Henri Verbrugghen
http://dbpedia.org/resource/Henri_Verbrugghen an entity of type: Thing
Henri Verbrugghen (Brussel·les, 1 d'agost de 1873 - Northfield, 12 de novembre de 1934) va ser un músic belga que va dirigir orquestres a Anglaterra, Escòcia, Austràlia i els Estats Units. Nascut a Brussel·les, Verbrugghen va fer la seva primera aparició com a violinista amb només vuit anys i va ser un estudiant d'èxit al Conservatori de Brussel·les amb i , guanyant molts premis. Va visitar Anglaterra amb Ysaÿe el 1888 i el 1893 es va establir a Escòcia com a membre de lOrquestra Escocesa. Durant l'estiu va dirigir l'orquestra a Llandudno amb . Durant un temps va ser membre de lOrquestra Lamoureux a París i, durant tres anys, va ser subdirector a Llandudno. Va ser director de música durant quatre anys a la badia de Colwyn i després va tornar a l'Orquestra Escocesa.
rdf:langString
Henri Adrien Marie Verbrugghen (* 1. August 1873 in Brüssel; † 12. November 1934 in Northfield/Minnesota) war ein belgischer Geiger, Dirigent und Musikpädagoge. Verbrugghen trat bereits im Alter von acht Jahren als Geiger auf und studierte von 1886 bis 1889 am Konservatorium von Brüssel bei Jenő Hubay. Mit Eugène Ysaÿe unternahm er 1888 eine Reise nach England. Ab 1893 war er Mitglied der Scottish Orchestra Company in Glasgow, seit 1903 dessen Konzertmeister unter Frederic Hymen Cowen. In der Sommerzeit trat er in Llandudno mit einem Orchester unter Jules Rivière auf, drei Jahre lang war er auch Mitglied der Concerts Lamoureux. Mit den Berliner Philharmonikern trat er 1899 unter Leitung von Henry Wood auf. Mit diesem arbeitete er ab 1903 drei Saisons als Konzertmeister bei den Sommer-Prome
rdf:langString
Henri Adrien Marie Verbrugghen (1 August 1873 – 12 November 1934) was a Belgian musician, who directed orchestras in England, Scotland, Australia and the United States. Born in Brussels, Verbrugghen made his first appearance as a violinist when only eight years old, and was a successful student at the Brussels Conservatorium under Hubay and Ysaÿe, winning many prizes. He visited England with Ysaÿe in 1888, and in 1893 settled in Scotland as a member of the Scottish Orchestra. During the summer he led the orchestra at Llandudno under . For a time he was a member of the Lamoureux Orchestra at Paris and then for three years was deputy-conductor at Llandudno. He was director of music for four years at Colwyn Bay, and then returned to the Scottish Orchestra.
rdf:langString
Henri Adrien Marie Verbrugghen (Brussel, 1 augustus 1873 - Northfield (Minnesota), 12 november 1934) was een Belgisch musicus die orkesten dirigeerde in Engeland, Schotland, Australië, en de Verenigde Staten. In 1902 werd hij hoofd en adjunct-directeur onder Frederic Cowen, en leidde tijdens het promenadeseizoen het orkest van voor drie jaren. In 1907 was hij solist in de eerste voorstelling in Engeland van het Vioolconcerto in D mineur van Jean Sibelius.
rdf:langString
Генри Вербрюгген (нидерл. Henri Verbrugghen; 1 августа 1873, Брюссель — 12 ноября 1934) — бельгийский скрипач, дирижёр и музыкальный педагог. Учился как скрипач в Брюссельской консерватории под руководством Эжена Изаи и Енё Хубаи. В 1893 г. обосновался в Шотландии, играл, с перерывами, в Шотландском оркестре, в 1902 г. занял пост первой скрипки и помощника дирижёра. В 1900-е гг. возглавлял кафедру скрипки в Атенеуме (Глазго), с 1911 г. руководил Хоровым обществом Глазго. В апреле 1914 г. был одним из дирижёров Бетховенского фестиваля в Лондоне, получив отличную прессу. Под впечатлением этого успеха Вербрюггена пригласили возглавить новосозданную .
