. Могут обнаруживаться повреждения эпителия канальцев почек, отложение фибрина в клубочках и капиллярах почек, тромбозы мелких сосудов почек.
rdf:langString
Гепаторенальний синдром (ГРС; англ. hepatorenal syndrome) — синдром, який проявляється ураженням нирок та розвитком ниркової недостатності у пацієнтів з хронічними захворюваннями печінки (цироз печінки, хронічний гепатит тощо).
rdf:langString
肝肾综合征（英語：Hepatorenal syndrome，缩写HRS）是發生於肝硬化或急性肝衰竭患者的致命症状，患者的肾功能會快速恶化。虽然一些治疗方法（如透析）能延缓肝肾综合征的病程，但肝肾综合征通常是致命的，唯一有效的治疗方法是。 肝肾综合征可以出现于各种原因引起的肝硬化、重型酒精性肝炎以及爆发性肝功能衰竭等疾病，且通常发生在肝臟急性損傷的时候，如合并感染、消化道出血和使用大量的利尿劑。肝肾综合征是肝硬化常见的并发症，诊断肝硬化后1年内发病率为18%，三年内发病率39%。 研究认为，肝衰竭會改变肠道的血液循环、肾血流量和肾的血管紧张度。因此，肝肾综合征患者的肾衰竭主要是導因於血流动力学的变化，而非肾组织的直接破坏。肝肾综合征患者的肾脏无论在巨觀上或微觀下的病理型態都是正常的，甚至若将之置于健康的环境中（如把他们移植给一个有着正常肝脏的患者），它們仍可正常发挥功能。临床上，肝肾综合征的诊断需對疑似肝肾综合征的患者進行实验室生化指标检查。肝肾综合征可分為兩種類型：1型以快速的肾功能减退为主要表现；2型则表现为腹水的产生，且無法以常规剂量的利尿剂控制。 肝肾综合征死亡的风险非常高，根据以往的病例回顾，1型肝肾综合征的短期死亡率達50%以上。唯一可使患者长期生存的治疗方案是肝移植。等待肝移植手术期间，肝肾综合征患者通常會接受一些支持性療法，如改善血管紧张度、营养支持和（TIPS，用于减轻门脉高压）。有些患者需要血液透析来取代损坏的肾功能。最近也出现了一种新的透析技术，該技術用与白蛋白结合的半透膜来进行血液透析，以在進行肝臟移植前幫助清除血液中本来該由肝脏代谢的毒素。
rdf:langString
background-color: lightgrey
xsd:nonNegativeInteger
45036