rdf:langString
rdf:langString
Henri Verbrugghen
rdf:langString
Henri Verbrugghen
rdf:langString
Henri Verbrugghen
rdf:langString
Henri Verbrugghen
rdf:langString
Вербрюгген, Генри
xsd:integer
5680316
xsd:integer
1097409664
xsd:integer
0
rdf:langString
Henri
rdf:langString
Verbrugghen
rdf:langString
Henri Verbrugghen (Brussel·les, 1 d'agost de 1873 - Northfield, 12 de novembre de 1934) va ser un músic belga que va dirigir orquestres a Anglaterra, Escòcia, Austràlia i els Estats Units. Nascut a Brussel·les, Verbrugghen va fer la seva primera aparició com a violinista amb només vuit anys i va ser un estudiant d'èxit al Conservatori de Brussel·les amb i , guanyant molts premis. Va visitar Anglaterra amb Ysaÿe el 1888 i el 1893 es va establir a Escòcia com a membre de lOrquestra Escocesa. Durant l'estiu va dirigir l'orquestra a Llandudno amb . Durant un temps va ser membre de lOrquestra Lamoureux a París i, durant tres anys, va ser subdirector a Llandudno. Va ser director de música durant quatre anys a la badia de Colwyn i després va tornar a l'Orquestra Escocesa. El 1902 es va convertir en líder i sotsdirector amb Frederic Hymen Cowen, i durant la temporada del passeig marítim va dirigir lOrquestra del Queen's Hall durant tres anys. El 1907 va ser el solista de la primera interpretació a Anglaterra del Concert per a violí en re menor de Jean Sibelius. Es va convertir en professor principal de violí a l'Ateneu, de Glasgow, i el 1911 va succeir el doctor Coward com a director de la Glasgow Choral Union. L'abril de 1914 va augmentar la seva creixent reputació quan es va celebrar un festival de Beethoven a Londres, Verbrugghen "dirigint tot el festival amb visió i habilitat magistral" (The Musical Times, 1 de juny de 1914, p. 399). A principis de 1915 va ser nomenat director del Conservatori Estatal de Nova Gal·les del Sud amb un sou de 1.250 lliures a l'any. Verbrugghen va arribar a Sydney el mateix any ple d'entusiasme. Tenia una gran admiració per les persones de parla anglesa, però no li agradaven els mètodes de les seves escoles de música i va decidir que el conservatori de Sydney s'hauria de basar en models continentals. Va reunir una orquestra extraordinàriament fina, inclosos els altres membres del seu excel·lent quartet de corda que havien acompanyat. Durant sis anys, la influència de Verbrugghen en la vida musical de Sydney va tenir una importància excepcional, però els polítics no s'havien adonat que era impossible continuar treballant d'aquesta naturalesa sense pèrdues econòmiques. L'orquestra es va dissoldre el 1921 i Verbrugghen, que havia patit moltes preocupacions, va anar a Amèrica per motius de salut. El 1922 va ser director convidat de lOrquestra Simfònica de Minneapolis, tenint com a primer violoncel·lista a , i va tenir un èxit tan brillant que li va donar el lloc de director permanent. Es van fer esforços a Austràlia per convèncer-lo de tornar sense èxit. El 1928 va ser elegit membre honorari nacional de la fraternitat Phi Mu Alpha Sinfònica, la fraternitat nord-americana dels homes de la música. El 1931 es va ensorrar en un assaig de la seva orquestra i mai va recuperar completament la seva salut. Des del setembre de 1933 va ser president del Departament de Música del "Carleton College", Northfield, (Minnesota). Hi ha un carrer Verbrugghen al suburbi de Melba, a la capital nacional australiana, Canberra. Tots els carrers del suburbi porten el nom de figures significatives de la música australiana. El "Verbrugghen Hall" del "Sydney Conservatorium of Music" de Sydney també commemora el seu nom.
rdf:langString
Henri Adrien Marie Verbrugghen (* 1. August 1873 in Brüssel; † 12. November 1934 in Northfield/Minnesota) war ein belgischer Geiger, Dirigent und Musikpädagoge. Verbrugghen trat bereits im Alter von acht Jahren als Geiger auf und studierte von 1886 bis 1889 am Konservatorium von Brüssel bei Jenő Hubay. Mit Eugène Ysaÿe unternahm er 1888 eine Reise nach England. Ab 1893 war er Mitglied der Scottish Orchestra Company in Glasgow, seit 1903 dessen Konzertmeister unter Frederic Hymen Cowen. In der Sommerzeit trat er in Llandudno mit einem Orchester unter Jules Rivière auf, drei Jahre lang war er auch Mitglied der Concerts Lamoureux. Mit den Berliner Philharmonikern trat er 1899 unter Leitung von Henry Wood auf. Mit diesem arbeitete er ab 1903 drei Saisons als Konzertmeister bei den Sommer-Promenadenkonzerten des in London zusammen. Daneben unterrichtete Verbrugghen Violine, Kammer- und Orchestermusik am Athenaeum in Glasgow und wurde 1904 Violinprofessor an der in Dublin. Seit 1903 trat er mit einem eigenen Streichquartett auf, und 1907 spielte er die englische Erstaufführung von Jean Sibelius' Violinkonzert. 1911 wurde er Dirigent der Glasgow Choral Union und trat in den nächsten Jahren als Dirigent in Paris, Brüssel, Berlin, München, und Sankt Petersburg auf. 1915 berief ihn Ambrose Carmichael auf fünf Jahre zum Direktor des neu gegründeten New South Wales State Conservatorium of Music nach Sydney, wo Roland Foster, Alfred Hill, Frank Hutchens, Cyril Monk und William Arundel Orchard zu seinen Mitarbeitern zählten. Er selbst unterrichtete Kammermusik, gab jährlich 24 Konzerte mit seinem Streichquartett und gründete ein Sinfonieorchester, mit dem er Konzerte in Melbourne, Adelaide und Neuseeland auftrat. 1922 ging Verbrugghen in die USA, wo er neun Jahre lang als Nachfolger von Emil Oberhoffer das Minneapolis Symphony Orchestra leitete. 1931 erlitt er einen Schlaganfall, nach dem er seine Dirigententätigkeit aufgeben musste. Von 1933 bis zu seinem Tod leitete er das Musikdepartment des Carleton College in Northfield, Minnesota. Im Zentrum des Repertoires Verbrugghens stand das Werk Ludwig van Beethovens, was ihm den Ruf eines Beethoven-Dirigenten par excellence brachte.
rdf:langString
Henri Adrien Marie Verbrugghen (1 August 1873 – 12 November 1934) was a Belgian musician, who directed orchestras in England, Scotland, Australia and the United States. Born in Brussels, Verbrugghen made his first appearance as a violinist when only eight years old, and was a successful student at the Brussels Conservatorium under Hubay and Ysaÿe, winning many prizes. He visited England with Ysaÿe in 1888, and in 1893 settled in Scotland as a member of the Scottish Orchestra. During the summer he led the orchestra at Llandudno under . For a time he was a member of the Lamoureux Orchestra at Paris and then for three years was deputy-conductor at Llandudno. He was director of music for four years at Colwyn Bay, and then returned to the Scottish Orchestra. In 1902 he became leader and deputy-conductor under Frederic Cowen, and during the promenade season led the Queen's Hall Orchestra for three years. In 1907, he was the soloist in the first performance in England of the Violin Concerto in D minor by Jean Sibelius. He became chief violin professor at the Athenaeum, Glasgow, and in 1911 succeeded Dr Coward as conductor of the . In April 1914 he enhanced his growing reputation when a Beethoven Festival was held at London, Verbrugghen "conducting throughout the festival with insight and masterly ability" (The Musical Times, 1 June 1914, p. 399). Early in 1915 he was appointed director of the New South Wales State Conservatorium at a salary of £1,250 a year. Verbrugghen arrived in Sydney in the same year full of enthusiasm. He had a great admiration for English-speaking people but did not like the methods of their schools of music, and decided that the conservatorium at Sydney should be based on continental models. He got together a remarkably fine orchestra, including the other members of his excellent string quartet who had come with him. For six years Verbrugghen's influence on the musical life of Sydney was of outstanding importance, but the politicians had not realized that it is impossible to carry on work of this nature without financial loss. The orchestra was disbanded in 1921 and Verbrugghen, who had suffered much from worry, went to America for health reasons. In 1922 he was a guest conductor of the Minneapolis Symphony Orchestra, and had such a brilliant success that he was given the position of permanent conductor. Efforts were made in Australia to persuade him to return without success. In 1927 he composed his Missa de Sancta Maria Magdalena for the choir of St Mary's Basilica in Minneapolis, which is still popular in various congregations in the Midwest which celebrate the Tridentine Latin Mass. In 1928, he was elected a national honorary member of Phi Mu Alpha Sinfonia fraternity, the American fraternity for men in music. In 1931 he collapsed at a rehearsal of his orchestra, and never completely recovered his health. From September 1933 he was chairman of the Department of Music at Carleton College, Northfield, Minnesota, and he died in 1934. There is a Verbrugghen Street in the suburb of Melba in the Australian national capital, Canberra. All the streets in the suburb are named after significant figures in Australian music. Verbrugghen Hall at the Sydney Conservatorium of Music in Sydney also commemorates his name.
rdf:langString
Henri Adrien Marie Verbrugghen (Brussel, 1 augustus 1873 - Northfield (Minnesota), 12 november 1934) was een Belgisch musicus die orkesten dirigeerde in Engeland, Schotland, Australië, en de Verenigde Staten. Verbrugghen trad voor het eerst op als violist als achtjarige, en werd een succesvolle student aan het Conservatorium van Brussel bij en Eugène Ysaÿe, waar hij verschillende prijzen won. Hij bezocht Engeland met Ysaÿe in 1888, en vestigde zich in 1893 in Schotland als lid van het . Tijdens die zomer leidde hij het orkest in Llandudno bij . Hij werd voor enige tijd lid van het te Parijs en was adjunct-dirigent voor drie jaren bij Llandudno. Verder was hij muzikaal directeur voor vier jaren bij Colwyn Bay, waarna hij terugkeerde naar het Schots orkest. In 1902 werd hij hoofd en adjunct-directeur onder Frederic Cowen, en leidde tijdens het promenadeseizoen het orkest van voor drie jaren. In 1907 was hij solist in de eerste voorstelling in Engeland van het Vioolconcerto in D mineur van Jean Sibelius. Hij werd vioolprofessor aan het atheneum van Glasgow, en volgde Dr. Coward in 1911 op als dirigent van de Glasgow Choral Union. In april 1914 bouwde hij verder aan zijn reputatie toen een Beethovenfestival in Londen werd georganiseerd. Volgens dirigeerde Verbrugghen "tijdens het festival met inzicht en meesterlijke bekwaamheid" (The Musical Times, 1 June 1914, p. 399). In 1915 werd hij benoemd tot hoofd van het Conservatorium van New South Wales. Toen Verbrugghen aankwam in Sydney vond hij dat het conservatorium meer volgens 'continentale modellen' moest werken. Hij stichtte het Verbrugghen Strijkerskwartet. Verbrugghen beïnvloedde het muzikale leven in Sydney erg sterk voor zes jaar, maar zijn orkest leidde verlies en werd in 1921 opgeheven. Vanwege gezondheidsredenen verhuisde hij naar de Verenigde Staten. In 1922 werd hij gastdirigent voor het Minneapolis Symphony Orchestra, en werd door zijn grote succes vast aangesteld als dirigent. In 1928 werd hij verkozen tot erelid van de fraterniteit , de Amerikaanse fraterniteit voor mannen in de muzieksector. In 1931 kreeg hij een inzinking tijdens een repetitie, en is nooit meer volledig genezen. Hij werd voorzitter van het muziekdepartement aan , Northfield, Minnesota. In 1934 stierf hij in Northfield. In Melba, een buitenwijk van Canberra waar alle straten naar belangrijke personen voor Australische muziek, werd een straat naar hem vernoemd, Verbrugghen Street. De Verbrugghen Hall in het Sydney Conservatorium of Music in Sydney is ook naar hem vernoemd.
rdf:langString
Генри Вербрюгген (нидерл. Henri Verbrugghen; 1 августа 1873, Брюссель — 12 ноября 1934) — бельгийский скрипач, дирижёр и музыкальный педагог. Учился как скрипач в Брюссельской консерватории под руководством Эжена Изаи и Енё Хубаи. В 1893 г. обосновался в Шотландии, играл, с перерывами, в Шотландском оркестре, в 1902 г. занял пост первой скрипки и помощника дирижёра. В 1900-е гг. возглавлял кафедру скрипки в Атенеуме (Глазго), с 1911 г. руководил Хоровым обществом Глазго. В апреле 1914 г. был одним из дирижёров Бетховенского фестиваля в Лондоне, получив отличную прессу. Под впечатлением этого успеха Вербрюггена пригласили возглавить новосозданную . В 1916 г. Вербрюгген прибыл в Сидней и развил там бурную деятельность по созданию с нуля музыкального учебного заведения, ориентированного на европейские принципы преподавания. Он также создал под эгидой консерватории оркестр и струнный квартет. Однако правительство Нового Южного Уэльса фактически отказало Вербрюггену в финансовой поддержке, в 1921 г. оркестр был распущен, а Вербрюгген ушёл в отставку и покинул Австралию. В 1922 г. он выступил в качестве приглашённого дирижёра с Миннеаполисским симфоническим оркестром и имел такой успех, что был приглашён возглавить оркестр. Вплоть до 1931 г. он руководил оркестром, пока прямо на репетиции не перенёс сердечный приступ, от которого так и не смог полностью оправиться. В последние годы жизни руководил департаментом музыки в Карлтонском колледже в Миннесоте.
xsd:nonNegativeInteger
4429
